Αυτή η συγκέντρωση ήταν μια… ευγενική προσφορά της Ελληνικός Χρυσός (δείτε φώτος που ντροπιάζουν)

• 

18 Απριλίου

Η διαδήλωση στην Αθήνα των μεταλλωρύχων της Ελληνικός Χρυσός, των οικογενειών τους και διαφόρων άλλων, ήταν σίγουρα διαφορετική από όλες τις πορείες που έχουμε δει μέχρι σήμερα.
Δεν θα επιμείνουμε στον αριθμό των διαδηλωτών που είχε προαναγγελθεί ότι θα είναι άνω των 7.000 και δεν ήταν ούτε 2.000.  Στον μικρόκοσμο της Β. Χαλκιδικής είναι γνωστό τι εκβιασμοί και χρηματισμοί έπεσαν για να μαζευτεί κόσμος, ακόμα και εκτός Χαλκιδικής και μπράβο σε αυτούς που δεν ενέδωσαν και απείχαν από αυτή τη φιέστα. Ούτε μας απασχολεί το ότι στα κανάλια και τα άλλα μέσα παραπληροφόρησης δόθηκε η ευκαιρία να βαφτίσουν «μεταλλωρύχο» οτιδήποτε φορούσε φωσφοριζέ γιλέκο. Έδωσαν έτσι έτσι εντέχνως την εντύπωση ότι στα μεταλλεία σήμερα δουλεύουν τέσσερις ή πέντε ή επτά χιλιάδες άτομα.
Μας ενδιαφέρει το «στίγμα» που έδωσε η συγκεκριμένη διαδήλωση. Και το στίγμα το έδωσαν 2-3 πράγματα που έκαναν όλο τον κόσμο που παρατηρούσε να κρατήσει ενστικτωδώς αποστάσεις από αυτό που έβλεπε και άκουγε, το οποίο δήλωνε «εργατικό κίνημα» αλλά κραύγαζε «εργοδοσία».
Αρχικά ήταν η εικόνα: Eργαζόμενοι-στρατιωτάκια με πρασινοκίτρινα γιλέκα με το λογότυπο της μαμάς-εταιρείας HELLAS GOLD. Τα χέρια που χτυπούσαν ρυθμικά τα κράνη στο πεζοδρόμιο φορούσαν βραχιολάκια σαν αυτά του all-inclusive μαζικού τουρισμού με χαραγμένα τα αρχικά Ε.Χ. (Ελληνικός Χρυσός).  Σημαιάκια με «ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ» και πανομοιότυπα πανώ με τα ίδια συνθήματα, «ΤΟ ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΙ ΛΕΕΙ ΝΑΙ», «ΤΟ ΣΤΡΑΤΩΝΙ ΛΕΕΙ ΝΑΙ», τυπωμένα και ακριβά. Άνθρωποι της εταιρείας προσπαθούσαν να μοιράσουν σημαιάκια στους περαστικούς που τα απέφευγαν σαν μολυσματικά. Οι διαδηλωτές είχαν μαζί τους ιδιωτικό τηλεοπτικό συνεργείο, ιπτάμενη ρομποτική κάμερα (πάνω σε drone) και χημικές τουαλέτες. Τους ακολουθούσαν δυο ιδιωτικά ασθενοφόρα. Άψογη πραγματικά η διοργάνωση, μόνο που δεν έμοιαζε με λαϊκή κινητοποίηση. Με εταιρικό ταξιδάκι, μάλιστα.
Το δεύτερο ήταν τα συνθήματα: Δεν ακούστηκε ούτε ένα σύνθημα εργατικό, κοινωνικό, ταξικό, κατά των μνημονίων, κατά της γενικότερης οικονομικής εξαθλίωσης, κατά των πολιτικών που μας έφτασαν εδώ. Πώς θα μπορούσαν άλλωστε, όταν όλοι αυτοί ψήφισαν μονοκούκι Σαμαρά και Βενιζέλο και μπροστά-μπροστά είχαν τον Άδωνι Γεωργιάδη; Τόσες ώρες διαδήλωση και ούτε μια λέξη που  να δείχνει αλληλεγγύη με άλλους εργαζομένους, με τους ανθρώπους που χτύπησε η κρίση και που ζουν χωρίς σπίτι, χωρίς ρεύμα, χωρίς φαγητό. Αυτή που φώναζε χθες ήταν μια αλλοτριωμένη «εργατιά», περιχαρακωμένη στον εαυτό της, που έχει χάσει το σύνδεσμο με την υπόλοιπη κοινωνία. Μια εγωιστική «εργατιά» που πήγε στην Αθήνα της κρίσης να διαδηλώσει σαν αυτιστική για τα δικά της ιδιοτελή συμφέροντα, για τα δικά της λεφτά, χωρίς να συναισθανθεί που βρίσκεται και χωρίς να ρίξει μια ματιά στους ανθρώπους γύρω της.
Το τρίτο βέβαια είναι το πρόσωπο: Ο προβεβλημένος πολιτικός που «τίμησε» τους διαδηλωτές με την παρουσία του και τον τίμησαν με παρατεταμένο χειροκρότημα και επευφημίες. Είναι δυνατόν μια εργατική διαδήλωση να έχει για πρωτοστάτη τον Άδωνι Γεωργιάδη; Η παρουσία του Αδώνιδος εκεί δεν ήταν καθόλου τυχαία. Ο ίδιος ήταν ο κύριος ομιλητής στη συγκέντρωση των μεταλλωρύχων στις 2-3-2013 στη Μεγάλη Παναγία (το βίντεο εδώ), προσκεκλημένος από τους ίδιους τους

Τι συμβαίνει με τη διαπραγμάτευση, με απλά λόγια

• 

18 Απριλίου

Του Κώστα Βαξεβάνη
Όσα συμβαίνουν και κυρίως γράφονται σε σχέση με τη διαπραγμάτευση με τους εταίρους, έχουν μια διάσταση που απαιτεί απλή εκλογίκευση. Με αυτή την εκλογίκευση προκύπτει ο βασιλιάς γυμνός και όχι το τέρας πύρινο. Ας πάμε λοιπόν με απλά βήματα προς τη λογική
1.Γιατί τόση σκληρότητα;Σε κάθε διαπραγμάτευση  η προσπάθεια που γίνεται είναι να εξασφαλίσει ο καθένας τα μέγιστα οφέλη και τις μικρότερες απώλειες. Αυτό δεν γίνεται κάτω από μια διαδικασία ευφορίας και φιλοφρονήσεων, αλλά με πιέσεις, απαιτήσεις και αρκετές φορές εκβιασμούς. Επίσης το παιχνίδι της διαπραγμάτευσης δεν εξελίσσεται γύρω από ένα στρογγυλό τραπέζι αλλά σε όλα τα πεδία. Κυρίως αυτό της επικοινωνίας. Δηλαδή οι διαπραγματευόμενοι, με δηλώσεις ή διαρροές, προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα κλίμα τετελεσμένων και κυρίως φόβου για τον «αντίπαλο». Σε πολλές περιπτώσεις βλέπουμε και τη λειτουργία του καλού και του κακού μπάτσου των κλασσικών αμερικάνικων ταινιών. Ο ένας απειλεί και ο άλλος δείχνει διαλακτικός και φιλικός. Αυτά συμβαίνουν σε όλες τις διαπραγματεύσεις, ακόμη και αυτές που αφορούν την αγορά ενός μεταχειρισμένου αυτοκινήτου.
2. Οι κλώνοι του Σόιμπλε. Είναι λοιπόν μάλλον ξεκάθαρο,πως για παιχτεί το παιχνίδι της διπραγμάτευσης σωστά, πρέπει από την κάθε πλευρά να υπάρχει όσο το δυνατόν μέτωπο «αμετακίνητων θέσων», προκειμένου η δεδομένη υποχώρηση από τις θέσεις αυτές, για να υπάρξει συμφωνία, να είναι όσο το δυνατόν πιο συμφέρουσα. Ο κάθε διαπραγματευτής προσπαθεί να κάνει συμμαχίες και να εξασφαλίσει ρωγμές στην απέναντι πλευρά. Στο θέμα αυτό η Ελλάδα έχει πραγματικά πρόβλημα. Μεγάλες πολιτικές ομάδες οι οποίες κυβέρνησαν στο παρελθόν, δημιουργούν εκ των πρωτέρων την εικόνα του «αδιαπραγμάτευτου» και της αποτυχίας. Δεν συντάσσονται με την εθνική απαίτηση, αλλά προφητεύουν την καταστροφή και δημιουργούν φόβο. Σε μια τέτοια λειτουργία στήνεται η ανακύκλωση κλίματος.Δηλαδή κάποιος Σόιμπλε στο εξωτερικό ή κάποια εφημερίδα, κάνει μία εκτίμηση ή δημιουργεί ένα φόβο για τις διαπραγματεύσεις. Αυτή η δήλωση που όπως είπαμε είναι μια δήλωση όχι που εκφράζει την πραγματικότητα απαραίτητα, αλλά που προσπαθεί να δημιουργήσει μια πραγματικότητα, αναπαράγεται από τα εγχώρια Μέσα Ενημέρωσης και τους κλώνους του Σόιμπλε στην Ελλάδα. Στη συνέχεια το κλίμα που δημιουργείται με τον τρόπο αυτό στη χώρα, από τον Σόιμπλε και τους κλώνους Σόιμπλε,καταγράφεται ως «ρεπορτάζ» από ξένα ΜΜΕ και δημιουργεί πλέον μια πραγματικότητα που μπορεί να στηρίζεται σε φήμη αλλά είναι πια πραγματικότητα. Ένα παράδειγμα είναι οι πολλαπλές φήμες για Bank Run. Στην αρχή υπήρξαν φόβοι για διοχέτευση κεφαλαίων στο εξωτερικό. Στη συνέχεια κάποιες Τράπεζες δημιούργησαν μέσω «πληροφοριών» αυτή τη ροή. Τα ξένα Μέσα Ενημέρωσης κατέγραψαν την πραγματικότητα που δημιουργήθηκε βάζοντας μάλιστα και φωτογραφίες από ουρές συνταξιούχων που περίμεναν στις ουρές στις Τράπεζες για τη σύνταξη εμφανίζοντας πως υπάρχει φυγή κεφαλαίων. Όλο αυτό ανακυκλώθηκε από τα κανάλια και τελικώς η φυγή κεφαλαίων επιτεύχθηκε.
3. Γιατί δεν συντάσσονται όλοι μαζί; Αυτή είναι μια απλοική και ευγενής ερώτηση την οποία βάζουν καλοπροαίρετοι  άνθρωποι ή απολίτικοι. Απέναντι σε αυτή την κρίση, όπως και σε όλα τα μεγάλα οικονομικά και κοινωνικά φαινόμενα, υπάρχουν διαφορετικά συμφέροντα αλλά και ερμηνείες. Μπορεί να συνταχθεί η κυβέρνηση και όποιος πιστεύει πως η Ελλάδα και η Ευρώπη δεν μπορούν να προχωρήσουν άλλο έτσι, με το Βενιζέλο που επέβαλε χαράτσια και το Σαμαρά που έκοψε μισθούς αλλά ταυτόχρονα έκανε πιο πλούσιους τους τραπεζίτες και την οικονομική ελίτ; Ο ένας θεωρεί πως η λύση για την ανάπτυξη είναι να επιβιώσει ο κόσμος με ανθρώπινα μεροκάματα για να αναπτυχθεί η χώρα, και ο άλλος πως πρέπει να πέσουν κι άλλο οι μισθοί για να είναι φτηνός ο στρατός που θα δουλεύει στο Λάτση. Η εικόνα του θύματος με τον θύτη αγκαλιά μπορεί να θυμίζει σε ρομαντισμό τα «ανεμοδαρμένα ύψη», αλλά δεν είναι πραγματικότητα. Σημασία έχει να είναι ισχυρές οι συμμαχίες στην κοινωνία που θα απαιτούν την αλλαγή και όχι να καθορίσουν την τύχη της χώρας αυτοί που την κατέστρεψαν. Ακόμη και οι εθνικές αφηγήσει που παρουσίαζαν τους έλληνες στο παρελθόν ενωμένους να μεγαλουργούν , είναι μύθοι. Στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο υπήρχαν πάντα Εφιάλτες και Λεωνίδες, Βελουχιώτηδες και Ράλληδες, κουζουλοί έλληνες και οπαδοί της υποχωρητικότητας.
4. Πού κολλάει η διαπραγμάτευση και γιατί; Η κυβέρνηση δήλωσε προεκλογικά και γι αυτό υποστηρίχθηκε από τους πολίτες, πως δεν θα πάρει υφεσιακά μέτρα. Δηλαδή δεν θα σπρώξει την ελληνική κοινωνία προς τα κάτω με απολύσεις, μειώση μισθών και συντάξεων, ξεπούλημα της Δημόσιας περιουσίας. Όταν ξεκίνησαν οι διαπραγματεύσεις, αυτή τη διαπίστωση την έθεσε στο Τραπέζι και κατάφερε να πετύχει τη συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου. Όσο περνούσε όμως ο καιρός, η Γερμανία και οι εταίροι κατάλαβαν πως μπορούν σταδιακά να αποδομήσουν το εσωτερικό ελληνικό μέτωπο. Έτσι εκμεταλλεύτηκαν τους κλώνους Σόιμπλε και την ισχύ των ΜΜΕ στην Ελλάδα για να δημιουργήσουν  συσχετισμούς υπέρ τους ή έστω κλίμα φόβου. Αυτή τη στιγμή η διαπραγμάτευση κολλάει στις ελληνικές κόκκινες γραμμές. Δηλαδή η κυβέρνηση δεν υποχωρεί στην απόφαση να μην γίνουν απολύσεις, να μην κοπούν συντάξεις και μισθοί, να μην αυξηθεί ο ΦΠΑ και να μην δοθεί όσο όσο η Δημόσια περιουσία. Αντιθέτως έχει εξαγγείλει για πρώτη φορά μέτρα για την πάταξη της φοροδιαφυγής και του μαύρου πλούτου.

Στη λίστα των 100 αχρηστότερων πολιτικών του κόσμου Σαμαράς και Βενιζέλος (δείτε φωτο)

• 

18 Απριλίου

Σχεδόν το 70% της παγκόσμιας λίστας είναι από ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία
(Αγαπητέ Jo Di, πρέπει να ήταν μαχαιριά για τους Σαμαροβενιζέλους και τα χρεοκοπημένα ΜΜΕ το ότι ο Αλέξης Τσίπρας περιλαμβάνεται στον ετήσιο κατάλογο του περιοδικού Time με τα 100 πρόσωπα που ασκούν την μεγαλύτερη επιρροή στον κόσμο. Φαντάσου τι έχει να γίνει όταν ο Αλέξης Τσίπρας πάρει το Νόμπελ Ειρήνης.  Καλά τα πάει η «παλαβή αριστερά». Μου άρεσε πολύ το αριστοφανικό «αχρηστότερων».)


Πηγή: pitsirikos.net
 http://www.koutipandoras.gr/article/138432

Ημέρα Δράσης και παζάρι στη ΒΙΟΜΕ Κυριακή 19/4 από τις 10 εως τις 5 το απόγευμα

Αγαπητοί φίλοι,

σας προσκαλούμε στο παζαράκι μας στη ΒΙΟΜΕ.

Ελάτε να στηρίξετε το θεσμό των παζαριών χωρίς μεσάζοντες.

Παγκόσμια Ημέρα Δράσης: Stop TTIP-CETA-TiSA

Παγκόσμια Ημέρα Δράσης
ενάντια στις διατλαντικές συμφωνίες
TTIP - CETA - TiSA
Ανοιχτή εκδήλωση στη Θεσσαλονίκη
Σάββατο 18 Απριλίου 2015
18:00-20:00
στις εγκαταστάσεις της αυτοδιαχειριζόμενης ΕΡΤ3 με ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση
Οι άνθρωποι και ο πλανήτης πάνω από τα κέρδη!
Εμείς, οι οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις, οι αγρότες, η νεολαία, οι γυναίκες, τα κινήματα ιθαγενών και ακτιβιστών από όλο τον κόσμο, καλούμε στην Παγκόσμια Ημέρα Δράσης της 18ης Απριλίου 2015 κατά του «ελεύθερου» / ληστρικού εμπορίου και των επενδυτικών ευκαιριών και υπέρ της προώθησης μιας οικονομίας που να λειτουργεί για την ευημερία των ανθρώπων και του πλανήτη.
Ιδιαίτερα η υπό διαπραγμάτευση συμφωνία «ελεύθερου» / ληστρικού εμπορίου μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και ΗΠΑ, η λεγόμενη Διατλαντική Εταιρική Σχέση Εμπορίου και Επενδύσεων (ΤTIP), αποτελεί την ισχυρότερη μέχρι σήμερα προσπάθεια να επιβληθεί παγκοσμίως η «ορθοδοξία» του νεοφιλελευθερισμού, δηλαδή η πλήρης απελευθέρωση της ασυδοσίας των αγορών και των εταιρειών κόντρα στις ανάγκες των κοινωνιών και στην προστασία της φύσης.
Τις τελευταίες δεκαετίες, οι μυστικές συμφωνίες εμπορίου και επενδύσεων, που προωθούνται από εταιρείες και κυβερνήσεις, θίγουν τα δικαιώματα μας και το περιβάλλον. Στο ίδιο διάστημα συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε για τα κοινά, για να υπερασπιστούμε τις θέσεις εργασίας μας, για τα εδάφη μας και την τροφή μας, για την ελευθερία του διαδικτύου και για να διεκδικήσουμε εκ νέου τη δημοκρατία. Στην πορεία, έχουμε μεγαλώσει ως κίνημα, έχουμε κάνει τη φωνή μας να ακουστεί και είχαμε νίκες.