Ἀναρτήθηκε στὶς 29 Ἀπριλίου 2011 ἀπὸ τὸν/τὴν filologos10
1 Votes
του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
“ Μνημόνιο ή χρεοκοπία;» εξακολουθεί να υποστηρίζει μια χρεο κοπημένη κυβέρνηση μιας χρεοκοπημένης χώρας, την ίδια στιγμή που δεν περνά μέρα χωρίς να επιβεβαιώνεται η δραματική πορεία της Ελλάδας προς την καταστροφή. Οι «γιατροί» μας, Τρισέ, Μέρκελ και Στρος-Καν, αφού πρώτα μας έβαλαν στην Εντατική διά του Μνημονίου, μας αφαιρούν τώρα ένα ένα τα όργανα, ισχυριζόμενοι, μαζί με τον τέταρτο από αυτούς τους άθλιους σωματοφύλακες, την ελληνική κυβέρνηση, ότι έτσι θα μας σώσουν! Μας αφαίρεσαν πρώτα, σε λιγότερο από ένα χρόνο, το υποτυπώδες κοινωνικό κράτος που αποκτήσαμε σε διάστημα ενός αιώνα. Ετοιμάζονται τώρα να κατακρεουργήσουν το κράτος μας, λεηλατώντας ό,τι έχει απομείνει από το δημόσιο πλούτο μας. Και θέλουν να ακρωτηριάσουν το στρατό μας. Πριν, μας επέβαλαν εξοπλισμούς για να βοηθάνε τις βιομηχα νίες τους, τώρα τους περικόπτουν για να ενισχύσουν τις τράπεζές τους.
Μα υπάρχει άλλη λύση; Ποιος θα σχηματίσει κυβέρνηση; Με ποιο τρόπο θα αντιμετωπίσει η χώρα το χρέος της; Μη έχοντας θετικά επιχειρήματα για να υποστηρίξει την πολιτική της, αυτή η κυβέρνηση ειδικεύεται στην τρομοκράτηση και την ενοχοποίηση του ελληνικού λαού και στη δυσφήμηση μιας χώρας που έχει καταλήξει να σέρνεται, αναξιοπρεπής και προδομένη, στα πόδια της τρόικας. Όλοι ξέρουμε ότι τα πολιτικά υποκείμενα που διαθέτουμε είναι, στην καλύτερη περίπτωση, ανεπαρκή για την αντιμετώπιση της κρίσης. Αλλά το πραγματικό δίλημμα που έχουμε δεν είναι μεταξύ μιας αμφίβολης σωτηρίας διά του Μνημονίου και της αβεβαιότητας μιας πολιτικής κρίσης. Το πραγματικό δίλημμα είναι μεταξύ της βεβαιότητας του θανάτου με αυτή την κυβέρνηση και με τις πολιτικές του Μνημονίου αφενός, τις αβεβαιότητες και τα ρίσκα της προσπάθειας να βρούμε άλλη διέξοδο, αφετέρου. Το πραγματικό δίλημμα μπροστά μας είναι μεταξύ της βεβαιότητας του θανάτου και της αβεβαιότητας της ζωής. Ποιος θα διάλεγε την πρώτη;
Το πρόβλημα με αυτή την κυβέρνηση δεν είναι μόνο η πολιτική της· είναι η ίδια. Δεν μπορεί να κάνει άλλη πολιτική, δεν έχει την κουλτούρα, τα προσόντα, το θάρρος, την ανεξαρτησία. Η απομάκρυνσή της είναι αναγκαία συνθήκη για τη σωτηρία της χώρας, παρόλο που δεν είναι από μόνη της ικανή. Η πτώση της σημερινής κυβέρνησης ή οι εκλογές δεν θα οδηγήσουν αναγκαστικά σε λύση του προβλήματος. Έτσι όμως που τα καταφέραμε, δεν έχουμε άλλη λύση από το να πληρώσουμε το τίμημα της αβεβαιότητας και της κρίσης, για να βρούμε βασανιστικά μια διέξοδο. Το χειρότερο που μπορεί να μας συμβεί είναι να προκαλέσουμε την καταστροφή που έχει προδιαγράψει με ακρίβεια το Μνημόνιο. Το καλύτερο είναι να βρούμε τελικά, μέσα από μια σειρά επικίνδυνους και οδυνηρούς σπασμούς ασφαλώς, το δρόμο για να σώσουμε τη χώρα μας.
Η κυβέρνηση προσπαθεί –και κατάφερε μέχρι τώρα– να κατεβάσει τις δυνατότητες της χώρας στο μέτρο των ανύπαρκτων δικών της. Ό,τι θέλετε μπορείτε να προσάψετε, για παράδειγμα, στον Ανδρέα Παπανδρέου και είναι μεγάλες και ιστορικές οι ευθύνες του για το σημερινό μας χάλι. Αλλά μπορείτε να τον φανταστείτε, έστω και μία στο εκατομμύριο, βρε αδερφέ, να χειρίζεται μια τέτοια κρίση με τον τρόπο που τη χειρίζεται η σημερινή κυβέρνηση; Μπορείτε να τον φανταστείτε να υπογράφει όποιο χαρτί βάζουν μπροστά του οι υπερατλαντικοί τραπεζίτες και η Μέρκελ; Τον φαντάζεστε να προσυπογράφει μια πολιτική διάλυσης της ελληνικής κοινωνίας και του κράτους, που μετατρέπει την Ελλάδα σε αποικία των τραπεζών και της Γερμανίας, ανήμπορη χώρα απέναντι στις ορέξεις της Τουρκίας, του Ισραήλ και οποιουδήποτε άλλου; Δεν έχει βρεθεί ακόμα η χώρα που μπορεί να είσαι πατριώτης, πολύ περισσότερο σοσιαλιστής, εφαρμόζοντας τις επιταγές του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Η Ελλάδα δεν είναι όμως τόσο αδύναμη όσο την παρουσιάζουν οι αδύναμοι. Μια χρεοκοπία της θα προκαλούσε παγκόσμια οικονομική κρίση και θα συγκλόνιζε ολόκληρο το οικοδόμημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κάποτε ο Ντε Γκωλ εφάρμοσε στην ΕΟΚ την πολιτική της άδειας καρέκλας. Η ΕΟΚ παρέλυσε και οι εταίροι του αναγκάστηκαν να κάνουν συμβιβασμό μαζί του. Η Ελλάδα έχει τεράστια γεωπολιτική αξία. Αντί να κάνει διαρκώς το δουλοπρεπή πρόθυμο, θα μπορούσε η κυβέρνηση Παπανδρέου να πουλήσει ακριβά τη θέση της χώρας.
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό “ Επίκαιρα” στις 21/4/11
1 Votes
του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
“ Μνημόνιο ή χρεοκοπία;» εξακολουθεί να υποστηρίζει μια χρεο κοπημένη κυβέρνηση μιας χρεοκοπημένης χώρας, την ίδια στιγμή που δεν περνά μέρα χωρίς να επιβεβαιώνεται η δραματική πορεία της Ελλάδας προς την καταστροφή. Οι «γιατροί» μας, Τρισέ, Μέρκελ και Στρος-Καν, αφού πρώτα μας έβαλαν στην Εντατική διά του Μνημονίου, μας αφαιρούν τώρα ένα ένα τα όργανα, ισχυριζόμενοι, μαζί με τον τέταρτο από αυτούς τους άθλιους σωματοφύλακες, την ελληνική κυβέρνηση, ότι έτσι θα μας σώσουν! Μας αφαίρεσαν πρώτα, σε λιγότερο από ένα χρόνο, το υποτυπώδες κοινωνικό κράτος που αποκτήσαμε σε διάστημα ενός αιώνα. Ετοιμάζονται τώρα να κατακρεουργήσουν το κράτος μας, λεηλατώντας ό,τι έχει απομείνει από το δημόσιο πλούτο μας. Και θέλουν να ακρωτηριάσουν το στρατό μας. Πριν, μας επέβαλαν εξοπλισμούς για να βοηθάνε τις βιομηχα νίες τους, τώρα τους περικόπτουν για να ενισχύσουν τις τράπεζές τους.
Μα υπάρχει άλλη λύση; Ποιος θα σχηματίσει κυβέρνηση; Με ποιο τρόπο θα αντιμετωπίσει η χώρα το χρέος της; Μη έχοντας θετικά επιχειρήματα για να υποστηρίξει την πολιτική της, αυτή η κυβέρνηση ειδικεύεται στην τρομοκράτηση και την ενοχοποίηση του ελληνικού λαού και στη δυσφήμηση μιας χώρας που έχει καταλήξει να σέρνεται, αναξιοπρεπής και προδομένη, στα πόδια της τρόικας. Όλοι ξέρουμε ότι τα πολιτικά υποκείμενα που διαθέτουμε είναι, στην καλύτερη περίπτωση, ανεπαρκή για την αντιμετώπιση της κρίσης. Αλλά το πραγματικό δίλημμα που έχουμε δεν είναι μεταξύ μιας αμφίβολης σωτηρίας διά του Μνημονίου και της αβεβαιότητας μιας πολιτικής κρίσης. Το πραγματικό δίλημμα είναι μεταξύ της βεβαιότητας του θανάτου με αυτή την κυβέρνηση και με τις πολιτικές του Μνημονίου αφενός, τις αβεβαιότητες και τα ρίσκα της προσπάθειας να βρούμε άλλη διέξοδο, αφετέρου. Το πραγματικό δίλημμα μπροστά μας είναι μεταξύ της βεβαιότητας του θανάτου και της αβεβαιότητας της ζωής. Ποιος θα διάλεγε την πρώτη;
Το πρόβλημα με αυτή την κυβέρνηση δεν είναι μόνο η πολιτική της· είναι η ίδια. Δεν μπορεί να κάνει άλλη πολιτική, δεν έχει την κουλτούρα, τα προσόντα, το θάρρος, την ανεξαρτησία. Η απομάκρυνσή της είναι αναγκαία συνθήκη για τη σωτηρία της χώρας, παρόλο που δεν είναι από μόνη της ικανή. Η πτώση της σημερινής κυβέρνησης ή οι εκλογές δεν θα οδηγήσουν αναγκαστικά σε λύση του προβλήματος. Έτσι όμως που τα καταφέραμε, δεν έχουμε άλλη λύση από το να πληρώσουμε το τίμημα της αβεβαιότητας και της κρίσης, για να βρούμε βασανιστικά μια διέξοδο. Το χειρότερο που μπορεί να μας συμβεί είναι να προκαλέσουμε την καταστροφή που έχει προδιαγράψει με ακρίβεια το Μνημόνιο. Το καλύτερο είναι να βρούμε τελικά, μέσα από μια σειρά επικίνδυνους και οδυνηρούς σπασμούς ασφαλώς, το δρόμο για να σώσουμε τη χώρα μας.
Η κυβέρνηση προσπαθεί –και κατάφερε μέχρι τώρα– να κατεβάσει τις δυνατότητες της χώρας στο μέτρο των ανύπαρκτων δικών της. Ό,τι θέλετε μπορείτε να προσάψετε, για παράδειγμα, στον Ανδρέα Παπανδρέου και είναι μεγάλες και ιστορικές οι ευθύνες του για το σημερινό μας χάλι. Αλλά μπορείτε να τον φανταστείτε, έστω και μία στο εκατομμύριο, βρε αδερφέ, να χειρίζεται μια τέτοια κρίση με τον τρόπο που τη χειρίζεται η σημερινή κυβέρνηση; Μπορείτε να τον φανταστείτε να υπογράφει όποιο χαρτί βάζουν μπροστά του οι υπερατλαντικοί τραπεζίτες και η Μέρκελ; Τον φαντάζεστε να προσυπογράφει μια πολιτική διάλυσης της ελληνικής κοινωνίας και του κράτους, που μετατρέπει την Ελλάδα σε αποικία των τραπεζών και της Γερμανίας, ανήμπορη χώρα απέναντι στις ορέξεις της Τουρκίας, του Ισραήλ και οποιουδήποτε άλλου; Δεν έχει βρεθεί ακόμα η χώρα που μπορεί να είσαι πατριώτης, πολύ περισσότερο σοσιαλιστής, εφαρμόζοντας τις επιταγές του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Η Ελλάδα δεν είναι όμως τόσο αδύναμη όσο την παρουσιάζουν οι αδύναμοι. Μια χρεοκοπία της θα προκαλούσε παγκόσμια οικονομική κρίση και θα συγκλόνιζε ολόκληρο το οικοδόμημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κάποτε ο Ντε Γκωλ εφάρμοσε στην ΕΟΚ την πολιτική της άδειας καρέκλας. Η ΕΟΚ παρέλυσε και οι εταίροι του αναγκάστηκαν να κάνουν συμβιβασμό μαζί του. Η Ελλάδα έχει τεράστια γεωπολιτική αξία. Αντί να κάνει διαρκώς το δουλοπρεπή πρόθυμο, θα μπορούσε η κυβέρνηση Παπανδρέου να πουλήσει ακριβά τη θέση της χώρας.
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό “ Επίκαιρα” στις 21/4/11
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου