ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ
Εδώ και πολλά χρόνια, περισσότερο όμως την τελευταία πενταετία, ζούμε την πλήρη αποτυχία του συνόλου του πολιτικού μας κόσμου, που έχει οδηγήσει την χώρα στα πρόθυρα μιας εθνικής δοκιμασίας, ένα μόνο βήμα πριν από μια καταστροφή ιστορικών διαστάσεων.
Ζήσαμε πρόσφατα την προσπάθεια κάποιων ξένων δυνάμεων (ανεξάρτητα από τις όποιες δικές μας ευθύνες) να σχεδιάσουν μεθοδικά την καταστροφή της πατρίδας μας
από κάθε άποψη, εθνική, ιστορική, πολιτιστική, κοινωνική και τη
μετατροπή του λαού μας σε λαό ραγιάδων, που θα επαιτεί για ένα κομμάτι
ψωμί.
Τους
είδαμε να προσπαθούν να ελέγξουν πλήρως το Σύστημα Εξουσίας της χώρας
και να το καταστήσουν όργανο για την εφαρμογή του σχεδίου τους σε όλους
τους τομείς της εθνικής μας ζωής δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στο όπλο της
οικονομίας, για να διαλύσουν την ελληνική κοινωνία σε όλους τους τομείς:
της εργασίας, της μόρφωσης, της ανάπτυξης, του εμπορίου, της παραγωγής,
του Πολιτισμού.
Τους
είδαμε με τα Μνημόνια και τις Δανειακές Συμβάσεις να αποκλείουν κάθε
σχέση μας με άλλη χώρα εκτός από τους ίδιους, για να έχουν αυτοί την
αποκλειστικότητα στον πλήρη έλεγχο της χώρας μας και παράλληλα να
διεκδικούν τον δημόσιο πλούτο μας, τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, τις
μεγάλες οδικές αρτηρίες, την ηλιακή ενέργεια, το νερό, τα δημόσια
ακίνητα, τα ιστορικά μας μνημεία, καθώς και τον έλεγχο της Παιδείας και
του Πολιτισμού.
Και είδαμε τις τότε Κυβερνήσεις μας να υπογράφουν συμφωνίες και κείμενα που όπως χαρακτηριστικά υποστήριξε και ο Καθηγητής Γ. Κασιμάτης δεν ήταν δυνατόν να υπογραφούν «ούτε με το πιστόλι στον κρόταφο».
Μπροστά σ' αυτή τη λαίλαπα που μας αιφνιδίασε όλους, ο Λαός μας βρέθηκε γυμνός.
Το μόνο του όπλο ήταν η Ενότητα. Δυστυχώς αυτό δεν έγινε.
Παράλληλα είδαμε τον αγώνα του ΣΥΡΙΖΑ
να γίνει κυβέρνηση. Προσωπικά είχα προειδοποιήσει ότι μια Κυβέρνηση της
Αριστεράς και μάλιστα με το ηρωικό παρελθόν της ελληνικής αριστεράς θα
σημάνει συναγερμό στους νικητές του Εμφυλίου πολέμου που θα θελήσουν να
εξοντώσουν τόσο την κυβέρνηση όσο και τον Λαό που την ψήφισε. Ότι έτσι
θα στεγνώσουν την χώρα απ’ το χρήμα και παράλληλα θα κάνουν τα πάντα για
να μας τιμωρήσουν. Ότι η προσπάθεια ενός αριστερού κόμματος να γίνει
κυβέρνηση χωρίς να έχει εξασφαλίσει ερείσματα και χωρίς να έχει σχέδιο
άμεσης εφαρμογής για την επόμενη μέρα, είναι τυχοδιωκτική και θα την
πληρώσουμε ακριβά. Και είχα θέσει δύο προϋποθέσεις: Τον
σχηματισμό ενός άνω του 50% Παλλαϊκού Μετώπου και την προετοιμασία
συμμαχιών στηριγμένων επάνω σε κοινοπραξίες με ισχυρές διεθνείς δυνάμεις
για την από κοινού εκμετάλλευση του εθνικού μας πλούτου, γιατί
διαφορετικά, θα πηγαίναμε ξυπόλυτοι στ’ αγκάθια. Και να που οι εξελίξεις
δυστυχώς με δικαίωσαν.
Σήμερα βρισκόμαστε μπροστά σ’ ένα Δημοψήφισμα.
Μετά από πέντε ολόκληρους μήνες «διαπραγματεύσεων», με τους
«θεσμούς»-Τρόικα που έγιναν μέσα στο πλαίσιο του Μνημονίου, το οποίο δεν
τόλμησε ο ΣΥΡΙΖΑ να καταργήσει με τον «πρώτο Νόμο που θα έφερνε στη
Βουλή» όπως είχε δηλώσει προεκλογικά ο σημερινός Πρωθυπουργός και που
τελικά μας πέταξαν στα βράχια, μας ρωτούν αν συμφωνούμε με την τελευταία
πρόταση των «θεσμών» που ζητούν περισσότερα μέτρα, μισού μόλις
δισεκατομμυρίου επί πλέον των μέτρων ύψους 8 δισεκατομμυρίων που
αποδέχθηκε η ελληνική κυβέρνηση και μάλιστα με υπογραφή του ίδιου του
Πρωθυπουργού.