ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ : Οι τρεις κινήσεις που απομένουν στον πρωθυπουργό...

Όποιος, κύριε Παπανδρέου, επικαλείται τους μονοδρόμους, δεν λειτουργεί δημοκρατικά. Μονόδρομοι επικρατούν σε άλλα καθεστώτα. Της αρχής του ενός ανδρός... Για να φτάσεις στον τελικό προορισμό υπάρχουν και οι παρακαμπτήριοι... Που σε βγάζουν, σίγουρα με κάποια καθυστέρηση, αλλά ασφαλή και ζωντανό... Έστω με κάποιες ψιλοαμυχές...

Και ζείτε προσωπικά ο ίδιος, κύριε Παπανδρέου, αν αποφασίσετε να δείτε μ' ανοιχτά τα μάτια και όχι με παραμορφωτικούς φακούς, την οδυνηρή (όχι προφανώς για σας αλλά για τον ελληνικό λαό και τη χώρα) ωμή πραγματικότητα. Δύο χρόνια, και αυτός ο μονόδρομος, αντί να μας βγάλει στο ξέφωτο, μας έχει ρίξει πάνω στο παγόβουνο και ο μόνος που δικαιώνεται (άγνωστο με ποιο αντίτιμο) είναι ο δικός σας, ο κ. Παπακωνσταντίνου, που ανασύρατε από το καπέλο του ταχυδακτυλουργού. Δεν υπάρχει κανείς Έλληνας (ακόμα και οι γνωστοί πρόθυμοι και βασικά οι υποστηρικτές σας στα ΜΜΕ, που δεν χαρίζουν βέβαια την υποστήριξή τους αν δεν αποβλέπουν σε κάτι – και ξέρετε πολύ καλά ότι έχουν ετοιμάσει τις... μασέλες...) ή ξένος που να πιστεύει ότι η παράδοσή σας, σ' ό,τι διατάξει η Μέρκελ και οι κολαούζοι της, αλλάζει το παραμικρό προς το καλύτερο. Ότι προσφέρει κάποια ανάσα... Όλα οδηγούνται, τόπος και κοινωνία, ένα βήμα πριν από τον επικήδειο... Στη Μακαρία οδό... Όμως ο χρόνος δεν εξέλιπε για σας, κύριε Παπανδρέου. Μπορείτε να προλάβετε την κλεψύδρα... Αν γίνετε πραγματικός Παπανδρέου, γιατί αν από σεβασμό, λόγω του πρωθυπουργικού αξιώματος, σας είπαν Γιώργο, παραμένετε δυστυχώς Γιωργάκης... • Σας ζητάνε ένα σωρό, απολύσεις εξπρές, ξεπούλημα του πλούτου μας, που έχουμε απλώς την επικαρπία και τον χρωστάμε σ' αυτούς που τον δημιούργησαν και τον κράτησαν ανέπαφο και ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΟ, και το αίμα τρέχει ακόμα. Ζητάνε και τον αέρα μας, τον ήλιο μας, τα πάντα... Πηγαίνετε αύριο το πρωί στην κυρία Μέρκελ και ξεκάθαρα, ωμά, πέστε της: • Αγαπητή Άνγκελα, ζητάτε να απολύσω 30.000 με το... πρόσχημα της εφεδρείας; Μήπως είναι λίγοι; Εγώ στη διάθεσή σας... Μήπως να απολύσουμε 500.000, ακόμα και 1.000.000... Και να πάρετε ό,τι ποθεί η ψυχούλα σας, δημόσιες επιχειρήσεις, γη, θάλασσα, δίνοντας ό,τι προαιρείσθε.... Το κάνω αύριο το πρωί... Μόνο που, αγαπητή μου Άνγκελα, την επόμενη στιγμή 1.000.000 καλάσνικοφ θα είναι στους δρόμους... Και από κει θα αριβάρουν στις δικές σας χώρες... Και θα σας πνίξουν όλους... Εκτός κι αν το επιθυμείτε, αν ξύπνησε μέσα σας το σύνδρομο του Χίτλερ... Διάλεξε, Άνγκελά μου, εγώ φεύγω, σου αφήνω τα κλειδιά, και κατεβαίνω στην πατρίδα μου... Και μου τηλεφωνείς, έτσι για να τηρηθεί το σαβουάρ βιβρ... • Υπάρχει κι άλλος άσος που έχετε στην τσέπη σας, κύριε Παπανδρέου. Δεν μπορεί να μην έχετε συνειδητοποιήσει ότι το Μνημόνιο που αποδεχθήκατε, και χωρίς καν να του ρίξετε μια ματιά υπογράψατε, δεν έφερε την άνοιξη, όπως με θριαμβικούς τόνους μάς λέγατε, αλλά αντίθετα όλες οι προβλέψεις και οι προσδοκίες ήταν όνειρο απατηλό. Οι μόνοι κερδισμένοι από το ναυάγιο είναι οι καρδιακοί φίλοι μας, που τούτα τα δύο χρόνια, και ιδιαίτερα τους δύο τελευταίους μήνες, έβγαλαν όλο το μίσος που τρέφουν για την Ελλάδα (η κυρία Μέρκελ ξεπέρασε και τον Χίτλερ την περασμένη Κυριακή το βράδυ...), που κατοχύρωσαν με εμπράγματες εγγυήσεις τα δάνειά τους. Με την πρωτοφανή υποχώρησή σας να τους δώσετε το δικαίωμα της κατάσχεσης ακόμα και της Ακρόπολης... δεσμεύοντας την Ελλάδα ότι δεν θα επικαλεστεί την ασυλία της εθνικής κυριαρχίας! Δηλαδή, σε απλή γλώσσα, κάνατε πράξη αυτό που από τους πρώτους μήνες της πρωθυπουργίας σας είπατε, ότι έχουμε χάσει κομμάτι της εθνικής κυριαρχίας μας. Έχετε τη διέξοδο, την κίνηση που κάνατε εκείνο το μεσημέρι της Τρίτης 15 Ιουνίου, όταν έχοντας προφανώς καταρρεύσει από τις αποδοκιμασίες πηγαίνοντας προς τη Βουλή και τα μπουκάλια με νερό που πέταξαν στο αυτοκίνητό σας, τηλεφωνήσατε στον Σαμαρά, για μια κυβέρνηση χωρίς πρωθυπουργό εσάς... Το ανακαλέσατε βέβαια έπειτα από κάποιες ώρες, όταν αλαφιασμένη η οικογένεια και βλέποντας να χάνει το έδαφος κάτω από τα πόδια της (και τον θησαυρό μέσα από τα χέρια της...), σας μετέπεισε, και όχι γιατί δήθεν ο Σαμαράς αποκάλυψε ότι παραιτηθήκατε και πάμε για νέα κυβέρνηση... Τώρα χρειάζεται ένα βήμα πιο μπροστά... Μιλήστε με τον Σαμαρά, κάνετε αυτό που έκανε το 1952 ο Τσαλδάρης, που είχε την κοινοβουλευτική πλειοψηφία και πρόσφερε στον Σοφούλη πρωθυπουργία και κυβέρνηση με την πλήρη, χωρίς όρους στήριξή του. Και τότε έγιναν πάρα πολλά σωστά. Πείτε στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, φτιάξε όποια κυβέρνηση θέλεις, ανάλαβε ο ίδιος πρωθυπουργός, έχεις την εν λευκώ στήριξή μου και πάμε μαζί, παρέα και με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, στη Μέρκελ, απαιτώντας, ενωμένοι, επαναδιαπραγμάτευση όπως τη ζητάς. Και να δούμε τότε αν θα τολμήσουν να πάνε κόντρα. Όταν μάλιστα συνοδευτεί το «αίτημα» με την ωμή απειλή, που την τρέμει η «τρόικα» και όλοι οι Ευρωπαίοι, ότι μας δίνετε διέξοδο ΑΝΕΚΤΗ, που θα ξεσφίξει τη θηλιά από τον λαιμό του ελληνικού λαού, διαφορετικά τα τινάζουμε όλα στον αέρα, και σας παίρνουμε κι όλους εσάς μαζί μας και γαία πυρί μειχθήτω. Μια νέα έξοδος των πολιορκημένων από τη... σύγχρονη και πολιτισμένη Ευρώπη, ένα νέο Κούγκι... Το αντέχετε, κύριε Παπανδρέου; Κοιταχτείτε στον καθρέφτη και μιλήστε με τον εαυτό σας... • Αν όχι, άλλη λύση δεν έχετε, κύριε πρωθυπουργέ, από την παραίτηση... και την προσφυγή σε εκλογές. Να δοθεί η δυνατότητα στον λαό να αποφασίσει για την οικογένειά του, τα παιδιά του, τον τόπο του. Εκλογές που τρέμουν οι δικοί σας, φτάνοντας κάποιοι υπουργοί, που πριν έτρεχε η δημοκρατία από τα μπατζάκια τους, να λένε στα κανάλια, φτύνοντας στα μούτρα τους, ότι εκλογές τώρα θα είναι καταστροφή... Ε, αν είναι έτσι, κύριε Παπανδρέου, η λύση είναι απλούστατη. Βγάλτε ένα φιρμάνι αύριο το πρωί, α λα Παπαδόπουλος, αφού έτσι θέλουν υπουργοί σας, ότι «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» την κατάργηση των εκλογών! Δηλαδή το 1989 που γίνανε τρεις φορές εκλογές, ο πατέρας σας, ο Ανδρέας Παπανδρέου, που τις ζήτησε, επεδίωκε την καταστροφή της χώρας; Είσαστε με τα καλά σας; Οι εκλογές ξεσφραγίζουν το καζάνι... Προλαβαίνουν την εξέγερση... Αν δεν φοβάστε την κρίση του ελληνικού λαού, τότε μπορείτε να κάνετε το δημοψήφισμα μέσα σε 15-20 ημέρες, με ένα και μόνο ερώτημα: – Ναι ή όχι στην κυβέρνηση, την εμπιστεύεστε να μας σώσει... και ν’ αλλάξει τον τόπο; Ντόμπρα πράγματα, κύριε Παπανδρέου, κι όχι νεφελώδη και αλχημείες, για να παγιδεύσετε την ψήφο του λαού. Και κάνουν τραγικό λάθος εκείνοι που σας συμβουλεύουν ότι ο λαός, ο εργαζόμενος, ο συνταξιούχος, ο μικρομεσαίος, ο άνεργος, ο οικογενειάρχης που του κλέβουν τη ζωή, θα ψηφίσει για το αν θα έχει η Βουλή 200 ή 300 βουλευτές κ.ά. και δεν θα ρίξει «όχι» – μαύρο σ’ εκείνους που του έβαλαν το μαχαίρι στον λαιμό και τον βύθισαν στην κατάθλιψη (πολλοί είναι αυτοί που αυτοκτόνησαν), πολλαπλασίασαν τα λουκέτα και τον έφεραν ένα βήμα πριν από τη φυλακή... Κύριε πρωθυπουργέ, βρίσκεστε πρόσωπο με πρόσωπο απέναντι στον παππού Γεώργιο Παπανδρέου και στον πατέρα Ανδρέα Παπανδρέου. Έχετε χρέος να μη λασπώσετε, να μη διασύρετε, να μη ρίξετε στον Καιάδα της Ιστορίας το όνομα που σας κληροδότησαν... Ήταν το διαβατήριο, το μοναδικό προσόν με το οποίο ΔΙΟΡΙΣΤΗΚΑΤΕ βουλευτής και υπουργός και σας άνοιξε διάπλατα την πόρτα του Μαξίμου, και ακόμα και στενοί συνεργάτες του Ανδρέα σάς στήριξαν, παρότι δεν πίστευαν στις ικανότητές σας, με μόνη τους σκέψη ότι ο Βενιζέλος θα ήταν χειρότερη επιλογή... Θυμάσαι, Γιώργο, τη διαθήκη του πατέρα σου: «Αφήνω κληρονομιά στα παιδιά μου το όνομά μου». Σε εσένα, Γιώργο, έλαχε ο κλήρος (με τη συναίνεση μητέρας και αδελφών) να γίνεις η τρίτη πρωθυπουργική γενιά της δυναστείας. Τους χρωστάς να προστατεύσεις το όνομά τους, του πατέρα και του παππού, που ο ελληνικός λαός τον τίμησε τις μέρες της τυραννίας βαφτίζοντάς τον «Γέρο της Δημοκρατίας» και έπνιξε την Αθήνα η λαοθάλασσα στην κηδεία του. Δεν δικαιούσαι να το αμαυρώσεις. Μπορείς να το τιμήσεις... Από τη στιγμή που ξετινάξεις, σπάσεις τα δεσμά.