Οι Ελληνικές αποχρώσεις του γκρι

-του Θωμά Γιούργα

Δημοσιεύθηκε: 22/02/2015

Στο προεκλογικό σταυροδρόμι ανοίχθηκαν τρία μεγάλα αφηγηματικά μονοπάτια που μπορούσαμε να βαδίσουμε:

1. Το γνωστό μονοπάτι της επιβολής των μέτρων λιτότητας με αντίδωρο την χρηματοδότηση των τραπεζών. Ας του δώσουμε το χρώμα μαύρο.

2. Το άγνωστο μονοπάτι της εξόδου από την ευρωζώνη με αντίδωρο την εθνική κυριαρχία και τον άμεσο τερματισμό της λιτότητας. Ας του δώσουμε το χρώμα άσπρο.

3. Το γνωστό-άγνωστο μονοπάτι της διαπραγμάτευσης των μέτρων λιτότητας εντός της ευρωζώνης με αντίδωρο την σταδιακή καταπολέμηση της ανθρωπιστικής κρίσης. Ας του δώσουμε το χρώμα γκρι.

Το μαύρο μονοπάτι, γεμάτο δηλητηριώδη φυτά, μυτερές κοτρώνες, φονικά ερπετά και ψευδοοάσεις εγκαταλείφθηκε ως μία αθλιότητα δίχως τέλος η οποία οδήγησε σε ηθική και βιολογική εξαθλίωση.
Το άσπρο μονοπάτι, πλήρως αχαρτογράφητο, με πυκνότατη, τυφλωτική ομίχλη, με ορατό μονάχα το πρώτο βήμα, δεν επελέγη υπό τον φόβο το δεύτερο βήμα να οδηγούσε σε βάλτο με κροκόδειλους.
Έτσι προτιμήθηκε το γκρίζο μονοπάτι.
Στο διάβα του γκρίζου μονοπατιού είναι ήδη ορατά τα δηλητηριώδη ερπετά, αυτά που φωλιάζουν στο μαύρο μονοπάτι. Δεξιά κι αριστερά βλέπουμε διάφορα μανιτάρια που άλλοτε λυτρώνουν τον πεινασμένο οδοιπόρο, άλλοτε του προκαλούν ισχυρές παραισθήσεις, άλλοτε τον οδηγούν στο θάνατο. Μπροστά μας βρίσκονται πυκνά ακανθώδη φυτά, σαγηνευτικά αλλά δηλητηριώδη φυτά, ήρεμα κι άγρια ζώα που χαϊδεύονται ή βρυχώνται.
Αυτό το γκρι μονοπάτι απαιτεί στοιχεία αριστοτελικής γενναιότητας ευρισκόμενο στο μέσον της δειλίας  του μαύρου μονοπατιού και της υπερβολικής άγνοιας κινδύνου του λευκού. Βέβαια, όπως κάθε εγχάραξη αρετής, απαιτεί χρόνο, επανάληψη, προσήλωση, σοφία.

Μια γενναία πορεία στο γκρι μονοπάτι, όμως, προϋποθέτει και την χρήση του μεγάλου ξίφους της δικαιοσύνης, με το οποίο θα πρέπει πρώτα να κόψουμε τα ακανθώδη φυτά, τα κεφάλια των ερπετών και τα δηλητηριώδη λουλούδια ώστε να καταστεί δυνατή η απρόσκοπτη πορεία.
Οι νοσταλγοί του μαύρου μονοπατιού, θιασώτες μιας παραφρονημένης λογικής και μιας υστερικής-θανατηφόρας ψυχραιμίας επιμένουν να διαβάζουν τον χάρτη με μανιχαϊστικά γυαλιά. Ή υποταγή ή έξοδος από το ευρώ. Ή απόλυτη ασφάλεια ή χάος. Ή κωλοτούμπα ή βράχια. Ή μαύρο ή άσπρο.
Οι οπαδοί του λευκού μονοπατιού, έχουν την ευκαιρία να χαρτογραφήσουν τη διαδρομή που προκρίνουν, να την προτείνουν, να την διεκδικήσουν δημοκρατικά και κινηματικά. Διαφορετικά φλερτάρουν με μια αγκυλωμένη και μη εποικοδομητική κριτική.
Το γκρι μονοπάτι έχει ακαθόριστα πολλές αποχρώσεις. Τόσες, όσες και τα βήματα που κάνουμε. Άλλοτε το βήμα μας θυμίζει ξεβαμμένο γκρι, άλλοτε σκούρο γκρι, άλλοτε γκρι-ποντικί. Κάθε βήμα και μία απόχρωση του γκρι.
Για τους επόμενους 4 μήνες, η ελληνική κυβέρνηση θα προσπαθήσει να περπατήσει το γκρι μονοπάτι, εν μέσω μιας καθημερινής σύγκρουσης ονείρου-πραγματικότητας, ρεαλισμού-ιδεατού, παρόντος-μέλλοντος, επιβίωσης-υστεροφημίας. Η έκρηξη χρωμάτων και η πληθώρα αποχρώσεων αυτομάτως θέτει στο περιθώριο ως ανεπαρκείς και μυωπικούς κριτές όσους την παρατηρούν με ασπρόμαυρους φακούς.
Αυτή η κυβέρνηση έχει 4 μήνες ώστε να συγγράψει το δικό της μυθιστόρημα. Τις δικές της ‘’αποχρώσεις του γκρι’’.
Εμείς καλούμαστε να διαβάσουμε, να ερμηνεύσουμε και να κρίνουμε αυστηρά το μυθιστόρημα σελίδα-σελίδα, έχοντας πάντα στο μυαλό μας δύο πράγματα -σαν ένα χρησμό χρώματος γκρι:

1. Ότι αυτή η κυβέρνηση απαγορεύεται να αποτύχει.
2. Ότι αυτή η κυβέρνηση οφείλει να πετύχει.

Για το Νόστιμον ήμαρ: Θωμάς Γιούργας
 http://www.nostimonimar.gr/