Πόλεμος μεγάλων συμφερόντων στον Πειραιά

Απριλίου 26, 2014 από seisaxthiablog

Πολλοί είναι εκείνοι που τον τελευταίο καιρό ασχολούνται και προσπαθούν να αναλύσουν το φαινόμενο «Πειραιάς». Όχι το λιμάνι, αλλά τα πολιτικά και αυτοδιοικητικά τεκταινόμενα στην πόλη μετά και την ξαφνική βόμβα του Βαγγέλη Μαρινάκη ο οποίος μετά τον Ολυμπιακό θέλει να κατακτήσει και τον δήμο.
Οι υποστηρικτές του εφοπλιστή – υποψηφίου λένε ότι οι… εχθροί του Μαρινάκη είναι εχθροί του Ολυμπιακού, βαλτοί από παναθηναϊκούς, αεκτζήδες ή παοκτζήδες. Άλλοι λένε ότι ζηλεύουν τη δόξα και το χρήμα του εφοπλιστή και τον χτυπάνε για οικονομικούς λόγους.
Άλλοι επίσης μιλάνε για πολιτικές ίντριγκες, νεοδημοκρατικές έριδες, ο Μιχαλολιάκος, ο Αρβανιτόπουλος η κουμπάρα του Μαρινάκη, δηλαδή η Ντόρα κ.λπ.
Μπορεί να είναι κάποια από αυτά ή και όλα αυτά μαζί και να συνθέτουν ένα εκρηκτικό κλίμα στο λιμάνι το οποίο θα γίνει πολύ πιο έντονο όσο πλησιάζουμε στις εκλογές. Ίσως δε το ιδιότυπο αυτό σχήμα που εμφανίστηκε ξαφνικά στο λιμάνι και προκαλεί «φουσκοθαλασσιές» να θελήσει να παίξει ενεργό ρόλο στα πολιτικά πράγματα των επόμενων ετών. Άλλωστε η ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής ζωής είναι εύκολη υπόθεση σε μια ατμόσφαιρα διάλυσης του πολιτικού συστήματος. Να μας το θυμηθείτε. Αν πάρει ο ΠΑΟΚ το κύπελλο θα δούμε κάποια στιγμή και μαυρόασπρο ψηφοδέλτιο στη Θεσσαλονίκη με πιο ενεργή συμμετοχή του Ιβάν Σαββίδη.
Κάποιοι, όμως, πρέπει να πουν τα πράγματα με το όνομά τους για το ξαφνικό ενδιαφέρον του Μαρινάκη, του Κόκκαλη και όσων κρύβονται πίσω από αυτούς, για τη «σωτηρία» του Πειραιά. Και η πρώτη αλήθεια είναι αυτή που είπε κάποιος Αμερικανός συγγραφέας: «Η πολιτική είναι μια πάλη συμφερόντων μεταμφιεσμένη σε αγώνα αρχών».

Αυτό ακριβώς το γνωμικό υπηρετούν όλοι αυτοί οι… νέοι που θέλουν να διώξουν το παλιό στο Λιμάνι για το… καλό των πολιτών.
Λένε για παράδειγμα ότι ο εφοπλιστικός κόσμος στον Πειραιά είναι διχασμένος σε σχέση με την υποψηφιότητα Μαρινάκη. Κάποιοι τον στηρίζουν επειδή πιστεύουν ότι πρέπει να πάρουν στα χέρια τους το λιμάνι. Άλλοι, πάλι, επισημαίνουν ότι οι εφοπλιστές έκαναν πάντα τις δουλειές τους αθόρυβα ενώ με την κίνηση Μαρινάκη θα στοχοποιηθούν και θα δυσκολευτούν οι μπίζνες τους.
Τα μεγάλα συμφέροντα
Υπάρχουν κι άλλες θεωρίες σχετικά με αυτό που γίνεται στο λιμάνι. Την πρώτη σας την αναφέραμε πριν μερικές ημέρες που γράφαμε για τα 2,5 δις ευρώ που θα οδεύσουν στον Πειραιά από το ΕΣΠΑ. Οπότε, αυτός που θα τα διαχειριστεί θα έχει τεράστια δύναμη και θα του δώσει την «ύλη» για τα μεγαλύτερα πράγματα που ίσως στοχεύει ο Μαρινάκης και η παρέα του.
Ένα άλλο σενάριο έχει να κάνει με τις μεγάλες μπίζνες στον Πειραιά που θα γίνουν τα επόμενα χρόνια και που προσελκύουν σαν τις μύγες τους επιχειρηματίες.
Λένε οι κακές γλώσσες ότι ο Σωκράτης Κόκκαλης έχει κάνει δουλειές στον ΟΛΠ καθώς από το 1998 ο όμιλός του έχει στον έλεγχό του το Πληροφοριακό Σύστημα. Θέλει λοιπόν την επέκταση της σύμβασης τεχνικής υποστήριξης και συντήρησης αλλά και την αναβάθμιση του συστήματος που για τα επόμενα χρόνια θα κοστίσει εκατομμύρια ευρώ. Με τον Μώραλη δήμαρχο και τον Πέτρο Κόκκαλη στο δημοτικό συμβούλιο ασφαλώς μπορεί να ελπίζει σε καλύτερη τύχη ο Σωκράτης Κόκκαλης ο οποίος γνωρίζει πολύ καλά πώς να παίρνει συμβάσεις ως ο εθνικός προμηθευτής για δεκαετίες τώρα.
Στο τσουβάλι με τις μπίζνες πρέπει να μπει και ο έλεγχος του λιμανιού του Πειραιά. Η κινεζική Cosco θέλει να κάνει την περιοχή… Τσάινα Τάουν, ειδικά τώρα που βρίσκεται σε εξέλιξη ο διαγωνισμός για τον ΟΛΠ. Μέσω του δήμου είναι πιο εύκολη η «σχέση» είτε με τους Κινέζους είτε με άλλους παίκτες που θα μπουν στο λιμάνι του Πειραιά. Επίσης, ακούγονται διάφορες φήμες για μπίζνες που κάνει στην περιοχή ο κουμπάρος του Βαγγέλη Μαρινάκη, σύζυγος της Ντόρας Μπακογιάννη, ο Ισίδωρος Κούβελος. Αν και τίποτε δεν επιβεβαιώνεται φημολογείται ότι έχει σχέση με την εταιρεία «Διακίνησις» η οποία έχει πάρει μεγάλες υπεργολαβίες στο ΣΕΜΠΟ του λιμανιού και θα ήθελε να επεκτείνει τις δραστηριότητές του. Τι καλύτερο από ένα πόστο στο δημαρχείο που έχει προνομιακή θέση στις διαπραγματεύσεις με την Cosco και τους λοιπούς επενδυτές;
Η πίστα Φόρμουλα 1
Στην εξίσωση μπαίνει και η τεράστια έκταση στη Δραπετσώνα, έκταση 380 στρεμμάτων στα Λιπάσματα η οποία ανήκει στη Εθνική τράπεζα, την Aegean και την τσιμεντοβιομηχανία Lafarge. Πρόκειται για ένα φιλέτο που από το 1999 έχουν κατατεθεί σειρά μελετών για την αξιοποίησής της στα πρότυπα των γνωστών Docklands του Λονδίνου.
Η δημιουργία ενός τεράστιου επιχειρηματικού και ναυτιλιακού κέντρου που θα συγκεντρώσει το σύνολο των Ελλήνων εφοπλιστών κι όχι μόνο. Ένα τεράστιο έργο real estate όπου θα κατασκευαστούν δεκάδες κτίρια, μια περιοχή που μπορεί να αποτελέσει πόλο μεγάλης οικονομικής ανάπτυξης. Ολόκληρη η βιομηχανική Ζώνη της Δραπετσώνας καταλαμβάνει έκταση κοντά στα 700 στρέμματα και υπάρχουν σκέψεις ακόμη και για τη δημιουργία πίστας Formula 1. Πρόσφατα ο υπουργός Περιβάλλοντος Γιάννης Μανιάτης ανέβασε τον Συντελεστή Δόμησης της περιοχής από 0,4 σε 0,6 ενώ και ο ίδιος ο Αντώνης Σαμαράς έχει ταχθεί –με επιστολή στον δήμο- υπέρ της δημιουργίας πίστας που θα αλλάξει τα δεδομένα στην περιοχή και θα φέρει χιλιάδες θέσεις εργασίας λόγω της τουριστικής αξιοποίησής της. Σε μια περιοχή με χιλιάδες ανέργους ή με εργαζόμενους με χαμηλές αμοιβές ένα έργο ανάπλασης στα επίπεδα του… Ελληνικού είναι ασφαλώς έργο πνοής και αυτοί που θα το διαχειριστούν θα έχουν τεράστια δύναμη στα χέρια τους. Ο δήμος Πειραιά και η νέα διοίκησή του θα έχουν σημαίνοντα ρόλο στα όσα θα συμβούν στην ευρύτερη περιοχή και ποιος δεν θα ήθελε να ελέγξει την κίνηση τεράστιων επιχειρηματικών κεφαλαίων και συμφερόντων που ενδιαφέρονται.
Η Κολυμβήθρα
Ο Πειραιάς έχει πολλά άλλα projects που καλείται να φέρει σε πέρας τα επόμενα χρόνια. Εκτάσεις κοντά στο γήπεδο του Ολυμπιακού (όπως η έκταση στο πρώην εργοστάσιο της ΧΡΩΠΕΙ), η θαλάσσια συγκοινωνία που σχεδιάζεται εδώ και χρόνια, η ανάπλαση του φαληρικού μετώπου στην οποία ο δήμος Πειραιά θα έχει συμμετοχή. Και ποιος ξεχνά βεβαίως τον Ολυμπιακό και τη δύναμή του. Επί πολλά χρόνια ο Θρύλος ήταν η Κολυμβήθρα του Σιλωάμ για αρκετούς επιχειρηματίες. Κοσκωτάς, Σαλιαρέλης, Κόκκαλης, Μαρινάκης έγιναν φίρμες σε όλη τη χώρα ποντάροντας στη δύναμη της «Θύρας 7». Αυτός που θα έχει στον έλεγχό του τον Ολυμπιακό (ως αθλητική αλλά και επιχειρηματική δύναμη) και ταυτόχρονα τον δήμο που θα διαχειρίζεται τόσες μεγάλες μπίζνες θα είναι ένας «μικρό πρωθυπουργός».
Η αγάπη για τον Ολυμπιακό ή το λιμάνι του Πειραιά μπορεί να ανοίξει πόρτες παντού. Αυτό ας το έχουμε στο νου μας, ειδικά όταν βλέπουμε πολιτικούς της κεντρικής πολιτικής σκηνής να συνωστίζονται για το ποιος θα βγάλει την καλύτερη φωτογραφία δίπλα στον Μώραλη, τον Κόκκαλη και τον Μαρινάκη.
Πηγή: antinews.gr
inprecor
 

 http://seisaxthia.wordpress.com/2014/04/26