Και μετά τις εκλογές η απάντηση είναι ΑΝΑΤΡΟΠΗ

Τώρα που υποχωρεί το θυμικό και η απογοήτευση από το αποτέλεσμα δίνει τη θέση της στον ορθολογισμό, μπορούμε να επιχειρήσουμε να κάνουμε ψύχραιμα μια πρώτη αποτίμηση των εκλογικών αναμετρήσεων, να βγάλουμε τη "σούμα" και κυρίως να διερευνήσουμε τις όποιες αναμενόμενες προοπτικές για την ανάπτυξη και επικράτηση του λαϊκού κινήματος.

Τελικά που την πατήσαμε συναγωνιστές;
Πως μετά από δύο χρόνια συνεχή αντικαθεστωτικού αγώνα των κινημάτων, με κύριο πρόταγμα την ΑΝΑΤΡΟΠΗ του σάπιου πολιτικού συστήματος, αγανακτισμένους, πλατείες, Λευκό Πύργο, Σύνταγμα, άπειρα χημικά, τους τέσσερις νεκρούς στη Μαρφίν, με 3 αυτοκτονίες καθημερινά, παραιτήσεις δύο ψευδεπίγραφων και  δοτών κυβερνήσεων ΦΤΑΣΑΜΕ ΕΔΩ;
Πως καταφέραμε μετά από δύο διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις να έχουμε στη θέση ενός τρομοκρατημένου δικομματισμού μια νέα καθεστωτική συμμαχία (ΝΔΣΟΚ και ΣΙΑ) που συγκέντρωσε ποσοστό 48,20% και 179 έδρες στη Βουλή;
Αλήθεια πως τα βασικά συνθήματα - θέσεις των κινημάτων και των πρωτοβουλιών πανελλαδικά για:

• συντακτική εθνοσυνέλευση με αλλαγή συντάγματος
• αμεσοδημοκρατία
• γκρέμισμα του δικομματισμού και της κομματοκρατίας

πέρασαν σε δεύτερη μοίρα  και  προτάθηκαν κύρια τα διλήμματα ΜΝΗΜΟΝΙΟ - ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΟ, ΑΡΙΣΤΕΡΗ - ΔΕΞΙΑ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ  και  ΈΞΟΔΟΣ ή ΟΧΙ από το ευρώ.

Πως και με ποιό τρόπο αντικαταστάθηκε το κυρίαρχο πρόταγμα της ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ με αυτό για την Αριστερή κυβέρνηση; Πως είναι δυνατόν να αγνοούνται τα πραγματικά δεδομένα (απόψεις ΚΚΕ, κολοτούμπες ΔΗΜΑΡ, αποστασιοποιήσεις ΑΝΤΑΡΣΥΑ) και να εμμένουμε σε αριστερή πρόταση εξουσίας; 

Και μάλιστα όταν η εμμονή αυτή (ιδιαίτερα μετά το σημαντικό αποτέλεσμα της 6ης του Μάη) και κυρίως η μη διορατικότητα και τόλμη της πρόταξης ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟΥ ΑΝΤΙΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ  (που κατά τη γνώμη μας θα είχε περισσότερες πιθανότητες συσπείρωσης) ΒΟΗΘΗΣΕ εξ αντικειμένου στο χτίσιμο της ΔΕΞΙΑΣ πολυκατοικίας και έδωσε τις 50 έδρες στη ΝΔ και παρέδωσε την κυβέρνηση στο δεξιό συνοθύλευμα ΝΔΣΟΚ και ΣΙΑ.

Υπήρχε άραγε άλλος δρόμος που μπορούσε να ακολουθηθεί;

Μπορούσε ο φορέας που εμπιστεύτηκε κατά πλειοψηφία η αντίσταση του λαού αφού ουσιαστικά του παρέδωσε τη σκυτάλη του αντικαθεστωτικού αγώνα, να δράσει διαφορετικά;

Χωρίς να θέλουμε να γίνουμε εκ των υστέρων προφήτες (άλλωστε ανάλογο προεκλογικό προβληματισμό είχαμε καταθέσει ΕΔΩ) θα λέγαμε πως, χωρίς να παραβλέπουμε την γενναία και ανατρεπτική προσέγγιση του Τσίπρα, δεν προτάθηκε δυναμικά μια πολιτική που θα μπορούσε να απαγκιστρώσει ακόμη περισσότερες συντηρητικές δυνάμεις από τα δίχτυα της αντιδραστικής δεξιάς.

Ενδεχόμενα φοβικά σύνδρομα από τα οποία εμφορείται η αριστερά δεν κατέστη δυνατόν να ξεπεραστούν. Όπως αυτό της πατριωτικής κατεύθυνσης του αγώνα που θα οδηγούσε στο χτύπημα των ξενόδουλων αντιπάλων και που θα βρισκόταν μακρυά από τις εθνικιστικές εξάρσεις και κορώνες των πατριδοκάπηλων ελληναράδων.

Ακόμη η πιθανότητα δημιουργίας κυβέρνησης ειδικού σκοπού με συγκεκριμένα σημεία συγκλίσεων πάνω σε ζητήματα δημοκρατίας, τιμωρίας ενόχων, δήμευσης περιουσιών, κατοχύρωσης της ΑΟΖ, κατάργησης του μνημονίου, πιθανολογούμε πως θα μπορούσαν να συσπειρώσουν ευρύτερες δυνάμεις.

Τώρα όμως βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την επόμενη μέρα. Το τροϊκανό εσωτερικό έκτρωμα θα προσπαθήσει με την αρχική πιθανή εξωτροϊκανή ανοχή να κερδίσει χρόνο. Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως ως πολιτικός εκφραστής πλέον της αντίστασης θα πρέπει να σταθεί αντιμέτωπος στην λαίλαπα που θα έρθει. Για να μπορέσει όμως να το πράξει θα πρέπει να βασιστεί σε μια οργάνωση που πρέπει άμεσα να δημιουργηθεί και που θα συνταιριάσει την κομματική του δομή με τις λαϊκές κινηματικές δυνάμεις. Κι αυτό ίσως θα είναι το πρώτο που πρέπει να γίνει. Το ταχύτερο.

Η επίθεση του συστήματος έρχεται. Να βρούμε τις απαντήσεις ΤΩΡΑ!!!


Ακτιβιστής