Πέφτει λοιπόν η Αυλαία της μεγάλης και ιερής πατρίδας του Δυτικού Πολιτισμού.Η Ελλάδα, όσο κι αν επιμένουμε κάποιοι αδιόρθωτοι ρομαντικοί, δυστυχώς, και πεθαίνει, και ποτέ ξανά δεν φαίνεται να τραβά προς τη δόξα..
Το μεγάλο πείραμα της Νέας Τάξης, να επιλεγεί ως πιλότος η γη κι ο πολιτισμός των Ελλήνων, φαίνεται ( μέχρι τώρα τουλάχιστον που σας γράφω) να πετυχαίνει.
Όλα έγιναν όπως τα είχανε σχεδιάσει:
Οι ηγέτες όλοι, κατασκευάστηκαν εδώ και εκατόν ογδόντα χρόνια, εκτός από τον Ιωάννη Καποδίστρια, τον Αλέξανδρο Παπαναστασίου και το Νικόλαο Πλαστήρα.
Οι παρακείμενοι και παρατρεχάμενοι του πολιτικού προσωπικού ομοίως, οι υπάλληλοι των μεγαλοτραπεζιτών καλοσπουδάξανε στα κατάλληλα πανεπιστήμια, καλοθρεμμένοι και καλοταϊσμένοι απ’ τους δοσίλογους πατεράδες, θείους και παππούδες τους…
Τα κολέγια αναθρέψανε την Πέμπτη Φάλαγγα, οι Εφιάλτες, οι Πηλιογούσηδες και οι Νενέκοι, ανοίξανε διάπλατη την Κερκόπορτα της Νέας Άλωσης του Ελληνισμού.
Δουλέψανε εδώ και δεκαετίες με χειρουργική ακρίβεια, επιστημονικά και με μεγίστη επιμέλεια.
Και μάλιστα η τελευταία πράξη του δράματος που βιώνουμε τώρα, έχει μέσα της και το θράσος του κάθε μεγαλοτραπεζίτη-θεατρώνη, αποκαλύπτονται όλα χωρίς καμιά ντροπή, χωρίς κανένα φόβο ότι κάποτε θα επέλθει η Νέμεση.
Αισθάνονται όλοι τους, τόσο σίγουροι για την απόλυτη επιτυχία του πειράματος, ώστε ξεδιάντροπα, ξεκούραστα και δίχως καμιάν απολύτως τύψη και ενοχή, σπρώχνουν έναν ολόκληρο λαό στην εξαφάνιση, παρουσία των πολιτών του παγκόσμιου κοινού.
Που ως μαστουρωμένοι θεατές παρακολουθούν να διαλύεται η Μητέρα των Εθνών ενός ολόκληρου πολιτισμού, δίχως να παρεμβαίνουν, δίχως καν να κράζουν τους επί σκηνής υποκριτές.
Και μάλιστα μπόλικοι απ’ αυτούς χειροκροτούν κιόλας το θέαμα, έτσι όπως φτάνει απ’ τα κανάλια, στις πατρίδες τους.
Ένας λαός, αιχμάλωτος μέσα στην ίδια τη γη του, μπασταρδεμένος πλέον και ανακατεμένος με εκατομμύρια αλλοδαπούς απ όλες τις γωνιές του πλανήτη.
Ένας λαός που αρχίζει να μην μιλάει τη γλώσσα του που του την βρωμίσανε, τη διαλύσανε και πάνε να την καταργήσουν.
Ένας λαός χωρίς μορφωμένη η νεολαία, οι καλοί αυτοεξορίζονται για να επιβιώσουν δίχως άξιους καθηγητάδες, οι άξιοι αποσύρονται πριν της ώρας τους.
Ένας λαός με απόλυτη έλλειψη οραματιστών, εδώ όπου οι πάντες και τα πάντα κατάντησαν αριθμοί, ξεδιάντροποι αριθμοί, μίζες, διαφθορά, ξεπούλημα, κόλπα, κομπίνες, απάτες, αλητείες…
Ένας λαός που βλέπει την ιστορία του να ξεφτιλίζεται, τη σημαία του να ποδοπατιέται, τη νεολαία του να μην ξέρει πια τι σημαίνει πατρίδα…
Και τα διοχετευμένα πλέον μέσα στον κοινωνικό ιστό, τερτίπια του κοσμοπολιτισμού, να ξεσπάνε στη φούσκα των πιστωτικών καρτών, στο λάιφ στάιλ μιας τριτοκοσμικής τηλεόρασης, κι ενός αυτοκτονήσαντος ήδη πολιτικού συστήματος, που ξαναβγάζει τα ζόμπι του για την τελευταία πράξη, για το φινάλε.
Ένας λαός που αυτοκτονεί, ζητιανεύει, καταθλίβεται, πεινάει και ολοφύρεται, έχοντας χάσει μαζί με τις ελπίδες του και όλες τις στοιχειώδεις ισορροπίες…
Ένας λαός που ψήφισε τον αφανισμό του, αποδεχόμενος άβουλα, τη θανάτωσή του…
Θεοί λοιπόν! Ήταν γραφτό να χαθεί στα χρόνια μας μια τέτοια ομορφιά;
Μια τέτοια πατρίδα να πέσει στα νύχια των σκοτεινιασμένων βρικολάκων;
Μια τέτοια θεία αρμονία ήλιου, θάλασσας, βουνού, ποταμιών και πηγών,
πανάστερου πεντακάθαρου ουρανού, μια γη στολισμένη με αθάνατες ελιές, με αιωνόβια κλίματα, με απέθαντους πλάτανους με αγγελόμορφα έλατα και πεύκα;
Ένα τέτοιο χώμα ποτισμένο με ιδρώτα και αίμα, με δάκρυ και ιερά κόκαλα ταφιασμένα σε αρχαίους τύμβους;
Το έθνος των παμμεγίστων Ποιητών της Οικουμένης, των πρωταρχών της επιστήμης, των φιλοσόφων που καθίδρυσαν την Παιδεία και δώσανε τόπο στον ανθρώπινο εγκέφαλο να αυγατίσει τη σκέψη του, είναι δυνατόν να ξεπέφτει έτσι και να ξεπουλιέται τόσο άνανδρα από ανδρείκελα που παριστάνουν τους γηγενείς, απλώς μιλώντας τη γλώσσα μας και μάλιστα με κακέκτυπο τρόπο;
Κι εμείς να μην μπορούμε πια να κάνουμε τίποτε γι αυτό;
Ας γινόταν τουλάχιστον την ώρα που θα κατακλύσουν την Ακρόπολη τα τηλεοπτικά συνεργεία, ανάμεσα στους περίεργους αλλοδαπούς και στους τουρίστες, για να περιγράψουν τον οριστικό θάνατο της πατρίδας μου, να μην υπάρξει εκεί στον θρυλικό ιστό, η γαλανόλευκη…
Να την έχουν λέει κλέψει αποβραδίς οι Ποιητές…
Και να την πάρουνε μαζί τους, στις ιερές και άδυτες κερκίδες των βυθών του Αρχιπελάγους, να την φυλάξουνε για τον επόμενο αιώνα…
Όταν θα ξαναγεννηθεί η πατρίδα μου.
Για να οδηγήσει και πάλι την τότε Ανθρωπότητα στις καινούργιες διαδρομές της..
kostasxan.blogspot.gr
http://filologos10.wordpress.com/2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου