Ουφ, ανακουφίστηκα! Η ρύπανση δεν είναι στις Σκουριές, είναι 5 χλμ μακρυά! (φωτογραφίες)

Μια οφειλόμενη απάντηση στην κ. Χριστίνα Ταχιάου

Χαμός έγινε στο διαδίκτυο με την παρακάτω φωτογραφία από το Στρατώνι… Η φωτογραφία κυκλοφόρησε στο Τwitter με το hashtag #skouries ως απεικόνιση της ρύπανσης της περιοχής από τα μεταλλεία.

Ακολούθησαν ποικίλες κατηγορίες για “απάτη” και “προπαγάνδα”, με πλέον αξιοσημείωτο το άρθρο της Χριστίνας Ταχιάου “Η λάσπη και ο γύρος του κόσμου”, που δημοσιεύτηκε στο protagon.gr. Η κ. Ταχιάου έσπευσε να κάνει τη φοβερή “αποκάλυψη” ότι οι Σκουριές δεν είναι παραθαλάσσιες (!) για να καταλήξει ότι …το Στρατώνι είναι πεντακάθαρο και να πάμε για μπάνιο!

Θέλουμε να πιστεύουμε ότι η συγγραφέας του άρθρου που καταγγέλει “προπαγάνδα” παρασύρθηκε απλώς  από τον τουιτερικό της αναλφαβητισμό και δεν είχε άλλα κίνητρα. Γιατί μεταξύ μας, κυρία Χριστίνα, λίγο να ξέρεις από Twitter καταλαβαίνεις αμέσως ότι το #skouries δεν είναι τοπωνύμιο, αλλά μια λέξη-κλειδί που αφορά τα μεταλλεία και την επένδυση χρυσού στη Χαλκιδική ΓΕΝΙΚΩΣ. Δηλαδή #skouries είναι οι Σκουριές, αλλά είναι και το Στρατώνι και η Ολυμπιάδα και η Μ.Παναγία και η Φισώκα και η Τσικάρα κλπ. Το #skouries μπορεί επίσης να μπει – και μπαίνει, κατά κόρον – και σε tweets που αφορούν την Ινδονησία, τον Αμαζόνιο ή την Παπούα Νέα Γουινέα που έχουν παρόμοια προβλήματα.

Ας ξαναπούμε λοιπόν τα γνωστά και αυτονόητα: Οι Σκουριές είναι στο βουνό και όχι στη θάλασσα! Στις Σκουριές δεν υπάρχει ακόμα μεταλλείο. Άρα η περίφημη φωτογραφία δεν δείχνει ρύπανση από το Επενδυτικό Σχέδιο της εταιρείας ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ, αφού αυτό δεν έχει ακόμα υλοποιηθεί.

ΔΕΙΧΝΕΙ ΟΜΩΣ, το σοβαρό πρόβλημα ρύπανσης που έχει δημιουργήσει στην περιοχή μας η ΥΠΑΡΧΟΥΣΑ  μεταλλευτική δραστηριότητα. Η ρύπανση της ευρύτερης περιοχής Στρατωνίου-Στρατονίκης από μεταλλευτικά απόβλητα και όξινη απορροή είναι τεκμηριωμένη από πλήθος μελετών που είναι στη διάθεση του κάθε ενδιαφερόμενου και αδιάψευστη.

Η φωτογραφία είναι από μια θεομηνία που έπληξε το Στρατώνι στις 10 Φεβρουαρίου 2010. Σωστό. Το Στρατώνι απέχει 5 χλμ από τις Σκουριές. Κι αυτό σωστό. Τη θεομηνία δεν την προκάλεσε ούτε η εταιρεία ούτε το μεταλλείο και κανείς δεν το ισχυριστηκε, ούτε τώρα ούτε τότε. Για του λόγου το αληθές δείτε τις αναρτήσεις μας εκείνων των ημερών εδώ κι εδώ. Η Ομάδα εργασίας του ΤΕΕ που ήρθε στην περιοχή έβγαλε ένα πόρισμα σχετικά με τα ΑΙΤΙΑ της φυσικής καταστροφής, που μπορείτε να διαβάσετε εδώ.  Όπως όμως θα διαπιστώσουν οι αναγνώστες, το ΤΕΕ απέφυγε να ανοίξει το θέμα του του χημισμού των υλικών που οι ορμητικοί χείμμαροι κατέβασαν στο Στρατώνι.

Ήταν κοινή λάσπη αυτό που πλημμύρισε το Στρατώνι;

Άποψη του όρμου Στρατωνίου από το Κλεισούρι, Φεβρουάριος 2010

Κατηγορηματικά όχι! Σε ολόκληρη την περιμετρική ζώνη του Στρατωνίου υπάρχουν από την εποχή της Α.Ε.Ε.Χ.Π.&Λ. διάσπαρτοι  σωροί θειούχων μεταλλευμάτων,  μεταλλευτικών αποβλήτων και “στείρων” που από τότε δρουν  σαν μόνιμες πηγές ρύπανσης των υδάτων και των εδαφών. Ένας τέτοιος σωρός θειούχων “στείρων” υπήρχε στην κοίτη του ρέματος “Αργυρώ” που προκάλεσε τη μεγάλη καταστροφή του Φεβρουαρίου 2010. Μαζί λοιπόν με την κοινή λάσπη και τα συνήθη φερτά υλικά που κουβαλάνε τα ρέματα στη διάρκεια παρόμοιων πλημμυρικών φαινομένων, το ρέμα της “Αργυρώς” έφερε μαζί του στείρα μεταλλείου που έχουν χαρακτηριστική εμφάνιση, γνωστή σε όλους τους κατοίκους της περιοχής:

Παράλληλα, το διπλανό ρέμα της “Καρβουνόσκαλας” κουβαλούσε τα δικά του απόβλητα, από τις αποθέσεις της “πλατείας Καρρά” και της “στοάς 53″. Τις αποθέσεις αυτές υποτίθεται ότι τις είχε “καθαρίσει” η προηγούμενη εταιρεία TVX, και το ίδιο ισχυριζόταν και η European Goldfields. Στην πραγματικότητα δεν έγινε τίποτα.

Επίσης μέσα στο χωριό κυλούσαν τα όξινα νερά του μεταλλείου από τη στοά “53″, αφού η μονάδα επεξεργασίας των νερών/υγρών αποβλήτων είχε τεθεί εκτός λειτουργίας. Οι μαρτυρίες των κατοίκων και επισκεπτών του Στρατωνίου κατά τις πρώτες 1-2 μέρες έκαναν λόγο για νερά “που έκαιγαν και βρωμούσαν θειάφι”. Τα κίτρινα νερά της φωτογραφίας δεν είναι “λάσπη” κ. Χριστίνα!

Και επειδή η κοινή λάσπη είναι βαριά και δεν μπορεί να μεταφερθεί σε μεγάλη απόσταση μέσα στη θάλασσα, σε αντιθεση με τα κοκκινοκίτρινα νερά του μεταλλείου, η εικόνα του όρμου του Στρατωνίου όπως την κατέγραψε εκείνη τη μέρα (10/2/2010) η Αερολέσχη Θεσσαλονίκης ήταν η εξής:

Επίσης, η κοινή λάσπη δεν “βάφει” κατά τον τρόπο που δείχνει η επόμενη φωτογραφία, τραβηγμένη αρκετές μέρες μετά τη θεομηνία:

Τα “κόκκινα” όξινα νερά δημιουργούνται μέσα στο δίκτυο των υπόγειων στοών των μεταλλείων Μαντέμ Λάκκου- Μαύρων Πετρών από το φαινόμενο της όξινης απορροής, της οξείδωσης δηλαδή των θειούχων ορυκτών υπό την επίδραση του νερού και του αέρα. Η οξείδωση δημιουργεί θειϊκό οξύ το οποίο απελευθερώνει μέσα στο νερό μέταλλα από τα πολυμεταλλικά ορυκτά της περιοχής. Τα κίτρινα και κόκκινα οξείδια του σιδήρου “φαίνονται” λόγω χρώματος, όμως τα κόκκινα νερά έχουν σημαντικές συγκεντρώσεις διαφόρων βαρέων τοξικών μετάλλων που διαλυτοποιούνται από τα οξέα.

Γι’αυτό θεωρούνται υγρά βιομηχανικά απόβλητα και πρέπει να περάσουν από χημική επεξεργασία για να γίνουν κατάλληλα για απόρριψη στη θάλασσα. Στο Στρατώνι υπάρχει μονάδα επεξεργασίας αυτών των νερών η οποία όμως, αφ’ενός δεν καταφέρνει να συλλέξει όλα τα νερά των υπογείων και αφ’ετέρου από καιρό σε καιρό παύει να λειτουργεί. Το να κυλάνε τα κόκκινα νερά μέσα στο χωριό δεν είναι δυστυχώς και τόσο σπάνιο φαινόμενο. Η παρακάτω φωτογραφία είναι περσινή: Ιούνιος 2012.

Επιπλέον οξύτητα (άρα ρύπανση) δημιουργείται από τις διάσπαρτες αποθέσεις εξορυκτικών υλικών και κυρίως από τους χώρους απόθεσης Καρακόλι και Σεβαλιέ, μεταξύ Στρατωνίου και Στρατονίκης, όπου βρίσκονται περίπου 3 εκατ τόνοι τοξικών αποβλήτων.

Υποτίθεται ότι η ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ θα “απορρυπάνει” το Στρατώνι και θα “σταματήσει” την όξινη απορροή. Αυτό που αποκρύπτει όλη αυτή η φιλολογία περί της  “απορρύπανσης” που θα κάνει η εταιρεία είναι ότι στη θέση όπου σήμερα βρίσκεται το Καρακόλι θα δημιουργηθεί ένας νέος χώρος απόθεσης ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΩΝ αποβλήτων για 20 εκατ. τόνους! Αυτά τα νέα απόβλητα που θα μας φορτώσει η εταιρεία θα προέλθουν από  τις νέες μεταλλευτικές δραστηριότητες που προγραμματίζονται, δηλαδή από το ξεκοίλιασμα του Κάκαβου.

Οι φωτογραφίες από το Δούναβη και το …Γιανγκτσέ στις οποίες μας παραπέμπει “για να χαλαρώσουμε” η κ. Χριστίνα είναι εντυπωσιακές μεν, άσχετες δε και ως εκ τούτου παραπλανητικές – για να μη χρησιμοποιήσω κι εγώ τη λέξη “προπαγάνδα” που θα ταίριαζε ίσως καλύτερα. Ωστόσο μία από αυτές δεν είναι καθόλου άσχετη με το θέμα μας, αν και προφανώς η ίδια δεν έχει τις γνώσεις για να το αντιληφθεί.

Το κόκκινο χρώμα του ποταμού Κολοράντο (που στα ισπανικά σημαίνει “χρωματισμένος”) οφείλεται σε εκτεταμένη όξινη απορροή, φυσική και ανθρωπογενή, γιατί ο μεγάλος αυτός ποταμός και οι παραπόταμοί του διασχίζουν περιοχές με θειούχα ορυκτά και πολλά μεταλλεία (διαβάστε εδώ).

Δεν είναι τυχαία η ομοιότητα των δυο φωτογραφιών: Η επάνω δείχνει τον Κολοράντο στην Γιούτα, η κάτω τη συμβολή του Κοκκινόλακκα με τον καθαρό Ασπρόλακκα, μεταξύ Στρατωνίου και Ιερισσού. Όλα τα νερά της λεκάνης απορροής του Κοκκινόλακα είναι επιβαρυμένα από την όξινη απορροή και είναι ακατάλληλα για ύδρευση, άρδευση.

Στο τέλος του άρθρου της η κ. Χριστίνα μας συστήνει για βουτιές το Στρατώνι που “βραβεύτηκε με γαλάζια σημαία από την Ελληνική Επιτροπή Προστασίας της Φύσης”. Ας πάει.

Εμείς έχουμε ξαναγράψει με ποιο τρόπο πήρε τη γαλάζια σημαία η παραλία του Στρατωνίου, αλλά θα τα ξαναγράψουμε γιατί οφείλουμε να ενημερώσουμε τους αναγνώστες μας για τους κινδύνους στην υγεία τους. Αντιγράφουμε πιο κάτω τμήμα της παλαιότερης ανάρτησής μας με τίτλο το Ιστορικό της “Γαλάζιας Σημαίας” του Στρατωνίου και, όπως πάντα, ΠΡΟΚΑΛΟΥΜΕ τον οποιονδήποτε να μας διαψεύσει. Προτρέπουμε επίσης τους αναγνώστες μας να διαβάσουν τα ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ της μελέτης “Ρύπανση από βαρέα μέταλλα του Στρυμονικού και του κόλπου της Ιερισσού, βόρειο Αιγαίο”, 2001 (στα αγγλικά εδώ), που υποδεικνύει σαφώς και τον ΕΝΟΧΟ της ρύπανσης. Και μετά όποιος θέλει ας πάει για μπάνιο στο Στρατώνι.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ:

“H περιοχή με την υψηλότερη ρύπανση από μόλυβδο, ψευδάργυρο και χαλκό είναι ο βυθός κοντά στις εγκαταστάσεις φόρτωσης της μεταλλευτικής δραστηριότητας (εργοστάσιο επίπλευσης) στον όρμο του Στρατωνίου. Συγκεκριμένα η βορειοδυτική πλευρά του κόλπου της Ιερισσού είναι ένα από τα πλέον ρυπασμένα σε μόλυβδο και ψευδάργυρο παράκτια οικοσυστήματα στην ανατολική Μεσόγειο”.

Η “Γαλάζια Σημαία” του Στρατωνίου

…Δεν είναι εχθρός του Στρατωνίου αυτός που λέει την αλήθεια. Εχθρός του Στρατωνίου είναι αυτός που αποσιωπά τους πραγματικούς κινδύνους για τη δημόσια υγεία που έχουν καταγραφεί σε επίσημα έγγραφα. Αυτός που κρύβει “τα σκουπίδια κάτω από το χαλί”, αυτός που κουκουλώνει το πρόβλημα αντί να το αντιμετωπίσει στην πραγματική του διάσταση. Δεν προσφέρει καλές υπηρεσίες, ούτε στο Στρατώνι ούτε στο Δήμο, ένας Δήμαρχος (Χρήστος Πάχτας) που κατάφερε να αποσπάσει μια πλαστή περγαμηνή ποιότητας  παρέχοντας ψευδή στοιχεία, όσο κι αν κάποιοι θα πουν “μαγκιά του και μπράβο του”. Δεν είναι “μαγκιά του”, έγκλημα είναι, που κινδυνεύει να γυρίσει μπούμερανγκ και να την πληρώσει ολόκληρος ο Δήμος Αριστοτέλη.

Προκειμένου να προστατεύσουμε κατοίκους και επισκέπτες του τόπου μας, αλλά και τις υπόλοιπες, πραγματικά καθαρές παραλίες του Δήμου μας που δικαίως έχουνε λάβει τη Γαλάζια Σημαία, οφείλουμε να πούμε την αλήθεια για την παραλία του Στρατωνίου. Παραθέτουμε αυτολεξί τα σχετικά με τη θαλάσσια περιοχή Στρατωνίου αποσπάσματα από τις ΜΠΕ της TVX (1999) και της ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ (2010), καθώς επίσης και την απαγόρευση αλιείας από το Υπουργείο Θαλασσίων Υποθέσεων, Νήσων και Αλιείας (πρώην ΥΕΝ). Κι ας αναλάβουν όλοι τις ευθύνες τους.

Στρατώνι, Δεκέμβριος 2001

Η παραλία του Στρατωνίου στη ΜΠΕ της TVX (1999)

• ΜΠΕ σελ.7-13, 14, 15:

“Τμήμα της παραλιακής ζώνης του Στρατωνίου, μήκους 900 μ. και πλάτους 125 μ. .περίπου, και η παραλία στην περιοχή της εκβολής του ρέματος Καρβουνόσκαλα συνίστανται κατά κύριο λόγο από τέλματα εμπλουτισμού.

Η ρύπανση της περιοχής στις παραλίες Στρατωνίου και Καρβουνόσκαλας αξιολογείται ως ιδιαίτερα υψηλή σε σύγκριση με τα ισχύοντα διεθνή πρότυπα ποιότητας των εδαφών. Το στοιχείο που παρουσιάζει την μεγαλύτερη υπέρβαση είναι το αρσενικό, με συγκεντρώσεις συστηματικά υπερδεκαπλάσιες των επιτρεπόμενων ορίων για βιομηχανικές περιοχές. Ακολουθούν ο μόλυβδος, ο ψευδάργυρος και το αντιμόνιο…

Οι επιπτώσεις από την απόρριψη των τελμάτων στην παραλία κρίνονται ως ισχυρά αρνητικές κυρίως λόγω των πολλαπλών δραστηριοτήτων και χρήσεων γης που έχουν αναπτυχθεί στη συγκεκριμένη ζώνη, όπως πάρκο αναψυχής, παιδική χαρά, γήπεδα άθλησης κλπ. Η σημαντικότερη οδός πρόσληψης είναι η κατάποση ρυπασμένου εδάφους, ιδιαίτερα για τα παιδιά προσχολικής ηλικίας”.

• ΜΠΕ σελ.7-33, 34:

“Εκτιμάται ότι κατά την περίοδο 1927 έως 1983 περίπου 12 εκ. τόνοι τελμάτων εμπλουτισμού διατέθηκαν στη θαλάσσια περιοχή Στρατωνίου. Από τον συνολικό όγκο απόθεσης των 8 περίπου εκ. κ.μ. εκτιμάται ότι 500.000 κ.μ. έχουν αποτεθεί στην παραλία του Στρατωνίου και τις δυο άλλες μικρές παραλίες νότια του Στρατωνίου. Εκτιμάται ότι η ποιότητα των θαλασσίων νερών επηρεάζεται δυσμενώς στην παραλιακή ζώνη όπου τα ρυπασμένα ιζήματα ευρίσκονται υπό την επίδραση των κυμάτων και στην οποία επικρατούν αερόβιες συνθήκες”.

• ΜΠΕ σελ. 8-5:

“Η αποκατάσταση της παραλιακής ζώνης συνιστά ένα κρίσιμο ζήτημα και σχετίζεται άμεσα με τη δυνατότητα εξυγίανσης του θαλάσσιου πυθμένα. Η συνολική απομάκρυνση των τελμάτων από τον κόλπο Ιερισσού δεν είναι πρακτικά εφικτή. Θα πρέπει να εξετασθεί κατά πόσον είναι οικονομοτεχνικά εφικτό να εφαρμοσθούν ειδικά για την παραλιακή ζώνη του Στρατωνίου διάφορές εναλλακτικές μέθοδοι αποκατάστασης όπως π.χ.:

• Η απομάκρυνση του εδαφικού υλικού σε μεγάλο βάθος (3 μ.) από την παραλία και από τη ζώνη επιρροής των κυμάτων και αντικατάστασή του με υγιές υλικό.
• Σταθεροποίηση/δέσμευση του υποστρώματος με τσιμέντο και ασβέστη και αντικατάσταση του επάνω στρώματος με υγιές υλικό.
• Κατασκευή τοιχείου (τύπου κυματοθραύστη) κατά μήκος της παραλίας, απομάκρυνση υλικού από την παραλία και αποκατάσταση με υγιές υλικό”.
  

• ΜΠΕ σελ. 8-12, 8.3.2 Μέτρα για την προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος:

“Οι επιπτώσεις από τα τέλματα που διατέθηκαν στο παρελθόν στην ευρύτερη θαλάσσια περιοχή Στρατωνίου εκτιμώνται ως μη αναστρέψιμες”.

Η παραλία του Στρατωνίου στη ΜΠΕ της ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ (2010)

• ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΙΙΙ “Μελέτη απογραφής κατάστασης περιβάλλοντος περιοχής Μεταλλείων Κασσάνδρας”, σελ. 1/56:

“Τα παράκτια ιζήματα και εδάφη της παραλιακής ζώνης παρουσιάζονται κατά θέσεις ρυπασμένα έως πολύ ρυπασμένα για τα στειχεία Pb, Zn, Cu, Mn, As, Cd, V από την περιοχή αμέσως νότια του Στρατωνίου έως την περιοχή του ακρωτηρίου Κλεισούρι. Το υπόλοιπο τμήμα της παραλιακής ζώνης νότια του Κλεισουρίου μέχρι την πόλη της Ιερισσού δεν εμφανίζει ρύπανση. Όσον αφορά στην ποιότητα των παράκτιων ιζημάτων του Στρατωνίου, είναι γνωστό πως η παραλία του εν λόγω Δημοτικού Διαμερίσματος έχει σχηματιστεί κατά κύριο λόγο από την απόθεση στερεών αποβλήτων του εργοστασίου εμπλουτισμού (τέλματα εμπλουτισμού). Τα τέλματα διατίθεντο απεθείας στον κόλπο του Δημοτικού Διαμερίσματος από τη δεκαετία του 1950 έως το 1983. Πάνω από τα τέλματα έχει αποτεθεί από τον κυματισμό της θάλασσας μία στρώση αμμώδους υλικού μεταβλητού πάχους. Από στοιχεία δειγματοληψίας του Απριλίου 1995 προκύπτει ότι κοντά στις εγκαταστάσεις φόρτωσης Στρατωνίου υπάρχουν σημαντικές συγκεντρώσεις μετάλλων στο θαλάσσιο ίζημα”.

Η θάλασσα του Στρατωνίου στο δικτυακό τόπο του ΥΘΥΝΑΛ

Στο δικτυακό τόπο του Υπουργείου Θαλασσίων Υποθέσεων, Νήσων και Αλιείας (ΥΘΥΝΑΛ – πρώην ΥΕΝ), στην καρτέλα ΑΛΙΕΙΑ>ΤΟΠΙΚΕΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕΙΣ ΑΝΑ ΛΙΜΕΝΙΚΗ ΑΡΧΗ>ΛΙΜΕΝΙΚΗ ΑΡΧΗ ΙΕΡΙΣΣΟΥ (εδώ) αναφέρεται:

“Απαγορεύεται γενικώς η αλιεία από εγκαταστάσεις της Εταιρείας ΜΕΤΑΛΛΕΙΑ ΚΑΣΣΑΝΔΡΑΣ δυτικώς κατά μήκος της ακτής 1000 μ. μέχρι της θαλάσσιας περιοχής Κουρί και μέχρι αποστάσεως ενός (1) ναυτικού μιλίου”.

Ο παραπάνω περιορισμός προέρχεται από τον ισχύοντα “Eιδικό Κανονισμό Λιμένα Στρατωνίου” (ΦΕΚ 407Β’/25.04.1980), άρθρο 26 «Αλιεία». Ο ΕΚΛΣ έχει κι άλλα ενδιαφέροντα άρθρα:

• Άρθρο 27:

“Απαγορεύεται η αλιεία οστρακοειδών και εχινοδέρμων καθ’ολην την διάρκεια του έτους στις ανωτέρω περιοχές οι οποίες χαρακτηρίσθηκαν ως μολυσμένες”.

• Και άρθρο 33:

“Απαγορεύεται η κολύμβηση και η λήψη θαλασσίου λουτρού στη θαλάσσια περιοχή του όρμου Στρατωνίου, της οποίας τα ύδατα χαρακτηρίσθηκαν μολυσμένα, και σε ακτίνα 1000 μ. από του σημείου εκβολής των εγκαταστάσεων εμπλουτισμού μεταλλευμάτων της Α.Ε.Ε.Χ.Π. και Λιπασμάτων Μεταλλεία Κασσάνδρας”.

“Γαλάζια Σημαία” στο Στρατώνι! Ελληνικός παραλογισμός…

Αν και ο ΕΚΛΣ είναι 32 ετών, καμία από αυτές τις διατάξεις δεν έχει τροποποιηθεί ή ανακληθεί μέχρι σήμερα. Και ο λόγος είναι απλός: ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΙΠΟΤΑ. Η παραλία του Στρατωνίου εξακολουθεί να είναι μια “παραλία” από επικίνδυνα βιομηχανικά απόβλητα, τα οποία δεν εξαφανίζονται με τη λίγη υγιή άμμο που ρίχνεται κατά καιρούς από πάνω. Το νερό της θάλασσας είναι καθαρό και σε κατάσταση ηρεμίας (μπουνάτσας) δεν εμφανίζει αυξημένες συγκεντρώσεις βαρέων μετάλλων. Όμως τα απόβλητα με τα βαρέα μέταλλα υπάρχουν στο ίζημα του πυθμένα και αυτό το ίζημα ανεβαίνει προς τα πάνω κάθε φορά που ένας κυματισμός ή τα πόδια των κολυμβητών “θολώνουν” τα νερά…

Είναι δυνατόν να μην τα γνωρίζει αυτά τα πράγματα το ΥΠΕΚΑ που απονέμει τις “Γαλάζιες Σημαίες”; Kι όμως είναι! Το ΥΠΕΚΑ (και το ΥΠΕΧΩΔΕ παλιότερα) έχει αναθέσει τη διαχείριση του προγράμματος “Γαλάζιες Σημαίες” στην ΜΚΟ “Ελληνική Εταιρεία Προστασίας της Φύσης”. Όπως είναι φανερό από τη σχετική σελίδα της ΕΕΠΦ, τα κριτήρια για την απονομή της “Γαλάζιας Σημαίας” έχουν σχέση κυρίως με την παροχή υπηρεσιών στους λουόμενους – ναυαγοσώστες, πρώτες βοήθειες, κάδους απορριμμάτων, προσβασιμότητα, περιβαλλοντική εκπαίδευση(!). Για την ποιότητα των υδάτων, η ΕΕΠΦ παίρνει τα στοιχεία από το “Μητρώο ταυτοτήτων υδάτων κολύμβησης της Ελλάδας” που καταρτίζεται από τη Γενική Γραμματεία Υδάτων του ΥΠΕΚΑ. Σύμφωνα με το δικτυακό τόπο του Μητρώου, οι παρακολουθούμενες παράμετροι είναι:

• Μικροβιολογικές παράμετροι, εντερόκοκκοι και κολοβακτηρίδια και
• Οπτικά παρακολουθούμενες παράμετροι, κατάλοιπα πίσσας, γυαλιά, πλαστικά, καουτσούκ ή άλλα απορρίμματα.

Δεν γίνονται μετρήσεις για βαρέα μέταλλα ούτε στο νερό ούτε στα ιζήματα της παραλίας και του πυθμένα, που μας ενδιαφέρουν ειδικά στην περίπτωση του Στρατωνίου!!! Τυπική προϋπόθεση για την απονομή της Γαλάζιας Σημαίας είναι “να μην απορρίπτονται βιομηχανικά ή αστικά απόβλητα”. Στο Στρατώνι σήμερα δεν απορρίπτονται βιομηχανικά απόβλητα και αυτά που απορρίπτονταν συνεχώς επί 30 και πλέον χρόνια θεωρείται ότι έχουν μαγικά εξαφανιστεί! Και έτσι η παραλία Στρατωνίου βγαίνει “καθαρή”, γιατί αν έχεις καρκίνο και σε εξετάσουν για γρίππη, ναι, καθαρός θα βγείς… Το Στρατώνι παίρνει Γαλάζια Σημαία γιατί κανείς δε φαντάζεται ότι κάποιες τοπικές αρχές θα είχαν το θράσος να υποβάλουν για βράβευση μια τέτοια παραλία!

Στην τραγική ανεπάρκεια του προγράμματος παρακολούθησης της ποιότητας των υδάτων, που εξετάζει μόνο τα νερά και όχι τα ιζήματα, αναφέρθηκε κατά την ημερίδα του  ΑΠΘ “Χρυσός στη Βόρειο Ελλάδα – Ευλογία και Κατάρα” στις 24 Μαΐου 2012 ο καθηγητής Γιάννης Κρεστενίτης, μιλώντας ειδικά για την παραλία του Στρατωνίου.

*Ο τίτλος της ανάρτησης είναι τροποποιημένο tweet του m@rios.

*Συγχαρητήρια στην triklopodia.gr που ανέδειξε το θέμα, δεχόμενη γι’αυτό τη λάσπη της κας Ταχιάου.

*Και για όσους τουιτάρουν: #skouries σε ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ αφορά τα μεταλλεία της Χαλκιδικής!

 http://antigoldgreece.wordpress.com/2013/04/20/5klm-away-from-skouries/