Παράδοση άνευ όρων στους κερδοσκόπους

Δημοσιευμένο στις 30 Μάι 2012 | ΡΕΠΟΡΤΑΖ-ΕΙΔΗΣΕΙΣ | Συντάκτης:

Διαβάστε το αποκαλυπτικό αφιέρωμα του περιοδικού HOT DOC για την κρυφή πορεία προς το ΔΝΤ, που περιγράφει με λεπτομέρειες πως η Ελλάδα πήρε τον δρόμο για την πιο μεγάλη εξάρτηση που γνώρισε ποτέ μέσα από σχεδιασμένες κινήσεις και επιλογές ανθρώπων.
Το Νοέμβριο του 2009, αμέσως μετά τις εκλογές δηλαδή, ο Γκάρι Κον, νούμερο δύο στην Goldman Sachs, του χρηματοπιστωτικού συστήματος που είχε μεγάλη συμμετοχή στην κρίση, φτάνει στην Αθήνα συνοδευόμενος από τον Τζον Πόλσον. Η Goldman Sachs κάνει ένα πρόχειρο στρατηγείο στο ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετάνια» και τα στελέχη της συναντούν τον νεοεκλεγέντα πρωθυπουργό Παπανδρέου στο Πεντελικόν. Του προτείνουν να αναλάβει η Goldman να επαναλάβει το κόλπο με το κρύψιμο του ελληνικού χρέους που έγινε το 2001 επί Σημίτη μέσω ενός πολύπλοκου προϊόντος swap για τις δαπάνες για την Υγεία. Ένα άλλο τμήμα του χρέους αναλάμβανε να το πουλήσει σε κινέζους επενδυτές εκτός χρηματιστηριακής αγοράς. Ο Παπανδρέου αρνήθηκε.

Όταν ξεκίνησαν οι υποβαθμίσεις της ελληνικής Οικονομίας μέσω των Οίκων Αξιολόγησης, το περιβάλλον Παπανδρέου συνέδεσε το γεγονός με την Goldman Sachs. Δύο από τους Οίκους, οι Fitch και Standard and Poors, συνδέονται μετοχικά μέσω της Blackrock με την Goldman Sachs. Όποιος χαλούσε χατίρι στην GS, ήταν εύκολο να υποβαθμιστεί από τους Οίκους Αξιολόγησης ως τιμωρία. Οι ανησυχίες του Παπανδρέου είχαν βάση. Το παιχνίδι των κερδοσκόπων και των φονταμενταλιστών του χρήματος, ήταν ένα κομμάτι της κρίσης που επέλεξε να το παίξει με τον δικό της τρόπο η ελληνική κυβέρνηση συμμαχώντας με την άλλη πλευρά. Τον αντίπαλο της Goldman Sachs, την Γαλλική Lazard.
Στην επιλογή της Lazard ως συμβούλου για την κρίση ανεπίσημα και στη συνέχεια επίσημα, προέκυψε κυρίως από τον Στρος Καν. Ο πρώην επικεφαλής του ΔΝΤ, είχε στενές σχέσεις με τον Γιώργο Παπανδρέου και όχι μόνο. Φιλοξενήθηκε στην Ελλάδα πολλές φορές από έλληνα κλινικάρχη και είχε την ευκαιρία να παίξει το παιχνίδι της καμαριέρας που τον τοποθετούσε κοντά στην ελληνική ιδιοσυγκρασία. Ήταν ένας «δικός μας» άνθρωπος. Λίγο «επιθετικός», θεωρούν αρκετές από τις επώνυμες κυρίες της Αθήνας που τον γνώρισαν.
Ο Στρος Καν δεν ήταν μόνο ο απόλυτος άρχων του ΔΝΤ αλλά και φίλος και παλιός συνεργάτης του Ματιε Πιγκας, του μεγαλοτραπεζίτη της Lazard. Στρος Καν και Παπανδρέου για τους δικούς τους λόγους, συμφωνούσαν πως το ΔΝΤ πρέπει να είναι επιλογή της Ελλάδας. Αυτή η συμφωνία κρατήθηκε μυστική και οι τρόποι υλοποίησής της (από οικονομικοί έως επικοινωνιακοί) ανατέθηκαν στη Lazard.
Ο Ματιε Πιγκας και ο οικονομολόγος της Lazard Ντανιελ Κοέν, έγιναν σύμβουλοι του Παπανδρέου και η Lazard ανέλαβε επισήμως αργότερα την διαδικασία ανταλλαγής τον Ομολόγων. Τα στελέχη της γευμάτιζαν συχνά στο «Αμπρεβουάρ» στο Κολωνάκι με τον Χάρη Παμπούκη και η εφημερίδα του ομίλου Lazard, η «Mond», αρκετές φορές ανέλαβε το ξεκαθάρισμα λογαριασμών με την αντίπαλη Goldman Sachs.
Το παιχνίδι του ΤΤ με τα CDS και τους κερδοσκόπους
Η Ελλάδα, εγκλωβισμένη από την κυβέρνησή της στον δρόμο της «επίλυσης» με τον τρόπο που απαιτούσαν τα συμφέροντα των δανειστών και όχι τα δικά της, έζησε και όλη την σύγκρουση των κερδοσκόπων και των συμφερόντων.
Παρότι έχουν περάσει τρία χρόνια από την κρίση και όσοι κατείχαν CDS, (ασφάλιστρα κινδύνου του χρέους) έχουν πληρωθεί, κανένας δεν μπορεί να πει από την ελληνική κυβέρνηση ή από την Τράπεζα της Ελλάδας, για το αν κάποιοι κερδοσκόπησαν κάνοντας χρήση εσωτερικών πληροφοριών με τα ασφάλιστρα. Ο άνθρωπος ο οποίος γνώριζε για παράδειγμα εκείνη την μέρα του Απρίλη πως ο Παπανδρέου θα ανακοινώσει την είσοδο στο ΔΝΤ, θα μπορούσε να κάνει τρελές δουλειές με τα ασφάλιστρα. Τον Αύγουστο του 2009 το Ελληνικό Ταμιευτήριο (ΤΤ), αγόρασε CDS που αντιστοιχούσαν στο 12,5 περίπου της αγοράς των CDS. Αμέσως μετά τις εκλογές, η νέα διοίκηση του ΤΤ υπό τον Κλέονα Παπαδόπουλο αποφάσισε να πουλήσει τα ασφάλιστρα κινδύνου. Μέσα σε ένα κλίμα αμφισβήτησης της Ελλάδας και ανόδου των spreads, μια κρατική επιχείρηση πουλάει τον «κίνδυνο χρέους». Αυτός που τον αγοράζει προφανώς επενδύει στη χρεοκοπία της Ελλάδας για να κερδίσει. Όταν γίνεται μια πράξη αγοράς CDS αυτόματα ενεργοποιείται και μια πράξη πώλησης ελληνικών ομολόγων. Άνοδος δηλαδή των Spreads, του επιτοκίου δανεισμού. Η πώληση λοιπόν από το ΤΤ, ενεργοποίησε μαζί με όλους τους άλλους παράγοντες των δηλώσεων από την κυβέρνηση και της «αναξιοπιστίας της Ελλάδας» την άνοδο των spreads και το κλείσιμο των αγορών.
Η ΤτΕ στην υπηρεσία των κερδοσκόπων εις βάρος της Ελλάδας
Ποιός έδωσε στο ΤΤ την εντολή για πώληση και ποιός αγόρασε τα CDS για να ξεκινήσει το παιχνίδι κερδοσκοπίας; Αν για παράδειγμα αποδειχθεί πως παράγοντες του υπουργείου Οικονομικών έδωσαν την εντολή, τότε θα μιλάμε για ένα σχέδιο προδοσία της χώρας.
Ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, Γ Προβόπουλος, δήλωσε στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής πως δεν μπορεί να βρεθεί ποιός αγόρασε τα CDS, πράγμα το οποίο είναι ψευδές. Η Τράπεζα της Ελλάδος είναι από τους φορείς που ενέτειναν την κρίση. Πρόκειται για μια ιδιωτική Τράπεζα, που εμφανίζεται πως εκφράζει τα κρατικά συμφέροντα. Με την άδειά της οι Τράπεζες στην Ελλάδα απέκτησαν μια λειτουργία μαφιόζικης οικογένειας, όπου οι μέτοχοι αγόραζαν οι ίδιοι ακίνητα που μεταπωλούσαν στις Τράπεζες σε τριπλάσιες τιμές και έκαναν αύξηση μετοχικού τους κεφαλαίου με offshore που έπαιρναν δάνεια από τις ίδιες τις Τράπεζες. Ο άλλοτε διοικητής της και σημερινός πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος ήταν αυτός που στις αρχές της δεκαετίας του 2000, επέβαλε την πολιτική των εύκολων δανειοδοτήσεων, παρότι σήμερα θεωρεί πως οι έλληνες πρέπει να τιμωρηθούν γιατί ζούσαν με δανεικά.
Η Τράπεζα της Ελλάδος, είναι υπεύθυνη για ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα κερδοσκοπίας της χώρας με το σορτάρισμα. Η διεθνής πρακτική δίνει σε κάποιον το δικαίωμα, παρότι δεν κατέχει Ομόλογα να τα πουλήσει σε κάποιον και να εμφανίσει τους τίτλους μέσα σε διάστημα τριών ημερών. Αν δεν το κάνει έχει κυρώσεις. Μπορεί κάποιος κερδοσκόπος να σορτάρει. Δηλαδή να πουλήσει ομόλογα που δεν έχει ακριβά, η πώληση αυτή να ρίξει τις τιμές και να αγοράσει στη συνέχεια φτηνά ομόλογα τα οποία θα παρουσιάσει στον αγοραστή μέσα σε τρεις μέρες. Ετσι εξασφαλίζει κέρδος, ρίχνοντας όμως τις τιμές των ομολόγων άρα ανεβάζοντας τα spreads. Όσο μεγαλύτερο χρόνο έχει στη διάθεσή του για να σορτάρει, τότο πιο εύκολα κερδοσκοπεί. Τον Οκτώβριο του 2009, επιμήκυνε τον χρόνο των τριών ημερών (Τ+3) για να παραδώσει κάποιος τα ομόλογα στον αγοραστή σε δέκα μέρες (Τ+10). Έδωσε χρόνο στους κερδοσκόπους να «παίξουν» με τα ελληνικά ομόλογα με ασφάλεια. Το επιχείρημα της Τράπεζας ήταν πως επρόκειτο για «τεχνικό θέμα που προέκυψε από το σύστημα της αυτοματοποιημένης επανεισαγωγής».
Το επιχείρημα όμως δεν ισχύει γιατί ταυτόχρονα η Τράπεζα της Ελλάδος έκανε κάτι ακόμη χειρότερο. Αποφάσισε να μην επιβάλλονται κυρώσεις σε όποιον κερδοσκόπο δεν παρέδιδε τα ομόλογα στον αγοραστή τους και μετά τη λήξη της μεγάλης προθεσμίας των 10 πλέον ημερών. Κερδοσκοπία χωρίς ρίσκο, άρα πρόταση για κερδοσκοπία σε βάρος της χώρας. Όλη αυτή η διαδικασία έγινε παράνομα. Η τροποποίηση του κανονισμού φαίνεται να μην έγινε από την διοίκηση, αλλά με απλές εντολές κάποιου υπαλλήλου, του διευθυντή της Διεύθυνσης Οργάνωσης. Η νομική υπηρεσία της ίδιας της Τράπεζας με 4 γνωμοδοτήσεις εντόπισε τον κίνδυνο «κερδοσκοπίας και χειραγώγησης που δημιουργεί αυτή η απόφαση» αλλά υλοποιήθηκε όλως περιέργως η απόφαση ενός «υπαλλήλου» τον οποίο κάλυψε η Τράπεζα.
Η Ελλάδα σήμερα βαδίζει προς μια αδιέξοδη πολιτική, όπως περιγράφεται διεθνώς, με το επιχείρημα του φόβου που δημιουργεί αυτή ακριβώς η πολιτική. Οι πρωταγωνιστές της κρίσης, εμφανίζονται ως οι σωτήρες. Αν η Ελλάδα είχε πριν τρία χρόνια απειλήσει έστω με στάση πληρωμών, θα είχε πετύχει αναδιάρθρωση του χρέους χωρίς να βάλει σε υποθήκη την εθνική της υπόσταση. Αυτό το σενάριο δεν εξετάστηκε ποτέ από αυτούς που επέλεξαν τον αδιέξοδο δρόμο. Αντιθέτως προσευχήθηκαν στις αγορές και ευθυγραμμίστηκαν με τους δανειστές σαν να εκπροσωπούσαμε τα ίδια συμφέροντα. Προδοσία; Ανεπάρκεια; Τους λογαριασμούς αυτούς αν δεν τους κάνει η Ελλάδα, θα τους κάνει η Ιστορία.
Όταν όμως οι συμπτώσεις είναι πολλές, παύουν να είναι συμπτώσεις. Και εκείνο τον Οκτώβριο του 2009, το σύνολο των συμπτώσεων, ήθελε να κλείνουν όλοι οι δρόμοι της χώρας, πέρα από αυτόν που οδηγούσε στο ΔΝΤ.

Διαβάστε τη συνέχεια της έρευνας για την κρυφή πορεία προς το ΔΝΤ του HOT DOC:

-Η κρυφή πορεία προς το ΔΝΤ
-Το ΔΝΤ δεν έτυχε, πέτυχε
-Το μ-έλλειμμα Παπακωνσταντίνου
-Τα αδύνατα ΔυΝαΤά
-Παράδοση άνευ όρων στους κερδοσκόπους
 http://www.koutipandoras.gr/?p=21104