04 Φεβρουαρίου
Του Μαρίνου Γκασιάμη
Ο λαός επέλεξε και η εποχή γενικά επιτάσσει ξεκάθαρα το ίδιο πράγμα με αυτό που είχαν ρωτήσει και οι ανθρακωρύχοι στο Κεντάκι των ΗΠΑ, το 1931 "Which Side Are You On?" (Με ποιά πλευρά είσαι;)
Με τον λαό ή με τους εκμεταλλευτές του;
Τα τελευταία χρόνια που πολύ πιθανόν να μείνουν στην ιστορία τούτου του τόπου, ως τα χρόνια των μνημονίων, που η πλειοψηφία των κεκτημένων με αγώνες και δυστυχώς όπως επιτάσσει πολλές φορές και η ίδια η ζωή, με αίμα, απωλέσθηκαν.
Οι συλλογικές συμβάσεις έγιναν κουρελόχαρτα και ο κάθε εργαζόμενος πρέπει να διαπραγματεύεται μόνος του με τον εργοδότη του, που όπως έχουν τα πράγματα, με μια στρατιά ανέργων να επικρέμεται ως Δαμόκλεια Σπάθη, έχει και το μαχαίρι και το πεπόνι.
Με τις συλλογικές συμβάσεις να είναι παρελθόν, οι μισθοί πήραν την κατιούσα.
Ίσως ένας πιο προσεκτικός μελετητής του μέλλοντος να πει πως οι περισσότερες «μεταρρυθμίσεις» ήταν επί της ουσίας το προπέτασμα καπνού για το σχέδιο των κεφαλαιοκρατών, που ως κύριο στόχο είχε ακριβώς αυτό. Τους μισθούς.
Η μαρξιστική θεωρία εξάλλου το έχει διευκρινίσει πριν πολλά χρόνια, πως ο κύριος τρόπος του συστήματος να επιβιώσει όταν φτάνει σε καταστάσεις κορεσμού, είναι να «τραβήξει» μια κρίση και να προχωρήσει σε καταστροφή κεφαλαίου.
Όπου κεφάλαιο βάλτε και εργατική δύναμη. Εργαζόμενοι δηλαδή
Στόχος μέσω της μείωσης των εργαζομένων και της αύξησης των ανέργων, είναι να βρίσκονται υπό διαρκή απειλή οι εργαζόμενοι και να σκύβουν στα θέλω των εργοδοτών.
Το κυριότερο «θέλω» των εργοδοτών είναι να διατηρήσουν τα κέρδη τους και ή δυνατόν να τα αυξήσουν ώστε όταν ξεκινήσει να «ρολάρει» και πάλι η μηχανή του συστήματος να βγουν και πάλι κερδισμένοι και με καλύτερες θέσεις.
Σίγουρα το να πεις στην εποχή μας μετά από τόση προπαγάνδα αλλά και λάθη των πρεσβευτών της μαρξιστικής θεωρίας (λάθη που έχουν παραδεχτεί προς τιμήν τους και οι ίδιοι) πως πρέπει να τελειώσει η εκμετάλλευση ανθρώπων από άνθρωπο είναι σαν να ζητάς σήμερα το χριστιανικό αγαπάτε αλλήλους.
Ωστόσο ο αγώνας για την όσο το δυνατόν καλυτέρευση των συνθηκών της ζωής των ανθρώπων και ειδικά των πιο αδύναμων ή πιο άτυχων, θα πρέπει να συνεχίσει να είναι σκοπός ζωής.
Το αποτέλεσμα των εκλογών του Ιανουαρίου έδειξε πως ο λαός της χώρας αυτής θέλει ένα καλύτερο μέλλον για τον ίδιο και πολύ περισσότερο για τα παιδιά του.
Έδειξε να έχει διαλέξει με ποιά πλευρά είναι και να ξέρει τι θέλει.
Η αισιοδοξία επέστρεψε και αν δεν υπάρξουν υποχωρήσεις, τουλάχιστον θα ξαναβάλουμε στην ζωή μας κεκτημένα των παππούδων μας που στην εποχή των μνημονίων και της νεοφιλελεύθερης πολιτικής έγιναν απολεσθέντα…
Ο λαός επέλεξε και η εποχή γενικά επιτάσσει ξεκάθαρα το ίδιο πράγμα με αυτό που είχαν ρωτήσει και οι ανθρακωρύχοι στο Κεντάκι των ΗΠΑ, το 1931 "Which Side Are You On?" (Με ποιά πλευρά είσαι;)
Με τον λαό ή με τους εκμεταλλευτές του;
Τα τελευταία χρόνια που πολύ πιθανόν να μείνουν στην ιστορία τούτου του τόπου, ως τα χρόνια των μνημονίων, που η πλειοψηφία των κεκτημένων με αγώνες και δυστυχώς όπως επιτάσσει πολλές φορές και η ίδια η ζωή, με αίμα, απωλέσθηκαν.
Οι συλλογικές συμβάσεις έγιναν κουρελόχαρτα και ο κάθε εργαζόμενος πρέπει να διαπραγματεύεται μόνος του με τον εργοδότη του, που όπως έχουν τα πράγματα, με μια στρατιά ανέργων να επικρέμεται ως Δαμόκλεια Σπάθη, έχει και το μαχαίρι και το πεπόνι.
Με τις συλλογικές συμβάσεις να είναι παρελθόν, οι μισθοί πήραν την κατιούσα.
Ίσως ένας πιο προσεκτικός μελετητής του μέλλοντος να πει πως οι περισσότερες «μεταρρυθμίσεις» ήταν επί της ουσίας το προπέτασμα καπνού για το σχέδιο των κεφαλαιοκρατών, που ως κύριο στόχο είχε ακριβώς αυτό. Τους μισθούς.
Η μαρξιστική θεωρία εξάλλου το έχει διευκρινίσει πριν πολλά χρόνια, πως ο κύριος τρόπος του συστήματος να επιβιώσει όταν φτάνει σε καταστάσεις κορεσμού, είναι να «τραβήξει» μια κρίση και να προχωρήσει σε καταστροφή κεφαλαίου.
Όπου κεφάλαιο βάλτε και εργατική δύναμη. Εργαζόμενοι δηλαδή
Στόχος μέσω της μείωσης των εργαζομένων και της αύξησης των ανέργων, είναι να βρίσκονται υπό διαρκή απειλή οι εργαζόμενοι και να σκύβουν στα θέλω των εργοδοτών.
Το κυριότερο «θέλω» των εργοδοτών είναι να διατηρήσουν τα κέρδη τους και ή δυνατόν να τα αυξήσουν ώστε όταν ξεκινήσει να «ρολάρει» και πάλι η μηχανή του συστήματος να βγουν και πάλι κερδισμένοι και με καλύτερες θέσεις.
Σίγουρα το να πεις στην εποχή μας μετά από τόση προπαγάνδα αλλά και λάθη των πρεσβευτών της μαρξιστικής θεωρίας (λάθη που έχουν παραδεχτεί προς τιμήν τους και οι ίδιοι) πως πρέπει να τελειώσει η εκμετάλλευση ανθρώπων από άνθρωπο είναι σαν να ζητάς σήμερα το χριστιανικό αγαπάτε αλλήλους.
Ωστόσο ο αγώνας για την όσο το δυνατόν καλυτέρευση των συνθηκών της ζωής των ανθρώπων και ειδικά των πιο αδύναμων ή πιο άτυχων, θα πρέπει να συνεχίσει να είναι σκοπός ζωής.
Το αποτέλεσμα των εκλογών του Ιανουαρίου έδειξε πως ο λαός της χώρας αυτής θέλει ένα καλύτερο μέλλον για τον ίδιο και πολύ περισσότερο για τα παιδιά του.
Έδειξε να έχει διαλέξει με ποιά πλευρά είναι και να ξέρει τι θέλει.
Η αισιοδοξία επέστρεψε και αν δεν υπάρξουν υποχωρήσεις, τουλάχιστον θα ξαναβάλουμε στην ζωή μας κεκτημένα των παππούδων μας που στην εποχή των μνημονίων και της νεοφιλελεύθερης πολιτικής έγιναν απολεσθέντα…
http://www.koutipandoras.gr/article/132663
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου