ΣΤΟΚΟΙ, ΥΠΑΡΧΟΥΝ…

November 18th, 2011 | Author: kartesios

Έχω «κατηγορηθεί» αρκετές φορές επειδή είμαι απαισιόδοξος σχετικά με τη συμπεριφορά των Ελλήνων απέναντι στο καθεστώς. Νιώθω την ανάγκη να το ξεκαθαρίσω. Βασικά, δε μπορώ να βρω πολλούς λόγους να αισιοδοξώ.
Το μόνο που διατηρεί την ελπίδα μου ζωντανή είναι ότι δε θέλω να παραδεχτώ καμία ήττα. Ότι δε μπορώ να πιστέψω πως ένας ολόκληρος λαός θυσιάζεται αδιαμαρτύρητα για να κερδίζουν οι κερδοσκόποι και να διασώζονται οι τράπεζες.
Όμως δε μπορώ να κλείνω τα μάτια μου στην πραγματικότητα. Και αυτή, μου λέει άλλα. Μου λέει ότι ο Γιώργος Παπανδρέου κέρδισε τις εκλογές εξαπατώντας τούς ψηφοφόρους, στις 4 Οκτωβρίου του 2009.
Η απάτη του αποκαλύφθηκε πολύ νωρίς. Όλοι – έστω οι περισσότεροι – καταλάβαμε ότι είχαμε μπλέξει με έναν άνθρωπο που θα έφερνε την καταστροφή και θα ρήμαζε τον τόπο.
Στις 23 Απριλίου του 2010, ο απατεώνας πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, τσιράκι του ΔΝΤ και πρωθυπουργός της Ελλάδας ανακοινώνει από το Καστελόριζο ότι μας χώνει το κεφάλι στα σκατά.
Παρ’ όλα αυτά, στις 7 Νοεμβρίου του 2010 πραγματοποιούνται δημοτικές και περιφερειακές εκλογές. Το ΠΑΣΟΚ κερδίζει ένα κάρο δήμους και αρκετές περιφέρειες. Δηλαδή, το κόμμα τού απατεώνα όχι μόνο επιβιώνει, αλλά θεωρείται και κερδισμένο.

Ας δούμε τί γίνεται στη συνέχεια. Έναν ολόκληρο χρόνο μετά, σήμερα δηλαδή, κανείς περιφερειάρχης εκλεγμένος με το ΠΑΣΟΚ του απατεώνα δεν έχει παραιτηθεί. Ούτε κανείς περιφερειακός σύμβουλος.
Ένα χρόνο μετά κι ενώ η συμμορία της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ έχει λεηλατήσει τα πάντα, κατακλέβει τους πολίτες, εκβιάζει τους Έλληνες ότι θα τους αφήσει στα σκοτάδια αν δεν υποκύψουν στα χαράτσια και εκτελεί τη δημοκρατία, ούτε ένας δήμαρχος εκλεγμένος με το ΠΑΣΟΚ δεν έχει παραιτηθεί. Φυσικά, δεν έχει παραιτηθεί ούτε ένας δημοτικός σύμβουλος.
Στο ίδιο επίπεδο, καμία περιφερειακή ή δημοτική ομάδα εκλεγμένων συμβούλων στην αντιπολίτευση αυτών των οργάνων δεν έχει δηλώσει ότι αποποιείται την υποστήριξη του κομματικού της βόθρου κι ότι πλέον είναι ανεξάρτητη.
Αν δεν έχω γίνει σαφής, μιλάω για χιλιάδες ανθρώπους που είναι δημοτικοί και περιφερειακοί σύμβουλοι του ΠΑΣΟΚ σε όλη τη χώρα, είτε στις διοικήσεις, είτε στην αντιπολίτευση.
Αυτοί οι χιλιάδες άνθρωποι μέχρι και σήμερα στηρίζουν την πολιτική του απατεώνα που κατέστρεψε την Ελλάδα και την παρέδωσε στους τραπεζίτες. Αυτοί οι δήμαρχοι και οι περιφερειάρχες του ΠΑΣΟΚ, μέσα στα συμβούλια, αλλά και στο δημόσιο λόγο τους, επιχειρηματολογούν υπέρ της προδοτικής κυβέρνησης.
Μέχρι προχτές, έστω και για επικοινωνιακούς λόγους, οι περιφερειάρχες, οι περιφερειακοί σύμβουλοι, οι δήμαρχοι και οι δημοτικοί σύμβουλοι που ήταν εκλεγμένοι με τη Ν.Δ. έκαναν ισχυρή αντιπολίτευση και κατακεραύνωναν τις κυβερνητικές επιλογές, είτε μέσα στις συνεδριάσεις των συμβουλίων, είτε στο δημόσιο λόγο τους.
Από την ημέρα που ο αρχηγός τους και έτερος προδότης, Αντώνης Σαμαράς, ανακοίνωσε ότι προχωρά σε συγκυβέρνηση νομιμοποιώντας τα εγκλήματα του ΠΑΣΟΚ και αναγνωρίζοντας ως νόμιμα και δικαιολογημένα όλα τα μέτρα που έχουν ληφθεί και θα ληφθούν από τη δανειακή σύμβαση, οι τοπικοί γαλάζιοι άρχοντες βρέθηκαν ξαφνικά να πρέπει να γλείψουν εκεί που πριν έφτυναν.
Το τραγικό της υπόθεσης είναι ότι ακόμη και αυτοί οι βασταρούχες της πολιτικής, καταφέρνουν να το κάνουν με επιτυχία. Όχι μόνο κανείς τους δεν παραιτήθηκε, όχι μόνο κανείς τους δεν αποκήρυξε τη στήριξή του από τη Ν.Δ., αλλά σαν έτοιμοι από καιρό εντάχθηκαν στο στρατόπεδο των προθύμων και διαλαλούν τα επιχειρήματά τους υπέρ της κυβερνητικής συνεργασίας.
Η πραγματικότητα είναι αυτή, είτε το θέλουμε, είτε όχι. Όσο αντέχω ακόμη, συζητώ με κάποιους λίγους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ. Είναι απίστευτο, αλλά όλοι ορκίζονται στα κόκαλα του Ανδρέα ότι στις επόμενες εκλογές δε θα ψηφίσουν ΠΑΣΟΚ. Είναι, όμως, επίσης απίστευτο ότι σχεδόν όλοι όταν τους ρωτάω «και τι θα ψηφίσεις;», μου απαντούν «τον Κουβέλη», θεωρώντας ότι κάνουν την ύψιστη υπέρβαση στη ζωή τους.
Αν προσθέσουμε τους αιρετούς του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. που στηρίζουν την κοινή οικονομική πολιτική των κομμάτων τους και την παράδοση της χώρας στους τραπεζίτες και σε αυτούς προσθέσουμε τα απλά μέλη των δύο κομμάτων που αρνούνται να διαγραφούν από τα κόμματά τους ως ένδειξη διαμαρτυρίας, συγχωρέστε με αλλά τα έχω χεσμένα τα γκάλοπ που δείχνουν πτώση του δικομματισμού.
Αυτά τα δύο κόμματα που τώρα συγκυβερνούν – το ΛΑΟΣ δεν το αναφέρω για να μην πηδήξω από κάνα γκρεμό – είναι βέβαιο ότι προεκλογικά θα βρουν έναν κόλπο για να πολώσουν το μεταξύ τους κλίμα και να συσπειρώσουν τους ψηφοφόρους τους.
Σε αυτούς που προσθέσαμε πριν, προσθέστε κι ένα ποσοστό από εκείνους που ενώ τώρα δηλώνουν στα γκάλοπ ότι δε θα ψηφίσουν κανένα κόμμα ή ότι ακόμη δεν έχουν αποφασίσει, τελικά θα πάει να ψηφίσει ΠΑΣΟΚ ή Ν.Δ. κι ύστερα ελάτε να μου πείτε ότι εγώ είμαι ο απαισιόδοξος.
Τώρα, αν πω ότι ο κόσμος είναι μαλάκας και στόκος, θα με πουν κακό. Μεταξύ μας, χέστηκα. Διότι όντως πρέπει να είσαι πολύ μαλάκας και στόκος για να επιμένεις ύστερα απ’ όλα αυτά να ψηφίζεις ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ.
Μπορεί να κάνω λάθος, να ζω άλλη πραγματικότητα ή να πάσχω από απαισιοδοξία σε βαθμό κατάθλιψης. Όμως, όταν οι σημερινοί αισιόδοξοι που βλέπουν «παλλαϊκά μέτωπα» και «εξεγερσιακό κλίμα στην κοινωνία» έρθουν να κλάψουν στον ώμο μου, πάλι τα δικά μου ρούχα θα γεμίσουν λεκέδες από τα δάκρυα και τις μύξες τους. Ευτυχώς, βγαίνουν εύκολα.
Εν κατακλείδι, καλές οι συλλογικότητες, να συμμετέχουμε, αλλά μέσα σε αυτή τη λαίλαπα, φοβάμαι ότι θα παραμείνουν θέαμα για την πλειοψηφία των καναπέδων. Οι λύσεις που βλέπω είναι δύο. Η πρώτη, ότι συνεχίζουμε έτσι μέχρι να βαρεθούμε. Η δεύτερη, είναι η προσωπική ανάληψη της ευθύνης απέναντι στο καθεστώς. Ο καθένας μας ας κάνει προσωπική του υπόθεση την υπεράσπιση της Δημοκρατίας και του Ανθρώπου. Ο καθένας με τον τρόπο που θα σκεφτεί, ας δράσει.