Μια χαρά ήμουν – το κατά δύναμιν πάντα – μέχρι που βρέθηκα την
προηγούμενη Κυριακή έξω από ένα Lidl. Είδα ουρές, ρώτησα τι παίζει,
«φτηνά κατσίκια και αρνιά» μου είπαν. Έβγαλα το κινητό κι άρχισα να
τραβάω φωτογραφίες. Περίμενα να μου την πουν. Να θυμώσουν που τους
φωτογράφιζα. Παπάρια. Κανείς.
Και η ουρά μεγάλωνε. Κι ύστερα έγινε το ντου. Πέντε λεπτά αργότερα άρχισαν να βγαίνουν από το μαγαζί οι πρώτοι «αγανακτισμένοι». Φώναζαν για κοροϊδία, ότι είχε μόνο 6 αρνιά που εξαφανίστηκαν, ότι τα υπόλοιπα τα κράτησε το προσωπικό, ο σεκιουριτάς, ο ένας κι ο άλλος. Λίγο παραπέρα κάποιος έτρεχε μ’ ένα αρνί στην πλάτη και δύο τον κυνηγούσαν. Εν τω μεταξύ, η ουρά που περίμενε να μπει δεν πτοήθηκε από τις τσιρίδες της ουράς που έβγαινε. Είχε ελπίδες ότι θα βρει το κρυμμένο αρνί.
Κάπου εκεί σταμάτησα να είμαι μια χαρά. Χαλάστηκα και με τα φτηνά αρνιά και με τα φτηνά κατσίκια και με τις φτηνές απειλές των «αγανακτισμένων» που φώναζαν ότι δεν θα ξαναπατήσουν στο μαγαζί επειδή τους κορόιδεψαν κι ύστερα μιλούσαν δυο – δυο και κανόνιζαν την επόμενη μέρα να πάνε πιο νωρίς για να προλάβουν.
Κι από κείνη την ημέρα το έριξα στη δουλειά. Δούλευα και κοιμόμουν. Μόνο αυτά. Διεκδίκησα το δικαίωμα στην αφασία της θλίψης. «Μ’ έπιασε μια εσωτερικότητα» που λέει ειρωνικά και ο μεγάλος μου έρωτας. Βρίζουν, γλείφουν, τους κοροϊδεύουν, βρίζουν, τους φτύνουν, ελπίζουν, γάμησέ τα κατάσταση.
Όταν είπα σήμερα ότι καλή η «εσωτερικότητα» αλλά μην κολλήσουμε και στην απάθεια της κατάθλιψης έπεσα πάνω στον baby face επικοινωνιακό φοροεπικοινωνιολόγο κ. Θεοχάρη, να δίνει οδηγίες μέσω facebook για το «κοινωνικό μέρισμα». Και ήταν ειρωνικότατος. Και έδωσε τις οδηγίες σαν να έκανε χάρη στους χαχόλους. Λες και ήταν δικά του τα λεφτά και τα μοίραζε. Ο σεΐχης.
Και έγραφε «Επειδή πολλά ακούω και διαβάζω για το κοινωνικό μέρισμα και βλέπω σε πολλές περιπτώσεις να γκρινιάζουν οι άνθρωποι χωρίς καν να το έχουν καταλάβει…» λες και θα έπρεπε να καταλαβαίνουν όλοι τις ασυναρτησίες που έχει στο μυαλό του το οικονομικό επιτελείο της καφροκυβέρνησης. Λες και το 500άρικο το δικαιούνται κάποιοι με κριτήριο το iq τους και όχι τις ανάγκες τους. Λες και όλοι έχουν ίντερνετ και είναι απλό να κάνουν τις αιτήσεις. Διότι στο παράλληλο σύμπαν που ζουν οι Θεοχάρηδες ναι, όλοι έχουν ηλεκτρονικό υπολογιστή και δωρεάν ίντερνετ από τον Σαμαρά.
Και είπε ο μεγαλόψυχος Θεοχάρης ότι «Σκεφτείτε και αυτό: δεν υπάρχει τέλειο σύστημα. Κάποιοι θα αδικηθούν…». Αλλά στον πούτσο μας που κάποιοι θα αδικηθούν. Έτσι είναι η ζωή. Λέει ο Θεοχάρης το ίδιο που λέει και το Lidl για τα φτηνά αρνιά. Κάποιοι θα αδικηθούν. Στον πούτσο μας όμως. Εμείς για κράχτη τα βάλαμε τα 6 φτηνά αρνιά, για κράχτη βάλαμε και το 500άρικο. Για να ελπίζετε στην επόμενη φορά που θα μοιράσουμε αρνιά και 500άρικα. Για να μάθετε να είστε πιο φτωχοί ώστε να δικαιούστε τα 500 ευρώ και πιο απεγνωσμένοι για να δικαιούστε το φτηνό αρνί. Εντάξει, να ευχηθώ καλή Ανάσταση, αλλά σε ποιον;
http://kartesios.com/?cat=28
Και η ουρά μεγάλωνε. Κι ύστερα έγινε το ντου. Πέντε λεπτά αργότερα άρχισαν να βγαίνουν από το μαγαζί οι πρώτοι «αγανακτισμένοι». Φώναζαν για κοροϊδία, ότι είχε μόνο 6 αρνιά που εξαφανίστηκαν, ότι τα υπόλοιπα τα κράτησε το προσωπικό, ο σεκιουριτάς, ο ένας κι ο άλλος. Λίγο παραπέρα κάποιος έτρεχε μ’ ένα αρνί στην πλάτη και δύο τον κυνηγούσαν. Εν τω μεταξύ, η ουρά που περίμενε να μπει δεν πτοήθηκε από τις τσιρίδες της ουράς που έβγαινε. Είχε ελπίδες ότι θα βρει το κρυμμένο αρνί.
Κάπου εκεί σταμάτησα να είμαι μια χαρά. Χαλάστηκα και με τα φτηνά αρνιά και με τα φτηνά κατσίκια και με τις φτηνές απειλές των «αγανακτισμένων» που φώναζαν ότι δεν θα ξαναπατήσουν στο μαγαζί επειδή τους κορόιδεψαν κι ύστερα μιλούσαν δυο – δυο και κανόνιζαν την επόμενη μέρα να πάνε πιο νωρίς για να προλάβουν.
Κι από κείνη την ημέρα το έριξα στη δουλειά. Δούλευα και κοιμόμουν. Μόνο αυτά. Διεκδίκησα το δικαίωμα στην αφασία της θλίψης. «Μ’ έπιασε μια εσωτερικότητα» που λέει ειρωνικά και ο μεγάλος μου έρωτας. Βρίζουν, γλείφουν, τους κοροϊδεύουν, βρίζουν, τους φτύνουν, ελπίζουν, γάμησέ τα κατάσταση.
Όταν είπα σήμερα ότι καλή η «εσωτερικότητα» αλλά μην κολλήσουμε και στην απάθεια της κατάθλιψης έπεσα πάνω στον baby face επικοινωνιακό φοροεπικοινωνιολόγο κ. Θεοχάρη, να δίνει οδηγίες μέσω facebook για το «κοινωνικό μέρισμα». Και ήταν ειρωνικότατος. Και έδωσε τις οδηγίες σαν να έκανε χάρη στους χαχόλους. Λες και ήταν δικά του τα λεφτά και τα μοίραζε. Ο σεΐχης.
Και έγραφε «Επειδή πολλά ακούω και διαβάζω για το κοινωνικό μέρισμα και βλέπω σε πολλές περιπτώσεις να γκρινιάζουν οι άνθρωποι χωρίς καν να το έχουν καταλάβει…» λες και θα έπρεπε να καταλαβαίνουν όλοι τις ασυναρτησίες που έχει στο μυαλό του το οικονομικό επιτελείο της καφροκυβέρνησης. Λες και το 500άρικο το δικαιούνται κάποιοι με κριτήριο το iq τους και όχι τις ανάγκες τους. Λες και όλοι έχουν ίντερνετ και είναι απλό να κάνουν τις αιτήσεις. Διότι στο παράλληλο σύμπαν που ζουν οι Θεοχάρηδες ναι, όλοι έχουν ηλεκτρονικό υπολογιστή και δωρεάν ίντερνετ από τον Σαμαρά.
Και είπε ο μεγαλόψυχος Θεοχάρης ότι «Σκεφτείτε και αυτό: δεν υπάρχει τέλειο σύστημα. Κάποιοι θα αδικηθούν…». Αλλά στον πούτσο μας που κάποιοι θα αδικηθούν. Έτσι είναι η ζωή. Λέει ο Θεοχάρης το ίδιο που λέει και το Lidl για τα φτηνά αρνιά. Κάποιοι θα αδικηθούν. Στον πούτσο μας όμως. Εμείς για κράχτη τα βάλαμε τα 6 φτηνά αρνιά, για κράχτη βάλαμε και το 500άρικο. Για να ελπίζετε στην επόμενη φορά που θα μοιράσουμε αρνιά και 500άρικα. Για να μάθετε να είστε πιο φτωχοί ώστε να δικαιούστε τα 500 ευρώ και πιο απεγνωσμένοι για να δικαιούστε το φτηνό αρνί. Εντάξει, να ευχηθώ καλή Ανάσταση, αλλά σε ποιον;
http://kartesios.com/?cat=28
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου