«Ελάτε να παλέψουμε όλοι μαζί»

Οι γυναίκες της Χαλκιδικής μιλάνε στην «Εφ.Συν.» για τον αγώνα τους ενάντια στην εξόρυξη χρυσού, για τις προσωπικές τους ιστορίες, για τη βία, για τις προφυλακίσεις των συγχωριανών τους και ζητούν συμπαράσταση από τις γυναίκες όλης της Ελλάδας

«Τα παιδιά βιώνουν μιαν ανομική κοινωνία κι εμείς πρέπει να τους κάνουμε να πιστέψουν στη δημοκρατία»

«Δεν θα έχουμε αέρα να αναπνεύσουμε, θα αναγκαστούμε να φύγουμε μετανάστες»

Ρεπορτάζ: Ντίνα Δασκαλοπούλου, φωτογραφίες: Κατερίνα Σεϊτανίδου

Κάθε φορά που σφίγγουν στην αγκαλιά τους τα τρομοκρατημένα τους παιδιά. Κάθε φορά που παρηγορούν τις φοβισμένες τους μανάδες. Κάθε φορά που προσπαθούν να ηρεμήσουν τους εξοργισμένους τους άντρες. Κάθε στιγμή, όλες αυτές τις μακρόσυρτες μέρες που οι συγχωριανοί τους παραμένουν φυλακισμένοι, οι γυναίκες της Χαλκιδικής ζουν μιαν απέραντη μοναξιά. «Γι’ αυτό σήμερα βγάζουμε αυτήν την επιστολή προς τις γυναίκες της υπόλοιπης Ελλάδας: Για να νιώσετε τι σημαίνει να είσαι μάνα, σύζυγος, κόρη σ’ αυτή τη γωνιά που η δημοκρατία έχει καταλυθεί», λέει η Μελαχροινή Λιάκου, φορώντας το αιώνιο μπλουζάκι «Οχι στην εξόρυξη χρυσού».

Mαζεύουν υπογραφές 

Δυο μέρες τώρα σαρώνουν τα χωριά και μαζεύουν υπογραφές «για τον αγώνα μας και για να αποφυλακιστούν τα παλικάρια μας». Αγρότισσες, νοικοκυρές, επιστημόνισσες, πιτσιρίκες και ηλικιωμένες, μέχρι χτες βράδυ χιλιάδες γυναίκες είχαν υπογράψει την επιστολή. Η Ευαγγελία Χρυσούλη –μια ηλικιωμένη νοικοκυρά- είναι μία από αυτές: «Από τότε που έχασα το δικό μου παιδί, τα βλέπω όλα σαν δικά μου. Αν ήταν τόσο άδικα ο δικός μου γιος στη φυλακή, ή θα σκότωνα ή θα σκοτωνόμουν. Τι Πάσχα θα κάνουν αυτοί οι γονείς; Εχω φάει ατελείωτα χημικά, με έχουν σύρει οι μπάτσοι στις Σκουριές, τα έχω αντέξει όλα. Αλλά αυτή την αδικία δεν την αντέχω». «Ξέρω αυτά τα δυο παιδιά από μικρά, ο ένας ήταν συμμαθητής του γιου μου», λέει η Κατερίνα Φόρα. «Δεν έχω λέξεις να μιλήσω στη μάνα του. Τι να της πω; Οι γονείς τους κλαίνε και σωπαίνουν, φοβούνται κι ελπίζουν». Δίπλα στην Κατερίνα κάθεται η Γώγα Μαρίνου, που πριν από λίγες μέρες συγκίνησε το πανελλήνιο τραγουδώντας με μια ντουντούκα έξω από την ασφάλεια: «Τα ΜΜΕ τούς παρουσιάζουν σαν στυγνούς δολοφόνους. Είναι δυο οικογενειάρχες, βιοπαλαιστές, ντόμπρα παλικάρια. Εμάς είναι τα παιδιά μας. Γυρεύω το γιο μου, την κόρη μου θέλω. Αυτό είναι το δικό μας τραγούδια πια».

Η Μαρία είναι 18 χρόνων. Ο γιος ενός εκ των δυο κρατουμένων ήταν συμμαθητής της: «Εχασα τον πατέρα μου πριν από ένα χρόνο. Δεν ξέρω τι είναι χειρότερο: Να πεθαίνει ο μπαμπάς σου ή να σ’ τον παίρνουν ξαφνικά μες στη νύχτα και να τον κλείνουν σ’ ένα μπουντρούμι; Τα παιδιά έχασαν όλη τη ζωή τους από εκείνο το βράδυ». Ολα τα παιδιά που μπήκαν στο στόχαστρο της καταστολής έχουν χάσει τη ζωή τους εδώ και καιρό. «Ακόμα και στις ζωγραφιές τους σχεδιάζουν φωτιές, μπλόκα, ξύλο και ΜΑΤ», μας λέει η εκπαιδευτικός Τάνια Λούπου. «Στο μάθημα της Γλώσσας δόθηκε η εξής άσκηση: Ο δήμαρχος της πόλης σας θέλει να χτίσει στο μοναδικό πάρκο. Τι κάνετε; Τα παιδιά λοιπόν απάντησαν: “Κλείνουμε το πάρκο με κορδέλες, κάνουμε διαδήλωση κι αν ο δήμαρχος δεν ακούσει, θα τα κάψουμε όλα”. Κι εγώ πρέπει να πείσω τα παιδιά αυτά που έχουν υποστεί τόση βία ότι η βία δεν είναι λύση, ότι στη δημοκρατία συζητάμε, ότι η αστυνομία δεν είναι οι κακοί, αλλά μας προστατεύουν. Τα παιδιά βιώνουν μιαν ανομική κοινωνία κι εμείς πρέπει να τους κάνουμε να πιστέψουν στη δημοκρατία». «Μέχρι την Κυριακή που τους προφυλάκισαν, είχαμε ακόμα μια ελπίδα, μετά χάθηκαν όλα», λέει η Ειρήνη Κορδερά. «Δεν περιμέναμε τίποτα από τους ξεπουλημένους πολιτικούς, ούτε από τους καναλάρχες εργολάβους. Αλλά περιμέναμε πολλά από τη Δικαιοσύνη. Δύο αγωνιστές είναι στη φυλακή. Ο μεγαλύτερος θυμός, η μεγαλύτερη απογοήτευση ήρθε από τη Δικαιοσύνη.

Απογοήτευση

Ο νυν υπουργός Δικαιοσύνης έχει κάνει αγώνες για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Τώρα τι κάνει; Τι γυρεύει ως υπουργός μέσα σε μια τέτοια κυβέρνηση; Αν δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα, αν δεν μπορεί να υπερασπιστεί τη δημοκρατία και το κράτος δικαίου, να φύγει». «Εγώ εκπλήσσομαι συνεχώς από το πόσο εγκληματικοί μπορεί να γίνουν οι άνθρωποι», λέει η εκπαιδευτικός Σοφία Μπέλλα από την Ουρανούπολη. «Η εξουσία έχει παίξει αυτό το παιχνίδι άπειρες φορές, ξέρει και τη στρατηγική και τις τακτικές και τις μεθόδους. Τους προφυλάκισαν εν ριπή οφθαλμού με κινηματογραφικό τρόπο λες και είναι οι χειρότεροι εγκληματίες. Εμείς είμαστε πρωτάρηδες σε τέτοιες μάχες, αλλά μαθαίνουμε γρήγορα». «Δεν παρακαλάμε κανέναν πολιτικό και κανέναν δικαστή, αντιθέτως τους φέρνουμε ενώπιον των ευθυνών τους», λέει η Σοφία Μαυροκεφαλίδου από τα Νέα Ρόδα. «Ξέρουμε ότι είναι πολιτική η δίωξη, ξέρουμε ότι είναι και οι δυο πολιτικοί κρατούμενοι, ξέρουμε ότι οι πρακτικές που ακολουθεί η αστυνομία θυμίζουν χούντα. Γυναίκες της Ελλάδας, δημοκρατία εάλω! Αγωνιζόμαστε».

“Εχθρικό κράτος”

«Είμαστε μόνοι απέναντι σ’ ένα εχθρικό κράτος», λέει η Κατερίνα Κολιότσα από τη Μεγάλη Παναγία. «Η μόνη μας ελπίδα πια είναι στους συμπολίτες μας, σ’ εσάς. Στο δικό μου χωριό έχουμε μεταλλωρύχους. Στη μοναδική πλατεία γίνονται επεισόδια κάθε μέρα: βρισίδια, απειλές, απρέπειες. Σε κάθε γωνία υπάρχει αστυνομία κι οι ασφαλίτες είναι παντού». Κι η συγχωριανή της αγρότισσα Σουσάνα Μοσχοπούλου συμπληρώνει: «Εφτά χρόνια παλεύουμε για να πείσουμε τους ανθρώπους πως όσο ωραία και να είναι η αυλή και το σαλόνι σου, αν δεν έχει αέρα να αναπνεύσεις, δεν έχει καμία σημασία. Το χωριό είναι σε ευθεία απόσταση 3 χιλιομέτρων από το σημείο όπου θα γίνει η ανοιχτή εξόρυξη. Δεν θα έχουμε αέρα να αναπνεύσουμε, θα αναγκαστούμε να φύγουμε μετανάστες. Οπως πάει η Ελλάδα, θα πρέπει να γυρίσουμε στον πρωτογενή και τον δευτερογενή τομέα. Εμείς τι θα κάνουμε; Δεν θα έχουμε ούτε καν γη να σταθούμε. Γι’ αυτό σας καλούμε σαν γυναίκες, εκλεγμένες σε θεσμικά όργανα, επιστήμονες, δημοσιογράφοι, πολιτικοί να σκεφτείτε: Τι θα κάνατε αν τα παιδιά σας δεν είχαν αέρα, γη και νερό;»

«Κάθε τόπος αυτή τη στιγμή δίνει τον αγώνα του, αφού δεν έχουν αφήσει γωνιά της Ελλάδας που να μην ξεπουλάνε», λέει η Αυγή Καραμανλή από τα Νέα Ρόδα. «Εφεραν μια τεχνητή κρίση για να τα αρπάξουν όλα και να εγκαταλείψουν τη χώρα μετά. Μπορεί εμάς να μας πάγωσαν για λίγο με τις προφυλακίσεις, αλλά ο αγώνας μας δεν θα σταματήσει. Η χώρα δεν πωλείται. Τέλος».

«Σας καλούμε όχι μόνο να έρθετε όλες στη Χαλκιδική, να γνωριστούμε και να παλέψουμε μαζί», λέει η Ευαγγελία Χρυσούλη. «Μας έκαναν ένα καλό όλα αυτά: μας θύμωσαν, μας σήκωσαν από τον καναπέ και τα τούρκικα σίριαλ. Σηκωθείτε κι εσείς. Αύριο θα είναι τα δικά σας παιδιά. Ολες μαζί θα νικήσουμε. Το δίκιο πάντα πάει στον τόπο του».

 ………………………………………………….

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΓΥΝΑΙΚΩΝ 

«Πιστεύαμε ότι η ΕΛ.ΑΣ. υπάρχει για να προστατεύει τους πολίτες»

“Λένε ότι υπερασπίζονται τη νομιμότητα! Καταπατώντας νόμους και δικαιώματα;

“Λένε ότι προωθούν με κάθε κόστος τις επενδύσεις προς όφελος του λαού! Ασκώντας βία και τρομοκρατία στο λαό;

“Λένε ότι οι αποφάσεις της Δικαιοσύνης πρέπει να είναι σεβαστές! Προκαταβάλλοντάς τες και αγνοώντας τες όταν δεν συμφωνούν;

“Λένε ότι υπερασπίζονται τη δημοκρατία! Προσβάλλοντας το τεκμήριο της αθωότητας που είναι μια από τις θεμελιώδεις αρχές της;»

Είμαστε οι προγιαγιάδες που ζήσανε την Κατοχή κι αποφασίσαμε ποτέ ξανά φασισμός. Είμαστε οι γιαγιάδες που ζήσανε τον Εμφύλιο κι είπαμε ποτέ ξανά πόλεμος. Είμαστε οι μάνες που είδαμε τα παιδιά μας μετανάστες κι είπαμε πότε πια ρατσισμός. Είμαστε οι κόρες που ζήσαμε τη χούντα κι είπαμε ποτέ ξανά απολυταρχικό καθεστώς. Είμαστε οι εγγονές που δε ζήσανε ούτε Κατοχή, ούτε Εμφύλιο, ούτε μετανάστευση, ούτε χούντα και τώρα τα ζούμε όλα μαζί. Είμαστε οι δισέγγονες που ονειρεύονται, ελπίζουν και απαιτούν ένα καλύτερο αύριο.

Μέχρι πριν λίγο καιρό δεν ξέραμε πόσο τσούζουν τα χημικά, τι είναι το Μαλόξ, τι σημαίνει ΜΑΤ, ΟΠΚΕ, ΕΚΑΜ. Μέχρι πριν λίγο καιρό πιστεύαμε ότι η ΕΛ.ΑΣ. υπάρχει για να προστατεύει τους πολίτες. Πιστεύαμε ότι το κράτος και οι λειτουργοί του βρίσκονται εκεί για να προάγουν τα συμφέροντα των πολιτών και να διασφαλίζουν τα δικαιώματά τους.

Μας έριξαν χημικά, μας κυνήγησαν, μας χτύπησαν, μας συνέλαβαν, μας ανέκριναν, μπούκαραν στα σπίτια μας και στα σχολεία μας. Μας κατηγόρησαν ότι δε σεβόμαστε τους νόμους. Μας χαρακτήρισαν αμόρφωτες, απληροφόρητες, ανυπάκουες, ψεύτρες – μέχρι και τρομοκράτισσες!

Ολα αυτά τα αντέξαμε. Αλλωστε εμείς φέραμε τα παιδιά μας στον κόσμο με ανείπωτο πόνο και τα μεγαλώνουμε με απίστευτο κόπο. Δεν μας πτοούν οι τρομοκρατικές τους πρακτικές. Τώρα όμως χτυπάνε τους εγγονούς, τους γιους, τους πατεράδες, τους αδερφούς μας. Τους αρπάζουνε μες στη νύχτα μπροστά στα τρομαγμένα μάτια των παιδιών μας. Τους κλειδώνουν στις φυλακές σαν κοινούς εγκληματίες με κατασκευασμένες κατηγορίες.

Καλούμε τις γυναίκες όλης της Ελλάδας, όλου του κόσμου, να σταθούν δίπλα στον αγώνα μας. Σ’ έναν αγώνα αξιοπρέπειας.

Σ’ έναν αγώνα για την προστασία του μέλλοντος των παιδιών μας, του περιβάλλοντος και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Σ’ έναν αγώνα όπου οι ζωές των παιδιών μας να είναι πάνω απ’ τα κέρδη των εταιρειών. Κάνουμε έκκληση σε όλες σας! Ζητάμε τη στήριξη, συμπαράσταση και αλληλεγγύη σας, με όποιο τρόπο μπορείτε!

Καταγγέλλουμε την κατασκευή ενόχων και την ποινικοποίηση κοινωνικών αγώνων. Καταγγέλλουμε την αστυνομική βία, την κρατική καταστολή και τις δικονομικές αυθαιρεσίες. Καταγγέλλουμε τις τηλεοπτικές δίκες και καταδίκες. Απαιτούμε την αποφυλάκιση των πατεράδων, γιων και αδερφών μας. Απαιτούμε άμεση, δίκαιη, αμερόληπτη και διαφανή απόδοση δικαιοσύνης. Σε κάθε άλλη περίπτωση θα μας βρούνε απέναντί τους. Εμάς, τις προγιαγιάδες, τις γιαγιάδες, τις μάνες, τις κόρες, τις εγγονές και τις δισέγγονες. Ολες μας!

……………………………………………………………. 

«Απόλυτη εκτροπή των θεσμών»

Δικονομικές εκτροπές και μεθοδευμένη διαδικασία παγίδευσης των δύο προφυλακισμένων για την επίθεση στις Σκουριές, καταγγέλλει σε αναφορά του προς τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου ο Βασίλης Καπερνάρος. Η αναφορά, που κοινοποιείται τόσο στον υπουργό Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων όσο και στον πρόεδρο του Αρείου Πάγου καταγγέλλει αντιδικονομική συμπεριφορά των δικαστικών και εισαγγελικών λειτουργών, οι οποίοι μετείχαν στη μέχρι τώρα ποινική διαδικασία, και ζητά από τον εισαγγελέα να διερευνήσει αν συντρέχει περίπτωση τέλεσης ποινικών αδικημάτων ή πειθαρχικών παραπτωμάτων. Ως ατράνταχτη απόδειξη της μεθοδευμένης προσπάθειας παγίδευσης των εντολέων του και φαλκίδευσης των νόμιμων υπερασπιστικών δικαιωμάτων τους, ο κ. Καπερνάρος αναφέρει το γεγονός ότι στις 28 Φεβρουαρίου, η εισαγγελέας Πρωτοδικών Χαλκιδικής διέταξε άρση του τηλεφωνικού απορρήτου των επικοινωνιών σε βάρος «πιθανών δραστών». Λίγες μέρες αργότερα, στις 7 Μαρτίου, οι δυο προφυλακισμένοι κλήθηκαν να καταθέσουν ενόρκως ως μάρτυρες και όχι ως ύποπτοι, στερούμενοι κατ’ αυτόν τον -κάκιστα μεθοδευμένο, όπως τον αποκαλεί ο κ. Καπερνάρος- τρόπο τα νόμιμα υπερασπιστικά τους δικαιώματα. Οι δυο δεν γνώριζαν ότι φέρονταν, ήδη, ως «πιθανοί δράστες» για σοβαρότατες αξιόποινες πράξεις, κατά παράβαση σωρείας διατάξεων του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας. Ο συνήγορος υπεράσπισης καταγγέλλει ότι κατά παράβαση των θεσμικών εγγυήσεων και των δικονομικών κανόνων, οι εντολείς του υπεβλήθησαν σε λήψη γενετικού υλικού (DNA), χωρίς ακόμα να έχουν καταστεί κατηγορούμενοι και ενώ, ακόμη, είχαν την ιδιότητα του μάρτυρα, προκειμένου να παγιδευτούν. Ο κύριος Καπερνάρος καταγγέλλει πως «ο ανακριτής εξέδωσε ένταλμα σύλληψης, απειθαρχώντας στις επιταγές του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας και ενεργώντας εκτός του πλαισίου του νόμου, και παραβλέποντας (ηθελημένα;) ότι οι ως άνω εντολείς του διέθεταν γνωστή και μόνιμη διαμονή, δεν είχαν απασχολήσει καθ’ οιονδήποτε τρόπο τις Αρχές, κυρίως, είχαν συνεργασθεί από την πρώτη στιγμή με τις Αρχές». Κάνοντας ένα βήμα παραπέρα, ο κ. Καπερνάρος διαπιστώνει «απόλυτη εκτροπή των θεσμών, των δικονομικών κανόνων και εγγυήσεων» στο γεγονός πως οι εντολείς του δεν απολογήθηκαν εντός του δικαστικού μεγάρου, αλλά στο κτίριο της Αστυνομίας, με την έγκριση του προϊσταμένου της Εισαγγελίας Εφετών, κ. Γιαννάκη.

 http://antigoldgreece.wordpress.com/2013/04/25/elate-na-palepsoume/