Aπό τη Δευτέρα 26 του Γενάρη ο κόσμος γύρω μας αισθάνεται έναν διαφορετικό άνεμο αισιοδοξίας να πνέει στη χώρα.
Εκεί που είχαν συνηθίσει οι εργαζόμενοι ότι κάθε νέο μέτρο που θα εξήγγειλε η απερχόμενη κυβέρνηση πάντα στοχοποιούσε τους ίδιους , έρχονται νέα πρόσωπα στην εξουσία να αποκαταστήσουν καταρχήν τις εξόφθαλμες αδικίες.Αρχικά το αυτονόητο,την επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων για να μπει φρένο στην απόλυτη αυθαιρεσία που βιώσαμε με την κατάργησή τους , δηλαδή εργαζόμενους χωρίς ωράρια, απλήρωτους, χωρίς άδειες , εκβιαζόμενους και φοβισμένους στο έλεος του κάθε εργοδότη.
Ύστερα τα περίφημα μέτρα των υπουργών υγείας,που θεωρούνταν "πετυχημένοι" γιατί πετύχαιναν να αυξάνουν τα έσοδα των υπουργείων τους όχι καταπολεμώντας τη διαφθορά, φοροδιαφυγή και άλλα κακώς κείμενα,αλλά αρπάζοντας το ευρώ του συνταξιούχου , του χαμηλόμισθου, του άνεργου από το τηλέφωνο για να κλείσει ένα ιατρικό ραντεβού, μέχρι αυτό που κατέθετε ως επιπλέον δασμό για κάθε ιατρική συνταγή.
Αλλά και τα υπόλοιπα μέτρα που ανακοινώθηκαν από το επιτελείο της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι παρά ένας πρώτος σταθμός αποκατάστασης του δικαίου , της κανονικότητας σε μια χώρα που βίωσε μέσα σε τέσσερα χρόνια το παράλογο, την αδικία, την αναξιοπρέπεια,τον εκφοβισμό.
Διωγμένοι άδικα από τις δουλειές τους επαναπροσλαμβάνονται, χαμηλόμισθοι και άνεργοι νιώθουν ότι δε θα εγκαταλειφθούν στο έλεος της ανέχειας,άνθρωποι που τους απειλούσαν με σαρδόνια χαμόγελα Βορίδηδες και άλλοι του είδους ότι θα χάσουν τα σπίτια τους και θα βρεθούν στο δρόμο, αρχίζουν και ελπίζουν.
Και μέσα στη συγκρατημένη αισιοδοξία των εκατομμυρίων απελπισμένων της Ελλάδας των μνημονίων, ακούμε συχνά και τις φωνές που μιλούν και πάλι για παροχολογία , για το ανέφικτο της υλοποίησης των πρώτων αυτών μέτρων και για υπερβολές. Απαντάμε όμως πως ξεχνούν ότι βαφτίζουμε τα αυτονόητα αγαθά για να ζήσουμε, παροχές και υπερβολές , ενώ το αλλόκοτο και παράλογο που βιώσαμε , μας το πέρασε η σαμαρική προπαγάνδα ως Θεία Δίκη, θυσίες, ειμαρμένη και άλλα παρόμοια μεταφυσικά και μοιρολατρικά .
Μήπως αυτονόητο δεν είναι να μην επιτρέπει μια κυβέρνηση και ο λαός της το ξεπούλημα των βασικών της υποδομών όπως αεροδρόμια και λιμάνια, ή την εκποίηση των Δικτύων Ηλεκτρικής Ενέργειας ; Δε γνωρίζω αν θα καταφέρουμε όλοι μαζί να περισώσουμε ό τι δεν παραδόθηκε ήδη από τους μεσίτες του ΤΑΙΠΕΔ στα λογής αρπακτικά, αλλά μήπως δεν οφείλουμε να τα υπερασπιστούμε στο πλευρό της σημερινής μας κυβέρνησης ;
Και οι νεαροί μαθητές; Η αυταρχική και τιμωρητική κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου θα τους άφηνε απέξω; Γι' αυτούς δεν ήταν παρά ένα περιττό έξοδο γι αυτό επινόησαν και την πρόωρη έξοδό τους από το σχολείο με ακόμη δυσκολότερη ύλη ακόμη δυσκολότερες δοκιμασίες.
Έτσι ακόμη και οι ανήλικοι μαθητές ανάσαναν και ένιωσαν ελπίδα σε ένα σχολείο που και αυτό όλα αυτά τα χρόνια γίνονταν όλο και πιο αυταρχικό,όλο και πιο αδικαιολόγητα δύσκολο.
Υπάρχει όμως κάτι ακόμη που συνέδραμε στον αέρα ελπίδας που αναπνέουμε , και είναι τα νέα πρόσωπα στην πολιτική σκηνή : Πιο οικεία σε μας ,όχι τζάκια και μεγαλόσχημοι, πιο ανθρώπινα, με άλλη ηθική, άλλο ύφος , άλλη κουλτούρα πολιτική, διανόηση και επιστημονική γνώση όχι καδραρισμένες για τα υπουργικά γραφεία αλλά για να υπηρετήσουν τον πολίτη,τη Δημοκρατία.Πολύ νωρίς βέβαια για κρίσεις αλλά μετά από τόσες επαναλήψεις του ίδιου έργου με τους ίδιους πρωταγωνιστές και μάλιστα με την τελευταία πράξη που μας επιφύλασσαν,ας μας δοθεί αυτό το δικαίωμα στην ελπίδα...
Κανείς δεν πιστεύει φυσικά ότι ο δρόμος που μας περιμένει με τη νέα κυβέρνηση είναι εύκολος.Και δε χρειάζεται να μας το θυμίζουν επενδύοντας και πάλι στο φόβο οι ίδιοι αυτοί που διέλυσαν τη χώρα και δυστύχεψαν τους ανθρώπους της.
Αυτό που χρειάζεται είναι να παλέψουμε όλοι μαζί ως αρωγοί και συμμέτοχοι αλλά και ασκώντας έλεγχο και απαιτώντας λογοδοσία ώστε να πετύχει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ που όρισε το λαό ως μοναδικό του εντολέα και στήριγμα.
Ας κρατήσουμε και το συμβολισμό της επίσκεψης στο σκοπευτήριο της Καισαριανής : Αποκατάσταση της λέξης θυσία. Απάντηση στην εθνική ταπείνωση.Μήνυμα για το μέλλον.Σεβασμός στην ιστορική μνήμη...
Εκείνοι νίκησαν το φόβο. Το φόβο νικήσαμε κι εμείς.
Τώρα οφείλουμε να είμαστε αισιόδοξοι...γιατί η ελπίδα ήρθε για να μείνει...
http://www.activistis.gr/2015/01/blog-post_824.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου