ΑΠ’ ΤΙΣ ΣΑΛΠΙΓΓΕΣ ΣΤΙΣ ΚΑΤΣΑΡΟΛΕΣ...

(Πέμ. 26/2/15 - 08:40)

Του ΣΤΑΘΗ* 

Καλημέρα σας, πρέπει να παραδεχθώ ότι είμαι θύμα της εκπαίδευσής μου -ουκ εά με καθεύδειν το του Μιλτιάδου τρόπαιον- τσίγκλαγε ο Δάσκαλος τους πιτσιρικάδες και τις πιτσιρίκες στο σχολείο μου και μας πέταγε όλους στα βαθειά,

για να μάθουμε εξ απαλών ονύχων ότι η ελευθερία δεν χαρίζεται, αλλά κατακτιέται. Σκληρό ραβδί ο Δάσκαλος, δεν κώλωνε μπροστά στον πολυθρύλητο εύθραυστο ψυχισμό των παιδιών, αλλά από νωρίς τα μάθαινε πώς να αντιμετωπίσουν αυτά που αργότερα πολύ θα ήθελε να τα μάθει να κάνουν ή να είναι ο χωροφύλακας κι ο λοχίας, ο κύριος προϊστάμενος και ο θεός Κόνανος. Κι έτσι έμαθα να επιμένω ακόμα κι αν ξεχωρίζω, και αν ξεχωρίζω να ξεχωρίζω ταπεινά, ούτε γάτα ούτε ζημιά. Υστερα μ’ έκανε και το ΚΚΕ σταχανοβίτη κι έτσι, αντί να απολαμβάνω σήμερα τα δεκατάκια μου, είπα να συνεχίσουμε την κουβέντα, διότι οι μέρες είναι και φορτωμένες και φορτισμένες. Μια γνώμη λοιπόν παραπάνω, εν προκειμένω της αφεντιάς μου, δεν θα βλάψει.

Η κυβέρνηση κάνει τα πρώτα της βήματα. Ούτε μαρς πάει, ούτε τσάμικο χορεύει, μάλιστα πλαγιοδρομεί, κάνει μπρος, κάνει και πίσω. Ο κόσμος, οι πολίτες παρακολουθούν και περιμένουν, οι εξ αυτών αριστεροί, εμείς - πολλοί ανυπομονούν, ερμηνεύουν, προδικάζουν και κάποιοι ήδη ανησυχούν. Θεμιτά όλα αυτά. Αλλωστε και εις ό,τι αφορά την κοινωνία και εις ό,τι αφορά ιδιαιτέρως την Αριστερά οι ανησυχίες, η κριτική, ο προβληματισμός είναι εκ των ων ουκ άνευ και τα σα εκ των σων! αλλέως πώς, στα οστεοφυλάκια.

Κάθε μέρα, αυτό το πυκνό σε τεκταινόμενα διάστημα, συμβαίνουν γεγονότα που πάνω απ’ το κεφάλι τους οι αητοί πετούν δεξιά κι άλλα γεγονότα που από πάνω τους οι αητοί πετούν ζερβά. Οταν, ας πούμε, ο κ. Βαρουφάκης ομιλεί για «δημιουργική αμφισημία» οι αητοί τρελαίνονται και γίνεται ο ουρανός τσίρκο. Δεν είναι το ίδιο όμως όταν η κυρία Ζωή Κωνσταντοπούλου ομιλεί για αναζήτηση των ενόχων περί το Μνημόνιο. Ή όταν αναγγέλλει ότι θα εξετασθεί η νομιμότης του χρέους. Ή ότι θα προωθηθεί η διεκδίκηση των Γερμανικών Πολεμικών Επανορθώσεων. Καμμιά «δημιουργική αμφισημία», καμμιά «ασάφεια». Θα μου πείτε, οι «ασάφειες» που επικαλείται ο κ. Βαρουφάκης είναι από χέρι προς θάνατον; Οχι απαραιτήτως. Αν, λόγου χάριν, η ασάφεια για το αφορολόγητο ως τις 12.000 ευρώ καθίσει απ’ τη δική μας πλευρά της πλάστιγγας κι όχι απ’ την πλευρά των «τριών θεσμών», τότε έχει καλώς. Αν όχι, τότε έχει πολύ κακώς.

Και αυτό ακριβώς είναι το ερώτημα που τίθεται πλέον. Τι θα μπορέσει και πώς θα το καταφέρει η κυβέρνηση να εξασφαλίσει για τους Ελληνες στο δίμηνο 1 και στο δίμηνο 2 που μας μένουν έως την καταληκτική συμφωνία με τους Εταίρους. Και ακόμα περισσότερο: με αυτήν την καταληκτική συμφωνία, θα ανακτά η χώρα το Αυτεξούσιόν της και την Ασυλία της;

Το μόνον όπλο που διαθέτει η κυβέρνηση για να πετύχει αυτόν τον σκοπό είναι ο λαός. Η δύναμη του λαού. Ο οποίος δείχνει να εμπιστεύεται τις προθέσεις της και να αγωνιά για τις ικανότητές της.

Συνεπώς, η κυβέρνηση πρέπει να βγει απ’ την επικοινωνιακή πεπατημένη. Πρέπει να απευθύνονται οι υπουργοί κατευθείαν στον λαό. Να τον ενημερώνουν οι ίδιοι για τους στόχους, τους τρόπους, τα μέσα, τις δυσκολίες και τις επιτυχίες. Οι άλλοι προσπαθούσαν να κάνουν τον λαό συνένοχο, η κυβέρνηση εθνικής και κοινωνικής σωτηρίας πρέπει να τον κάνει συμμέτοχο. Συνεπώς, υπεκφυγές

κι ευφημισμοί του στυλ «ισορροπία μεταξύ ευελιξίας και δικαιοσύνης» δεν έχουν θέση στο γλωσσάρι του ΣΥΡΙΖΑ, τη σκέψη και το ήθος του. Οπως και να ’χει, ο κόκορας δεν έχει ακόμα καλά-καλά λαλήσει, ούτε καν τα πρώτα νομοσχέδια δεν έχουν έρθει στη Βουλή, όμως Κυριακή κοντή γιορτή. Η διαπραγμάτευση συνεχίζεται, η διακυβέρνηση πρέπει να αρχίσει.

ΑΓΑΠΗΤΕ κ. ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΕ

(Τετ. 25/2/15 - 11:29)
Του ΔΙΟΝΥΣΗ ΤΣΑΚΝΗ*
Ο Δ. Τσακνής απευθυνόμενος στον Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα γράφει:

Αξιότιμε κ. Πρωθυπουργέ

Αγαπητέ Αλέξη

Δεν ανήκω στους κακόπιστους. Φιλύποπτος -λόγω και ηλικίας ίσως- μπορεί. Ανυποψίαστος ποτέ. Στο δίλημμα αισιόδοξος ή απαισιόδοξος, απαντώ συνήθως, καλά πληροφορημένος αισιόδοξος και αφήνω πάντοτε το χρόνο ή τη ζωή που θα ‘λεγε κι ο Χαρίλαος να αποδείξει αν και κατά πόσο οι ελπίδες κι οι προσδοκίες δικαιώνονται ή αν μένουν φρούδες και ανεκπλήρωτες.

Ο πήχυς, μπήκε ψηλά και σε μια περίπτωση διάψευσης, η πτώση γίνεται πιο επώδυνη. Πτώση που αφορά στη συλλογική απογοήτευση και στην επαναδιατύπωση μιας επικίνδυνης γενίκευσης: «Δε βαριέσαι, όλοι ίδιοι είναι».

Δάκρυσα, όταν μετά την ορκωμοσία σου ως πρωθυπουργού, πήγες στο θυσιαστήριο της Καισαριανής για να αποτίσεις φόρο τιμής στους 200 κομουνιστές- θύματα της Ναζιστικής θηριωδίας.

Συμμερίστηκα τη συγκίνησή σου στην τελευταία αποστροφή του λόγου σου, στην παρουσίαση των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησής σου, παρά το ότι τις βρήκα στο σύνολό τους μικρότερες των προσδοκιών μου.

Χαιρέτησα τη δήλωσή σου για τις κόκκινες γραμμές που θα έθετες στους με ιταμό τρόπο συμπεριφερόμενους συνομιλητές σου.

Χάρηκα την απάντησή σου στο φερέφωνο των δανειστών, που σ’ επισκέφτηκε στο γραφείο σου τη δεύτερη μέρα της ανάληψης των καθηκόντων σου. Νταής σε μπλουμ –αν δεν κάνω λάθος στο όνομά του.

Και δεν ήμουν μόνος! Εκατομμύρια άνθρωποι σ΄ αυτόν τον τόπο, αισθάνθηκαν έστω μια ανάταση, ανεξαρτήτως αν σε στήριξαν εκλογικά, ή αν πίστεψαν στο σύνολο των δεσμεύσεών σου.

Μια φωνή επιτέλους, ένα όχι, που δε θα μείνει απλώς, στη φραστική διατύπωση, αλλά θα πάρει σάρκα και οστά στα έργα.

Σύντροφοί μου του ΣΥΡΙΖΑ!

Δεν έχω διαβάσει στη ζωή μου πιο άθλια ελληνικά. Έμοιαζε σα να είχα βάλει το κείμενο της συμφωνίας στο google translator.

Θυμήθηκα τα διαφημιστικά μηνύματα παγίδες, που δεχόμαστε στο ηλεκτρονικό μας ταχυδρομείο: «Χαιρετισμούς, τη διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου σας συνδέεται με τον αριθμό των εισιτηρίων: 5647. Έχετε στρατολογήσειως δικαιούχος για μια προσωπική δωρεά, από την κα Έβελυν Ήρα Curry απαντήσει αμέσως για περισσότερες πληροφορίες.»

Τέτοιο ακριβώς.

Προτίμησα λοιπόν, παρά το ότι δεν κατέχω την Αγγλική τόσο καλά όπως η κα Παναρίτη ή ο κ. υπουργός περί τα οικονομικά, να το διαβάσω απ το πρωτότυπο. Κατάλαβα περισσότερα!

Αποκλείω εκ προοιμίου τέτοια αμορφωσιά στο οικονομικό επιτελείο. Προφανώς και άλλοι λόγοι πρυτάνευσαν, όσον αφορά στην ασάφεια της μετάφρασης του κειμένου, δεδομένου ότι όλοι οι ιθαγενείς αυτού του τόπου δεν γνωρίζουν φαρσί την γλώσσα των επιτρόπων και των ανά την υφήλιο σπουδαγμένων υπουργών και των παρατρεχάμενών τους.

Όχι, δε θα αναλύσω τα άρθρα της συγκεκριμένης συμφωνίας, ούτε θα προσπαθήσω να βρω τι κρύβεται πίσω απ’ τις λέξεις, όσο κι αν η πρόκληση για  ομοιοκαταληξία (λόγω διαστροφής του επαγγέλματος) με ωθεί. Το έκαναν άλλοι και με περισσή επάρκεια. Άσκοπο να επαναλαμβάνει κανείς το προφανές.

Ο ΚΑΙΡΟΣ ΓΑΡ ΕΓΓΥΣ…

Ζητήσαμε από τον κ. Τσίπρα να μας μιλήσει με τη γλώσσα της αλήθειας. Κι εκείνος άρχισε να μας μιλά με τη γλώσσα του Αντώνη Σαμαρά. «Παρατάσεις», «θα δούμε», «ίσως», «από τον επόμενο χρόνο», «την έγκριση των εταίρων», «θα το συζητήσουμε», «απαιτεί την έγκριση»….
Κατά τα λοιπά, περιβάλλον εκβιασμού και τρόμου περί άδειων ταμείων, προβλήματος ρευστότητας, στενότητας χρόνου, ανάγκη άμεσων αποφάσεων…
Το μόνο που απομένει είναι ένα «αν δεν το ψηφίσουμε δεν θα υπάρχουν λεφτά για μισθούς και συντάξεις».
Ακόμη κι αν είναι μία φορά σαφές ότι η πλειοψηφία των ψηφοφόρων δεν έδωσε ρητή εντολή στον κ. Τσίπρα να επιστρέψει την Ελλάδα στη δραχμή, είναι χίλιες φορές σαφέστερο ότι κανείς δεν έδωσε την έγκριση στον κ. Τσίπρα να συνεχίσει τα Μνημόνια, να τα επεκτείνει, να τα ανανεώσει και γενικώς να βαδίσει στο δρόμο που χάραξαν οι πολιτικές των προηγούμενων κυβερνήσεων.
Πολλές οι οικονομικές αναλύσεις, τοποθετήσεις, προσεγγίσεις, όμως την ουσιαστικότερη την διάβασα από τον φίλο Ηλία Γαρουφαλάκη και είναι μία τούρκικη παροιμία που λέει «Όταν φεύγεις από τον δρόμο για τη χασούρα, κέρδος έχεις». Όμως η κυβέρνηση συνεχίζει στο δρόμο της μεγάλης χασούρας, μέχρι να χαθεί στον ορίζοντα και να μην φαίνεται.
Οι «διαπραγματεύσεις» και τα Eurogroups των τελευταίων ημερών κατάφεραν να δείξουν ακόμη και στον πλέον αφελή λαό της Ευρώπης ότι η ευρωζώνη είναι μία κανονική Μαφία. Εμείς ουσιαστικά δεν είμαστε μέλος της Μαφίας. Ένας πελάτης της είμαστε. Η Μαφία μάς δάνεισε χρήματα που μας πήρε πίσω με δεκάδες τρόπους.
Η εικόνα έχει ως εξής: Έρχονται κάποιοι γραβατωμένοι μπράβοι μία νύχτα στο μαγαζί μας και μας υπόσχονται προστασία από το παγκόσμιο υφεσιακό περιβάλλον. Όμως εμείς δεν έχουμε τα χρήματα για να πληρώσουμε τους μπράβους. Τότε οι μπράβοι προσφέρονται να μας δανείσουν λεφτά κι εμείς συμφωνούμε να δανειζόμαστε λεφτά από τους μπράβους και ύστερα να τους τα επιστρέφουμε με τόκο για να αγοράζουμε την προστασία τους.

ΟΥΤΕ “ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ”, ΟΥΤΕ “ΑΣΑΦΕΙΑ”

(Πέμ. 26/2/15 - 09:25)

Του ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ*  

Τι κείμενο είναι αυτό που έστειλε η κυβέρνηση με τις «μεταρρυθμίσεις» της στις Βρυξέλλες, το οποίο έγινε δεκτό μετ’ επαίνων από τους «εταίρους»; Είναι ένα κείμενο… «δημιουργικής ασάφειας» απαντούν τα κυβερνητικά στελέχη και ταυτόχρονα κλείνουν πονηρά το μάτι υπονοώντας ότι μέσω αυτής της…  «δημιουργικής ασάφειας» θα πετύχουν εκείνες τις θεαματικές ντρίμπλες που θα ζαλίσουν την «θεσμοτρόικα» και έτσι θα εφαρμόσουν φιλολαϊκή πολιτική…

Ας αφήσουμε κατά μέρος αν η επίκληση στις επίδοξες μελλοντικές ντρίμπλες γίνεται για να ξεγελαστεί η «θεσμοτρόικα» ή για να «αποκοιμηθεί» ο ελληνικός λαός, και πάμε να δούμε το κείμενο αυτό καθ’ αυτό ώστε να διαπιστώσουμε, τελικά, πόσο «δημιουργικό» και πόσο «ασαφές» είναι.

Διαβάζουμε στο (και αποκαλούμενο) «μέιλ Βαρουφάκη»:

α) «Η πολιτική ΦΠΑ θα εξορθολογιστεί σε σχέση με τους συντελεστές οι οποίοι θα εξομαλυνθούν (…) με σκοπό να περιοριστούν οι εξαιρέσεις, εξαλείφοντας ταυτόχρονα τις παράλογες εκπτώσεις». Αλήθεια, από αυτή την δήλωση εκείνο που καταλαβαίνει κανείς είναι ότι ο ΦΠΑ θα μειωθεί; Η’ ότι πολύ περισσότερο θα καταργηθεί στα είδης πρώτης ανάγκης; Αλήθεια, ποιος δεν καταλαβαίνει ότι εδώ η κυβέρνηση δεσμεύεται για αύξηση του ΦΠΑ και εκείνο που μένει είναι δούμε το πού, το πώς, το πότε και το πόσο;

β) «Η Ελλάδα δεσμεύεται να συνεχίσει τον εκσυγχρονισμό του συνταξιοδοτικού συστήματος». Αλήθεια, αυτό που συμβαίνει στο συνταξιοδοτικό για δεκαετίες ολόκληρες– και με απίστευτη ένταση επί Μνημονίων - είναι «εκσυγχρονισμός» ή καταστροφή; Είναι «εκσυγχρονισμός» ή διάλυση; Είναι «εκσυγχρονισμός» ή κατεδάφιση;  Αυτά που έκαναν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ είναι… «εκσυγχρονισμός» (!) μας λέει τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ. Που μάλιστα «δεσμεύεται να (τα) συνεχίσει»! Αλήθεια, τι το «ασαφές και τι το «δημιουργικό» υπάρχει σε μια τέτοια δέσμευση;

γ) «Η Ελλάδα θα (…) αναμορφώσει το δίκτυο των μισθών στον δημόσιο τομέα με σκοπό να αποσυμπιεστεί η κατανομή αμοιβών μέσω αύξησης της παραγωγικότητας…». Μάλιστα. Ωραία πρόταση. Και πόσο θυμίζει εκείνο το παλιότερο: «Σύνδεση του μισθού με την παραγωγικότητα». Το οποίο χρησιμοποιείται (από το 1985 αδιαλείπτως) σαν δικαιολογητική βάση της λιτότητας. Τώρα λέτε να αξιοποιηθεί για να αυξηθούν και όχι για να μειωθούν οι μισθοί; Τι να σας πούμε κι εμείς. Πάντως ας δεχτούμε ότι όντως εδώ υπάρχει «ασάφεια». Αλλά τι είδους «ασάφεια»; «Δημιουργική» ή «ύποπτη»; Διαλέξτε…

δ) «Η Ελλάδα δεσμεύεται (…) θα συνεργαστεί με τις διοικήσεις των τραπεζών και των ιδρυμάτων για την αποφυγή, την ερχόμενη περίοδο, πλειστηριασμών της πρώτης κατοικίας…». Μπα! Να «αποφευχθούν»; Και γιατί όχι να «καταργηθούν»; Γιατί όχι να «απαγορευτούν» ρητώς και κατηγορηματικώς, όπως ακούγαμε προεκλογικά; Και πώς θα «αποφευχθούν»; Σε συνεργασία με τις τράπεζες - και με τους «θεσμούς» προφανώς - λέει η κυβέρνηση. Δηλαδή, με αυτούς που απαιτούν τους πλειστηριασμούς!  Κι εδώ «δημιουργικότητα»; Και εδώ «ασάφεια»;

ΜΟΝΗ ΔΙΕΞΟΔΟΣ Η ΦΥΓΗ ΠΡΟΣ ΤΑ ΕΜΠΡΟΣ!

(Πεμ. 26/02/15 - 21:25)
Των Γ. ΜΗΛΙΟΥ, ΣΠ. ΛΑΠΑΤΣΙΩΡΑ & Δ. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ

1. ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Μία αποτίμηση της «μεταβατικής» συμφωνίας της 20ής Φεβρουαρίου είναι ότι αποτελεί ανακωχή που επετεύχθη με πρωτοβουλία της ελληνικής κυβέρνησης και αποδοχή από την άλλη πλευρά (των «θεσμών»). Στο επόμενο διάστημα, μέχρι το πέρας του τετραμήνου, θα διαμορφωθούν οι όροι διαπραγμάτευσης για την επόμενη συμφωνία. Αυτό κατά μία έννοια σημαίνει ότι δεν κρίθηκε τίποτα ακόμη. Όμως, η αποτίμηση αυτή είναι επισφαλής. Πρώτον, η ίδια η «μεταβατική» συμφωνία αλλάζει το συσχετισμό δύναμης. Δεύτερον, επειδή οι «εχθροπραξίες» θα συνεχίζονται σε όλη τη διάρκεια του τετραμήνου (έλεγχος των δεσμεύσεων και επανερμηνεία των όρων της από κάθε πλευρά) απαιτείται να κατανοήσουμε πρώτα το τοπίο των διαπραγματεύσεων.

2. ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΗΣ 20ΗΣ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ: ΕΝΑ ΠΡΩΤΟ ΒΗΜΑ ΣΕ ΟΛΙΣΘΗΡΟ ΕΔΑΦΟΣ …

2α. Οι στόχοι της διαπραγμάτευσης
Η ελληνική κυβέρνηση προσήλθε στο Eurogroup της 12ης Φεβρουαρίου, δηλαδή στην πρώτη ουσιαστική φάση της διαπραγμάτευσης, με αίτημα μια συμφωνία σε ένα νέο «πρόγραμμα-γέφυρα», δηλώνοντας ρητά ότι είναι αδύνατη η παράταση του υπάρχοντος προγράμματος, που έχει απορριφθεί από τον ελληνικό λαό:
1. Το «πρόγραμμα-γέφυρα» δεν θα περιελάμβανε όρους, αξιολογήσεις κλπ., αλλά μια επίσημη αποτύπωση της βούλησης όλων των πλευρών για διαπραγμάτευση χωρίς πιέσεις και εκβιασμούς και χωρίς οποιαδήποτε μονομερή ενέργεια.
2. Στο πλαίσιο αυτό η Ελλάδα θα παραιτείτο από τις εναπομείνασες δόσεις του προηγούμενου προγράμματος – πέραν των 1, 9 δις ευρώ που οφείλουν να επιστρέψουν η ΕΚΤ και οι Κεντρικές Τράπεζες των κρατών-μελών από τα κέρδη που είχαν από τη διακράτηση ελληνικών ομολόγων (προγράμματα SMP και ANFA) – και θα της δινόταν η δυνατότητα έκδοσης εντόκων γραμματίων πέρα από το όριο των 15 δις, ώστε να καλύψει τυχόν έκτακτες ανάγκες.
3. Στο τέλος της μεταβατικής αυτής περιόδου, (α) η Ελλάδα θα καταθέσει τις τελικές της προτάσεις, που σύμφωνα με τις Προγραμματικές Δηλώσεις της κυβέρνησης θα περιλαμβάνουν ένα νέο πλαίσιο δημοσιονομικής στρατηγικήςγια τα επόμενα 3-4 χρόνια και ένα νέο εθνικό σχέδιο μεταρρυθμίσεων και παράλληλα (β) θα τεθεί το ζήτημα της διαπραγμάτευσης για αναδιάρθρωση-ελάφρυνση του δημόσιου χρέους.
  Η γερμανική κυβέρνηση αλλά και οι «θεσμοί» (ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ) προσήλθαν στη διαπραγμάτευση με τη θέση ότι η Ελλάδα έπρεπε να ζητήσει εξάμηνη «τεχνική επέκταση» του υφιστάμενου Προγράμματος (το οποίο για επικοινωνιακούς λόγους δέχθηκαν να μετονομαστεί σε «υφιστάμενο διακανονισμό» – existing arrangement), ώστε να γίνει δυνατή η επιτυχής ολοκλήρωση της αξιολόγησης (successful completion of the review).
2β. Η έκβαση της διαπραγμάτευσης
Η συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου περιλαμβάνει τετράμηνη παράταση της «Κύριας Σύμβασης Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης (Master Financial Assistance Facility Agreement, MFFA), η οποία θεμελιώνεται σε ένα σύνολο δεσμεύσεων».

TΙ ΗΤΤΗΘΗΚΕ ΣΤΟ EUROGROUP ΚΑΙ ΠΩΣ ΝΑ ΜΗΝ ΟΡΙΣΤΙΚΟΠΟΙΗΘΕΙ Η ΗΤΤΑ

(Δευ. 23/02/15 -13.10)
Tου ΣΤΑΘΗ ΚΟΥΒΕΛΑΚΗ
Ας αρχίσουμε από το προφανές -το οποίο κάποια επιμένουν να αρνούνται για λόγους που θα εξγήσουμε παρακάτω: η συμφωνία στην οποία σύρθηκε η ελληνική κυβέρνηση στο Eurogroup της Παρασκευής συνιστά κατά κράτος υποχώρηση της ελληνικής πλευράς.
Και τούτο γιατί αποτελεί, πολύ συνοπτικά: 1) παράταση της μνημονιακού καθεστώτος 2) αναγνώριση της δανειακής σύμβασης και του συνόλου του χρέους 3) παράταση του καθεστώτος «εποπτείας», δηλαδή της τροϊκανής κηδεμονίας με άλλο όνομα 4) προληπτική ακύρωση της δυνατότητας υλοποίησης του προγράμματος του Σύριζα. Μια τέτοιας έκτασης αποτυχία δεν είναι, και δεν μπορεί να είναι, ατύχημα, ούτε αποτέλεσμα κάποιου λάθος χειρισμού. Αποτελεί ήττα ενός συγκεκριμένου πολιτικού σκεπτικού στο οποίο στηρίχθηκε όλη η τώρα προσέγγιση της κυβέρνησης Σύριζα.

ΤΙ ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με την σειρά. Στο πνεύμα της λαϊκής εντολής ρήξης με το μνημονιακό καθεστώς και αποτίναξης του άχθους του χρέους, η ελληνική πλευρά είχε ξεκινήσει τις διαπραγματεύσεις απορρίπτοντας την παράταση του τρέχοντος «προγράμματος , καθώς και τη δόση των επτά δις, με την εξαίρεση του 1,9 δις της επιστροφής των κερδών από ελληνικά ομόλογα που δικαιούτο. Δεν αποδεχόταν διαδικασίες εποπτείας και αξιολόγησης και ζητούσε τετράμηνο μεταβατικό «πρόγραμμα γέφυρα» χωρίς μέτρα λιτότητας για να εξασφαλίσει ρευστότητα και να μπορέσει να υλοποιήσει μέρος τουλάχιστον του προγράμματός της, εντός ισοσκελισμένων προϋπολογισμών. Ζητούσε επίσης να αναγνωρίσουν οι δανειστές την μη-βιωσιμότητα του χρέους και την ανάγκη έναρξης νέου κύκλο διαπραγμάτευσης εφ’όλης της ύλης στο επόμενο διάστημα.

Η τελική συμφωνία ισοδυναμεί με σημείο προς σημείο απόρριψη όλων των προηγούμενων αιτημάτων, και μάλιστα με πρόσθετους επιβαρυντικούς όρους  που στοχεύουν στο να δέσουν εξ’αρχής τα χέρια της κυβέρνησης ως προς οποιοδήποτε μέτρο θα μπορούσε να σημαδοτήσει ρήξη με τις μνημονιακές πολιτικές. Σύμφωνα λοιπόν με το ανακοινωθέν του Eurogroup[1] , το υπάρχον πρόγραμμα ονομάζεται πλέον «διευθέτηση» (arrangement) αλλά η ουσία δεν αλλάζει στο παραμικρό. Η «παράταση» που ζητά πλέον η ελληνική πλευρά (με τον όρο της «Κύριας Σύμβασης Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης») γίνεται «στο πλαίσιο της υπάρχουσας διευθέτησης» και έχει ως «σκοπό» την «επιτυχή ολοκλήρωση της αξιολόγησης στη βάση των όρων της υπάρχουσας διευθέτησης». Διευκρινίζεται ταυτόχρονα ότι «μόνο με την ολοκλήρωση της αξιολόγησης αυτής της παρατεινόμενης συμφωνίας από τους θεσμούς θα επιτραπεί την εκταμίευση της δόσης που απομένει από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF) και τη μεταφορά των κερδών του 2014 από τα ελληνικά ομόλογα που διακρατούν οι κεντρικές τράπεζες της ευρωζώνης (SMP). Και τα δύο χρειάζονται εκ νέου έγκριση από το Eurogroup». Η Ελλάδα θα λάβει λοιπόν τη δόση που έχει αρχικά αρνηθεί αλλά τηρώντας τις υπάρχουσες δεσμεύσεις των προκατόχων της. Business as usual. Εχουμε δηλαδή πλήρη επικράτηση της γερμανικής άποψης που έθετε ως όρο για οποιαδήποτε συμφωνία, και οποιαδήποτε μελλοντική εκταμίευση πόρων, την ολοκλήρωση των διαδικασιών «αξιολόγησης» από τους τριμερείς μηχανισμούς εποπτείας (είτε αποκαλούνται Τρόϊκα είτε «θεσμοί») κάθε προηγούμενου ή επερχόμενου προγράμματος ή συμφωνίας.

ΤΙ ΕΙΠΑΝ ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ – Μ. ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

Συνάντηση μιάμισης ώρας είχαν ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας και ο Μίκης Θεοδωράκης, στο σπίτι του μουσικοσυνθέτη στου Φιλοπάππου.
Ο κ. Τσίπρας είπε στον κ. Θεοδωράκη ότι «ως παλιος πολεμιστής» ξέρει πως η μάχη χρειάζεται στρατηγική και μυαλό. «Δεν μπορείς να πας να πέσεις στη φάκα του άλλου, χρειάζονται ελιγμοί», ανέφερε χαρακτηριστικά και πρόσθεσε ότι το πιο σημαντικό εφόδιο που έχει η κυβέρνηση είναι η πλατιά λαϊκή ενότητα.
Ο κ. Θεοδωράκης του απάντησε ότι ως πρωθυπουργός έχει τη στήριξη του λαού και πρόσθεσε ότι υπάρχει μία κυβέρνηση της Αριστεράς με νομιμότητα. «Είσαι ο πρωθυπουργός της χώρας και δεν μπορεί κανείς να σε αμφισβητήσει», συμπλήρωσε.
Ακόμη, τόνισε ότι σήμερα είναι εφικτό περισσότερο από κάθε άλλη φορά να πούμε «όχι» στα γερμανικά «nein».

ΛΑΠΑΒΙΤΣΑΣ: ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΗΜΑΣΤΑΝ ΕΤΟΙΜΟΙ

Νέα κριτική στην κυβέρνηση για τους χειρισμούς της αναφορικά με τις διαπραγματεύσεις άσκησε ο βουλευτής Ημαθίας του ΣΥΡΙΖΑ, Κώστας Λαπαβίτσας.
Σε συνέντευξη που παραχώρησε στα Παραπολιτικά fm, ο κ. Λαπαβίτσας ανέφερε ότι “η ελληνική διαπραγματευτική ομάδα δεν ήταν έτοιμη γι’ αυτό προέκυψε αυτή η προβληματική συμφωνία” σημείωσε ο κ. Λαπαβίτσας, υπογραμμίζοντας ότι “θα έπρεπε να ήμασταν έτοιμοι για τον εκβιασμό της Παρασκευής και έπρεπε να είχαν ληφθεί μέτρα για τη χρηματοδότηση των τραπεζών πριν βρεθούμε στην πάρα πολύ δύσκολη θέση του ασφυκτικού διλλήματος που βρεθήκαμε”.
Συνεχίζοντας την κριτική του στους κυβερνητικούς χειρισμούς, ο κ. Λαπαβίτσας σημείωσε πως με τη συμφωνία της Παραασκευής του Eurogroup η χώρα κατάφερε να αγοράσει χρόνο και να σταθεί όρθια. Ωστόσο σημείωσε ότι “έχουμε ένα χρονικό διάστημα τεσσάρων μηνών που θα είναι δύσκολο καθώς θα υπάρχει εποπτεία”.

ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ: ΕΙΧΑ ΕΝΤΟΛΗ ΓΙΑ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΡΗΞΗ

Ο υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης λίγη ώρα μετά το πράσινο φως που άναψε το Eurogoup ανέφερε σε ενημέρωση στο ΥΠΟΙΚ ότι τους τέσσερις επόμενους μήνες θα πρέπει η κυβέρνηση να δώσει ρεσιτάλ αποτελεσματικότητας.
Ο ίδιος εξήγησε πως η εντολή που είχε ήταν διαπραγμάτευση για συμφωνία και όχι για ρήξη και εμφανίστηκε απολύτως ικανοποιημένος για την έγκριση από το Eurogroup.
Σύμφωνα με τον υπουργό Οικονομικών «στρατηγική της ελληνικής πλευράς ήταν ο διαχωρισμός της δανειακής σύμβασης από το Μνημόνιο» και προσπάθεια να αλλάξουν οι όροι.
Για τις αντιδράσεις εντός ΣΥΡΙΖΑ

«Άκουσα υπάρχουν μεγάλες αντιδράσεις από τον ΣΥΡΙΖΑ. Ακούσαμε τον Μανώλη Γλέζο και άλλες αντιδράσεις. Η δική μου εντολή, η εντολή που εγώ εισέπραξα από την κυβέρνηση, ήταν να διαπραγματευτούμε με στόχο τη συμφωνία. Όχι με στόχο τη ρήξη, αλλά με στόχο τη συμφωνία».
Ερωτηθείς τι έχει κερδίσει η Ελλάδα από τη συμφωνία, ο κ. Βαρουφάκης απάντησε ότι «αυτό το κείμενο θα μετατραπεί σε κείμενο αξιολόγησης του Απριλίου. Όπως είπα και στη συνέντευξη μετά το Eurogroup, είναι ένα βήμα μόνο, αλλά ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση».
Απαντώντας εμμέσως και στην κριτική της αντιπολίτευσης ανέφερε «ακυρώνεται το mail Χαρδούβελη, ακυρώνεται η μείωση συντάξεων και η αύξηση ΦΠΑ και ουσιαστικά για το μέλλον είναι εκπεφρασμένη η άποψη να μην συνεχιστεί η λιτότητα που επέβαλε πρωτογενές πλεόνασμα 4,5%».

Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες και ο Μπόμπολας στο Ποτάμι

• 

24 Φεβρουαρίου

✎από Κώστας Βαξεβάνης

Ο διάβολος λένε κρύβεται στις λεπτομέρειες. Έτσι θα μπω στον διαβολικό πειρασμό, έστω και να δεν αξίζει ίσως τον κόπο, να μιλήσω για τις λεπτομέρειες που κρύβονται ή δεν φαίνονται στην ανακοίνωση που έβγαλε το Ποτάμι για τον κακό Βαξεβάνη που τόλμησε να γράψει για το καθάριο Ποτάμι.
Από την περίοδο εμφάνισης του Ποταμιού δεν θυμάμαι και πολλά πράγματα ως πρωτοβουλίες που προκάλεσαν το κοινωνικό ενδιαφέρον. Πιο ξεχωριστές οι selfies των βουλευτών του γλυκού νερού στη Βουλή, η επίσκεψη του Σταύρου Θεοδωράκη και η φωτογράφισή του -βεβαίως βεβαίως -ως «αγρότης μόνος ψάχνει» και ο εγκλεισμός του στο ασανσέρ της Βουλής που έγινε είδηση. Να λοιπόν τώρα που το Ποτάμι απευθύνεται στην κοινή γνώμη για το πρόσωπό μου και συγκεκριμένα γιατί το site μου έγραψε πως η πρώτη Κοινοβουλευτική ερώτηση του Ποταμιού είχε άρωμα Μπόμπολα. Πάμε λοιπόν στις λεπτομέρειες.
Λεπτομέρεια πρώτη.
Δεν έγραψε το site μου, αλλά δεκάδες site της χώρας, πράγμα που φαντάζομαι δεν είναι τυχαίο. Αν ένα κόμμα κάνοντας μια ερώτηση ταυτίζεται αυτόματα με ένα συμφέρον, ακόμη και άδικα, τότε πρέπει να αναρωτηθεί για την εικόνα που δίνει για τις σχέσεις του με τα συμφέροντα
Λεπτομέρεια δεύτερη
Δεν έγραψα εγώ το ρεπορτάζ-άρθρο, αλλά το διάβασα με μεγάλο ενδιαφέρον ως αναγνώστης. Συνήθως ό,τι γράφω τα υπογράφω. Αν θυμάται το Ποτάμι, έχω γράψει ολόκληρο τεύχος για τον Σταύρο Θεοδωράκη που αφορούσε από το ναρκισσισμό του και την πολιτική του ρηχότητα ως τις στημένες εκπομπές, αλλά δεν απάντησε.
Λεπτομέρεια τρίτη

ΣΥΡΙΖΑ: Ο δρόμος θα είναι μακρύς και δύσκολος, αλλά το πρώτο βήμα έγινε

• 

24 Φεβρουαρίου

Απαντώντας σε όσα λέγονται και γράφονται τις τελευταίες ώρες σε σχέση με την συμφωνία με τους εταίρους και την λίστα των μεταρρυθμίσεων, κυβερνητικοί κύκλοι επισημαίνουν τα εξής:
1.Η τετράμηνη παράταση της δανειακής σύμβασης και η λίστα με τις μεταρρυθμίσεις που τη συνοδεύει, συνιστούν σημείο καμπής τόσο για την Ελλάδα όσο και για την Ευρώπη. Για πρώτη φορά από την έναρξη της κρίσης, σε επίσημα κείμενα καταγράφονται μια οικονομική λογική μακριά από τη μονολιθική λιτότητα, καθώς και η ανάγκη για αντιμετώπιση των καταστροφικών συνεπειών της μνημονιακής πολιτικής.  Η μείωση του απαιτούμενου πλεονάσματος του προϋπολογισμού δίνει ανάσα στην κοινωνία και μπορεί να αποτελέσει εφαλτήριο για την επανεκκίνηση της οικονομίας. Μπορεί το βήμα που έγινε να είναι μικρό, αλλά είναι το πρώτο στην αντίθετη κατεύθυνση από αυτήν που πήγαιναν τα πράγματα μέχρι σήμερα.
2. Η μόλις ενός μηνός κυβέρνηση κατάφερε να ξεφύγει από την «παγίδα θανάτου» που της είχαν στήσει οι διεθνείς κι εγχώριες δυνάμεις της ακραίας λιτότητας. Στόχος τους ήταν η πολιτική εξόντωση εν τη γενέσει του ελληνικού αριστερού παραδείγματος, που δείχνει έναν εναλλακτικό δρόμο για όλη την Ευρώπη.
3. Επιπλέον, η ελληνική κυβέρνηση δεν αποδέχτηκε το βασικό όρο “current program”, να ζητήσει δηλαδή παράταση του Μνημονίου. Επέμεινε μέχρι τέλους στη βασική προγραμματική θέση της ότι δανειακή σύμβαση και Μνημόνιο είναι διαφορετικά πράγματα. Δεν πρόκειται για παιχνίδι με τις λέξεις. Πέρα από τον προφανή πολιτικό συμβολισμό που σχετίζεται με την εθνική αξιοπρέπεια, οι διατυπώσεις στα επίσημα κείμενα έχουν βαρύνουσα σημασία τόσο για το παρόν, όσο (κυρίως) για το μέλλον.
4. Η λίστα των μεταρρυθμίσεων που συμφωνήθηκε καταρχήν με τους θεσμούς, έχει σα θεμέλιο των ατζέντα της κυβέρνησης. Οικοδομείται δηλαδή πάνω στην αντίληψη ότι το βασικό πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας είναι η διαχρονική φοροδιαφυγή των πλουσίων. Γι’ αυτό και κεντρικά σημεία της λίστας είναι η ενίσχυση των ελεγκτικών μηχανισμών, η θωράκιση τους απέναντι σε πολιτικές παρεμβάσεις, το κλείσιμο των «παραθύρων» της νομοθεσίας που επιτρέπουν τη φοροαποφυγή, το περιουσιολόγιο, κ.ά.
5. Επίσης, με τη συμφωνία της κυβέρνησης με τους θεσμούς ενταφιάζεται το περίφημο mail Χαρδούβελη-Σαμαρά. Το πρόγραμμα δηλαδή νέων περικοπών και σκληρών μέτρων που σκόπευαν να εφαρμόσουν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ αν κέρδιζαν τις εκλογές. Τώρα δεν θα έχουμε καμία νέα περικοπή στις συντάξεις, καμιά απόλυση στο Δημόσιο, καμία αύξηση των φορολογικών βαρών για τους φτωχούς και τους μεσαίους.

Ζ. Κωνσταντοπούλου: Σύσταση επιτροπών στη Βουλή για χρέος και γερμανικές αποζημιώσεις – Έρευνα για το πως οδηγήθηκε η χώρα στο μνημόνιο

• 

24 Φεβρουαρίου

Τη συγκρότηση επιτροπής λογιστικού ελέγχου του χρέους, την επανασυγκρότηση της επιτροπής για τη διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων αλλά και τη δρομολόγηση έρευνας για το πώς η χώρα οδηγήθηκε στο μνημόνιο, εξήγγειλε η πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων, Ζωή Κωνσταντοπούλου κατά τη διάρκεια της συνάντησής της με τον πρόεδρο της Βουλής των αντιπροσώπων της κυπριακής δημοκρατίας, Γιαννάκη Ομήρου.

Η πρόεδρος της Βουλής περιέγραψε το πλαίσιο πάνω στο οποίο θα κινηθεί η Βουλή το αμέσως προσεχές διάστημα εξηγώντας ότι η επιτροπή λογιστικού ελέγχου αποτελεί “εργαλείο για την αποκατάσταση μιας ακραίας αδικίας σε βάρος του ελληνικού λαού”.

Η κ. Κωνσταντοπούλου ζήτησε από την κυπριακή Βουλή να συνδράμει στην προσπάθεια να βρεθεί η αλήθεια για το πώς η Ελλάδα μπήκε στο μνημόνιο, ποιοι και ποιες πολιτικές ευθύνονται για αυτό.

Μάλιστα, επεσήμανε ότι και η ελληνική Βουλή θα πράξει το ίδιο αν η κυπριακή Βουλή ξεκινήσει ανάλογη έρευνα για το πώς μπήκε η Κύπρος στο μνημόνιο.

Die Zeit: «Ο Τσίπρας τερματίζει την ταπείνωση»

• 

24 Φεβρουαρίου

Άρθρο στην ηλεκτρονική σελίδα της γερμανικής εφημερίδας «Die Zeit», με τίτλο «Ο Τσίπρας τερματίζει την ταπείνωση», επισημαίνει ότι «οι Έλληνες μπορούν και πάλι να επεξεργάζονται οι ίδιοι το πρόγραμμα των μεταρρυθμίσεών τους». Το άρθρο συνεχίζει ότι η χώρα «δεν σώθηκε, αλλά ανακτά ένα κομμάτι της ακεραιότητάς της» και επισημαίνει ότι το νέο πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων για την Ελλάδα είναι προ πάντων δικό της.
«Η πιο σημαντική επιτυχία για τον Αλέξη Τσίπρα: δεν θα υπάρξουν νέα δραστικά μέτρα λιτότητας» γράφει ο συντάκτης, διευκρινίζοντας  ότι αυτό δεν σημαίνει πως η Ελλάδα θα σπαταλήσει χρήματα σε κοινωνικά προγράμματα. Εξηγεί ότι το νέο σχέδιο είναι προς το συμφέρον των Ευρωπαίων εταίρων, καθώς προβλέπει μεταρρυθμίσεις στους τομείς της φορολογίας και της Δικαιοσύνης. «Η νέα κυβέρνηση θέλει να καταπολεμήσει ειδικά τη φοροδιαφυγή και τη διαφθορά. Σε αυτό όλοι οι προκάτοχοί του έχουν (εσκεμμένα) αποτύχει» προσθέτει ο αρθρογράφος και συνεχίζει αναφέροντας ότι μέχρι τώρα ο ελληνικός λαός υφίστατο μέτρα τα οποία υπαγορεύονταν από τους πιστωτές.

Ιταλός Οικονομολόγος Τ. Σαπέλι: "Η Ελλάδα ράγισε τη δικτατορία της Λιτότητας"

• 

24 Φεβρουαρίου

«Παρά την εκροή καταθέσεων από τις ελληνικές τράπεζες η Κομισιόν, το ΔΝΤ και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα αναγκάσθηκαν να δώσουν στην Ελλάδα άλλους τέσσερις μήνες για να επεξεργασθεί ένα σχέδιο διάσωσης. Η δε ελληνική κυβέρνηση ανακοινώνει ένα σχέδιο μεταρρυθμίσεων που δεν είναι εκείνες που ευχόταν ο εκπρόσωπος του Γερμανού υπουργού Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε».
Αυτά τονίζει σε άρθρο του, στην Il Messaggero, ο Ιταλός Οικονομολόγος Τζούλιο Σαπέλι, επισημαίνοντας μεταξύ άλλων πως η Ευρώπη αφήνει πίσω της τον «μυθολογικό μονόκερο» της λιτότητας λόγω της Ελλάδας.
Επισημαίνει ακόμα πως: «Οι Γερμανοί, και στη διαπραγμάτευση αυτή, δεν δίστασαν να φορέσουν αμέσως το προσωπείο του μονόκερου και να στείλουν αμέσως το τελεσίγραφο: ισχύουν οι συμφωνίες με την τρόικα», αλλά κατά την εκτίμηση του αρθρογράφου «το παλιό αυτό προσωπείο αποσυντίθεται, ο κύκλος ζωής του έχει τελειώσει».
Προσθέτει δε πως «μέχρι την ελληνική εξέγερση, γιατί γι’ αυτό πρόκειται, ο πολιτικός κύκλος δεν υπήρχε, είχε παγώσει από τον οικονομικό και από τη στήριξη της γερμανικής τεχνοκρατικής ολιγαρχίας».
Καταλήγει δε πως η Αθήνα έχει στο σχέδιό της «κάθε άλλο παρά ένα σχέδιο αιματηρών θυσιών και περικοπών, όπως θα ήθελε ο μονόκερος».

ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΦΕΥΓΟΥΜΕ Ή ΟΠΩΣ ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ;

(Προειδοποίηση προς πιθανούς αναγνώστες: Είναι μεγάλο το κείμενο)

Από ό,τι ακούω και διαβάζω στα πλαίσια της κριτικής στον ΣΥΡΙΖΑ, υπάρχει η απαίτηση μέσα σε ένα μήνα που βρίσκεται στην κυβέρνηση να είχε ήδη: διαλύσει τα ΜΑΤ, κλείσει τις Αμυγδαλέζες, δημιουργήσει τις υποδομές και τις συνθήκες υποδοχής με αξιοπρέπεια για όσους επιστρέψουν από αυτές τις κολάσεις, προχωρήσει στο διαχωρισμό Εκκλησίας – Κράτους, εξετάσει όλες τις υποθέσεις για τις ευθύνες μνημονίων, εξετάσει όλες τις υποθέσεις σκανδάλων, ψηφίσει ολόκληρο το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, βγει από το ευρώ, δημιουργήσει δραχμή και πάρα πολλά άλλα.
Για όλες αυτές τις προσδοκίες σαφώς και φταίει αποκλειστικά ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτός τις δημιούργησε και είναι ο αποκλειστικός υπεύθυνος της κριτικής που τώρα δέχεται. Δεν μπορώ να τον υπερασπιστώ, ούτε όμως θα τον καταδικάσω. Έχει άλλοθι. Σε ό,τι έχει σχέση με τα ανθρώπινα δικαιώματα και τον διαχωρισμό Εκκλησίας – Κράτους μπορεί να επικαλεστεί την απουσία αυτοδυναμίας. Και αυτή την απουσία αυτοδυναμίας κανείς λογικός άνθρωπος δε μπορεί να τη χρεώσει στον ΣΥΡΙΖΑ. Ή ξαναπάμε σε εκλογές ή συγκατοικεί με τους ΑΝ.ΕΛ. και προχωράνε αυτά τα θέματα βήμα – βήμα.
Σχετικά με τα της οικονομίας, επιτρέψτε μου να επαναληφθώ γράφοντας ότι υπάρχει η κριτική πως η κυβέρνηση θα έπρεπε ήδη να μας έχει βγάλει από το ευρώ, να δημιουργήσει δραχμή ενώ ταυτόχρονα θα έπρεπε να κρατήσει τις τράπεζες ανοιχτές, να τις έχει εφοδιάσει με χρήματα για να αντιμετωπίσουν τον πανικό, να διαχειριστεί αυτόν τον πανικό και τέλος να κρατήσει την αγορά σε λειτουργία. Αν κάποιος πιστεύει ότι αυτά μπορούν να συμβούν ταυτόχρονα, εντάξει. Εγώ πιστεύω ότι δεν μπορούν όσο κι αν το θες.
Πιστεύω ότι αν είχαμε βγει χτες από το ευρώ: Οι τράπεζες θα έκλειναν, η αγορά θα κατέβαζε στόρια και ο πανικός δύσκολα θα παλευόταν. Επίσης, αρκετοί από αυτούς που τώρα κατηγορούν την κυβέρνηση επειδή δεν το έκανε, θα την κατηγορούσαν επειδή το έκανε κι αντί να μειώσει τα λουκέτα στην αγορά έβαλε λουκέτο σε ολόκληρη την αγορά.
Το κυριότερο όμως που δεν μπορώ να καταλάβω είναι ότι υπάρχουν άνθρωποι σήμερα που πιστεύουν ακόμη ότι στις Δημοκρατίες κυβερνούν οι λαοί. Παιδιά, εκλογές κάναμε. Τι δεν καταλαβαίνετε; Υπάρχουν χίλιοι δυο λόγοι για τους οποίους ψηφίστηκε ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι δυνατόν να ικανοποιηθούν όλοι αυτοί οι λόγοι και ειδικά οι αλληλοσυγκρουόμενοι. Όπως για παράδειγμα ότι υπήρξαν άνθρωποι που ψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ για να σκίσει τα Μνημόνια και άρα αυτομάτως να επιστρέψουμε στη δραχμή και υπήρξαν άνθρωποι που ψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ για να βγει η χώρα από την ύφεση μέσω καλύτερων διαπραγματεύσεων και άρα αυτομάτως να παραμείνουμε στο ευρώ. Αποκλείεται να ικανοποιηθούν και τα 2 αιτήματα.

ΜΙΣΟΣ ΓΕΡΜΑΝΩΝ ΚΑΤΑ ΕΛΛΗΝΩΝ

(Κυρ. 22/2/15 - 18:00)

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΑΣΤΙΚ*

Ακρως αποκαλυπτικό για το πώς οι Γερμανοί αντιμετωπίζουν την Ελλάδα ως υποτελές κράτος ήταν το έγγραφο του υπουργείου Οικονομικών του Βερολίνου. Αυτό που κυκλοφόρησε την Πέμπτη το απόγευμα. Αυτό που απέρριπτε εκ των προτέρων τις άκρως συμβιβαστικές (απαράδεκτα υποχωρητικές για πολλούς αριστερούς) προτάσεις της Αθήνας για το Eurogroup της Παρασκευής. «Επ' αυτής της βάσεως δεν έχει νόημα να αρχίσουμε να κάνουμε προσχέδια ανακοίνωσης του Eurogroup» δήλωνε ξερά το γερμανικό έγγραφο.

Οροι νικητών προς ηττημένους ήταν ουσιαστικά οι γερμανικές θέσεις. «Δούρειο ίππο (!) που αποσκοπεί κατ' ουσίαν να θέσει τέρμα στο τρέχον πρόγραμμα» (δηλαδή στο υφιστάμενο Μνημόνιο) χαρακτήριζαν οι Γερμανοί τις θέσεις της ελληνικής κυβέρνησης. Ηξεραν ότι αυτό που έγραφαν ήταν εντελώς αβάσιμο.

Πλήρη υποταγή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ στο Μνημόνιο απαιτούσαν θρασύτατα. Αμεση μετάλλαξη της αντιμνημονιακής κυβέρνησης που προέκυψε μετά τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου σε συνεχιστή της μνημονιακής κυβέρνησης Σαμαρά - Βενιζέλου απαιτούσε ανερυθρίαστα η καγκελαρία.

Να μη νομοθετήσει οποιοδήποτε φιλολαϊκό μέτρο στο εσωτερικό της χώρας μας απαιτεί από την κυβέρνηση το γερμανικό τελεσί­γραφο. «Η Ελλάδα πρέπει να διαβεβαιώσει δημοσίως ότι θα απέχει από μονομερή εθνικά μέτρα που αντίκεινται στο τρέχον πρόγραμμα (σ.σ. δηλαδή στο Μνημόνιο). Οι (ελληνικές) αρχές, αρχής γενομένης αμέσως, δεν θα πάρουν οποιαδήποτε πρωτοβουλία ή δεν θα εφαρμόσουν οποιοδήποτε μέτρο ή πολιτική που είναι ασύμβατα με υπάρχουσες δεσμεύσεις υπό το παρόν πρόγραμμα ή επιβαρύνει τη δημοσιονομική κατάσταση» αναφέρεται επί λέξει στο γερμανικό έγγραφο.

Απαγορεύουν στον Τσίπρα δηλαδή οι Γερμανοί να νομοθετήσει το αφορολόγητο των 12.000 ευρώ για κάθε φορολογούμενο! Του απαγορεύουν να καταργήσει τον ΕΝΦΙΑ! Του απαγορεύουν να δώσει τη 13η σύνταξη στους χαμηλοσυνταξιούχους που παίρνουν κάτω από 700 ευρώ! Δεν σταματά εκεί το Βερολίνο. Οι απαγορεύσεις «συμπεριλαμβάνουν την αποφυγή υλοποίησης ανακοινωθεισών μεταρρυθμίσεων της αγοράς εργασίας και κοινωνικών μεταρρυθμίσεων που πρόκειται να ψηφιστούν από τη Βουλή αυτή την εβδομάδα» τονίζει το γερμανικό έγγραφο! Τρίτη τα ανήγγειλε ο πρωθυπουργός, Πέμπτη του τα απαγόρευσαν οι Γερμανοί! Κατόπιν τούτου, τα σχετικά νομοσχέδια θα έρθουν στη Βουλή την άλλη, την παράλλη, ποιος ξέρει ποια εβδομάδα...

Και την... απάντηση (!) στο τελεσίγραφό τους απαιτούν οι Γερμανοί να την υπαγορεύσουν στην κυβέρνηση της Αθήνας. Την υπαγορεύουν μάλιστα επί λέξει στο έγγραφό τους: «Χρειαζόμαστε μια καθαρή και πειστική δέσμευση από την Ελλάδα, η οποία μπορεί να περιέχει μόνο τρεις σύντομες και καλώς κατανοητές προτάσεις: ''Αιτούμεθα την παράταση του παρόντος προγράμματος, κάνοντας χρήση της ενσωματωμένης ευελιξίας. Θα συμφωνούμε με τους θεσμούς οποιεσδήποτε αλλαγές σε μέτρα του υπάρχοντος Μνημονίου. Στόχος μας είναι η επιτυχής ολοκλήρωση του προγράμματος»!

Θέλουν να διασύρουν τον Ελληνα πρωθυπουργό οι Γερμανοί. Απαιτούν να γελοιοποιηθεί ζητώντας... παράταση του Μνημονίου, καμία αλλαγή στους όρους του χωρίς τη συναίνεση του Βερολίνου και διακήρυξή του ότι στόχος της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ είναι η επιτυχής ολοκλήρωση του Μνημονίου! Αν υποκύψει, τελείωσε!

ΠΕΝΤΕ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΑΠΑΙΤΟΥΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

(Δευτ. 23/2/15 - 12:55) Του ΚΩΣΤΑ ΛΑΠΑΒΙΤΣΑ*
Η συμφωνία του Γιούρογκρουπ δεν έχει ολοκληρωθεί, εν μέρει γιατί δεν γνωρίζουμε ακόμη ποιες 'μεταρρυθμίσεις' θα προτείνει η ελληνική κυβέρνηση σήμερα (Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου) και ποιες από αυτές θα γίνουν δεκτές. Όσοι όμως έχουμε εκλεγεί στη βάση του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ και θεωρούμε τις εξαγγελίες της Θεσσαλονίκης ως δέσμευση που έχουμε αναλάβει προς τον ελληνικό λαό, έχουμε βαθιές ανησυχίες. Είναι υποχρέωσή μας να τις καταγράψουμε. Το γενικό περίγραμμα της συμφωνίας έχει ως εξής:
1.Η Ελλάδα ζητάει επέκταση της τρέχουσας συμφωνίας δανειακής στήριξης, η οποία στηρίζεται σε μια σειρά από δεσμεύσεις.
2.Ο στόχος της επέκτασης είναι να επιτρέψει την ολοκλήρωση της αξιολόγησης της τρέχουσας συμφωνίας και να δώσει χρόνο για μια πιθανή νέα συμφωνία.
3.Η Ελλάδα θα υποβάλλει αμέσως κατάλογο 'μεταρρυθμίσεων', οι οποίες θα αξιολογηθούν από τους 'θεσμούς' και θα συμφωνηθούν τελικά τον Απρίλιο. Εάν η αξιολόγηση είναι θετική, θα αποδεσμευτούν τα χρήματα που δεν δόθηκαν ακόμη από την τρέχουσα συμφωνία συν τις επιστροφές από τα κέρδη της ΕΚΤ.
4.Τα υπάρχοντα κονδύλια του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας θα χρησιμοποιηθούν αποκλειστικά για τις ανάγκες των τραπεζών και θα είναι εκτός ελληνικού ελέγχου.
5.Η Ελλάδα δεσμεύεται να εκπληρώσει πλήρως και εγκαίρως όλες τις χρηματοοικονομικές της υποχρεώσεις προς τους εταίρους της.
6.Η Ελλάδα δεσμεύεται να διασφαλίσει 'κατάλληλα' πρωτογενή πλεονάσματα για να εγγυηθεί τη βιωσιμότητα του χρέους στη βάση των αποφάσεων του Γιούρογκρουπ του Νοεμβρίου 2012. Το πλεόνασμα για το 2015 θα λάβει υπόψη του τις οικονομικές συνθήκες του 2015.
7.Η Ελλάδα δεν θα ανακαλέσει μέτρα, ούτε θα κάνει μονομερείς αλλαγές που μπορεί να έχουν αρνητική επίδραση στους δημοσιονομικούς στόχους, την οικονομική ανάκαμψη, ή τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα, όπως θα εκτιμηθούν από τους ΄θεσμούς'.

Λίγη σημασία έχει αν είσαι ή αν φαίνεσαι Χίτλερ. Θα σε πολεμήσουν ως Χίτλερ

• 

20 Φεβρουαρίου

Του Κώστα Βαξεβάνη
Κάθε φορά που κάποιος γερμανός αξιωματούχος λέει πως η Γερμανία δεν έχει υποχρέωση να απολογείται για τη ναζιστική Γερμανία, σκέφτομαι μήπως και η Ελλάδα δεν χρωστάει όσα δανείστηκαν οι ελληνικές χούντες και οι άχρηστες κυβερνήσεις της.
Η Γερμανία παλεύει τελικώς να ξεφύγει από το ναζιστικό παρελθόν ή απλώς να μην απολογείται γι αυτό; Είναι πολύ εύκολο να κατηγορείς συλήβδην τους Γερμανούς για όσα συνέβησαν στον Β Παγκόσμιο Πόλεμο, όπως και από την άλλη να θεωρείς πως όσα έγιναν και γίνονται σήμερα έχουν μια ιστορική ασυνέχεια.
Ο Χίτλερ δεν ήταν το αποτέλεσμα κάποιας πολιτικής παραφροσύνης όπως θέλουν να δείχνουν. Ήταν ο εκλεκτός της γερμανικής οικονομικής ελίτ που τον χρηματοδότησε και τελίκώς αυτός που ανέλαβε να αποκαταστήσει την ηττημένη Γερμανία του Α Παγκοσμίου Πολέμου προωθώντας τις κοινά αποδεκτές αντιλήψεις του πανγερμανισμού, της γερμανικής ανωτερότητας και συνεπώς της ανάγκης υποταγής όλως σε αυτή την αψεγάδιαστη γερμανική υπεροχή.
Ναι η σημερινή Γερμανία δεν έχει σχέση με τη ναζιστική. Έτσι λέει και ο Σόιμπλε ο οποίος προσβλήθηκε από την ελληνική γελοιογραφία που τον εμφάνιζε ως ναζί. Για να δούμε όμως τι έχουμε σε καθαρό πολιτικό επίπεδο; Μια ισχυρή Γερμανία που στηρίζεται και στηρίζει την οικονομική ελίτ της,μια αντίληψη περί του γερμανικού ορθού που δεν δέχεται αμφισβήτηση, ένα είδος γερμανικής ανωτερότητας που δεν λογαριάζει τι συμβαίνει στην Ευρώπη. Η Ελλάδα πρέπει να τιμωρηθεί με οποιοδήποτε κόστος για την Ευρώπη, γιατί έτσι απαιτεί το γερμανικό σύνδρομο, το οποίο λίγο ενδιαφέρει αν είναι ιστορικό αποτέλεσμα ή εφεύρεση της Μέρκελ.

Η ξινίλα των Γερμανών

• 

23 Φεβρουαρίου

Δεν είναι ώρα για απολογισμούς. Η διαπραγμάτευση τώρα αρχίζει και όπως όλα δείχνουν δεν θα είναι μια διαδικασία ανέφελη. Το αντίθετο. Έχουμε όμως στη διάθεσή μας κάποια στοιχεία που μας επιτρέπουν να κάνουμε ορισμένες παρατηρήσεις:
Οι γερμανικές ελίτ έχουν χάσει την ψυχραιμία τους. Τα μέσα ενημέρωσης που έχουν στενές σχέσεις με τους μηχανισμούς εξουσίας επιτίθενται στην ελληνική κυβέρνηση και στην Ελλάδα με ανοίκειους χαρακτηρισμούς, ο κ. Σόιμπλε δεν μπορεί να κρύψει την ξινίλα του, οι εκπρόσωποι των γερμανικών τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων ξιφουλκούν κατά της ατίθασης χώρας με τους τεμπέληδες κατοίκους, που διαρκώς απαιτούν χωρίς όμως να δεσμεύονται. Πρόκειται για συμπεριφορές, οι οποίες αποκαλύπτουν φόβο για το ενδεχόμενο να αμφισβητηθεί η συνοχή της θεωρίας του μονόδρομου.
Κατέστη σαφές ότι κουμάντο στην Ευρώπη κάνουν οι Γερμανοί. Δεν τηρούνται ούτε τα προσχήματα. Ήταν αρκετό ένα άβολο εκλογικό αποτέλεσμα για να διαλυθούν οι αυταπάτες (σε όσους είχαν). Με τη Γερμανία συζητά η Ελλάδα και τα ευρωπαϊκά όργανα απλώς παίζουν το ρόλο του μεσολαβητή, ενίοτε μόνο του ταχυδρόμου.
Πρώτη φορά είχαμε ορισμένα ίχνη αυτονόμησης. Κάποιες χώρες προσπάθησαν να ψελλίσουν έναν διαφορετικό λόγο. Δεν ξέρουμε αν θα υπάρξει συνέχεια και κλιμάκωση, ωστόσο η επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ, οι καλές δημοσκοπικές επιδόσεις του Podemos και του Σιν Φέιν, αλλά και η απειλή της Λεπέν φαίνεται πως λειτουργούν ερεθιστικά για τις αριστερές πτέρυγες των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων της Ευρώπης. Είναι ενδιαφέρον ότι ακόμη και από το SPD ακούστηκαν φωνές κριτικής για την άτεγκτη στάση του Σόιμπλε. Να κρατάμε πάντως μικρό καλάθι γιατί την ίδια ώρα οι κυβερνήσεις Βαλς (Γαλλία) και Ρέντσι (Ιταλία) προωθούν πολιτικές στα εργασιακά, που κάθε άλλο παρά ενοχλητικές είναι για την κυρίαρχη τάξη πραγμάτων.

Οι Ελληνικές αποχρώσεις του γκρι

-του Θωμά Γιούργα

Δημοσιεύθηκε: 22/02/2015

Στο προεκλογικό σταυροδρόμι ανοίχθηκαν τρία μεγάλα αφηγηματικά μονοπάτια που μπορούσαμε να βαδίσουμε:

1. Το γνωστό μονοπάτι της επιβολής των μέτρων λιτότητας με αντίδωρο την χρηματοδότηση των τραπεζών. Ας του δώσουμε το χρώμα μαύρο.

2. Το άγνωστο μονοπάτι της εξόδου από την ευρωζώνη με αντίδωρο την εθνική κυριαρχία και τον άμεσο τερματισμό της λιτότητας. Ας του δώσουμε το χρώμα άσπρο.

3. Το γνωστό-άγνωστο μονοπάτι της διαπραγμάτευσης των μέτρων λιτότητας εντός της ευρωζώνης με αντίδωρο την σταδιακή καταπολέμηση της ανθρωπιστικής κρίσης. Ας του δώσουμε το χρώμα γκρι.

Το μαύρο μονοπάτι, γεμάτο δηλητηριώδη φυτά, μυτερές κοτρώνες, φονικά ερπετά και ψευδοοάσεις εγκαταλείφθηκε ως μία αθλιότητα δίχως τέλος η οποία οδήγησε σε ηθική και βιολογική εξαθλίωση.
Το άσπρο μονοπάτι, πλήρως αχαρτογράφητο, με πυκνότατη, τυφλωτική ομίχλη, με ορατό μονάχα το πρώτο βήμα, δεν επελέγη υπό τον φόβο το δεύτερο βήμα να οδηγούσε σε βάλτο με κροκόδειλους.
Έτσι προτιμήθηκε το γκρίζο μονοπάτι.
Στο διάβα του γκρίζου μονοπατιού είναι ήδη ορατά τα δηλητηριώδη ερπετά, αυτά που φωλιάζουν στο μαύρο μονοπάτι. Δεξιά κι αριστερά βλέπουμε διάφορα μανιτάρια που άλλοτε λυτρώνουν τον πεινασμένο οδοιπόρο, άλλοτε του προκαλούν ισχυρές παραισθήσεις, άλλοτε τον οδηγούν στο θάνατο. Μπροστά μας βρίσκονται πυκνά ακανθώδη φυτά, σαγηνευτικά αλλά δηλητηριώδη φυτά, ήρεμα κι άγρια ζώα που χαϊδεύονται ή βρυχώνται.
Αυτό το γκρι μονοπάτι απαιτεί στοιχεία αριστοτελικής γενναιότητας ευρισκόμενο στο μέσον της δειλίας  του μαύρου μονοπατιού και της υπερβολικής άγνοιας κινδύνου του λευκού. Βέβαια, όπως κάθε εγχάραξη αρετής, απαιτεί χρόνο, επανάληψη, προσήλωση, σοφία.

Χερ Σόιμπλε «ιδού ο υπουργός σας» - Το Βερολίνο δεν γουστάρει τον Βαρουφάκη, πεθύμησε τον Χαρδούβελη…

• 

23 Φεβρουαρίου

Ας αφήσουμε—προς το παρόν–  κατά μέρος την αποτίμηση της Συμφωνίας στο euro-group κρατώντας κάποια απόσταση από τις  θριαμβολογίες της κυβέρνησης περί του «τέλους των μνημονίων και της τρόικας» αλλά και από την ισοπεδωτική προσέγγιση της «κωλοτούμπας» την οποία σύμφωνα με κάποιους ήδη έχει κάνει ο Αλέξης Τσίπρας. Η επιλογή ανάμεσα στο «άσπρο ή μαύρο» είναι σε τελική ανάλυση μια απλή διαδικασία, ωστόσο στις διαπραγματεύσεις (όπως και στη ζωή) τα πράγματα σπάνια είναι άσπρα ή μαύρα. Κατά κανόνα είναι γκρίζα…
Ας αφήσουμε—προς το παρόν- λοιπόν την αποτίμηση μιας Συμφωνίας η οποία ακόμη διαμορφώνεται και ας ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά σε κάτι σαφέστερο και κατά την άποψή μας σημαντικότερο: Οι δανειστές (Γερμανοί) δεν αμφισβητούν απλά και μόνο το δικαίωμα της όποιας ελληνικής κυβέρνησης να διαμορφώνει τις βασικές οικονομικές επιλογές της χώρας. Οι Γερμανοί αμφισβητούν το δικαίωμα του ελληνικού λαού να επιλέξει την κυβέρνησή του. Και καθώς η αμφισβήτηση του δικαιώματος ενός λαού να εκλέξει την κυβέρνησή του δεν μπορεί να προβληθεί ευθέως, οι Γερμανοί—όπως και άλλοι (Αμερικανοί)  ξένοι αφέντες αυτής της χώρας— απαιτούν να τοποθετούνται σε κρίσιμες θέσεις άνθρωποι που τους βολεύουν…
 Πολύ πρόσφατα οι δανειστές (Γερμανοί) τοποθέτησαν ακόμη και στη θέση του πρωθυπουργού έναν βολικό γι αυτούς—και τα συμφέροντά τους—άνθρωπο. Τον Λουκά Παπαδήμο. Βολικοί για τους Γερμανούς ήταν και οι υπουργοί οικονομικών- Βενιζέλος (που τον σφαλιάριζε ο Γιούνκερ) Στουρνάρας (που τον επαινούσε και τελικά τον αντάμειψε ο Σόιμπλε).
 Δεν γνωρίζουμε αν τελικά ο σημερινός υπουργός οικονομικών θα οδηγηθεί και αυτός στην γερμανική μηχανή του κιμά έτσι ώστε να ταιριάξει με την αισθητική του Σόιμπλε. Αυτό που πληροφορηθήκαμε—ομολογούμε δίχως έκπληξη–   από τη real news είναι πως o Γερμανός πρεσβευτής στην Αθήνα έθεσε αίτημα για την αντικατάσταση του Γιάννη Βαρουφάκη. Γιατί;
Γιατί με αυτόν τον τρόπο συνηθίζουν να συμπεριφέρνονται οι επικυρίαρχοι. Με αυτόν τον τρόπο συμπεριφέρονταν στο υποτελές πολιτικό προσωπικό μεταπολεμικά οι Αμερικανοί, με αυτόν τον τρόπο επέτρεψαν να τους συμπεριφέρνονται οι Γερμανοί οι κύριοι Σαμαράς – Βενιζέλος και οι υπουργοί της κυβέρνησής τους.

Μίκης Θεοδωράκης: Να βρει ο ΣΥΡΙΖΑ τη δύναμη να πει «όχι» στο «nein» Σόιμπλε

Τη δίκη του παρέμβαση στις πολιτικές εξελίξεις έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης, καλώντας την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να βρει τη δύναμη να πει «έστω και τώρα ‘ΟΧΙ’ στο ‘ΝΕΙΝ’ του Σόιμπλε». Επικαλείται μάλιστα και τη δήλωση Γλέζου, η οποία, επιβεβαιώνει τις θέσεις του.
Αναλυτικά η επιστολή του Μίκη Θεοδωράκη:
«Διάβασα σήμερα (Κυριακή 22 Φεβρουαρίου) το άρθρο του Δελαστίκ με τίτλο Τους έλιωσαν οι Γερμανοί! (ιστοσελίδα «ΠΡΙΝ», 21.2.2015), που επιβεβαιώνει τις αντιρρήσεις μου για τη συμμετοχή της ΣΠΙΘΑΣ στις εκλογές της 17ης Ιουνίου του 2012, γιατί όπως είχα δηλώσει τότε, πίστευα ότι ο στόχος για μια κυβέρνηση της Αριστεράς μέσα στον υπάρχοντα συσχετισμό δυνάμεων αποτελεί πράξη τυχοδιωκτική τόσο για τον ελληνικό λαό όσο και για την ίδια την Αριστερά.
» Η εικόνα που σχηματίζει κανείς απ’ αυτό το άρθρο είναι εκείνη του άτυχου εντόμου που από λάθος πέφτει στα δίχτυα της αράχνης ανήμπορο να αντιδράσει και να σωθεί.
» Όπως είναι γνωστό, από την εποχή που τέθηκε η προοπτική του ευρωπαϊκού προσανατολισμού για τη χώρα μας, υπήρξα ο μοναδικός αριστερός ευρωπαϊστής, όταν οι άλλοι (ΠΑΣΟΚ και σύμπασα η Αριστερά) την θεωρούσαν -μαζί με το ΝΑΤΟ, φυσικά- Συνδικάτο του εγκλήματος (‘ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο Συνδικάτο’). Τότε όμως είχαμε να κάνουμε με μια διαφορετική Ευρώπη, στον αντίποδα της σημερινής.
» Όταν η Ευρώπη άρχισε να παίρνει τη σημερινή της μορφή, ήταν φυσικό να αλλάξω κι εγώ τη στάση μου απέναντί της και να συνδέσω το σημερινό αρνητικό της πρόσωπο με τις αδικίες, τις προσβολές και τα εγκλήματα που έχει διαπράξει η Ευρώπη ενάντια στον λαό μας στους δύο τελευταίους αιώνες και να θέσω στον εαυτό μου το ερώτημα:
» ‘Ως ποιο βαθμό, ως ποιο σημείο θα πρέπει να είμαστε υποχρεωμένοι να εισπράττουμε προσβολές, απειλές και πάσης φύσεως εγκλήματα από μια Ευρώπη στην οποία δεσπόζουν οι Τράπεζες και τα συμφέροντα της Γερμανίας, που έχει αναδειχθεί σε κυρίαρχη δύναμη με ακόρεστες ορέξεις και με στόχο της υποταγή των λαών της Ευρώπης στη θέλησή της;’. Η απάντησή μου ήταν: ‘Φτάνει πια!’.

Αριστερός καραμανλισμός;

-του Περικλή Κοροβέση

Σε όλα τα παιχνίδια υπάρχουν κανόνες. Θεωρητικά, κάθε παίκτης ξέρει τους νόμους του παιχνιδιού και αυτό του δίνει μια ισότητα. Μπορεί να κερδίσει ή να χάσει, όσο και οι άλλοι συμπαίκτες του. Εκτός αν υπάρχει κάποια απάτη, που ανατρέπει τους νόμους του παιχνιδιού. Αλλά αυτό θεωρείται αθέμιτο.
Εντούτοις, στις υπόλοιπες ανθρώπινες σχέσεις, και σε αυτές βάζω όλες τις συναλλαγές των ανθρώπων, από τον περιπτερά της γειτονιάς μας μέχρι τις υπερεθνικές σχέσεις μεταξύ κρατών, η απάτη θεωρείται θεμιτή.
Και για να το πούμε σε καθαρότερα ελληνικά: το να ρίξεις τον άλλο θεωρείται μαγκιά και εξυπνάδα. Και αυτό το παιχνίδι παίζεται μεταξύ ισχυρού και ανίσχυρου. Εδώ, κάθε έννοια δημοκρατίας και ισότητας απουσιάζει. Ο δυνατός θα επιβάλει τα συμφέροντά του και ο αδύναμος θα υποκύψει, μη διαθέτοντας κάποια εναλλακτική λύση που να είναι άμεσα εφαρμόσιμη.
Στη χώρα μας ζούμε μια ανθρωπιστική κρίση. Αν κάποιος άστεγος απανθρακωθεί ή κάποιος συνταξιούχος αυτοκτονήσει, είναι ειδήσεις που δεν απασχολούν ιδιαίτερα τα ΜΜΕ, και σχεδόν το έχουμε συνηθίσει, όπως και τόσα άλλα.
Ποιος από μας έχει δώσει ένα περισσευούμενο δωμάτιο σε κάποιον άστεγο;
Πόσα εξοχικά σπίτια μένουν άδεια σχεδόν όλο τον χρόνο;
Μαζέψαμε ποτέ κάποιον πρόσφυγα που η χώρα του καίγεται από τον πόλεμο; Κάποιοι το έκαναν. Και μας συγκίνησαν. Και είμαστε περήφανοι γι’ αυτούς.
Αλλά οι πολλοί είναι από την άλλη πλευρά. Και μπορεί να μην ψήφισαν Χρυσή Αυγή, αλλά δημιούργησαν το κλίμα για να υπάρχει. Από εμπειρικές παρατηρήσεις, σχηματίζω την εντύπωση πως η μεγάλη πλειοψηφία αυτής της χώρας αρνούνται να είναι πολίτες. Είναι καταναλωτές που έχασαν το επίπεδο ζωής που είχαν πριν από την κρίση, και αυτό διεκδικούν με την ψήφο τους στον ΣΥΡΙΖΑ.
Στον πρώτο μήνα ζωής της νέας κυβέρνησης, με τα δείγματα γραφής που μας έχει δώσει, δεν θα την έλεγα κυβέρνηση της Αριστεράς, αλλά κράτος στο όνομα της Αριστεράς. Και για να ακριβολογήσω θα επιστράτευα ένα νεολογισμό: «Αριστερός καραμανλισμός» κατά το αντίστοιχο «Αριστερός περονισμός».

CNBC: ΓΙΑΤΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙ ΠΟΤΕ ΝΑ ΞΕΠΛΗΡΩΣΕΙ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΤΗΣ

Οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι θα πρέπει να αποδεχθούν ότι η Ελλάδα πιθανόν δεν θα μπορέσει ποτέ να ξεπληρώσει το χρέος των σχεδόν 320 δισ. ευρώ, ακόμη κι αν η προβληματική της οικονομία εξασφαλίσει σήμερα κι επίσημα την τετράμηνη παράταση του προγράμματος διάσωσης.
Αυτό υποστήριξαν σήμερα στο αμερικανικό δίκτυο CNBC μεγάλοι οικονομικοί αναλυτές από τις ΗΠΑ και τη Βρετανία.
«Πρέπει να είμαστε ρεαλιστές. Το ελληνικό χρέος αγγίζει αυτή τη στιγμή που μιλάμε το 175% του ΑΕΠ. Είναι πιο υψηλό από τότε που ξεκίνησε η όλη επιχείρηση (διάσωσης)» δήλωσε ο Kίνσλεϊ Τζόουνς, ιδρυτής και γενικός διευθυντής της συμβουλευτικής επενδυτικής εταιρείας Jevons Global.

«Πάρτε για παράδειγμα την Ιαπωνία. Εχει ένα δημόσιο χρέος που με γοργούς ρυθμούς πλησιάζει το 300% του ΑΕΠ. Μια μέρα, αυτό το χρέος απλά θα καταρρεύσει. Δεν είναι ποτέ δυνατόν να αποπληρωθεί, όπως φυσικά και το ελληνικό χρέος. Δεν υπάρχει καμία χρησιμότητα να εμμείνουμε στο ηθικό του πράγματος» υποστήριξε ο Αμερικανός μεγαλοεπενδυτής.
Οπως άλλωστε γράφει και η Nyshka Chandran στο CNBC, το τρέχον πρόγραμμα διάσωσης απαιτεί από την Αθήνα να μειώσει το χρέος της κάτω από το 110% του ΑΕΠ μέχρι το 2022. Και μπορεί να συμφωνήθηκε το πρόγραμμα να παραταθεί για ακόμη τέσσερις μήνες την Παρασκευή, ωστόσο, ο ΣΥΡΙΖΑ απέτυχε να επιτύχει διαγραφή χρέους, προεκλογική υπόσχεση που συνετέλεσε στη νίκη του στις εθνικές εκλογές. Πάντως, η δημοσιογράφος επισημαίνει ότι το οριστικό τέλος της απόφασης για τετράμηνη επέκταση θα ληφθεί σήμερα, όταν οι Ευρωπαίοι εταίροι δεχθούν τη λίστα των μεταρρυθμίσεων που θα αποστείλει η ελληνική κυβέρνηση.
Οι Ευρωπαίοι θέτουν μη ρεαλιστικούς όρους στην Ελλάδα
Ο Τζόουνς υποστηρίζει μιλώντας στη δημοσιογράφο Nyshka Chandran ότι οι Ευρωπαίοι θέτουν στην Ελλάδα μη ρεαλιστικούς όρους και αυτός είναι ένας από τους λόγους που δεν πρόκειται ποτέ να πάρουν τα λεφτά τους. Συγκεκριμένα, δήλωσε: «Οι όροι της τρέχουσας συμφωνίας λίγο πολύ απαιτούν από την Ελλάδα να προσπαθήσει να τηρήσει έναν προϋπολογισμό πρωτογενούς πλεονάσματος κατά 4% για πάνω από μία δεκαετία… Καμία χώρα με προβληματική οικονομία δεν κατάφερε ποτέ να κάνει κάτι τέτοιο. Ετσι, θεωρούμε ότι οι υφιστάμενοι όροι που απαιτούνται από την Ελλάδα είναι ειλικρινά μη ρεαλιστικοί».
Δεν υπάρχει άλλη λύση για την Ελλάδα εκτός από διαγραφή χρέους

…ΜΑ ΠΙΣΩ ΔΕΝ ΓΥΡΝΑΜΕ

Άνθρωποι που μας έχωσαν στα Μνημόνια, πολιτικοί που υπηρετούσαν τις εντολές της Μέρκελ, τζουτζέδες που έγλειφαν τα δάχτυλα των ποδιών του Σόιμπλε, εκβιαστές και επικοινωνιακοί μαφιόζοι του Σαμαρικού καθεστώτος, τσογλανάκια των social media που υμνούσαν την απώλεια της εθνικής κυριαρχίας και έστρωναν με ροδοπέταλα τον δρόμο των κατακτητών, λιγούρια των ολιγαρχών, υπερασπιστές της λιτότητας και λοιπά κολοβακτήρια που η γαμημένη μοίρα τα έφερε έτσι ώστε να γίνετε από κεφεδοποιοί και social sitters –μη χέσω – των μουρούτικων υπογείων έως και υπουργοί – τσολιαδάκια για τους τουρίστες δανειστές, άθλιοι υπήρξατε, άθλιοι παραμένετε και άθλιοι θα συνεχίσετε για πάντα. Δεν μπορείτε να γίνετε κάτι άλλο.
Εσείς είστε η πραγματική εγγύηση ύπαρξης αυτής της νέας κυβέρνησης. Επειδή εσείς μας θυμίζετε κάθε μέρα με την ύπαρξή σας και την παρουσία σας πόσα τραγικά ζήσαμε. Εσείς μας βοηθάτε να μην ξεχάσουμε τον εφιάλτη και τους Εφιάλτες. Δηλαδή εσάς. Εσάς, λιγδιάρηδες που κολλήσατε επάνω μας σαν γλίτσα και δεν μπορούσαμε να σταθούμε όρθιοι. Εσάς, βδέλλες, που νοστιμευτήκατε από το αίμα μας και λίγο έλειψε να το ρουφήξετε όλο.
Σας παρακαλώ μη σταματήσετε να γράφετε, να μιλάτε, να τουιτάρετε και να ποστάρετε. Κάθε λέξη σας, κάθε πανηγυρισμός σας για όποια αποτυχία ή «αποτυχία» της νέας κυβέρνησης, κυλάει σαν κρύος ιδρώτας στην πλάτη μας και συντηρεί τη σιχασιά μας για το παρελθόν που ζήσαμε εξαιτίας σας.
Εσάς, λογικά, δεν σας βολεύει με τίποτα να κατηγορείτε τη νέα κυβέρνηση για κωλοτούμπες. Όχι μόνο επειδή στηρίξατε ή και υπήρξατε απατεώνες, κλεφτοκοτάδες και βολικοί για κάθε χρήση…. Όχι μόνο επειδή βαφτίσατε «μονόδρομο» και «σωτηρία» την καταστροφή μας υποχρεώνοντας τη λογική στη μεγαλύτερη κωλοτούμπα από υπάρξεώς της… Όχι μόνο επειδή είστε σιχάματα από επιλογή… Αλλά κυρίως επειδή είστε επαγγελματίες διαστρεβλωτές και αισχροί παπαρολόγοι.
Υπάρχουν τόσα επιχειρήματα να σας αντικρούσει κάποιος, αλλά είστε τόσο άχρηστοι που κανείς δεν θέλει να μπει στον κόπο να το κάνει. Θα σας κάνω, λοιπόν, μία εξυπηρέτηση και δεν θέλω να μου χρωστάτε καμία χάρη. Τόσο σας απεχθάνομαι. Λοιπόν, τον Ιούλιο του 2012 ο Αλέξης Τσίπρας είχε δώσει μία συνέντευξη στην εκπομπή «Πρωινή Ενημέρωση» της ΝΕΤ που κλείσατε.

ΩΧ! ΠΑΛΙ ΝΙΚΗΣΑΜΕ

Τα τελευταία χρόνια έχω βαρεθεί να κερδίζουμε χάνοντας. Από τη νίκη του Γιώργου Παπανδρέου και την είσοδό μας στο ασφαλές λιμάνι του Μνημονίου, στο επιτυχές και νικηφόρο «κούρεμα» που κατέστρεψε ό,τι είχε απομείνει όρθιο από τα ασφαλιστικά Ταμεία, φτάσαμε στην “πρώτη φορά Αριστερά” επιτυχή παράταση του τρέχοντος προγράμματος η οποία αφαιρεί από την Ελλάδα το δικαίωμα μονομερών ενεργειών. Κι ως γνωστόν, χώρα που δεν μπορεί να κάνει μονομερείς ενέργειες, αιχμάλωτη είναι.
Θα έλεγα «ας μην κοροϊδευόμαστε…». Όμως είναι ψέμα. Η αλήθεια είναι «ας κοροϊδευόμαστε». Από τη στιγμή που θέλουμε να κοροϊδευόμαστε, ας το κάνουμε. Η αυταπάτη μιας ακόμη νίκης – επιτυχίας ίσως είναι αυτό που αξίζει σε ένα λαό, ο οποίος στην πρώτη δυσκολία έτρεξε να αποσύρει τις καταθέσεις του από τις τράπεζες. Κι αναρωτιέμαι, γιατί να στηρίξει κάποιος άλλος λαός έναν λαό που δεν στηρίζει τον εαυτό του;
Συνήθως, μετά τις εκλογές, τα κόμματα κάνουν απολογισμό του αποτελέσματος. Αυτή την φορά τον απολογισμό έπρεπε να τον κάνουν οι ψηφοφόροι. Να αναλύσουν το εκλογικό αποτέλεσμα και να αποφασίσουν αν ξέρουν τι ψήφισαν και τι ζητούν από την κυβέρνηση που εξέλεξαν.
Εγώ, πάντως, δεν κατάλαβα. Και ούτε καταλαβαίνω τι ακριβώς γίνεται. Υποτίθεται ότι αλλάξαμε κυβέρνηση επειδή δεν ανεχόμασταν άλλο τους εκβιασμούς από τους δανειστές. Σήμερα χαιρόμαστε επειδή στο Eurogroup «κερδίσαμε» τετράμηνη παράταση αυτού του εκβιασμού, καθώς τον Ιούνιο λήγουν ομόλογα 6,7 δισ. ευρώ ενώ θα πρέπει να πληρώσουμε και κάτι άλλα δισ. στο ΔΝΤ, άρα αν δεν είμαστε καλά παιδιά, θα βρεθούμε πάλι προ της επόμενης απειλής χρεοκοπίας, της επόμενης αγωνίας, του επόμενου αιτήματος, γλειψίματος, συρσίματος στα πατώματα.
Υποτίθεται, επίσης, ότι στοιχηθήκαμε πίσω από την απόρριψη του «ευρώ πάση θυσία» καθώς αντιληφθήκαμε ότι οι μόνοι που θυσιαζόμασταν ήμασταν εμείς και θυσιαζόμασταν σε βαθμό ξεκληρίσματος. Αυτές τις ημέρες, όμως, συνάντησα πολλή αγωνία για το αν «θα μας πετάξουν από το ευρώ οι κωλογερμανοί».

Μπόμπολας, Βαρδινογιάννης, Ψυχάρης στο μικροσκόπιο του Al Jazeera

03/02/2015

Το Al Jazeera ανοίγει και πάλι το φάκελο ολιγάρχες στα ελληνικά μέσα ενημέρωσης παρουσιάζοντας το ρόλο που έπαιξαν πριν και μετά τις εκλογές

Διαγραφή χρέους ζήτησε η Κωνσταντοπούλου

06/02/2015

Οργή της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του Ποταμιού προκάλεσε η πρώτη ομιλία της νέας προέδρου της βουλής Ζωής Κωνσταντοπούλου, η οποία εξήγγειλε ριζικές αλλαγές που θίγουν συμφέροντα δεκαετιών.
Η νέα πρόεδρος στράφηκε εναντίον της διαφθοράς και υποθέσεων συγκάλυψης από προηγούμενα κοινοβουλευτικά σώματα.
Η Ζωή Κωνσταντοπούλου όμως ζήτησε και διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους και μορατόριουμ αποπληρωμών, πρόταση η οποία αποτελούσε προεκλογική δέσμευση του ΣΥΡΙΖΑ αλλά φαίνεται να έχει εγκαταλειφθεί.
Τα κόμματα της αντιπολίτευσης την χαρακτήρισαν «κομματάρχη». Αξίζει να ακούσετε όλη την ομιλία γιατί εμείς αναζητήσαμε τις “κομματικές” αναφορές και δεν τις βρήκαμε.