Οι 48 ώρες στον δρόμο, το διήμερο 28 και 29 Ιούνη, είναι η πιο δυνατή απάντηση, γιατί στις 25 Μαΐου βρεθήκαμε στην πλατεία Συντάγματος χωρίς δεύτερη σκέψη.Γιατί υπήρξαμε όλο το προηγούμενο διάστημα αδέσποτοι, με μια μόνιμη απορία στα μάτια, με ένα πάθος, με μια λαχτάρα ελεύθερη.
Εις μνήμην του φόβου λοιπόν. Του φόβου που πριόνιζε τον κορμό τής από μέσα μας δύναμης. Του φόβου που μας ξέβραζε ξάγρυπνους σε σκαλοπάτια με ρουφηξιές τσιγάρου για τάματα. Του φόβου που καταβρόχθιζε προϊστορικούς αμμωνίτες και μούγκριζε ακατάληπτα.
Τον χτυπήσαμε πρώτοι και τον σωριάσαμε.
Αποστρατεύσαμε όλες τις δυνητικές, τις ευκτικές και τις ναζιάρες προστακτικές. Απεχθανόμαστε τις προθέσεις, τις προϋποθέσεις και τις δυνατότητες. Σε απλή οριστική λοιπόν και σε πρώτο πληθυντικό. Με ρήματα απλά: θέλουμε – είμαστε. Και από τα συνηρημένα μόνο ένα. Γιατί δεν πρόκειται να καταπιούμε τη γουλιά της λησμονιάς. Γιατί δεν θα βολοδέρνουμε στους δρόμους σκιές άγνωστες.
Γιατί πάντα θα επιμένουμε σαν τις στιγμές μας. Στα άπειρα φωτογραφικά καρέ μας, τις ώρες, που μοιραζόμαστε το φαγητό. Τις ώρες που μοιραζόμαστε τη σκέψη για ένα πανό και ένα κείμενο. Τις ώρες που μοιραζόμαστε τα μπουκάλια με νερό για να πλυθεί η πλατεία. Τις ώρες που μοιραζόμαστε ένα χαμόγελο και ένα χάδι για να απομακρύνουμε την κούραση. Γιατί πάντα θα τεντώνει το χέρι μου προς τα πίσω, να πιάσει το δάχτυλό σου, όταν σε τυφλώνουν τα χημικά.
Υπέροχοι στον πυρετό της μοίρας μας, σκάβουμε βαθιά στην αντοχή μας ανασύροντας αντιθέσεις, εκκρεμότητες κι αφορισμούς.
Ουρλιάζουμε, βγάζουμε τη γλώσσα διαρκώς στο συμπαγές των πεποιθήσεων, στα δεδομένα.
Κρατώντας ρομφαία άπειρη, κόβουμε αδίστακτα τα νήματα της λογικής.
Και θα λατρεύουμε μονάχα το δικό μας ανυπεράσπιστο ενδεχόμενο: Θα νικήσουμε.
Πλατεία Συντάγματος, 30 Ιούνη 2011
ΠΗΓΗ: kokinorodo.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου