"Σάρρα,
η πριγκίπισσα με το μαγκάλι", μια
Χριστουγεννιάτικη ιστορία
Με την προσμονή της Γέννησης του Χριστού το 2013, η Ελλάδα ζει μία από τις μεγαλύτερες «ανθρωπιστικές» (διάβαζε καπιταλιστικές) κρίσεις.
Της Ανδριανής Στράνη
Ο μοιραίος Δεκέμβρης του ’44 που μας έσωσε από το φάντασμα του κομμουνισμού, δεν έφερε τα δώρα των μάγων του καπιταλισμού ούτε και φέτος, αν και πέρασε ο αιώνας που ο άνθρωπος «πάτησε» το φεγγάρι. Ο Χειμώνας βαρύς και η κακοκαιρία μεγάλη, όπως και τότε, ήρθε και πάλι από τα «Δυτικά» για να πλήξει αλύπητα τα λαϊκά στρώματα που προσπαθούν ν’ αντέξουν τα «αναγκαία» χτυπήματα για την έξοδο της χώρας από το τέλμα της κρίσης.
Ο
άνθρωπος της βιοπάλης πρέπει να οπλιστεί
με υπομονή και καρτερικότητα, όπως
επιτάσσει το μεγάλο κεφάλαιο, για να
ξεπεραστεί η κρίση και να προχωρήσουμε
στην ανάπτυξη. Με αυτά και άλλα παραμύθια
αποκοιμίζουν τον Λαό που πεινάει,
κρυώνει, υποφέρει για να κάνει την ανάγκη
φιλοτιμία, με την ελπίδα να ’ρθουν
καλύτερες μέρες.
Με
διαφορετικά παραμύθια για έναν καλύτερο
κόσμο καληνύχτιζε τη Σάρρα η μητέρα
της, που άφησε πίσω της τη χειμάζουσα
και κατακερματισμένη Γιουγκοσλαβία
για να βρει την τύχη της στην Ελλάδα της
ευημερίας. Κάθε βράδυ η βαλκάνια μητέρα
νανούριζε την πριγκίπισσά της για να
ξεχνάει το κρύο κι από νωρίς τη σκέπαζε
με κουβέρτες γιατί το πρωί είχε σχολείο.
Το μαγκάλι, προσωρινή λύση θέρμανσης
για την ίδια και τη μικρή Σάρρα, σ’ έναν
κόσμο δίχως φως, με το σκοτάδι ν’
απλώνεται όλο και πιο βαθιά, όπως και η
μαυρίλα του Φασισμού.
Ένα
μοιραίο λάθος σ’ έναν κόσμο με κλειστά
παράθυρα, το μαγκάλι ξύπνησε τον περσινό
εφιάλτη της Λάρισας, και η ιστορία
επαναλαμβάνεται ως τραγωδία. Η
Σάρρα δεν ξύπνησε ποτέ από το όνειρο
της πριγκίπισσας και εκείνη τη μέρα το
θρανίο του σχολείου της θα την περίμενε
μάταια. Ο θρήνος και η θλίψη της κοινωνίας
του θεάματος εξαντλήθηκε στα δεκάδες
αναμμένα κεράκια μπροστά στο σπίτι της
και έδωσε ένα προσωρινό φως για τα θύματα
μιας χειμωνιάτικης Ευρωπαϊκής χώρας.
Από την εξαγγελία της σωτηρίας της χώρας
στο ακριτικό Καστελόριζο, καθημερινά
δεκάδες άνθρωποι θυσιάζονται στον βωμό
της μεγάλης Θεάς Λαγκάρντ, ενώ οι πιστοί
ιερείς της στις πέντε ηπείρους και στην
πατρίδα μας, εκτελούν με θρησκευτική
ευλάβεια το τυπικό της λατρείας του
Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Αλλά
το κόστος της σωτηρίας υψηλό, και ο Θεός
μακριά· ο Αβραάμ θ’ ανέβει μόνος του
στην κορυφή του βουνού για να θυσιάσει
τον Ισαάκ, το γελαστό παιδί, ενώ η Σάρρα,
η θλιμμένη πριγκίπισσα, στο φως του
ουρανού περιμένει το θέλημα του Θεού
και τους αγώνες του Λαού για τη Λύτρωση
της πάσχουσας ανθρωπότητας.
Καλά
Χριστούγεννα
Υ.Γ.
Στην Παλαιά Διαθήκη, τα ονόματα Σάρρα,
Αβραάμ και Ισαάκ σημαίνουν «πριγκίπισσα»,
«πατέρας πολλών ανθρώπων» και «γελαστό
παιδί», αντίστοιχα.
http://sidonistiko.blogspot.gr/2013/12/blog-post_25.html#more
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου