Έχει γίνει της μόδας οι σύγχρονοι σοσιαλδημοκράτες να αποκαλούν φασίστες όσους αμφισβητούν τις πολιτικές τους επιλογές.
Είσαι φασίστας αν δεν καταλαβαίνεις ότι “δεν υπήρχε άλλη επιλογή”. Είσαι φασίστας εάν θέλεις να κρατάς αποστάσεις από αυτούς που έφεραν και ψήφισαν ένα νέο μνημόνιο. Είσαι φασίστας εάν πιστεύεις ότι δεν έχουν θέση σε κινηματικές διαδικασίες άνθρωποι που υπερασπίζονται την οικονομική δικτατορία της ΕΕ.
Γενικά το να είσαι φασίστας σημαίνει ότι είσαι κακός (γι αυτούς) άνθρωπος και δεν αναγνωρίζεις τη… συμβολή τους στην παγκόσμια επανάσταση.
Αν όμως ξεχάσουμε τον πραγματικό ορισμό του φασισμού, εάν ο ένας αρχίσει να αποκαλεί τον άλλο φασίστα υιοθετούμε μια ιδιότυπη θεωρία των δυο άκρων νομιμοποιώντας τον πραγματικό φασισμό, τον οποίο απλώς ταυτίζουμε με ότι δεν μας αρέσει.
Κρίνουμε λοιπόν σκόπιμο να θυμίσουμε έναν από τους πληρέστερους κατά τη γνώμη μας ορισμούς για το φασισμό που έχει δώσει ο Αμερικανός καθηγητής Ρόμπερτ Πάξτον.
“Ο φασισμός μπορεί να οριστεί ως μια μορφή πολιτικής συμπεριφοράς που χαρακτηρίζεται από μονομανή ενασχόληση με την κοινωνική παρακμή, την ταπείνωση ή τον κατατρεγμό και από μια αντισταθμιστική προσήλωση στην ενότητα, στην ενεργητικότητα και τον εξαγνισμό.
Στα πλαίσια λοιπόν αυτής της στάσης, ένα κόμμα μαζικής απήχησης που αποτελείται από αφοσιωμένους εθνικιστές ακτιβιστές, οι οποίοι βρίσκονται σε ταραχώδη αλλά αποτελεσματική συνεργασία με παραδοσιακές ελίτ, εγκαταλείπει τις δημοκρατικές ελευθερίες και, χωρίς ηθικούς η νομικούς περιορισμούς, επιδιώκει να πραγματοποιήσει εσωτερικές εκκαθαρίσεις και να επεκταθεί εξωτερικά”.
http://info-war.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου