«ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ» ΝΑΙ, ΠΟΣΟ «ΑΡΙΣΤΕΡΑ» ΟΜΩΣ;

  Author: kartesios

Ναι, πρώτη φορά γίνεται διαπραγμάτευση. Είναι αλήθεια. Όμως, η άλλη αλήθεια είναι ότι η διαπραγμάτευση γίνεται με τους διεθνείς τοκογλύφους και όλο το κακό συναπάντημα. Όσο «έντιμος», λοιπόν κι αν είναι ένας συμβιβασμός που θα επέλθει με αυτούς τους «θεσμούς», μόνο έντιμος δεν θα είναι. Θα είναι μία ανήθικη συμφωνία. Δυστυχώς αυτή είναι η αλήθεια.
Ναι, πρώτη φορά ξεγυμνώθηκαν οι προθέσεις των βαρόνων της ευρωζώνης και των ντόπιων τσιρακίων τους. Όμως πόσο ντυμένος νιώθει εκείνος που συζητά μαζί τους, ελπίζοντας στη «βοήθειά» τους; Πόσο ντυμένος νιώθει εκείνος που θεωρεί ότι μπορεί να συζητήσει με τα Ποτάμια και τους Σταύρους Τσουτσουλομύτηδες για το περιεχόμενο της Παιδείας και άλλων τινών;
Ναι, μπορεί να είναι και οι δημοσκοπήσεις ένα άλλοθι για να μετατραπεί η ρήξη σε ρεφορμισμό. Μπορεί να μετατραπεί – όπως και μετατράπηκε – ο χρόνος που περνάει από σύμμαχος σε εχθρό κι έτσι αντί να ασκείς πίεση στους εκτός των τειχών, ασκείς τελικά πίεση στους εντός των τειχών ώστε κάποτε να σου φωνάξουν «Τελείωνε! Πεθαίνουμε» κι έτσι να τελειώσεις – και να τους τελειώσεις – έχοντας υφαρπάξει τη συγκατάθεσή τους.
Ναι, μπορεί να έχεις έναν «προοδευτικό» καθηγητή πανεπιστημίου για υπουργό, όμως ο αυτοπροσδιορισμός είναι δικαίωμα για τον καθένα, όχι υποχρέωση αποδοχής του για τους άλλους. Καλός υπουργός ο Πανούσης, ναι, αλλά για μία δεξιά κυβέρνηση, άντε το πολύ για μια σοσιαλδημοκρατική και μάλιστα την πλέον μετριοπαθή. Το να διαπιστώνει ένας υπουργός ότι οι παιδοκτόνοι δολοφονούνται στις φυλακές, τα ΜΑΤ χτυπάνε ατιμώρητα, οι πολίτες ενοχλούνται από τους… ταραξίες, τον κάνει πιότερο φίλο του Άδωνη Γεωργιάδη παρά δημοκράτη υπουργό. Και για τον περιφερόμενο Μάρδα των «30-40 χιλιάδες ευρώ» και για τον απερίγραπτο Κουρουμπλή που υπόσχεται χιλιάδες προσλήψεις στα νοσοκομεία την ώρα που δεν έχει χρήματα να ξεπληρώσει τις εφημερίες των περασμένων 6 μηνών στους γιατρούς και για άλλους υπουργούς τα ίδια ισχύουν.
Ναι, έχουν περάσει μόνο 3 μήνες από την ημέρα που ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κυβέρνηση και ναι, είχε να αντιμετωπίσει έναν εφιάλτη. Όμως δεν έμεινε ούτε μια μέρα δίχως εμάς. Οι πολίτες συσπειρώνονταν κάθε μέρα και περισσότερο γύρω του. Κάποια βασικά θέματα, όμως, όπως η Υγεία, η Διαφθορά, τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, τα Δικαιώματα των Εργαζομένων και η Στήριξη των Ανέργων, η Αριστερά από καιρό τα έχει λύσει. Δε χρειάζεται χρόνος. Έχει τις πάγιες απόψεις της, δεν περιμένει να τις διαμορφώσει από τις συνθήκες. Δεν περιμένει να δει αν οι συνθήκες τής το επιτρέπουν πολύ, λίγο ή καθόλου να εφαρμόσει τις πάγιες θέσεις της.

Η «εσωτερική κυβέρνηση» των Μνημονίων

Από ΒΑΘΥ , Σάββατο, 16 Μαΐου 2015 | 9:44 π.μ.

Πηγή: Μενέλαος Γκίβαλος – «Επίκαιρα»

Αποτελεί ανοιχτή πρόκληση για τον ελληνικό λαό η παρουσία και η υπονομευτική δράση προσώπων και «θεσμικών παραγόντων» που «ώλεσαν και δήωσαν» κατά την προηγούμενη περίοδο, συχνά, μάλιστα, ως πρωταγωνιστές, υπηρετώντας πιστά το «μνημονιακό καθεστώς». Όλοι αυτοί οι «παράγοντες» (τραπεζίτες, επικεφαλής μνημονιακών θεσμών, ΜΜΕ, μνημονιακοί θύλακες της κρατικής δομής) συναποτελούν μαζί με τα μνημονιακά κόμματα και το πολιτικό τους προσωπικό ένα είδος «εσωτερικής κυβέρνησης του Μνημονίου» και διαδραματίζουν τον ρόλο της «πέμπτης φάλαγγας» απέναντι στην ελληνική κυβέρνηση.

Γι' αυτό και το κλασικό, ιστορικό ερώτημα «ποιος κυβερνά αυτό τον τόπο;» επαναδιατυπώνεται στην «εποχή των Μνημονίων» ως ένα κρίσιμο ερώτημα και προς τη σημερινή κυβέρνηση, αφού η πολιτική του βαρύτητα είναι πολιτικά και ιδεολογικά εξίσου σημαντική με την ίδια την έκβαση των διαπραγματεύσεων.

Στον «καιρό των Μνημονίων» η γνωστή μέχρι σήμερα δομή της διαπλοκής μεταξύ τραπεζικού συστήματος, πολιτικής εξουσίας, ΜΜΕ και επιχειρηματικών συμφερόντων μετεξελίχθηκε και αναδιαμορφώθηκε σε μια δυαδική εξουσία που διαπέρασε και τον ίδιο τον κρατικό μηχανισμό, ένα τμήμα του οποίου λειτουργεί και σήμερα ως το «μακρύ χέρι» της γερμανικής ελίτ και της χρηματοπιστωτικής δομής.

Και μετά την ελπίδα, η απογοήτευση, η κούραση ...

Από ΒΑΘΥ , Κυριακή, 17 Μαΐου 2015 | 7:48 μ.μ.

 Της Τ. Γ. 

