http://www.avgi.gr
Ημερομηνία δημοσίευσης: 02/03/2012
Αισιοδοξία, θετικά σχόλια, επαινετικές φράσεις, χειροκροτήματα για την Ελλάδα στο χθεσινό Eurogroup. Σόιμπλε, Ρεν, Γιούνκερ, Λαγκάρντ αναλύθηκαν σχεδόν σε δάκρυα γιατί η ελληνική πλευρά έκανε όσα της είχαν ζητηθεί και είχε υποσχεθεί - και κάτι παραπάνω. Και σαν άρχοντες όλοι τους δεν αρκέστηκαν να μας χτυπούν στην πλάτη, αλλά μας έβαλαν και 30 δισ. στην τσέπη -το τελευταίο είναι βέβαια σχήμα λόγου: σε άλλες τσέπες τα έβαλαν, απλώς εμείς θα πληρώσουμε το λογαριασμό.
Ο Βενιζέλος υπέγραψε περιχαρής τα δέοντα, το νέο Μνημόνιο συνομολογήθηκε, οι επιστολές των Ελλήνων αυτουργών (Σαμαρά και Παπανδρέου) καταχωρίστηκαν όπου δει, και τα πάντα αρχίζουν από την αρχή. Ορισμένα μάλιστα όχι ακριβώς από την αρχή, αλλά από λίγο παραπέρα, καθώς διάφορα από τα προαπαιτούμενα μέτρα έχουν αναδρομική ισχύ. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, οι εταίροι συμπεριφέρθηκαν άψογα ύστερα από μια διαδικασία κατά την οποία οι μεν εντέλλοντο και οι δε έκαναν ότι διαπραγματεύονται -να έχει και σασπένς το πράγμα.
Ο καθένας από τους συμβαλλόμενους πήρε αυτό που επεδίωκε αν πιστέψουμε την επίσημη εκδοχή. Καλώς. Εμείς όμως τι ακριβώς πήραμε καταβάλλοντας τόσο αλμυρό, σχεδόν απάνθρωπο αντίτιμο; Τι σημαίνει η νέα αρχή για τον δυστυχή εργαζόμενο του ιδιωτικού τομέα, για τον υπό διωγμό εργαζόμενο του δημόσιου τομέα, για τον μικρομεσαίο, για τον άνεργο; Ποιο είναι το αντίδωρο για τις θυσίες στις οποίες εκατομμύρια άνθρωποι υποβάλλονται στην Ελλάδα; Κι αν οι ενάρετοι Ευρωπαίοι αισθάνονται προς στιγμήν ανακούφιση γιατί γλιτώνουν τα χειρότερα οι ενάρετες τράπεζες, οι ενάρετοι δανειστές και οι ενάρετες οικονομίες τους, εμείς για ποιο λόγο θα πρέπει να χαμογελάμε έστω το μισό από τον Βενιζέλο;
Γιατί γλιτώσαμε τα χειρότερα -αυτή είναι η απάντησή τους. Αν δεν δεχόμασταν να υποστούμε τον συντεταγμένο ακρωτηριασμό, θα μας πετσόκοβαν άτακτα οι αιμοβόρες αγορές. Έτσι μας έκοψαν τα χέρια με το πρώτο Μνημόνιο, τα πόδια με το Μεσοπρόθεσμο, κι ό,τι απέμεινε επιχειρούν να το κόψουν με το δεύτερο Μνημόνιο -και συγχαίρουν μάλιστα εαυτούς και αλλήλους για τη χειρουργική τους δεινότητα. Και ορισμένοι απορούν γιατί δεν τους συγχαίρουμε κι εμείς.
Εμάς όμως μας απασχολεί τι άλλο θα μας κόψουν με τέτοια φόρα. Θα αρκεστούν στη γλώσσα ή φιλοδοξούν να φτάσουν στα τουμπελέκια και τους ζουρνάδες του Καραϊσκάκη;
Ο Βενιζέλος υπέγραψε περιχαρής τα δέοντα, το νέο Μνημόνιο συνομολογήθηκε, οι επιστολές των Ελλήνων αυτουργών (Σαμαρά και Παπανδρέου) καταχωρίστηκαν όπου δει, και τα πάντα αρχίζουν από την αρχή. Ορισμένα μάλιστα όχι ακριβώς από την αρχή, αλλά από λίγο παραπέρα, καθώς διάφορα από τα προαπαιτούμενα μέτρα έχουν αναδρομική ισχύ. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, οι εταίροι συμπεριφέρθηκαν άψογα ύστερα από μια διαδικασία κατά την οποία οι μεν εντέλλοντο και οι δε έκαναν ότι διαπραγματεύονται -να έχει και σασπένς το πράγμα.
Ο καθένας από τους συμβαλλόμενους πήρε αυτό που επεδίωκε αν πιστέψουμε την επίσημη εκδοχή. Καλώς. Εμείς όμως τι ακριβώς πήραμε καταβάλλοντας τόσο αλμυρό, σχεδόν απάνθρωπο αντίτιμο; Τι σημαίνει η νέα αρχή για τον δυστυχή εργαζόμενο του ιδιωτικού τομέα, για τον υπό διωγμό εργαζόμενο του δημόσιου τομέα, για τον μικρομεσαίο, για τον άνεργο; Ποιο είναι το αντίδωρο για τις θυσίες στις οποίες εκατομμύρια άνθρωποι υποβάλλονται στην Ελλάδα; Κι αν οι ενάρετοι Ευρωπαίοι αισθάνονται προς στιγμήν ανακούφιση γιατί γλιτώνουν τα χειρότερα οι ενάρετες τράπεζες, οι ενάρετοι δανειστές και οι ενάρετες οικονομίες τους, εμείς για ποιο λόγο θα πρέπει να χαμογελάμε έστω το μισό από τον Βενιζέλο;
Γιατί γλιτώσαμε τα χειρότερα -αυτή είναι η απάντησή τους. Αν δεν δεχόμασταν να υποστούμε τον συντεταγμένο ακρωτηριασμό, θα μας πετσόκοβαν άτακτα οι αιμοβόρες αγορές. Έτσι μας έκοψαν τα χέρια με το πρώτο Μνημόνιο, τα πόδια με το Μεσοπρόθεσμο, κι ό,τι απέμεινε επιχειρούν να το κόψουν με το δεύτερο Μνημόνιο -και συγχαίρουν μάλιστα εαυτούς και αλλήλους για τη χειρουργική τους δεινότητα. Και ορισμένοι απορούν γιατί δεν τους συγχαίρουμε κι εμείς.
Εμάς όμως μας απασχολεί τι άλλο θα μας κόψουν με τέτοια φόρα. Θα αρκεστούν στη γλώσσα ή φιλοδοξούν να φτάσουν στα τουμπελέκια και τους ζουρνάδες του Καραϊσκάκη;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου