Οι πλατείες γέμισαν, οι πλατείες άδειασαν και θα ξαναγεμίσουν. Όχι από της γης τους κολασμένους, ούτε από το ταξικό εργατικό κίνημα της κυρίας Παπαρήγα. Γέμισαν από εκείνους που αντικρίζουν κατάματα τις πύλες της κολάσεως κι από εκείνους που κάνουν τα πρώτα τους βήματα στην καμένη γη, λησμονώντας για πάντα τις ψεύτικες υποσχέσεις για τεχνητούς παραδείσους. Πράγματι, πρόκειται για μικροαστούς που συνθλίβονται, για εργάτες που ξέρουν ότι θα μείνουν άνεργοι αν τολμήσουν να απεργήσουν, για άνεργους νέους που μοιράζονται το κομπόδεμα και το διαμέρισμα των γονιών τους. Αυτοί ξεσηκώθηκαν και αυτοί δεν είναι «η τάξη» με την καθαρή «ταξική συνείδηση».
Ίσως πολλοί από αυτούς που μαζεύτηκαν στις πλατείες να στήριξαν επί μακρόν αυτό το πολιτικό σύστημα. Ίσως να ψήφιζαν επί χρόνια ΠΑΣΟΚ ή Ν.Δ., να στήριξαν σε αυτά τα κόμματα την προσδοκία για ατομικές λύσεις σε συλλογικά προβλήματα ακόμη και να συναλλάχθηκαν ως πελάτες μαζί τους.
Ίσως πολλοί από αυτούς που μαζεύτηκαν στις πλατείες να στήριξαν επί μακρόν αυτό το πολιτικό σύστημα. Ίσως να ψήφιζαν επί χρόνια ΠΑΣΟΚ ή Ν.Δ., να στήριξαν σε αυτά τα κόμματα την προσδοκία για ατομικές λύσεις σε συλλογικά προβλήματα ακόμη και να συναλλάχθηκαν ως πελάτες μαζί τους.