Το ΔΝΤ δεν έτυχε, πέτυχε

Δημοσιευμένο στις 30 Μάι 2012 | ΡΕΠΟΡΤΑΖ-ΕΙΔΗΣΕΙΣ | Συντάκτης:

Διαβάστε το αποκαλυπτικό αφιέρωμα του περιοδικού HOT DOC για την κρυφή πορεία προς το ΔΝΤ, που περιγράφει με λεπτομέρειες πως η Ελλάδα πήρε τον δρόμο για την πιο μεγάλη εξάρτηση που γνώρισε ποτέ μέσα από σχεδιασμένες κινήσεις και επιλογές ανθρώπων.
Στις 29 Απριλίου του 2011 η εκπρόσωποι της τρόικας φτάνουν για πρώτη φορά στην Αθήνα. Φέρνουν μαζί τους την δανειακή σύμβαση που πρέπει να υπογράψει η Ελλάδα. Το Σάββατο 1 Μαΐου, στο υπουργείο Οικονομικών φτάνουν δύο έμπιστοι άνθρωποι του Γιώργου Παπανδρέου, ο Χάρης Παμπούκης και ο διευθυντής του πρωθυπουργικού γραφείου Νίκος Αθανασάκης. Σκοπός τους είναι να ελέγξουν την δανειακή συμφωνία, 3.000 σελίδων. Μέσα σε ένα απόγευμα υποτίθεται πως διαβάζουν το κείμενο και κάνουν και τις αναγκαίες τροποποιήσεις. Λίγο αργότερα η ελληνική Βουλή θα κληθεί να ψηφίσει το κείμενο για το οποίο ο Χρυσοχοίδης ατυχώς, αλλά αληθώς, είπε πως δεν διάβασαν.
Με την ίδια προχειρότητα, αλλά πάντα μέσα από μια αόριστη απαίτηση στο όνομα του «μόνου δρόμου» έγιναν τα πάντα. Στην πραγματικότητα τίποτα δεν ήταν πρόχειρο. Απλώς είχαν παραδώσει την τύχη της χώρας στον αυτόματο πιλότο του ΔΝΤ και της Γερμανίας.

Σε ένα κομμάτι μια συνέντευξης του Στρος Καν σε γαλλικό κανάλι το οποίο δεν έπαιξε (και στην Ελλάδα μεταδόθηκε από τον Λάκη Λαζόπουλο) ο πρώην ισχυρός άντρας του ΔΝΤ είναι αποκαλυπτικός: «Δεν έγιναν όλα σε 15 μέρες όπως φάνηκε. Δουλέψαμε επί μήνες με τις ελληνικές Αρχές, αν και ο Παπανδρέου για πολιτικούς λόγους δεν το έλεγε στο λαό. Αλλά από την αρχή με είχε πάρει τηλέφωνο, από πολύ νωρίς, από τον Νοέμβριο του 2009». Ο Φίλιππος Σαχινίδης ο οποίος έπαιξε ρόλο αρκετά σημαντικό αν και όχι εμφανή στην πορεία για το ΔΝΤ (όπως και ο σύμβουλος του Παπανδρέου, Θέος) σε συνέντευξή του στη ΝΕΤ θα πει με ειλικρίνεια της οποίας δεν θα καταλάβει το κόστος: «Όταν ανέλαβε το ΠΑΣΟΚ, διαπίστωσε πως η μόνη εναλλακτική επιλογή ήταν η προσφυγή στο ΔΝΤ. Η πρώτη επιλογή και μόνη μετά τις 5 Οκτωβρίου (εκλογές)».
Ο Στρος Καν σε συναντήσεις του με τον Παπανδρέου το καλοκαίρι του 2009 ακόμη, είχε συζητήσει την είσοδο της Ελλάδας στο ΔΝΤ. Πριν προκύψει οποιοδήποτε θέμα με το έλλειμμα και το κλείσιμο του δανεισμού της Ελλάδας από άλλες πηγές.
Η επιλογή του ΔΝΤ για την Ελλάδα ήταν ένας «ευρωπαϊκός» σχεδιασμός ετών, τον οποίο υπηρέτησε η ελληνική κυβέρνηση. Σε μια ομιλία του, που ελάχιστοι θυμούνται, ο Κώστας Σημίτης στις 18 Οκτωβρίου του 2008, είναι ξεκάθαρος: «Αποτελεί κοινό μυστικό στους κύκλους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ότι η Ελλάδα δεν προσαρμόζεται στις επιταγές της ΟΝΕ και ότι επίσης οι όποιες νουθεσίες και επιτηρήσεις δεν αρκούν… Απλά, τους κορόιδεψε. Η Ελλάδα, πιστεύουν, καλό θα ήταν να αναγκαστεί να προσφύγει στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (Δ.Ν.Τ.) για να εξασφαλίσει τον απαραίτητο δανεισμό…Στην περίπτωση που παρουσιαστούν δυσκολίες δανεισμού του ελληνικού Κράτους θα έχει δοθεί η αφορμή να διατυπωθεί η υπόδειξη, ότι η λύση του προβλήματος θα πρέπει να επιζητηθεί μάλλον με προσφυγή στο Δ.Ν.Τ». Ο πρώην πρωθυπουργός, δεν ήταν προφήτης, απλώς γνώστης του τι έχει σχεδιαστεί.
Ο Anemos και οι φίλοι του
Η απόφαση για το ΔΝΤ ανήκει στον Παπανδρέου και σε έναν κλειστό κύκλο του. Ουδέποτε εξετάστηκε εναλλακτική πρόταση αν και ο Παπανδρέου εξουσιοδότησε αρκετούς να αναζητήσουν τη δυνατότητα εναλλακτικού δανεισμού. Όλες οι λύσεις απορρίφτηκαν, όπως θα δούμε. Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου ήταν ο πιο ένθερμος υποστηρικτής της λύσης ΔΝΤ. Σε όλες τις μυστικές συναντήσεις που έγιναν για το πρόβλημα της κρίσης στην Ελλάδα, κάθε άποψη που έθετε την πιθανότητα αναζήτησης άλλων λύσεων, είχε απέναντι το σταθερό επιχείρημα του Παπακωνσταντίνου «δεν θα θέλουν οι αγορές». Οι αγορές για τον υπουργό Οικονομίας του ΠΑΣΟΚ, είναι τα εικονίσματα που ακόμη και αν δεν κάνουν θαύμα, οφείλει να τα προσκυνά.
Την εποχή εκείνη, οι γαλλικές και γερμανικές Τράπεζες, έχουν 200 δισεκατομμύρια σε ελληνικά ομόλογα. Μια στάση πληρωμών ή έστω μια απειλή για κάτι τέτοια αλά Ισλανδία, θα απελευθέρωνε την Ελλάδα από μεγάλο κομμάτι του χρέους. Οι Γαλλογερμανοί θα ήταν αναγκασμένοι να αποδεχθούν τους ελληνικούς όρους για να μην καταρρεύσουν οι ίδιοι μαζί με τις τράπεζές τους. Αυτό όμως δεν εξετάστηκε ποτέ από την ελληνική κυβέρνηση. Ακόμη και σήμερα ο Παπακωνσταντίνου επιμένει πως έκανε ό,τι μπορούσε, εννοώντας πάντα την μια και μοναδική επιλογή που έκανε για το ΔΝΤ.
Λίγο πριν ανακοινωθεί η επιλογή του ΔΝΤ, το Πάσχα του 2010, ο Χάρης Παμπούκης συγκάλεσε μια μυστική σύσκεψη στο σπίτι του στο Κολωνάκι στην οποίο συμμετείχαν κομματικοί παράγοντες και κάποιοι στελέχη ξένων τραπεζών, φιλικά προς την Ελλάδα. Στη σύσκεψη αυτή στοχοποιήθηκε ο Παπακωνσταντίνου ως επικίνδυνος που σέρνει την Ελλάδα «ξεβράκωτη στα αγγούρια». «Αν επιμείνετε να πάτε στο ΔΝΤ, δανειστείτε λεφτά από την αγορά όσο είναι καιρός. Είναι διαφορετικό να διαπραγματεύεστε με κόκκινο ταμείο και διαφορετικό με γεμάτο».
Η «κομματική» δυσφορία δεν είχε κανένα αποτέλεσμα. Το παιχνίδι καθόριζε ο ίδιος ο Γιώργος Παπανδρέου, ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου, ο Φίλιππος Σαχινίδης, ο Δημήτρης Δρούτσας και ο Θέος. Πέρα από τις συσκέψεις ο Παπανδρέου επικοινωνούσε μαζί τους με το σύστημα κινητών blackberry, το οποίο είχε εισηγηθεί ο ίδιος ως ασφαλές και με τρεις καλυμμένους λογαριασμούς mail. Οι τρεις λογαριασμοί ήταν του αμερικανικού παρόχου Netgreen και ο πρώην πρωθυπουργός είχε τις διευθύνσεις anemos@netgreen.com, forest@netgreen.com και heliosporos@netgreen.com από τις οποίες αντάλλασε σκέψεις για τους χειρισμούς του θέματος με τον κύκλο του.
Η προτίμηση του Παπανδρέου στα οικολογικής διάστασης ονόματα mail δεν είχε τίποτα το περίεργο. Συμβάδιζε απλώς με τις κατά καιρούς ζεν θεωρητικές του συλλήψεις. Πρωτοκλασάτο στέλεχος της κυβέρνησης την εποχή εκείνη θυμάται πως σε μια σοβαρή σύσκεψη για την κρίση ο Παπανδρέου παραμέρισε τις όποιες οικονομικές θεωρίες που άκουγε λέγοντας πως «ο ινδουισμός διδάσκει πως για να επιλυθεί μια αντίθεση όπως η κρίση, πρέπει να την αφήσεις να φτάσει στα άκρα της». Η κρίση έφτασε στα άκρα της και η χώρα στον γκρεμό. Και ο ιστορικός του μέλλοντος θα πρέπει να αναζητήσει τις ευθύνες ανάμεσα σε ιδεοληπτικές θεωρίες για τις αγορές, συμφέροντα, πράσινο τσάι και συμπάθεια.
 http://www.koutipandoras.gr/?p=21098