Ναι, έχουμε «χρέος»

Το ευγενέστερο των «χρεών» του λαού, συνώνυμο της ίδιας της ύπαρξης, είναι να οργανωθεί, να αντισταθεί και να επιβάλει μονομερώς -πως αλιώς- εκείνες τις πολιτικές αποφάσεις που θα διαγράψουν το χρέος …
Πηγή: Νίκος Μπογιόπουλος – «Unfolow»
Tο 2009 το δημόσιο χρέος ήταν στο 129% του ΑΕΠ και σε απόλυτα μεγέθη 298 δισ. Το 2014 (σύμφωνα με τον προϋπολογισμό του 2014), μετά από τέσσερα χρόνια αδιάκοπης βαρβαρότητας, μετά από δύο μνημόνια, μετά από διαρκείς εφαρμοστικούς, μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα μέτρα λεηλασίας, μετά από χαράτσια, φοροληστείες και «κουρέματα», το χρέος αναμένεται να έχει εκτιναχτεί στο 175% του ΑΕΠ και σε απόλυτα μεγέθη πάνω από 320 δισ. ευρώ (Προϋπολογισμός 2014, Πίνακας 4.2, σ. 139).
Συμπέρασμα πρώτο: Η πολιτική αυτή όχι μόνο δεν μειώνει το χρέος, αλλά το μεγαλώνει. Λένε ότι παίρνουν δάνεια για να ενισχύσουν το κράτος και τον λαό. Ψέματα. Μέχρι τώρα από το πρώτο και δεύτερο μνημόνιο τα συνολικά δάνεια που έχουν εκταμιευτεί είναι 215 δισ. ευρώ (εισηγητική έκθεση του προϋπολογισμού). Την ίδια περίοδο, σύμφωνα με τα στοιχεία
τόσο του Στουρνάρα που κατατέθηκαν στη Βουλή έπειτα από ερώτηση του Μανώλη Γλέζου, όσο και της Τράπεζας της Ελλάδος, οι τράπεζες με τη μορφή πακέτων και ενισχύσεων έχουν λάβει πάνω από 250 δισ. ευρώ.
Συμπέρασμα δεύτερο: Τα δάνεια, που αυξάνουν και δεν μειώνουν tc χρέος, όχι μόνο δεν πάνε στον λαό και στην ενίσχυση της οικονομίας αλλά στο σύνολο τους και ακόμα περισσότερα πάνε στους τραπεζίτες. Τι τα κάνουν οι τραπεζίτες καλό θα ήταν να μας το εξηγήσουν οι εκπρόσωποι της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που τους τα δίνουν.
Λένε ότι παίρνουν δάνεια για να πληρώνουν μισθούς και συντάξεις, Ψέματα. Την ίδια περίοδο που οι κυβερνήσεις δανείστηκαν τα 215 δισ. της τρόικας, ο ελληνικός λαός, για το διάστημα 2010-2014 σε τόκους, τοκοχρεολύσια, δαπάνες εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους και βραχυπρόθεσμα έχει πληρώσει 321 δισ. Δηλαδή 100 δισ. ευρώ παραπάνω. (Προϋπολογισμός 2014, Πίνακες 4.6 και 4.7, σσ. 142-143).

Συμπέρασμα τρίτο: Τα δάνεια δεν πληρώνουν μισθούς και συντάξεις. Αντίθετα: Τα δάνεια πληρώνονται από τους κομμένους μισθούς, τις κομμένες συντάξεις και την καταστροφή του ελληνικού λαού
Λένε ότι η Ελλάδα παίρνει δάνεια γιατί έχει χρέη. Ψέματα. Ισχύει το αντίστροφο: Η Ελλάδα -και κάθε κράτος- έχει χρέη επειδή ακριβώς παίρνει δάνεια τα οποία άλλοι τα ξεκοκαλίζουν και άλλοι τα πληρώνουν.  
Πριν ακόμα δημιουργηθεί κράτος στην Ελλάδα, είχαμε χρέος ως απόρροια των δανείων που φυσικά δεν έφτασαν ποτέ στο Ελληνες. Σημειώστε: Ο μεγάλος Ψυρούκης, ο ιστορικός Καρολίδης I ο Νίκος Μπελογιάννης, στο βιβλίο του Το ξένο κεφάλαιο στην Ελάδαψέχουν καταγράψει ότι από την Επανάσταση του 1821 μέχρι τη χρεοκοπία του 1932 επί Βενιζέλου, η Ελλάδα είχε δανειστεί 2 δισ. φράγκα είχες καταβάλει στους δανειστές 2,4 δισ. φράγκα κι όμως τους χρωστούσε ακόμη 2 δισ. φράγκα! Όσα δηλαδή είχε δανειστεί εξαρχής!
Σημειώστε επίσης: Από το 1992 μέχρι σήμερα ο ελληνικός λαός έχει πληρώσει για αποπληρωμές δανείων το ποσό των 851,496 δισ. ευρώ! Το ποσό είναι αδιανόητο. Ακόμα όμως πιο αδιανόητο είναι το γεγονός ότι, ενώ ο λαός έχει πληρώσει ένα σκασμό σε τοκογλυφικά, οι σωτήρες, εντός και εκτός Ελλάδας του λένε ότι τους χρωστάει κι άλλα 320 δισ. ευρώ, που, αφού τα πληρώσει κι αυτά, τότε, το 2020, θα χρωστάει κι άλλα 300 δισ.
Συμπέρασμα τέταρτο: Αυτός ο κατήφορος δεν πρόκειται να σταματήσει. Και σίγουρα δεν πρόκειται να τον σταματήσουν τα μνημόνια που τώρα ετοιμάζονται να τα βαφτίσουν «επιμηκύνσεις», ούτε οι τρόικες που τώρα θα τους βρούνε άλλο όνομα, μπορεί να τις πούνε και… περιστρόικες. Κάπως έτσι, λοιπόν, σε κάθε προηγούμενο λογαριασμό χρεών, επέρχεται -όπως περιέγραφε ο Λένιν- ένας «τοκογλυφικός επιπρόσθετος λογαριασμός πάνω σε εκείνον που 20 φορές ως τώρα πληρώθηκε».
Λένε ότι τα χρέη και τα ελλείμματα οφείλονται στο ότι «όλοι μαζί τα φάγαμε», ότι οφείλονται στην αμερημνησία του λαού, στην ευμάρεια, στο γεγονός ότι, σύμφωνα με κάποιους, είναι τεμπελχανάς και κοπρίτης. Οτι οφείλονται στους μισθούς και στις συντάξεις των δημοσίων υπαλλήλων. Πρόκειται για άθλιο ψέμα. Σημειώστε: Οι φόροι που θα πληρώσει ο λαός το 2014 ανέρχονται στα 45 δισ. ευρώ (Προϋπολογισμός 2014, Πίνακας 3.5 σ. 81). Οι μισθοί και οι συντάξεις δεν ξεπερνούν τα 17,7 δισ. ευρώ. (Πίνακας 3.10, σ. 89). Συνολικά, ο λάος έχει πληρώσει σε φόρους από το 20041 δισ. ευρώ (Πίνακας 3.6, σ. 82). Δηλαδή και οι μισθοί και οι συντάξεις πληρώνονται από τους φόρους του λαού, και ό,τι απομένει από αυτούς τους φόρους αντί να γυρίζει στον λαό, πάει κι αυτό κατά δεκάδες δισ. σε δανειστές.
Συμπέρασμα πέμπτο: Όσοι λένε τα περί «κοπρίτη» λαού, είναι οι  πραγματικοί πολιτικοί κοπρίτες. Τα χρέη, τα ελλείματα αλλά και τα πλεονάσματα είναι κομμάτια του συνολικού δημόσιου πλούτου, που λίγοι κηφήνες τον υπεξαιρούν διαχρονικά. Τα δάνεια που προκαλούν τα χρέη δεν πάνε σε μισθούς και συντάξεις εργαζομένων, όπως με θρασύτητα ισχυρίζονται οι «όλοι μαζί τα φάγαμε». Επιστρέφουν σχεδόν στο σύνολο τους σε δανειστές και τοκογλύφους! Τα δάνεια δεν πάνε στην Υγεία και στην τ Παιδεία. Πάνε στους τραπεζίτες, στους κεφαλαιοκράτες που τα απομυζούν για να χρηματοδοτούν τις μπίζνες και τις ανακεφαλαιώσεις τους.  Τα δάνεια δεν πάνε στο ανύπαρκτο κράτος Πρόνοιας. Πάνε για να καλύπτονται οι τρύπες από τις φοροαπαλλαγές, τις φοροελαφρύνσεις, τα «πακέτα» ενισχύσεων, τις επιχορηγήσεις προς την ολιγαρχία.
Για να βρούμε τι είδους είναι το χρέος αρκεί το εξής: Παίρνουμε τις διαρκείς φοροαπαλλαγές, τα θαλασσοδάνεια, τις χαριστικές ρυθμίσεις προς τα μονοπώλια, πολυεθνικές, εργολάβους και τραπεζίτες. Προσθέτουμε τις ΝΑΤΟϊκές δαπάνες στις οποίες οφείλεται τουλάχιστον το 1/4 του χρέους. Σ” αυτά προσθέτουμε την υπέροχη Ολυμπιάδα, που ακόμα δεν ξέρουμε πόσο κόστισε. Πάνω σε αυτά βάζουμε τις διαρκείς υπερκοστολογήσεις των δημοσίων έργων. Προσθέτουμε τις επίσης ολέθριες συνέπειες της λεγόμενης απελευθέρωσης της αγοράς ειδικά στον τομέα της μεταφοράς κεφαλαίων στο εξωτερικό. Βάζουμε ως κερασάκι στην τούρτα την πολιτική της υπονόμευσης και της διαφθοράς στις κρατικές επιχειρήσεις, τις μίζες, τις αρπαχτές κ.ο.κ. Αυτό που προκύπτει δεν είναι άλλο από το μέγεθος αλλά και τα αίτια του χρέους.
Συμπέρασμα έκτο: Έχουμε… «χρέος»! Το ευγενέστερο των «χρεών» του λαού, συνώνυμο της ίδιας του της ύπαρξης, είναι να οργανωθεί, να αντισταθεί και να διαγράψει το χρέος που όχι μόνο το έχει πληρώσει διπλό και τρίδιπλο, αλλά του λένε ότι θα το πληρώνουν και τα παιδιά του τα εγγόνια του, κι αυτό, το πληρωμένο χρέος, ποτέ δεν θα τελειώνει.
Αν κάτι απορρέει ως πολιτικό συμπέρασμα είναι ότι η λύση σε αυτή ατέλειωτη φρίκη δεν θα έρθει ούτε με την «επιμήκυνση» του χρέους ούτε με τα «κουρέματα», ούτε με λογιστικούς προσδιορισμούς για το ποιο είναι το «καλό» και ποιο είναι το «κακό» χρέος, ποιο είναι «επονείδιστο» χρέος και ποιο όχι. Το χρέος είναι όλο επονείδιστο και κυρίως είναι όλο πληρωμένο από έναν λαό που δεν είχε καμία οφειλή, αλλά το πλήρωσε. Εναπόκειται, τελικά, στον ίδιο τον λαό να επιβάλει μονομερώς (πώς αλλιώς;) εκείνες τις πολιτικές αποφάσεις που θα καταστήσουν το πληρωμένο χρέος και διαγραμμένο.
 http://vathikokkino.com/2014/03/