October 28th, 2011 | Author: kartesios 
Τουναντίον, θεωρώ εξοργιστικά υποκριτές όλους αυτούς που κάνουν κωλοτούμπες και πιρουέτες στις απόψεις τους, τολμώντας ταυτόχρονα να υποκριθούν τους αντικειμενικούς και ψύχραιμους.
Διαβάζω ότι η Δημοκρατική Αριστερά έβγαλε ανακοίνωση για τα σημερινά γεγονότα στις παρελάσεις, στην οποία σημειώνει «Η αγανάκτηση είναι δικαιολογημένη, όμως, είναι διαφορετικό από το να εμποδίζεται η παρέλαση, η οποία αναφέρεται στην τιμή και στη μνήμη του αντιφασιστικού αγώνα του ελληνικού λαού.
Είναι ενέργειες που τραυματίζουν τη δημόσια εικόνα της χώρας, αλλά και προσβάλουν μια σημαντική μέρα όπως η σημερινή που συμβολίζει το μεγάλο αντιφασιστικό αγώνα».
Είναι τουλάχιστον ανέντιμο, να εμφανίζονται σήμερα υπερασπιστές των παρελάσεων οι άνθρωποι και ο πολιτικός χώρος που στάθηκε εναντίον των παρελάσεων επί πολλά χρόνια και, μάλιστα, σε κάθε εθνική επέτειο διοργάνωνε συγκεντρώσεις «αντι – παρελάσεις» καταγγέλλοντας ως μιλιταριστικές τις επίσημες εκδηλώσεις.
Σήμερα η Δημοκρατική Αριστερά έριξε μαύρο δάκρυ επειδή δεν πραγματοποιήθηκε η παρέλαση. Μόλις προχθές (26 Οκτωβρίου 2011), η νεολαία της Δημοκρατικής Αριστεράς, έβγαλε ανακοίνωση στην οποία έγραφε «Οι νέες και οι νέοι της Δημοκρατικής Αριστεράς θέλουμε να δηλώσουμε την αντίθεσή μας στο θεσμό των μαθητικών παρελάσεων».
Σήμερα, στον τηλεοπτικό σταθμό ALTER ο κ. Θόδωρος Μαργαρίτης ως μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, εμφανίστηκε λάβρος κατά της «μειοψηφίας» που διέκοψε την παρέλαση και πρόσβαλε τη μνήμη των νεκρών και τον αγώνα που έδωσαν οι Έλληνες για την ελευθερία όπως και το θεσμό του προέδρου της Δημορκατίας.
Ως μέλος του ΣΥΡΙΖΑ, όμως ο κ. Θόδωρος Μαργαρίτης έγραφε στην «Αυγή» ότι οι παρελάσεις δεν είναι ζήτημα «χαμηλής πολιτικής», αλλά συγκροτούν καθημερινά το εθνολαϊκιστικό στερεότυπο που αντιμάχεται κάθε προσπάθεια εκσυγχρονισμού. Και φυσικά ζητούσε την κατάργηση των παρελάσεων.
Ο ίδιος κύριος, έγραφε στην «Αυγή», ως μέλος του ΣΥΡΙΖΑ: «Στην Ελλάδα, οι συγγενικές σχέσεις της Ν.Δ. με το ΛΑΟΣ, το παιχνίδι του ΠΑΣΟΚ με το συγκεκριμένο κόμμα την προεκλογική εποχή για αντι-Ν.Δ. σκοπιμότητες και η απουσία σταθερών μετώπων από το ΚΚΕ, διευκόλυναν την ισχυροποίηση του Καρατζαφέρη».
Σήμερα, είτε άκουγες τον … αντι-παρελασιακό Θόδωρο Μαργαρίτη της Δημοκρατικής Αριστεράς, είτε τον Μάκη Βορίδη του ΛΑΟΣ, είτε την Φωτεινή Πιπιλή της Ν.Δ., είτε τον Οδυσσέα Βουδούρη του ΠΑΣΟΚ, είτε την Ντόρα Μπακογιάννη της ΔΗ.ΣΥ., ήταν σαν να άκουγες ακριβώς τον ίδιο άνθρωπο να θρηνεί σπαρακτικά σαν πληρωμένη μοιρολογίστρα στην κηδεία κάποιου που σιχαινόταν όσο ζούσε.
Σήμερα, επιτέλους αποκαλύφθηκε και στον κάθε άσχετο πολίτη, ότι το σάπιο πολιτικό σύστημα στήθηκε σε μια παρωδία πολυκομματισμού. Είναι ενωμένο σφιχτά με τη νοσηρότητα της Εξουσίας. Φτύνει κατάμουτρα τον πολίτη και τον θεωρεί σκλάβο του. Το σημερινό πολιτικό σύστημα, θεωρεί δικαίωμά του να θέτει όρια στη διαμαρτυρία των πολιτών.
ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ., ΛΑΟΣ, Δημοκρατική Αριστερά και Δημοκρατική Συμμαχία αποτελούν συστατικά του ίδιου καθεστώτος που ξεπουλάει την Ελλάδα και απομυζά του Έλληνες.
Είναι εμφανές πλέον ότι αυτό το σύστημα πρέπει να καταργηθεί με κάθε τρόπο. Κι όταν λέω με κάθε τρόπο, το εννοώ. Έστω και διά της βίας. Η πλατεία Συντάγματος, υπήρξε και λειτουργεί ως ένα πολύ καλό τοπόσημο αναφοράς της αγανάκτησης των Ελλήνων.
Όμως, πιστεύω ότι η πιο αποτελεσματική αγανάκτηση θα γεννηθεί στις γειτονιές και θα κατέβει στους δρόμους, στις παρελάσεις, στις γιορτές. Μόνο αυτή μπορεί να ανατρέψει τη σαπίλα. Και φυσικά, οι αντιδράσεις αυτές θα είναι οργανωμένες. Ακόμη κι ένας παππούς να βγει σε μία γειτονιά για να πείσει τους υπόλοιπους να συμμετέχουν σε μία πορεία, ε οργανωτής θα είναι ο παππούς. Η δαιμονοποίηση των οργανωμένων αντιδράσεων παράγεται και βολεύει όσους δεν αντέχουν τις αντιδράσεις.
Σήμερα, ήταν μια πολύ όμορφη μέρα. Νομίζω ότι οι νεκροί του 1940, οι αληθινοί αριστεροί που βγήκαν στο αντάρτικο, όσοι πολέμησαν για να υπερασπιστούν την Ελλάδα, θα είναι πραγματικά και όχι τυπικά υπερήφανοι.
Σήμερα, η Δημοκρατία αισθάνθηκε υπερήφανη. Προστατέψαμε το θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας από τον Κάρολο Παπούλια. Προστατέψαμε το θεσμό των «επισήμων» από λαμόγια και ξεπουλημένους. Προστατέψαμε την αξιοπρέπειά μας από τα πολιτικά τζάκια, τους επαγγελματίες εξουσιαστές, τους κτηματομεσίτες που έκαναν οικόπεδο την Ελλάδα και θέλουν να την πουλήσουν.
Το κυριότερο όμως ήταν ότι σήμερα φωνάξαμε όλοι μαζί ότι η Χούντα είναι γυμνή. Πετάξαμε από πάνω της το μανδύα της δημοκρατικότητας. Ότι διώξαμε ανθρώπους από τις θέσεις που νόμιζαν ότι είμαστε υποχρεωμένοι να τους παραχωρήσουμε.
Είναι φυσικό, κάποιοι και ίσως αρκετοί, να τρομάζουν μπροστά σε τέτοιες αντιδράσεις. Να στέκονται με σκεπτικισμό απέναντί τους. Κάποιοι φοβούνται ότι θα «παρέμβει ο στρατός». Κάποιοι ότι «θα οδηγηθούμε στο χάος».
Με αυτούς τους φόβους ζουν δεκαετίες τώρα με σκυμμένο κεφάλι χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι ουσιαστικά η Εξουσία λειτουργεί υπό την προστασία ενός στρατιωτικού σώματος, που είναι τα ΜΑΤ, εξ ου και το χακί χρώμα των στολών τους. Άρα, ο στρατός έχει επέμβει στην πολιτική ζωή του τόπου εδώ και χρόνια.
Όσο για το χάος που φοβούνται, είναι αστείο, αλλά οι ίδιοι άνθρωποι που το φοβούνται δηλώνουν καθημερινά ότι «η Ελλάδα είναι ένα μπουρδέλο» εννοώντας ότι είναι ένα χάος. Άρα, τι χειρότερο μπορεί να συμβεί;
Τα όσα δηλώνουν ότι φοβούνται οι «σκεπτικιστές», τα βιώνουν εδώ και δεκαετίες. Τι μπορεί να τους τρομάξει; Μήπως το βόλεμα που έχουν ή το βόλεμα στο οποίο προσβλέπουν όταν οι «δικοί τους» θα ξανανέβουν στην εξουσία;
Ίσως. Έτσι έμαθαν κι έτσι ζουν. Λυπάμαι, όμως. Οι πολλοί έχουμε άλλα όνειρα και φιλοδοξίες. Έχουμε άλλες ελπίδες. Καλοί άνθρωποι οι «σκεπτικιστές». Ας συνεχίσουν να … σκεπτικίζονται, αλλά ας μην ενοχλούν. Ας καθίσουν στην άκρη. Διαφορετικά, είναι σα να διακόπτουν μια συζήτηση για να δηλώσουν ότι δεν έχουν άποψη επί του θέματος που συζητιέται.
Ο μόνος φόβος που έχω εγώ, είναι ότι μέσα σε αυτές τις διαδικασίες θα βρουν ευκαιρία κάποιοι χρυσαυγίτες και λοιπά νεοναζιστικά φίδια να προσπαθήσουν να μας χαλάσουν τη γιορτή. Όταν όμως τα έχεις βάλει με τον οργανωμένο φασισμό, τότε αυτά τα φίδια παίρνεις απόφαση ότι θα τα πατήσεις στο κεφάλι. Ναι, μόνοι μας. Φυσικά μπορούμε. Αν νικήσουμε τους φόβους μας, τότε ο κάθε χρυσαυγίτης θα ξαναμπεί στο αυγό που τον επώαζε ή θα τον λιώσουμε.
Σήμερα ήταν μία υπέροχη μέρα. Όλοι μαζί γιορτάσαμε το «ΟΧΙ» μας. Όλοι μαζί, εννοώ ΕΜΕΙΣ.
ΑΥΤΟΙ, δεν ξέρω τι έκαναν. Μόνο να σκούζουν τους άκουσα. Σιγά – σιγά, μέρα με την ημέρα, γίνεται το όνειρο πραγματικότητα. Να σταθούμε απέναντι. ΕΜΕΙΣ σε ΑΥΤΟΥΣ.
Το μπαστάρδεμα του «ναι μεν αλλά» είναι ο χειρότερος και ο πιο ύπουλος φασισμός. Ας τον τελειώσουμε για να πάμε μπροστά. Έχουμε και δουλειές. Πρέπει να ξαναχτίσουμε την Ελλάδα και να βοηθήσουμε όσους συνανθρώπους μας βασανίστηκαν «δημοκρατικά» από το καθεστώς. Αυτά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου