ΠΟΡΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

October 27th, 2011 | Author: kartesios

Η Ιστορία γράφει για έναν δικτάτορα: «Στις 28 Οκτωβρίου του 1940, στις 3 π.μ., ο Ιταλός πρέσβης επισκέφθηκε τον Μεταξά και του έδωσε τελεσίγραφο, με το οποίο ζητούσε να επιτραπεί η είσοδος και διέλευση των ιταλικών δυνάμεων από την Ελλάδα. Ο Μεταξάς αρνήθηκε να υπακούσει στο ιταλικό τελεσίγραφο για ελεύθερη είσοδο και διέλευση των ιταλικών στρατευμάτων από την Ελλάδα».
Η Ιστορία από σήμερα γράφει για ένα σοσιαλιστή, δημοκρατικά εκλεγμένο πρωθυπουργό: «Στις 27 Οκτωβρίου του 2011, στις 3 π.μ., ο πρωθυπουργός της Ελλάδας αποδέχτηκε την οριστική πρόταση της Γερμανίας και επέτρεψε την είσοδο και εγκατάσταση των Γερμανών στην Ελλάδα».
Η Ιστορία, επίσης, δε θα παραλείψει να γράψει στα κιτάπια της την μεγαλειώδη δήλωση του Γιώργου Παπανδρέου: «Συμφωνώ με τη θέση της κ. Μέρκελ για διαρκή παρουσία της τρόικας στην Ελλάδα ώστε όποτε προκύπτει πρόβλημα να λύνεται επί τόπου, αντί να γίνεται όλη αυτή η φασαρία κάθε τρεις μήνες».

Τουτέστιν, ο Γιώργος Παπανδρέου χαρακτήρισε επισήμως τη διαπραγμάτευση για τη σωτηρία της Ελλάδας και την υπεράσπιση της εθνικής κυριαρχίας ως «φασαρία»! Κι όμως, δε βρίσκεται ούτε ένας εισαγγελέας να τον παραπέμψει σε δίκη.
Η πόρνη Ιστορία είναι μεγάλη φαρσέρ. Λίγες ώρες μετά την παράδοση της Ελλάδας στους Γερμανούς, έβαλε τα παιδάκια στα σχολεία να λένε ποιηματάκια για τον ηρωισμό των Ελλήνων, τις μάχες που έδωσαν για την πατρίδα και το «ΟΧΙ» που βροντοφώναξαν μέσω ενός δικτάτορα.
Στις 05:37 το πρωί της 27^ης Οκτωβρίου του 2011, ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, ανακοίνωσε περιχαρής ότι έσωσε τη χώρα, παραχωρώντας την στους Γερμανούς. Λίγες ώρες αργότερα, νηπιαγωγοί, δάσκαλοι και καθηγητές μιλούσαν στους μαθητές τους για την ελληνική ψυχή, τον αγώνα για την ελευθερία, τη διαφύλαξη της εθνικής αξιοπρέπειας, τη μάχη εναντίον του κατακτητή.
Ίσως, μάλιστα, κάποιοι από αυτούς τους δασκάλους να τόνισαν με έμφαση ότι «ΟΧΙ, του Έλληνα ο τράχηλος ζυγό δεν υπομένει». Χαχαχαχαχα τι μαλακίες Θεέ μου. Πόση ξεφτίλα!
Ύστερα, λοιπόν, οι δάσκαλοι και οι καθηγητές υπενθύμισαν στους μαθητές ότι την επόμενη ημέρα θα έπρεπε να βρίσκονται στο καθορισμένο σημείο για να συμμετέχουν στην παρέλαση που γίνεται ώστε να τιμηθεί το «ΟΧΙ» στον Γερμανικό Άξονα.
Τσούλα Ιστορία, έβγαλες βρώμα ότι ξοφλήσαμε. Κι έχεις τόσο δίκιο. Ηττημένοι γονείς που θα πάνε αύριο στις επαρχιακές κεντρικές οδούς να θαυμάσουν τα ηττημένα καμάρια τους που θα παρελάσουν για ένα «ΟΧΙ» που έγινε «ΝΑΙ». Για την ήττα σε μια μάχη που ποτέ δε δώσαμε. Όπως έκαναν την Πέμπτη στη Θεσσαλονίκη. Λεβεντιά!
Κι ο θειός μου ο Αργύρης που νωρίς – νωρίς, νέο παιδί, έγινε κορνίζα με δίπλωμα και μετάλλιο επειδή σκοτώθηκε στην Πίνδο και ποτέ δεν τον βρήκε η γιαγιά μου για να τον θάψει, θα μουντζώνεται τώρα επειδή δεν έζησε να γίνει υπάλληλος τραπέζης.
Τσούλα Ιστορία, ας μας έμαθες ότι στις δημοκρατίες ο στρατός μιας χώρας υπάρχει για να τη φυλάει από εξωτερικούς εχθρούς. Μας δούλεψες κανονικά. Αύριο, για τις παρελάσεις υπάρχει διαταγή να μετατραπούν σε φύλακες των επισήμων ακόμη και ένστολοι του ελληνικού στρατού, μην τυχόν και πεταχτεί κάνα αυγό.
Αύριο, Τσούλα Ιστορία, για πρώτη φορά οι Έλληνες θα αντιμετωπιστούν ως εξωτερικός εχθρός, ενώ την πατρίδα που θα φυλάσσεται θα την υποκριθούν τα λαμόγια στις εξέδρες.
Τσούλα Ιστορία, μας γάμησες ή σε γαμήσαμε; Αυτή την απορία πρέπει μέσα μου να την απαντήσω κάποια στιγμή.