Και μετά την ελπίδα, η απογοήτευση, η κούραση, ακόμα και η αμφιβολία για «το καλό των προθέσεων».
Και όλα αυτά πριν την πάροδο του πρώτου τετραμήνου της κυβέρνησης της ''αριστεράς''!
Ποτέ δεν υπήρξαν μεγάλες προσδοκίες του λαού για τα «σημαντικά και τα δύσκολα». Μια ελπίδα για αλλαγή ήθους και στάσης υπήρξε που κι αυτή τείνει  να εξατμιστεί μετά τα καθημερινά αρνητικά  δείγματα που λαμβάνει η κοινωνία.

Ίδιος λόγος, ίδια επικοινωνιακή ανάλωση, ίδια ασθενής μνήμη, ακόμα και ίδια πρόσωπα σε καίριες θέσεις με τους προκάτοχους τους! Παναρίτη, Σαγιάς, Ταγματάρχης, μερικές από τις «εξαίρετες»  επιλογές της κυβέρνησης που δεν σταματά να μας εκπλήσσει με έργα και δηλώσεις. Κορυφαίος όλων ο κ. Πανούσης, άξιος διάδοχος του κ. Δένδια του οποίου τα κεκτημένα επιθυμεί να διαφυλάξει!

Με τέτοια ''οράματα'' ο κόσμος δεν προχώρα μπροστά αγαπητοί σύντροφοι της αριστερής κυβέρνησης! Ξυπνήστε και δώστε επιτέλους σ' αυτόν τον λαό που σας εμπιστεύτηκε και σας έφερε στην εξουσία , αυτό που πραγματικά προσδοκά. Αλήθεια και εντιμότητα!

Μιλήστε του απλά και ειλικρινά  για ότι πραγματικά συμβαίνει στο πολιτικό σκηνικό. Παραδεχτείτε τα λάθη σας, εκθέστε του έντιμα την υπάρχουσα κατάσταση. Όχι άλλες ''αισιοδοξίες'' για «αμοιβαίες επωφελείς λύσεις» με τα αρπακτικά της Ευρώπης!

ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ ΚΩΝΕΙΟ

(Κυρ. 17/5/15 - 10:47)
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΑΣΤΙΚ*

Καταπέλτης ήταν εναντίον του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδoς Γιάννη Στουρνάρα ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Θανάσης Πετράκος. «Θα έπρεπε για λόγους ευθιξίας να είχε παραιτηθεί» δήλωσε μιλώντας στο ραδιόφωνο του Άλφα. Βαθιά είναι νυχτωμένος! Να παραιτηθεί –και μάλιστα για λόγους «ευθιξίας»– ο Στουρνάρας! Μα ο μνημονιακός πρώην υπουργός Οικονομικών του Σαμαρά τοποθετήθηκε στη θέση που έχει λίγο προτού απομακρυνθεί από την εξουσία η κατάπτυστη κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου ακριβώς για να υπονομεύει συστηματικά την επερχόμενη κυβέρνηση Τσίπρα δρώντας ως τυφλό όργανο της γερμανικής Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας! Είναι δυνατόν, λοιπόν, να παραιτηθεί ο Στουρνάρας;

Αποστολή του από την καγκελαρία του Βερολίνου, από την ελληνική ολιγαρχία και από ΝΔ-ΠΑΣΟΚ είναι να συμβάλει με τη δράση του στην ανατροπή της κυβέρνησης Τσίπρα και όχι να παραιτηθεί ο ίδιος προτού ολοκληρώσει το καθήκον που του ανέθεσαν. «Υπάρχει πρόβλημα με τον Γιάννη Στουρνάρα, καθώς φαίνεται να υποσκάπτει τις διαπραγματεύσεις της χώρας και να λειτουργεί ως πολιτικός αντίπαλος» δήλωσε και ο άλλος κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, ο Νίκος Φίλης, μιλώντας στο Κόκκινο. «Δεν είναι δυνατόν ο αρχιτραπεζίτης της χώρας, στο πλαίσιο αυτών των σκληρών διαπραγματεύσεων, να υπονομεύει ουσιαστικά την κυβέρνηση λειτουργώντας ως αντιπολίτευση» πρόσθεσε. Εκείνος όμως που ήταν «τούρμπο» εναντίον του Στουρνάρα –και μάλιστα από το βήμα της Βουλής– ήταν ο υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης Παναγιώτης Λαφαζάνης. «Όλα τα εγκλήματα που έγιναν θα εξιχνιαστούν και θα αποδοθούν ευθύνες […] Θα αποδοθούν ευθύνες και πολιτικές και ποινικές» διακήρυξε ο υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ και συνέχισε απευθυνόμενος ρητορικά προς τον Στουρνάρα: «Το έγκλημα που κάνατε δεν το έχει ξεχάσει κανείς […] Το έγκλημα της πώλησης της ΑΤΕ […] Ο μέγας Γιάννης Στουρνάρας, ο ανεξάρτητος διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, ως υπουργός συμμετείχε στο σκάνδαλο της ΑΤΕ […] Εμείς καταγγείλαμε τότε τον υπουργό Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα για το έγκλημα αυτό».

Ο Γ. Στουρνάρας έβγαλε επίσης ως υπουργός Οικονομικών και δήθεν μη βιώσιμο το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο. «Μέσα σε ένα βράδυ το Δημόσιο έχασε 13 δισ. ευρώ» υποστήριξε ο Π. Λαφαζάνης. Δίκιο έχουν σε όλες τις κατηγορίες κατά του Στουρνάρα οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί όμως υπήρξε ξαφνικά αυτή η ανάφλεξη στις σχέσεις κυβέρνησης-Στουρνάρα; Μέχρι πρότινος ήταν πρόδηλη η προσπάθεια του Αλέξη Τσίπρα να προσεταιριστεί το διοικητή της ΤτΕ, με τον οποίο είχε άλλωστε και επίσημη συνάντηση. Τι συνέβη στο μεταξύ; Οφείλεται άραγε μόνο στην υπονομευτική ηλεκτρονική επιστολή που εστάλη από το Γραφείο Τύπου της ΤτΕ σε δημοσιογράφους υποστηρικτές της προηγούμενης κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου; Φυσικά οφείλεται και σε αυτό αλλά όχι μόνο, ούτε κυρίως. Στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον όλοι έξαλλοι εναντίον του Στουρνάρα από τη στιγμή που έμαθαν ότι η Κριστίν Λαγκάρντ, η επικεφαλής του ΔΝΤ, αποκάλυψε στην κυβέρνηση Τσίπρα την ύπαρξη στην Τράπεζα της Ελλάδος λογαριασμού του ΔΝΤ, με τα λεφτά του οποίου θα μπορούσε η Αθήνα να πληρώσει στις 12 Μαΐου τη δόση προς το ΔΝΤ! Την ύπαρξη αυτού του λογαριασμού ο Στουρνάρας την είχε αποκρύψει από την κυβέρνηση! Το «μαρτύρησε» μόλις πριν από μία εβδομάδα, όταν πληροφορήθηκε ότι η κυβέρνηση έχει ήδη μάθει για την ύπαρξη αυτού του λογαριασμού και μάλιστα από την ίδια τη Λαγκάρντ!

ΕΦΤΑΣΕ Η ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ

(Τετ. 13/05/15 - 21:35)
Του ΑΝΤΩΝΗ ΝΤΑΒΑΝΕΛΟΥ*

Υπήρξαμε πολλοί που δεν συμμεριζόμασταν την «ευκολία» της προεκλογικής αφήγησης, που διευκόλυνε μεν τον δρόμο προς την κάλπη, αλλά μας έθετε μπροστά σε ένα κρίσιμο ερώτημα: είναι δυνατόν να αναπτυχθεί ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα αντιλιτότητας μέσα στο πλαίσιο ανοχής της ευρωζώνης και διά της διαπραγματευτικής μεθόδου με τους «θεσμούς» της;

Σή­με­ρα γνω­ρί­ζου­με την απά­ντη­ση: Όχι. Η ΕΕ και το ΔΝΤ επι­χει­ρούν να συ­ντρί­ψουν τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ χτί­ζο­ντας το δί­λημ­μα: από­λυ­τη εν­σω­μά­τω­ση ή άμεση ανα­τρο­πή; Το κά­νουν για λό­γους οι­κο­νο­μι­κούς, επει­δή η αντι­λι­τό­τη­τα είναι ασύμ­βα­τη με τη ση­με­ρι­νή κυ­ρί­αρ­χη πο­λι­τι­κή. Το κά­νουν επί­σης για λό­γους πο­λι­τι­κούς, γιατί η Ευ­ρώ­πη όφει­λε να θω­ρα­κι­στεί απέ­να­ντι στον κίν­δυ­νο της «με­τά­δο­σης» του μι­κρο­βί­ου ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-Podemos.

Η συμ­φω­νία της 20ής Φλε­βά­ρη ήταν ένα ση­μα­ντι­κό λάθος, που προ­έ­κυ­ψε από τον εγκλω­βι­σμό στην προ­ε­κλο­γι­κή «αφή­γη­ση». Δώ­σα­με τη δέ­σμευ­ση της απο­πλη­ρω­μής του χρέ­ους «στο ακέ­ραιο και εγκαί­ρως», πα­ραι­τη­θή­κα­με από «μο­νο­με­ρείς ενέρ­γειες» με βάση το πρό­γραμ­μά μας, που θα οι­κο­δο­μού­σαν μια στέ­ρεα ερ­γα­τι­κή-λαϊ­κή συμ­μα­χία γύρω από την κυ­βέρ­νη­ση της Αρι­στε­ράς. Δεν πή­ρα­με τί­πο­τα. Η «δη­μιουρ­γι­κή ασά­φεια» λει­τούρ­γη­σε και λει­τουρ­γεί υπέρ των ισχυ­ρών.

Μετά τις 20 Φλε­βά­ρη, επι­χει­ρή­σα­με να αμυν­θού­με με τις «κόκ­κι­νες γραμ­μές». Ήταν κα­τώ­τε­ρες των δε­σμεύ­σε­ών μας στη ΔΕΘ, που ήταν κα­τώ­τε­ρες του συ­νε­δρια­κού προ­γράμ­μα­τος του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ.

Σή­με­ρα οι «κόκ­κι­νες γραμ­μές» ξε­θω­ριά­ζουν: Στις ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις –απέ­να­ντι στην εμ­βλη­μα­τι­κή ση­μαία του νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού– μι­λά­με πλέον για τα έσοδα, για το πώς και πόσες δη­μό­σιες επι­χει­ρή­σεις θα εκ­ποι­η­θούν και όχι για το αν θα εκ­ποι­η­θούν. Στο ζή­τη­μα των φόρων θε­ω­ρού­με πλέον τον ΕΝΦΙΑ και τον ΦΠΑ ως «πεδία πα­ρα­χω­ρή­σε­ων» προς τους δα­νει­στές και όχι ως ζη­τή­μα­τα βελ­τί­ω­σης της ζωής των λαϊ­κών τά­ξε­ων, όπως προ­ε­κλο­γι­κά δε­σμευ­τή­κα­με. Στο Ασφα­λι­στι­κό εγ­γυό­μα­στε τις κα­τα­κτή­σεις των «σή­με­ρα συ­ντα­ξιού­χων» αφή­νο­ντας ανοι­χτό το εν­δε­χό­με­νο αντι­με­ταρ­ρύθ­μι­σης στις ασφα­λι­στι­κές προσ­δο­κί­ες των μελ­λο­ντι­κών γε­νιών ερ­γα­ζο­μέ­νων. Στα ερ­γα­σια­κά, με­τα­κι­νού­μα­στε από τη δέ­σμευ­ση για απο­κα­τά­στα­ση της ισχύ­ος των ΣΣΕ προς ένα νε­φέ­λω­μα των «βέλ­τι­στων ευ­ρω­παϊ­κών πρα­κτι­κών», όπως τις κα­τα­νο­εί το ILO, με τον κίν­δυ­νο να ανα­κα­λύ­ψου­με ότι συ­ζη­τά­με για θε­σμο­θέ­τη­ση ενός νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρου κορ­πο­ρα­τι­σμού (που εν­σω­μα­τώ­νει ως κρι­τή­ρια στις ΣΣΕ τη δη­μο­σιο­νο­μι­κή στα­θε­ρό­τη­τα και την αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τα στην οι­κο­νο­μία...).

Είναι φα­νε­ρό, για όποιον εξα­κο­λου­θεί να θέλει να βλέ­πει, ότι έχου­με εγκλω­βι­στεί σε ένα κα­θο­δι­κό σπι­ράλ: σε μια δια­πραγ­μά­τευ­ση όπου σε κάθε φάση της υπο­χρε­ω­νό­μα­στε να υπε­ρα­σπί­ζου­με τον κόσμο μας, σε όλο και κα­τώ­τε­ρο επί­πε­δο.

Είναι επί­σης σαφές πού οδη­γεί αυτή η κα­τη­φό­ρα. Στο να μας υπο­χρε­ώ­σουν να υπο­γρά­ψου­με εμείς το Μνη­μό­νιο 3, τη συμ­φω­νία που οι δα­νει­στές ετοί­μα­ζαν για συ­νυ­πο­γρα­φή με τους Σα­μα­ρά και Βε­νι­ζέ­λο. Άλ­λω­στε έχει ήδη δια­φα­νεί και η χρο­νι­κή στιγ­μή που θα επι­χει­ρη­θεί αυτή η ποιο­τι­κή κλι­μά­κω­ση της αντε­πί­θε­σης των δα­νει­στών: όταν η κυ­βέρ­νη­ση θα υπο­χρε­ω­θεί να ζη­τή­σει δα­νει­σμό για να πλη­ρώ­σει όχι πλέον τις δό­σεις του χρέ­ους, αλλά τους μι­σθούς και τις συ­ντά­ξεις, τότε –εκτι­μούν ότι– δεν θα έχει την πο­λι­τι­κή δύ­να­μη για να δια­τυ­πώ­σει την πα­ρα­μι­κρή αντίρ­ρη­ση.

Η ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΟΛΠ ΕΙΝΑΙ ΕΚΠΟΙΗΣΗ ΕΘΝΙΚΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ

(Κυρ. 17/5/15 - 13:15)
Tης ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΣ ΦΡΑΝΤΖΕΣΚΑΚΗ*
Το λιμάνι του Πειραιά, ο ΟΛΠ, είναι ένα λιμάνι πολλαπλών δραστηριοτήτων με έντονο κοινωνικό ρόλο, που έχει αναπτυχθεί σε μία περιοχή με πυκνή οικιστική ανάπτυξη. Είναι ένα λιμάνι σφηνωμένο μέσα στην πόλη. Τόσο η οικονομική όσο και η πληθυσμιακή ανάπτυξη της ευρύτερης περιοχής του Πειραιά είναι, διαχρονικά, άρρηκτα δεμένη με το μοντέλο ανάπτυξης του λιμανιού.
Ως προς τις πολλαπλές δραστηριότητες, στο λιμάνι λειτουργεί:

• Το μεγαλύτερο τέρμιναλ κρουαζιέρας στην Αν. Μεσόγειο, από τα μεγαλύτερα της Μεσογείου και το πλέον άρτια εξοπλισμένο της χώρας. Από αυτό διακινούνται σε ετήσια βάση πάνω από 2 εκ. επιβάτες κρουαζιέρας. Στην ύπαρξή του και στις προσφερόμενες σε αυτό υποστηρικτικές υπηρεσίες στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό ο εθνικός συνολικός σχεδιασμός για την κρουαζιέρα. Το τέρμιναλ έχει υψηλό δείκτη κερδοφορίας. Το επενδυτικό του πρόγραμμα ύψους 130 εκ. ευρώ έχει εξασφαλίσει 95% χρηματοδότηση από την ΕΕ. Σε περίπτωση ιδιωτικοποίησης αυτή η χρηματοδότηση χάνεται.
• Το μεγαλύτερο λιμάνι ακτοπλοΐας στην Ευρώπη. Από εδώ εξυπηρετείται το 96% των συνδέσεων με τα νησιά του Αιγαίου και την Κρήτη. Μαζί με το πορθμείο του Περάματος η ετήσια κίνηση είναι 16 εκ. επιβάτες και 5 εκ. οχήματα. Η ακτοπλοΐα έχει κοινωνικό χαρακτήρα. Τα τιμολόγιά της είναι ελεγχόμενα από το κράτος. Σε σημαντικό βαθμό η δημιουργία των πολυδάπανων υποδομών της έχουν χρηματοδοτηθεί από άλλες κερδοφόρες δραστηριότητες.
• Το μεγαλύτερο τέρμιναλ αυτοκινήτων στην Αν.Μεσόγειο με υψηλό δείκτη κερδοφορίας. Είναι το κέντρο διαμετακόμισης για τα Βαλκάνια και τη Μαύρη Θάλασσα.
• Η επισκευαστική Ζώνη Περάματος, όπου ο ΟΛΠ παρέχει το μεγαλύτερο μέρος της λιμενικής εγκατάστασης και δύο πλωτές δεξαμενές.
• Επιπλέον, το λιμάνι διαθέτει δύο σταθμούς εμπορευματοκιβωτίων. Τα τελευταία πέντε χρόνια ο ένας από αυτούς είναι υπό τη διαχείριση της Cosco. Ωστόσο ο ΟΛΠ είχε κατασκευάσει και εξοπλίσει τον ένα από τους δύο, που παραχωρήθηκε μαζί με το πελατολόγιό του. Ο δεύτερος τερματικός σταθμός που αποπερατώθηκε το 2010, χρηματοδοτήθηκε εξ ολοκλήρου από τον ΟΛΠ και κόστισε 190 εκ. ευρώ. Αυτός παραμένει υπό την διαχείριση του ΟΛΠ.

Εντός των ορίων του ΟΛΠ υπάρχουν επίσης:

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ, ΟΧΙ Ο ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ

(Τετ. 13/05/15 - 18:50)
Του ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ*

Έχει μεγάλο γούστο να παρακολουθεί κανείς το πώς οι θιασώτες του μνημονίου στην Ελλάδα προσπαθούν να σύρουν την κυβέρνηση στην ίδια πολιτική που εφάρμοσαν οι προηγούμενοι.

Θα ήταν για κανονική διασκέδαση, εάν δεν ήταν τα πράγματα γενικά τόσο σοβαρά με το μέλλον της χώρας.

Πάρτε για παράδειγμα τι λένε στον Τσίπρα μερικοί: Κάνε συμφωνία με τους εταίρους και μην ανησυχείς, αν δεν ψηφίσει η αριστερή πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ, θα ψηφίσουμε εμείς! «Έχεις εμάς, άσε τον Λαφαζάνη» του λένε από το Ποτάμι, ενίοτε και το ΠΑΣΟΚ, ακόμα και τύποι σαν τον Γεωργιάδη ή άλλοι δεξιοί.

Το θέμα δηλαδή δεν είναι τι συμφωνία θα φέρει η κυβέρνηση, αλλά ποιος θα την ψηφίσει! Κι αφού την ψηφίζουν οι «πάση θυσία» ευρωπαϊστές, ο Τσίπρας δεν έχει να φοβάται ούτε τον… Λεουτσάκο, ούτε τον Στρατούλη, ούτε κανένα αριστερό – του λένε και, παραδόξως πώς, δεν γελάνε δυνατά.

Του λένε εν ολίγοις, «φέρε μνημόνιο και μεις είμαστε εδώ, θα περάσει από τη Βουλή, μην ανησυχείς». Προσπαθούν να σύρουν την κυβέρνηση σε ένα ανέντιμο, εκτός λαϊκής εντολής συμβιβασμό, που θα οδηγήσει σε μία αδιέξοδη, κοινωνικά άδικη και οικονομικά αναποτελεσματική συμφωνία με τους εταίρους, με το «δέλεαρ» ότι θα συνεχίσει να κυβερνά με νέες συμμαχίες.

Του λένε και κάτι άλλο: Διέλυσε το κόμμα σου, περιθωριοποίησε τον ΣΥΡΙΖΑ και φτιάξε άλλο συνασπισμό εξουσίας.

Με άλλα λόγια αυτοί θέλουν να… υιοθετήσουν τον Τσίπρα, χρησιμοποιώντας τον ως… όχημα για να μπουν στην διακυβέρνηση. Και να ακυρώσουν δια αυτού του τρόπου την ίδια την Αριστερά και οποιονδήποτε εναλλακτικό δρόμο για τη χώρα.

Θεμιτές, πάντα, οι πολιτικές επιδιώξεις και φιλοδοξίες. Αλλά εδώ μιλάμε για παραμύθια της Χαλιμάς αφενός και αφετέρου για υπονόμευση των ίδιων των δημοκρατικών λειτουργιών. Διότι στις 25 Γενάρη οι πολίτες δεν ψήφισαν να τους κυβερνήσει ο Θεοδωράκης και ο Ψαριανός, αλλά ο Τσίπρας ως επικεφαλής του ριζοσπαστικού ΣΥΡΙΖΑ και όχι των απομειναριών μίας παρακμιακής, συντηρητικής και αντιδραστικής κεντροαριστεράς.

Ποιοί πανικοβλήθηκαν από την επιτροπή αλήθειας;

14/04/2015

Λίγες ημέρες πριν από τη σύσταση της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους είχαμε προειδοποιήσει για τις λυσσαλέες αντιδράσεις που θα προκαλούσε σε κύκλους πολιτικών και στα μέσα ενημέρωσης της διαπλοκής.
Και φυσικά επιβεβαιωθήκαμε – ή όπως θα τραγουδούσαν και οι Hives: Hate to say I told you so.
Δεν πρόκειται φυσικά για τις μαντικές μας ικανότητες. Απλώς ο πόλεμος λάσπης ακολουθεί το ίδιο ακριβώς μοτίβο που παρατηρήθηκε σε όλες τις χώρες που επιχειρήθηκε ή λειτούργησε επιτροπή λογιστικού ελέγχου.
Τα παπαγαλάκια των τραπεζών (οι οποίες ελέγχουν τα ΜΜΕ μέσω της διαφημιστικής δαπάνης και της χορήγησης δανείων) αλλά και τα γραφεία Τύπου συγκεκριμένων πολιτικών προσώπων, ακολουθούν ένα πολύ συγκεκριμένο σχέδιο με σαφώς προσδιορισμένα βήματα. Η διαδικασία έχει δοκιμαστεί ήδη στη Βραζιλία, τον Ισημερινό αλλά ακόμη και σε ευρωπαϊκές χώρες.
Η προσπάθεια ξεκινά πάντα με προσωπικές επιθέσεις που στόχο έχουν να πλήξουν το κύρος όσων συμμετέχουν στην επιτροπή και όσων είχαν την πρωτοβουλία για τη σύστασή της.
Το δεύτερο βήμα είναι να παρουσιαστεί η επιτροπή σαν κοστοβόρα ή χρονοβόρα ενώ στο τελικό στάδιο (το οποίο έρχεται λίγο πριν από την παρουσίαση των πρώτων πορισμάτων) είναι να πειστεί η κοινή γνώμη ότι η επιτροπή θα λειτουργήσει σαν πολιτικό όπλο σε βάρος των αντιπάλων όσων συνέστησαν την επιτροπή. Σε αυτό το σημείο ξεκινά και η διαμάχη για το ποια περίοδο της δημιουργίας του χρέους θα πρέπει να εξετάσει η επιτροπή.
Ο πόλεμος λάσπης ανατίθεται συνήθως σε γραφεία Τύπου, σε συμβούλους εφοπλιστών και εργολάβων, που παρουσιάζονται σαν δημοσιογράφοι ή σε “δημοσιογράφους” που συμμετείχαν σε γραφεία Τύπου – καθώς γνωρίζουν καλύτερα πως να μεγιστοποιούν τις επιπτώσεις της επίθεσης.
Το ερώτημα όμως είναι γιατί το οικονομικό και μιντιακό κατεστημένο της χώρας υστερίασε πριν ακόμη ξεκινήσουν οι εργασίες της επιτροπής αλήθειας δημοσίου χρέους;
Αντί άλλης απάντησης θα παρουσιάσουμε μικρά αποσπάσματα ομιλιών από τις πρώτες ημέρες της σύστασης της επιτροπής – όταν δηλαδή δεν είχε ξεκινήσει ακόμη το έργο της.
Έχουμε λοιπόν και λέμε…

Άκυρα τα δάνεια αν παραβιάζονται ανθρώπινα δικαιώματα

07/05/2015

Με μια παρατήρηση την οποία ξεχνούν οι δανειστές και αποσιωπούν τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης επανέρχεται η Επιτροπή Αλήθειας Δημοσίου Χρέους στο δεύτερο μίνι ντοκιμαντέρ που παρουσιάζει.
Δυο κορυφαίοι επιστήμονες σε παγκόσμιο επίπεδο, ο Σεφάς Λουμίνα, ανεξάρτητος εμπειρογνώμονας του ΟΗΕ για το εξωτερικό δημόσιο χρέος και ο Ολιβιέ ντε Σούτερ, πρώην ειδικός εισηγητής του ΟΗΕ για το δικαίωμα στην τροφή υποστηρίζουν ότι βάσει του διεθνούς δικαίου μια δανειακή σύμβαση μπορεί να θεωρηθεί άκυρη σε τουλάχιστον δυο περιπτώσεις: Όταν η συμφωνία υπογράφηκε σε καθεστώς εξαναγκασμού και όταν η αποπληρωμή των δανείων υπονομεύει την ικανότητα του κράτους να εκπληρώνει τις πρωταρχικές του υποχρεώσεις απέναντι στον πληθυσμό.



 http://info-war.gr/2015/05

Από τον Σόιμπλε θα μάθουμε την τύχη της Ελλάδας

15/05/2015

Του Γιώργου Δελαστίκ για το Έθνος
Σχεδόν όλοι οι Ελληνες το έχουν πλέον καταλάβει: Οι Γερμανοί θα αποφασίσουν για την τύχη της Ελλάδας, ανεξάρτητα από το τι λένε οι κορυφαίοι παράγοντες της καγκελαρίας του Βερολίνου! «Κύριε Σόιμπλε, το φθινόπωρο θα είναι ακόμη η Ελλάδα μέλος της Ευρωζώνης;» ήταν η πρώτη ερώτηση που υπέβαλαν στον Γερμανό υπουργό Οικονομικών οι δύο Γερμανοί δημοσιογράφοι της «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε», στη μεγάλη και αποκλειστικά αφιερωμένη στη χώρα μας συνέντευξη που του πήραν και η οποία δημοσιεύθηκε στο φύλλο της Κυριακής της εφημερίδας της γερμανικής ελίτ.
Η ερώτηση αυτή υποδηλώνει με έμμεσο τρόπο ότι ακόμη και οι ενημερωμένοι Γερμανοί έχουν αντιληφθεί ότι στο Βερολίνο και όχι στις εθνικές πρωτεύουσες λαμβάνονται οι αποφάσεις για την τύχη της κάθε χώρας της Ευρωζώνης και της ΕΕ. «Υπάρχει εν γένει πρόοδος στις διαπραγματεύσεις;», ερωτάται ο Σόιμπλε. Απαντά δηκτικά: «Η ατμόσφαιρα έχει οπωσδήποτε βελτιωθεί. Επί της ουσίας όμως δεν έχουν κινηθεί και πολλά πράγματα». Συνεχίζει την απάντησή του για να πληροφορήσει τους αναγνώστες της εφημερίδας ότι δυστυχώς αυτοί οι Ελληνες με τους οποίους έχουν μπλέξει οι Γερμανοί είναι… ηλίθιοι! «Στις διαπραγματεύσεις υφίσταται πιθανόν μια παρανόηση από την ελληνική πλευρά: Δεν πρόκειται για την κατάρτιση ενός νέου προγράμματος μεταρρυθμίσεων. Πρόκειται για την εκπλήρωση του τρέχοντος προγράμματος» δηλώνει επί λέξει. Ο Σόιμπλε επανέρχεται στο θέμα της «ηλιθιότητας» των Ελλήνων απαντώντας στην προτελευταία ερώτηση της μακροσκελούς και πολύ ενδιαφέρουσας συνέντευξής του: «Βρήκα ότι πρέπει να πει κανείς καθαρά ότι οι αιτίες αυτής της κρίσης βρίσκονται στην ίδια την Ελλάδα. Εξάλλου ο εκεί πληθυσμός δεν μπορεί ούτε καν να καταλάβει γιατί είναι αναγκαίες οι μεταρρυθμίσεις!» υπογραμμίζει.

Grexit: Το υπερόπλο της Ελλάδας

11/05/2015

Λέγεται συχνά ότι ελάχιστοι γνωρίζουν καλύτερα τις γεωστρατηγικές εξελίξεις στις χώρες της βαλκανικής όσο οι Αμερικανοί διπλωμάτες. Όταν λοιπόν ο πρώην πρέσβης στην Αθήνα, Ντάνιελ Σπέκχαρντ, αποφάσισε πριν από μερικές ημέρες να ανοίξει τα χαρτιά του σε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στην πολιτική επιθεώρηση Harvard Political Review (HPR), όλοι περίμεναν μια αποκαλυπτική ανάλυση για τις ισορροπίες με την Τουρκία, τις νέες σχέσεις με τη Μόσχα ή ακόμη και με το Ισραήλ. Ο Σπέκχαρντ όμως προτίμησε να εστιάσει τα σχόλιά του στο Ευρώ και το περιβόητο πλέον ενδεχόμενο ενός Grexit. «Μου προκαλεί εκνευρισμό και αγωνία το γεγονός ότι μέχρι πολύ πρόσφατα η Ευρώπη δεν έδινε σημασία στα γεωστρατηγικά ζητήματα που διακυβεύοται από μια ενδεχόμενη έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη» δήλωσε ο πρώην εκπρόσωπος της αμερικανικής διπλωματίας στην Ελλάδα.
Ο ίδιος έσπευσε να ξεκαθαρίσει ότι λέγοντας «Ευρώπη» εννοούσε τη Γερμανία της Μέρκελ: «Πρόσφατες δηλώσεις από το Βερολίνο αποδεικνύουν ότι ακόμη δεν κατανοούν πλήρως και δεν δίνουν την αρμόζουσα σημασία στις επιπτώσεις που θα υπάρξουν σε επίπεδο γεωστρατηγικών εξελίξεων». Για να μην υπάρξουν παρερμηνείες σε τι ακριβώς αναφερόταν ο πρώην πρέσβης, το HPR έσπευσε να διευκρινίσει ότι σε περίπτωση εξόδου από το ευρώ η Ελλάδα θα στραφεί αναγκαστικά και προς τη Ρωσία και τότε η Αθήνα μπορεί να μετατραπεί σε σημαντικό βαθμό ρυθμιστής της ενεργειακής αυτονομίας ολόκληρης της Ευρώπης. Το άρθρο έδινε ιδιαίτερη βαρύτητα στις επαφές του Έλληνα υπουργού Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Παναγιώτη Λαφαζάνη με την ρωσική Gazprom και το ενδεχόμενο να μετατραπεί η Ελλάδα σε ενεργειακό κόμβο για το πέρασμα της ρωσικής ενέργειας προς την Ευρώπη.
«Καθώς όμως η Ευρώπη δεν έβλεπε μέχρι σήμερα το Grexit σαν ένα πραγματικά πιθανό ενδεχόμενο» κατέληγαν οι αναλυτές του HPR «η Ελλάδα δεν κατάφερνε να χρησιμοποιήσει αποτελεσματικά αυτό το όπλο στις διαπραγματεύσεις της με την Ε.Ε».

Οι «ανεπιθύμητοι» διώκτες των μνημονίων

10/05/2015

Για τους μεγαλόσχημους Eλληνες δημοσιογράφους είναι δύο ασήμαντοι δικηγόροι. Για τα Ηνωμένα Εθνη είναι δύο από τους σημαντικότερους εν ζωή επιστήμονες στον χώρο του διεθνούς δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Για την Ευρωπαϊκή Ενωση και τους Ελληνες πολιτικούς των μνημονίων ήταν απλώς μια ενοχλητική φωνή που θα μπορούσε να ενισχύσει τη χώρα απέναντι στους δανειστές της
Eίχαν περάσει ελάχιστες ώρες από τη στιγμή που ο Σεφάς Λουμίνα έφτασε στο ξενοδοχείο του στο κέντρο της Αθήνας. Τα Ηνωμένα Εθνη τού είχαν αναθέσει ως ειδική αποστολή να εξετάσει τις επιπτώσεις των μνημονίων στην κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αφησε τις βαλίτσες του στο δωμάτιο και κατέβηκε να συναντήσει την ομάδα εμπειρογνωμόνων και μεταφραστών που είχε έρθει να τον υποδεχτεί. Ηταν η στιγμή που άκουσε περίεργους θορύβους από το λόμπι του ξενοδοχείου. Περαστικοί αλλά και αστυνομικοί μαζεύονταν έξω από την πόρτα για να δουν τι είχε συμβεί. Οπως του εξήγησαν οι υπάλληλοι του ξενοδοχείου, κάποιος είχε νοικιάσει ένα δωμάτιο στον έκτο όροφο, άνοιξε το παράθυρο και πήδηξε στο κενό. Στο σημείωμα που άφησε εξηγούσε ότι δεν άντεχε άλλο την κατάσταση στην οποία τον οδήγησε η οικονομική κρίση.
«Και αυτές ήταν μόνο οι πρώτες μου ώρες στην Ελλάδα» μου εξήγησε ο Σεφάς Λουμίνα, πριν αρχίσει να παραθέτει αμέτρητα περιστατικά εξαθλίωσης και απόγνωσης που κατέγραψε τις λίγες ημέρες που βρισκόταν στην Αθήνα. Η έκθεση την οποία παρουσίασε στα Ηνωμένα Εθνη ήταν πραγματικός κόλαφος όχι μόνο για τις μνημονιακές κυβερνήσεις, αλλά και για το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Ευρωπαϊκή Ενωση. Μεταξύ άλλων η έκθεση σύστηνε στους δανειστές (άρα και στην Ε.Ε.) να διακόψουν κάθε πρόγραμμα «βοήθειας», εάν αυτή παρέχεται υπό όρους ταπεινωτικών πολιτικών που υπονομεύουν την ανάπτυξη και τα ανθρώπινα δικαιώματα, και να συμπεριλάβουν τη μείωση της ανεργίας και της φτώχειας ως μετρήσιμους στόχους στο πρόγραμμα προσαρμογής.

Η δημοσιογραφία, η μάσκαρα της Έλλης και οι μασκαράδες

• 

12 Μαΐου

Του Κώστα Βαξεβάνη
Είναι γνωστό πως η δημοσιογραφία πολλές φορές αναγκάζεται να διαλέξει ανάμεσα στο δημόσιο συμφέρον και τις προσωπικές επιλογές. Ακόμα και αν έχουμε συνηθίσει μια δημοσιογραφία που προσπαθεί να διαλέξει ανάμεσα σε μάσκαρα, γόβες και γραβάτες στο στούντιο, η ουσία της δημοσιογραφίας, ο πυρήνας της, ταλανίζεται από αυτή και άλλες σταθμίσεις που πρέπει να κάνει, για να είναι αυτό που πρέπει να είναι. Λειτουργία στην υπηρεσία της κοινωνίας. Όποια παρέκλιση των δημοσιογράφων δεν πρέπει να οδηγεί και τη δημοσιογραφία σε παρέκλιση, πράγμα βέβαια δύσκολο και στις μέρες μας ίσως και ξεχασμένο.
Γράφω αυτές τις γραμμές, όχι μόνο γιατί η επικαιρότητα έθεσε για μια ακόμη φορά το θέμα του τρόπου λειτουργίας των δημοσιογράφων, αλλά κυρίως γιατί η εμπλοκή των ενδιαφερόμενων δίνει μια διάσταση στο θέμα που ευνοεί ίσως τη συζήτηση. Εννοώ πως δεν πρόκειται για ένα περιστατικό που κάποιοι συνέλαβαν, μήνυσαν ή απείλησαν ένα αντισυστημικό δημοσιογράφο που προκαταβολικά του έχουν αποδώσει το ρόλο του “γκρινιάρη” ώστε να τον ακυρώσουν αλλά για περίπτωση όπου αυτοί που ανησυχούν για την ποιότητα της δημοσιογραφίας, δεν είναι από εκείνους που γκρινιάζουν για όσα συμβάινουν, αλλά από αυτούς που γελάνε απολαμβάνοντας όσα “έχουν” ως δημοσιογραφία.
Η Εφημερίδα των Συντακτών, δημοσίευσε λοιπόν ένα mail του περιβάλλοντος Στουρνάρα, από το οποίο αποδεικνύεται πως ο Κεντρικός Τραπεζίτης της χώρας, σπρώχνει στοιχεία και θέσεις στα ΜΜΕ με τις οποίες χτυπιέται η διαπραγμάτευση. Εμφανίζεται δηλαδή ως εσωτερικός και κρυφός αντίπαλος στη διαπραγμάτευση με υπονομευτικό ρόλο. Στην περιγραφή που έκανε η εφημερίδα για τον παραλήπτη του mail, ο δημοσιογράφος Θανάσης Τσεκούρας, πρώην στέλεχος των ΜΜΕ του Μπόμπολα, αναγνώρισε τον εαυτό του. Έτσι έγραψε ένα άρθρο στο οποίο αφενός υπερασπίζεται το  «mail» και την πληροφόρησή του ως «πηγές» και «δημοσιογραφία», αφετέρου φωτογραφίζει παρακρατικές λειτουργίες στην είσοδο στην προσωπική του αλληλογραφία. Στην αντιπαράθεση παρενέβη και η Έλλη Στάη, της οποίας το site διευθύνει ο Τσεκούρας, γράφοντας ανοιχτή επιστολή στον πρωθυπουργό και ζητώντας να πάρει θέση. Στην επιστολή της αυτή η Έλλη υπερασπίζεται την «αμακιγιάριστη» δημοσιογραφία όπως χαρακτηριστικά γράφει, που πρέπει όλοι να εκπροσωπούμε.
Τα θέματα κατά την άποψή μου είναι δύο αν και οι εμπλεκόμενοι πολλοί. Το πρώτο αφορά την ουσία του mail. Εκεί λοιπόν μπαίνει η πολύ σοβαρή διάσταση της αποκάλυψης πως ο Στουρνάρας δρα ενάντια στη διαπραγμάτευση και την ελληνική κυβέρνηση σπρώχνοντας δημοσιεύματα, ως παράγοντας ενός ιδιότυπου εμφυλίου. Η άλλη διάσταση είναι ο ρόλος του δημοσιογράφου. Αν δηλαδή ο δημοσιογράφος είναι συντονισμένος ως όπλο σε αυτό τον εμφύλιο και όχι ως καταγραφέας της πραγματικότητας. Το τι από τα δύο έκανε ο Θανάσης Τσεκούρας, πρέπει να το απαντήσει ο ίδιος πειστικά και ξεκάθαρα. Ή για να το πω διαφορετικά υπό μορφή ερωτήσεως: θα έστελνε ο Στουρνάρας σε κάποιον άλλο ένα τέτοιο mail στα πλαίσια της ενημέρωσης ή απευθύνθηκε σε έναν άνθρωπό του;
Πάμε τώρα στην άλλη διάσταση του θέματος που αφορά το «απόρρητο της αλληλογραφίας». Ο Θανάσης Τσεκούρας και η Έλλη Στάη αφήνουν να εννοηθεί πως υπάρχει μια παρακρατική παρέμβαση που φέρνει στο φως προσωπικά δεδομένα. Παρακρατικές λειτουργίες υπάρχουν, έχουν διάφορες διαστάσεις και έχουν καταγγελθεί. Σε μια από αυτές πριν από δύο χρόνια κάποιοι πήγαν να με σκοτώσουν ενώ κάποιοι άλλοι πέρυσι, όπως προκύπτει από καταγραφή των συνομιλιών τους, σχεδίαζαν τη δική μου εξόντωση όπως και του συναδέλφου Μάκη Νοδάρου. Δε θυμάμαι τους συναδέλφους οι οποίοι τώρα ανακαλύπτουν την επικίνδυνη παραβίαση της δημοσιογραφίας από μηχανισμούς, να έχουν πάρει θέση. Δεν ξέρω επίσης αν είναι το πώς αντιλαμβάνεται ο καθένας την αμακιγιάριστη δημοσιογραφία ή πόσο απασχολημένος είναι με τη μάσκαρα. Αλλά εν πάση περιπτώσει όταν η δημοσιογραφία και η ελευθεροτυπία παραβιάζονται, καλό είναι να υψώνουμε τείχος, ακόμη και αν η παραβίαση αυτή είναι παρωνυχίδα μπροστά σε όσα γίνονται.

ΕΡΤ3 - ANOIXTO ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΔΙΟΝΥΣΗ ΤΣΑΚΝΗ

Κοινωνία

17 Μάιος 2015

Σύντροφε Διονύση

«Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον…». Δεν γνωρίζουμε πώς και υπό ποιες συνθήκες γεννήθηκαν οι στίχοι αυτού του υπέροχου τραγουδιού στο μυαλό σου. Γνωρίζεις άλλωστε ότι ανεξαρτήτως από τις προθέσεις ενός καλλιτέχνη, ενός συγγραφέα ή κάθε δημιουργού, το πνευματικό προϊόν όταν βγαίνει στη δημοσιότητα, αφήνεται να ταξιδέψει και να γίνει κτήμα των ανθρώπων με τον υποκειμενικό τρόπο που ο καθένας/καθεμία ερμηνεύει τον κόσμο στο πλαίσιο των δικών του βιωμάτων, ανησυχιών, συναισθημάτων, της ίδιας του της ιστορίας.



Το συγκεκριμένο τραγούδι βεβαίως το γνωρίζουμε όλοι, το έχουμε σιγοτραγουδήσει με παρέες, το έχουμε ακούσει ερμηνευμένο από συναδέλφους σου σε συναυλίες αλληλεγγύης, σε φεστιβάλ και εκδηλώσεις που εξέφραζαν την αγωνία ενός ολόκληρου λαού και τους αγώνες του για ένα καλύτερο μέλλον. Το ακούσαμε και από σένα που το ερμήνευσες μαζί με τον Νίκο Ζιώγαλα στον προαύλιο χώρο του ραδιομεγάρου της Αγίας Παρασκευής στις 16 Ιούνη 2013, λίγα 24ωρα μετά το πραξικοπηματικό λουκέτο στην ΕΡΤ. Ήταν η εποχή που η καρδιά της ΕΡΤ βρισκόταν ακόμα στα χέρια μας και οι καθημερινές συναυλίες και εκδηλώσεις συμπαράστασης συγκλόνιζαν με τη δυναμική τους. Στις 7 Νοέμβρη του 2013, η προηγούμενη συγκυβέρνηση θεωρώντας ότι «η ιστορία της ανήκει» έστειλε τα ΜΑΤ για να «σαρώσει» την όποια αντίσταση. Δεν τα κατάφερε. Οι συνάδελφοι της Αθήνας εξέπεμψαν σύντομα, ξανά, πρόγραμμα μέσα από το ertopen. Οι περιφερειακές ΕΡΑ και η Ραδιοφωνία/Τηλεόραση της ΕΡΤ3 στη Θεσσαλονίκη σήκωσαν το βάρος της εκπομπής προγράμματος και της διαφύλαξης της περιουσίας του ελληνικού λαού, υπηρετώντας το δημόσιο αγαθό της –ζητούμενης- ακηδεμόνευτης ενημέρωσης. Ουσιαστικά, «γυρίσαμε τις πλάτες μας στο μέλλον», στο μέλλον που ήθελαν να φτιάξουν όπως ήθελαν.

Δήλωση του Μίκη Θεοδωράκη και μια δική μας τοποθέτηση

Από ΒΑΘΥ , Τρίτη, 12 Μαΐου 2015 | 3:23 π.μ.

Από τον ιστότοπο του Μίκη Θεοδωράκη ήρθαν στο ηλεκτρονικό μας ταχυδρομείο κάποιες δηλώσεις που έκανε ο μεγάλος μας μουσικοσυνθέτης.

Θα τις παραθέσουμε μαζί με μια δική μας παρεμβολή, που απαντάει στο ερώτημα –πιθανόν ρητορικό- που θέτει ο Μίκης Θεοδωράκης αν δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ γνώριζε τι αντιμετώπιση θα είχε από τους ξένους δανειστές του ελληνικού κράτους όταν βρισκόταν στην κυβέρνηση.

Η παρέμβαση μας, πιστεύουμε, ότι δίνει και μια απάντηση σε κάποια στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που εμφανίζονται σε τηλεοπτικές εκπομπές παρουσιαζόμενα «απογοητευμένα» γιατί, λέει, οι «εταίροι» δεν δείχνουν στην Ελλάδα την πρέπουσα αλληλεγγύη.

Ας δούμε την δήλωση του Μ. Θεοδωράκη

ΑΠΛΟΤΗΤΑ - ΚΑΘΑΡΟΤΗΤΑ - ΠΥΓΜΗ 

Πρώτον: ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσίασαν στον Λαό μας το πρόγραμμα Θεσσαλονίκης, το οποίο δεσμεύτηκαν να πραγματοποιήσουν αμέσως μόλις γίνουν Κυβέρνηση. Ο Ελληνικός Λαός πίστεψε στο πρόγραμμα αυτό και τους ανέδειξε σε Κυβέρνηση της χώρας. Όλα αυτά σημαίνουν απλότητα, δεδομένου ότι ο ένας υπόσχεται και ο άλλος το αποδέχεται. Τόσο απλά!

Δεύτερον: Ο Λαός ψηφίζει το συγκεκριμένο πρόγραμμα και η Κυβέρνηση αρχίζει να το πραγματοποιεί. Αυτό σημαίνει καθαρότητα. Δηλαδή ο Λαός περιμένει, ενώ η Κυβέρνηση εκτελεί. Καμμιά δικαιολογία δεν μπορεί να υπάρξει σ’ αυτή τη σχέση που αφορά την ίδια τη ζωή του Λαού.

Όμως οι μέρες περνούν και το καθαρό νερό αρχίζει να θολώνει. Φταίνε, μας λένε, οι ξένοι. Δεν τους ήξεραν άραγε; Έπρεπε να γίνουν Κυβέρνηση για να το μάθουν;

Αν ήξεραν αλλά πίστευαν ότι θα … γοητεύσουν τους Τροϊκανούς-Θεσμούς και το ΔΝΤ, τότε η καθαρότητα θολώνει. Γίνεται ανωριμότητα, ανευθυνότητα, επιπολαιότητα, ανικανότητα. Γίνεται βούρκος.

Τρίτον: Ακόμα και στην χειρότερη περίπτωση, θα έπρεπε τώρα που έμαθαν τι σημαίνει «αλλαγή μέσα από το Σύστημα», τώρα που ζούμε όλοι μαζί ως Λαός τα αδιέξοδα που δημιούργησαν οι ίδιοι, χρειάζεται η Πυγμή! Πρέπει να βρεθεί κάποιος σοβαρός και υπεύθυνος, που αντί να δέχεται τη ντροπή της Ρίγας, να δώσει μια γροθιά στο γραφείο του και να πει θαρρετά «ΤΕΛΟΣ!. Αυτή είναι η Πυγμή που μας οφείλουν για να σωθούν οι ίδιοι και ο Λαός μας.

Αθήνα,  11.5.2015
Μίκης Θεοδωράκης

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: