ΧΙΛΙΑ ΚΑΝΤΑΡΙΑ ΘΡΑΣΟΥΣ

Του Θ. ΚΑΡΤΕΡΟΥ*
Θέλει ας πούμε κάποιος να πουλήσει κάτι –ένα αμάξι, ένα σπίτι, μια επιχείρηση. Μπορείς να τον φανταστείς να λέει σε όλο τον κόσμο –και στους υποψήφιους αγοραστές μαζί- ότι το αμάξι είναι ξεχαρβαλωμένο, το σπίτι έτοιμο να πέσει, η επιχείρηση υπό πτώχευση; Και άρα σε καμιά περίπτωση δεν αξίζει να δώσει κανείς τα ωραία του λεφτά για τέτοια σαπάκια;
Πρόκειται για τον τέλειο παραλογισμό, που κανείς δε διανοείται. Και όμως συνέβη όχι με κάποιo αμάξι ή κάποιο παλιόσπιτο, αλλά με κοτζάμ Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο. Για το οποίο ο εκπρόσωπος του ιδιοκτήτη –που είμαστε όλοι εμείς- κύριος Στουρνάρας είπε φάτσα φόρα στη Βουλή ότι δεν είναι βιώσιμο, άρα πάει για φούντο, άρα δεν αξίζει μία, άρα χάρη θα μας κάνει όποιος το πάρει και πρέπει να τον πληρώσουμε κι από πάνω.

Το αποτέλεσμα ήταν το αναμενόμενο –σιγά μη δεν το ήξερε ο Στουρνάρας. Η μετοχή του ΤΤ έπεσε κατακόρυφα, έχασε το ένα τρίτο της αξίας της και η διαπραγμάτευσή της σταμάτησε. Ενώ ο Στουρνάρας, ένιψε τας χείρας στη Βουλή –η συγκυρία φταίει για την κατρακύλα της μας είπε. Και ούτε γάτα, ούτε ζημιά, αφού όπως διαβεβαίωσε οι καταθέσεις στο συγκεκριμένο ίδρυμα είναι εξασφαλισμένες. Εντάξει, μπορεί κατά καιρούς να κάνει το χαζό ο υπουργός οικονομικών, να δηλώνει ας πούμε ότι δεν υπάρχει άλλη επιλογή για την απαλλαγή από το μνημόνιο, εκτός από την πιστή εφαρμογή του, αλλά χαζός δεν είναι. Συνεπώς η συγκεκριμένη ενέργεια μόνο χαζή δεν είναι. Και ο σκοπός της είναι προφανής –ούτε τα προσχήματα δεν τηρεί ο Στουρνάρας: Να το χαρίσουν σε κάποιον και να εμφανιστεί αυτό ως σωτηρία για το ίδρυμα, για τους εργαζόμενους και για τη χώρα.

Ποιοι συμπέρασμα βγαίνει από τη μικρή ιστορία; Πως αυτοί έχουν σκοπό να χαρίσουν τα ασημικά, κι εμάς μαζί, στους τραπεζίτες και στους τοκογλύφους –αρκεί να πάρουν διαγωγή κοσμία από τις αγορές τους. Πως όταν μιλούν για διαπραγμάτευση εννοούν ακριβώς αυτό –περάστε κόσμε κι αρπάξτε. Και πως δε διστάζουν αυτό που ως τώρα γινόταν υπογείως –όπως με την Αγροτική- να το κάνουν δημοσίως και με χίλια καντάρια θράσους. Προφανώς διότι έχουν πειστεί ότι κι εμείς δεν είμαστε βιώσιμοι. Μπας κι έχουν δίκιο;
*Δημοσιεύθηκε στην «Αυγή» το Σάββατο 1 Σεπτεμβρίου 2012.
iskra.gr