Η Σ.Α., μια απολυμένη μητέρα και εργαζόμενη της ΕΡΤ, ύστερα από τυχαίο αστυνομικό έλεγχο στον δρόμο οδηγήθηκε στο κρατητήριο εξαιτίας ενός παλαιού χρέους της στο ΤΕΒΕ, κάτι που μπορεί να συμβεί πλέον στον οποιονδήποτε
Δυστυχώς η Σ.Α. δεν χρωστούσε πολλά και την έκλεισαν σ’ ένα κελί 3×5!
Της Ντίνας Δασκαλοπούλου
«Αν με έλεγαν Λιάπη δεν θα βρισκόμουν στο κρατητήριο. Με λένε όμως απλώς Σ.Α. Κι έτσι βρέθηκα στο κρατητήριο». Είναι 54 χρόνων και μία από τους χιλιάδες απολυμένους της ΕΡΤ. Μία από τους λίγους που δεν υπέκυψαν στον εκβιασμό και δεν έκαναν αίτηση για να προσληφθούν στη «Δημόσια Τηλέοραση». Μια από τους εκατοντάδες χιλιάδες που δεν έχουν να εξοφλήσουν τις οφειλές τους. Κι έτσι, παραμονή Χριστουγέννων, από σύμπτωση, βρέθηκε στο κρατητήριο.
«Δεν θέλω να γράψετε ειδικά για μένα επειδή έτυχε να είμαστε συνάδελφοι. Θέλω η περίπτωσή μου να είναι η αφορμή για να μιλήσουμε για τους εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας που βρίσκονται στην ίδια θέση χωρίς κανείς να το πάρει χαμπάρι: άνθρωποι που μέχρι χθες είχαν κανονικές ζωές και τώρα τους πετάνε στα αζήτητα, άνθρωποι που το κράτος τούς αντιμετωπίζει σαν σκουπίδια».
Παραμονή Χριστουγέννων οδηγούσε με τον γιο της στη λεωφόρο Μεσογείων. Δύο μηχανές της ομάδας Δίας τη σταμάτησαν για έλεγχο. «Μία μοτοσικλέτα μπροστά και μία πίσω από το αμάξι, μας κύκλωσαν. Ούτε ήξερα τι ψάχνουν, αλλά τους έδωσα τα χαρτιά μου. Τότε η γυναίκα της ομάδας μου ανακοίνωσε ότι για μια παλιά οφειλή που είχα προς το ΤΕΒΕ πρέπει να συλληφθώ».
Ετσι, η Σ.Α., μητέρα δύο γιων κι αρχηγός μονογονεϊκής οικογένειας, μια γυναίκα που δεν είχε ποτέ και για κανένα λόγο εμπλοκή με τις Αρχές, βρέθηκε σ΄ ένα κελί 3χ5.
«Είχα δικαστεί ερήμην για την οφειλή στο ασφαλιστικό ταμείο το 2011. Δεν γνώριζα καν την καταδίκη, πόσω μάλλον το ποσόν. Οχι απλώς δεν το περίμενα, αλλά ούτε καν το είχα φανταστεί. Μέσα στο κελί ήταν μια κοπελιά από την Αιθιοπία, την έχουν εδώ κι ένα μήνα επειδή υπήρξε κάποιο πρόβλημα με τα χαρτιά της για το άσυλο. Εκανε κρύο, η γυναίκα έκλαιγε συνεχώς. Καθόμασταν στα πέτρινα πεζούλια, πάνω στις στρατιωτικές κουβέρτες, με το φως αναμμένο 24 ώρες το 24ωρο. Προσπαθούσα να παρηγορήσω τη συγκρατούμενή μου. Γράψτε και δυο λόγια για εκείνη, είναι φοβερό αυτό που κάνουν στους αιτούντες άσυλο. Οταν βρεθείς στο κρατητήριο μαθαίνεις πολλά…»
Η Σ.Α. είναι απλήρωτη, όπως και οι συνάδελφοί της, από τα μέσα Αυγούστου. Μπήκε στο ταμείο ανεργίας τον Νοέμβριο και για αποζημίωση… ούτε λόγος.
«Μας ζητάνε συνεχώς να πληρώνουμε: φόροι κι άλλοι φόροι, συνεχώς φόροι. Οι τιμές ανεβαίνουν συνεχώς και οι άνθρωποι απολύονται κατά χιλιάδες. Δεν μπορούμε πια να τα βγάλουμε πέρα». Αυτά ακριβώς είπε η Σ.Α. όταν βρέθηκε ενώπιον του εισαγγελέα, «με τα χέρια μουτζουρωμένα, αφού μου είχαν πάρει αποτυπώματα και φωτογραφίες προφίλ-ανφάς σαν να ’μουν εγκληματίας».
Πώς είναι για ένα παιδί να βλέπει τη μάνα του πίσω από τα κάγκελα; «Φρίκαραν, ειδικά ο μικρότερος. Εγώ η ίδια δεν φοβήθηκα καθόλου και προσπάθησα πολύ να ελέγξω τον θυμό μου για να μην πω καμιά χοντράδα. Πεισμωμένη βγήκα από την όλη εμπειρία. Στη θέση μου αύριο μπορεί να βρεθείς εσύ, μεθαύριο όλοι σας. Αντί να τα παίρνουν από αυτούς που έχουν, ζητάνε όλο και περισσότερα από εμάς που δεν έχουμε. Ε, λοιπόν, να χτίσουν κι άλλες φυλακές γιατί σε λίγους μήνες δεν θα μας φτάνουν αυτές που έχουμε, θα μας φυλακίσουν όλους για χρέη».
Καθημερινά περιστατικά
Η Σ.Α. αφέθηκε ελεύθερη χτες με τον όρο πως σ΄ ένα μήνα θα καταβάλει 6.000 ευρώ: το πρόστιμο που της έχει επιβληθεί (2.000 ευρώ) και το οφειλόμενο ποσόν.
«Δεν έχω ιδέα πού θα βρω τα χρήματα. Να πάρω τις οικονομίες της μάνας μου για τα στερνά της;» αναρωτιέται. «Αυτά τα περιστατικά είναι πια καθημερινά, όπως έγιναν καθημερινές και οι αυτοκτονίες, οι θάνατοι από το κρύο, η απελπισία. Εμείς τους έχουμε επιτρέψει να μας φέρουν σ΄ αυτό το σημείο: να ζούμε και να πεθαίνουμε σαν τα σκουπίδια. Μόνο αν κάνουμε κάτι όλοι μαζί μπορούμε να το σταματήσουμε».
http://www.efsyn.gr/?p=161873
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου