Παρασκευή, 14 Δεκεμβρίου 2012
του Κώστα Βαξεβάνη
O πατριωτισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο των απατεώνων», έλεγε ο
Σάμιουελ Τζόνσον. Περισσότερες σημαίες έχουν ξεδιπλωθεί για να φανούν οι
χειρότεροι των κακών καλοί, παρά για να συμβολίσουν μια ιδέα.
Περισσότερα εμβατήρια έχουν τραγουδηθεί για να καλυφθεί ο ήχος της
κενότητας, παρά για να αναπτερώσουν το ηθικό. Το έθνος κινδυνεύει όποτε
κινδυνεύουν οι ίδιοι. Η χώρα συγκλονίζεται όποτε κλονίζονται τα
συμφέροντα τους.
Ρίξτε μια ματιά στην Ιστορία. Μετά τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο κάθε λογής χίτες και ταγματασφαλίτες, οι ορδές των συνεργατών των Γερμανών, έγιναν «πατριώτες». Τους έκανε η ανάγκη αντιμετώπισης του «κομμουνιστικού κινδύνου». Μπήκαν στις κυβερνήσεις, στη Βουλή, στο Δημόσιο βέβαια, αποτέλεσαν το κράτος και τον ορισμό του πατριωτισμού. Αυτοί οι γερμανοτσολιάδες και κουκουλοφόροι, που έστησαν ανθρώπους στα αποσπάσματα και κυνήγησαν χωρίς έλεος όσους ήταν πραγματικοί πατριώτες.
Και ο Παπαδόπουλος μετά, ως πατριώτης, ανέστειλε τη Δημοκρατία, φυλάκισε Έλληνες, παρέδωσε τη μισή Κύπρο στους Τούρκους. Οι επόμενοι απ' αυτόν, όσοι στα πλαίσια της Δημοκρατίας έφτιαξαν ένα σάπιο, πελατειακό, διεφθαρμένο κράτος, πατριώτες έλεγαν ότι είναι, έτοιμοι να κατακεραυνώσουν ως ανθέλληνες αυτούς που διαφωνούσαν με την πολιτική τους. Δεν έλειψαν ποτέ οι ύαινες με λεοντή πατριώτη. Δεν λείπουν βέβαια και σήμερα. Η κρίση, λοιπόν, γεννά ένα νέο είδος «πατριωτισμού».
Για μια ακόμη φορά, φορείς του είναι όσοι ταυτίζουν την πατρίδα με τους εαυτούς τους και τα συμφέροντα τους. Φοβούνται πως οι ανακατατάξεις που θα φέρει η βίαιη κατάσταση που κατασκευάζουν μπορεί στο τέλος να τους απειλήσουν. Να τους βγάλουν από το παιχνίδι. Η απατεωνιά δεκαετιών ψάχνει πάλι καταφύγιο στη ρητορία για το έθνος και την πατρίδα. Τη σημαία αυτού του «πατριωτισμού» σηκώνουν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Μετράνε με τη μεζούρα του εθνικά αποδεκτού που οι ίδιοι έχουν, μόνο που δεν μπορούν πια να ζυγίσουν με τη ζυγαριά που κάποτε ζύγιζαν χρήμα. Έχουν όμως την επιθετικότητα που θεωρούν αναγκαία για να κινητοποιήσουν τα φοβικά αντανακλαστικά της κοινωνίας.
Αυτοί που έκλεψαν, που ανέβασαν διεφθαρμένους πολιτικούς και κυβερνήσεις, που ρούφηξαν το δημόσιο χρήμα, που μπάζωσαν την Ελλάδα με τις βρομιές και το τσιμέντο τους, που ξέπλυναν χρήμα, που το έβγαλαν στο εξωτερικό, που ως χορτάτοι κανονίζουν πόσο θα φάνε οι πεινασμένοι, τώρα σηκώνουν το δάχτυλο ως ευπατρίδες.
Αυτά τα ΜΜΕ που αναπαρήγαγαν την υποκουλτούρα των ιδιοκτητών τους, που διαστρέβλωναν ειδήσεις, που τις πουλούσαν μαζί με σερβιέτες και DVD για να τις κάνουν θελκτικές, τώρα ανακαλύπτουν τους «μη πατριώτες». Είναι όσοι μιλούν στο εξωτερικό για τη διαφθορά που υπάρχει στην Ελλάδα, όσοι γράφουν για τα έργα και τις ημέρες τους σε ξένες εφημερίδες, όσοι τους φωτογραφίζουν ως διεφθαρμένους. Αναμφίβολα προτιμούσαν την εικόνα της Ελλάδας προς τα έξω να την διαμορφώνουν οι ίδιοι. Εμφανίζοντας τεμπέληδες και διεφθαρμένους Έλληνες αντί για διεφθαρμένη ομάδα εξουσίας.
Δεκάδες δημοσιεύματα στον ξένο Τύπο γράφουν την αλήθεια για τη διεφθαρμένη εξουσία τους, τα πάρτι που έστησαν, τη διαπλοκή τους, τον εναγκαλισμό τους με το βρόμικο χρήμα και την ακόμη πιο βρόμικη πολιτική. Και πώς απαντάνε; Λένε πως όσοι τα γράφουν αυτά δεν είναι πατριώτες. Θέλουν να χτυπήσουν τη χώρα, την επιχειρηματικότητα, τις δομές της. Όποιος απειλεί τα συμφέροντα τους απειλεί το έθνος, το κράτος, ίσως και την ανθρωπότητα.
Πριν από μερικούς μήνες το REUTERS έκανε μια έρευνα για τις ελληνικές τράπεζες. Την έρευνα που δεν έκαναν ποτέ τα ελληνικά ΜΜΕ. Οι τράπεζες που έπρεπε να απαντήσουν στις αποκαλύψεις αυτές ταύτισαν το διεθνές πρακτορείο με το χτύπημα της οικονομίας της χώρας. Φωτογραφίες του δημοσιογράφου (από παρακολούθηση μάλιστα) βγήκαν στα χρηματοδοτούμενα BLOGS με λεζάντες που τον εμφανίζουν να υλοποιεί ένα συνωμοτικό σχέδιο κατά της χώρας.
Η ίδια ιστορία επαναλαμβάνεται και τώρα. Το REUTERS ανακοίνωσε πως κάνει στην Ελλάδα μια έρευνα για τα Μέσα Ενημέρωσης και τη διαπλοκή. Και τα ελληνικά Μέσα απάντησαν προκαταβολικά με τον ίδιο τρόπο. Αποκαλώντας τον δημοσιογράφο του REUTERS υποχθόνιο πράκτορα, επικίνδυνο για την Ελλάδα. Και να σκεφτεί κανείς πως θα μπορούσαν απλώς να απαντήσουν στα ερωτήματα που τους θέτει. Για όσους δεν καταλάβατε, αρκετές φορές ο επιθανάτιος ρόγχος μοιάζει με σύμπτωμα ζωής. Αλλά είναι απλώς επιθανάτιος ρόγχος.
Πηγή: Κώστας Βαξεβάνης - HOC DOC
Ρίξτε μια ματιά στην Ιστορία. Μετά τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο κάθε λογής χίτες και ταγματασφαλίτες, οι ορδές των συνεργατών των Γερμανών, έγιναν «πατριώτες». Τους έκανε η ανάγκη αντιμετώπισης του «κομμουνιστικού κινδύνου». Μπήκαν στις κυβερνήσεις, στη Βουλή, στο Δημόσιο βέβαια, αποτέλεσαν το κράτος και τον ορισμό του πατριωτισμού. Αυτοί οι γερμανοτσολιάδες και κουκουλοφόροι, που έστησαν ανθρώπους στα αποσπάσματα και κυνήγησαν χωρίς έλεος όσους ήταν πραγματικοί πατριώτες.
Και ο Παπαδόπουλος μετά, ως πατριώτης, ανέστειλε τη Δημοκρατία, φυλάκισε Έλληνες, παρέδωσε τη μισή Κύπρο στους Τούρκους. Οι επόμενοι απ' αυτόν, όσοι στα πλαίσια της Δημοκρατίας έφτιαξαν ένα σάπιο, πελατειακό, διεφθαρμένο κράτος, πατριώτες έλεγαν ότι είναι, έτοιμοι να κατακεραυνώσουν ως ανθέλληνες αυτούς που διαφωνούσαν με την πολιτική τους. Δεν έλειψαν ποτέ οι ύαινες με λεοντή πατριώτη. Δεν λείπουν βέβαια και σήμερα. Η κρίση, λοιπόν, γεννά ένα νέο είδος «πατριωτισμού».
Για μια ακόμη φορά, φορείς του είναι όσοι ταυτίζουν την πατρίδα με τους εαυτούς τους και τα συμφέροντα τους. Φοβούνται πως οι ανακατατάξεις που θα φέρει η βίαιη κατάσταση που κατασκευάζουν μπορεί στο τέλος να τους απειλήσουν. Να τους βγάλουν από το παιχνίδι. Η απατεωνιά δεκαετιών ψάχνει πάλι καταφύγιο στη ρητορία για το έθνος και την πατρίδα. Τη σημαία αυτού του «πατριωτισμού» σηκώνουν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Μετράνε με τη μεζούρα του εθνικά αποδεκτού που οι ίδιοι έχουν, μόνο που δεν μπορούν πια να ζυγίσουν με τη ζυγαριά που κάποτε ζύγιζαν χρήμα. Έχουν όμως την επιθετικότητα που θεωρούν αναγκαία για να κινητοποιήσουν τα φοβικά αντανακλαστικά της κοινωνίας.
Αυτοί που έκλεψαν, που ανέβασαν διεφθαρμένους πολιτικούς και κυβερνήσεις, που ρούφηξαν το δημόσιο χρήμα, που μπάζωσαν την Ελλάδα με τις βρομιές και το τσιμέντο τους, που ξέπλυναν χρήμα, που το έβγαλαν στο εξωτερικό, που ως χορτάτοι κανονίζουν πόσο θα φάνε οι πεινασμένοι, τώρα σηκώνουν το δάχτυλο ως ευπατρίδες.
Αυτά τα ΜΜΕ που αναπαρήγαγαν την υποκουλτούρα των ιδιοκτητών τους, που διαστρέβλωναν ειδήσεις, που τις πουλούσαν μαζί με σερβιέτες και DVD για να τις κάνουν θελκτικές, τώρα ανακαλύπτουν τους «μη πατριώτες». Είναι όσοι μιλούν στο εξωτερικό για τη διαφθορά που υπάρχει στην Ελλάδα, όσοι γράφουν για τα έργα και τις ημέρες τους σε ξένες εφημερίδες, όσοι τους φωτογραφίζουν ως διεφθαρμένους. Αναμφίβολα προτιμούσαν την εικόνα της Ελλάδας προς τα έξω να την διαμορφώνουν οι ίδιοι. Εμφανίζοντας τεμπέληδες και διεφθαρμένους Έλληνες αντί για διεφθαρμένη ομάδα εξουσίας.
Δεκάδες δημοσιεύματα στον ξένο Τύπο γράφουν την αλήθεια για τη διεφθαρμένη εξουσία τους, τα πάρτι που έστησαν, τη διαπλοκή τους, τον εναγκαλισμό τους με το βρόμικο χρήμα και την ακόμη πιο βρόμικη πολιτική. Και πώς απαντάνε; Λένε πως όσοι τα γράφουν αυτά δεν είναι πατριώτες. Θέλουν να χτυπήσουν τη χώρα, την επιχειρηματικότητα, τις δομές της. Όποιος απειλεί τα συμφέροντα τους απειλεί το έθνος, το κράτος, ίσως και την ανθρωπότητα.
Πριν από μερικούς μήνες το REUTERS έκανε μια έρευνα για τις ελληνικές τράπεζες. Την έρευνα που δεν έκαναν ποτέ τα ελληνικά ΜΜΕ. Οι τράπεζες που έπρεπε να απαντήσουν στις αποκαλύψεις αυτές ταύτισαν το διεθνές πρακτορείο με το χτύπημα της οικονομίας της χώρας. Φωτογραφίες του δημοσιογράφου (από παρακολούθηση μάλιστα) βγήκαν στα χρηματοδοτούμενα BLOGS με λεζάντες που τον εμφανίζουν να υλοποιεί ένα συνωμοτικό σχέδιο κατά της χώρας.
Η ίδια ιστορία επαναλαμβάνεται και τώρα. Το REUTERS ανακοίνωσε πως κάνει στην Ελλάδα μια έρευνα για τα Μέσα Ενημέρωσης και τη διαπλοκή. Και τα ελληνικά Μέσα απάντησαν προκαταβολικά με τον ίδιο τρόπο. Αποκαλώντας τον δημοσιογράφο του REUTERS υποχθόνιο πράκτορα, επικίνδυνο για την Ελλάδα. Και να σκεφτεί κανείς πως θα μπορούσαν απλώς να απαντήσουν στα ερωτήματα που τους θέτει. Για όσους δεν καταλάβατε, αρκετές φορές ο επιθανάτιος ρόγχος μοιάζει με σύμπτωμα ζωής. Αλλά είναι απλώς επιθανάτιος ρόγχος.
Πηγή: Κώστας Βαξεβάνης - HOC DOC
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου