September 23rd, 2011 | Author: kartesios 
Νόμιζα, ο αφελής, ότι μπορεί πολλοί να παραμυθιάζονται από τα καλέσματα για θυσίες υπέρ πατρίδος, ότι μπορεί να σέρνονται πεινασμένοι για να πληρώνουν χαράτσια στους πασάδες, αλλά δε θα άντεχαν ποτέ μια φτυσιά στο πρόσωπο.
Γελάστηκα. Τελικά, όλα τα υπομένουμε. Ακόμη και μια φτυσιά στα μούτρα, από το στόμα του Βενιζέλου μέσα στη Βουλή. «Το γεγονός ότι φτωχαίνουν οι Έλληνες δεν είναι ταυτόσημο με την πτώχευση της χώρας», είπε ο αντιπρόεδρος και ουσιαστικά κυβερνήτης της χώρας αυτής.
Νομίζω ότι χτες το βράδυ οι νεοφιλελεύθεροι στην κόλαση είχαν πάρτυ. Διασκέδασαν μέχρι πρωίας επειδή «επιτέλους κάποιος έπρεπε να εξηγήσει στον κωλολαό ότι δεν έχει καμία αξία».
Νομίζω ότι στο ίδιο πάρτυ ήταν καλεσμένος κι ο Χίτλερ που είδε μια δημοκρατία να καταρρέει μέσα μία πρόταση και χωρίς ν’ ακουστεί ούτε ένας πυροβολισμός. Ήταν κι ο Μαμωνάς εκεί μ’ ένα ποτήρι σαμπάνια στο χέρι επειδή επισήμως η αξία της ζωής του ανθρώπου κατρακύλησε κάτω από την αξία των χρημάτων και των τραπεζών.
Όσοι ήλπιζαν ότι το θρίλερ της ισοτιμίας μεταξύ τραπεζών και πολιτών θα κατέληγε υπέρ μας, γελάστηκαν. Κι εγώ μαζί τους. Χτες, ο Βενιζέλος ξεκαθάρισε ότι Ελλάδα είναι οι τράπεζες και οι τραπεζίτες.
Τόνισε με όσο μεγαλύτερη έμφαση μπορούσε, ότι εμείς, ο λαός, οι πολίτες, αυτοί οι έρμοι Έλληνες, είμαστε μετανάστες στη χώρα του γκισέ. Αναλώσιμο εργατικό δυναμικό. Οι κούληδες που πάση θυσία πρέπει να σώσουμε τις τράπεζες από τη χρεωκοπία.
Καλώς ή κακώς, ο μόνος που έδειξε πως έχει ευαίσθητες τις κεραίες αντίληψης ήταν ο Τσίπρας. Μόνο αυτός αντέδρασε στο φτύσιμο του Βενιζέλου. Οι υπόλοιπες «πτέρυγες» της Βουλής κουνούσαν τα πτερύγιά τους σαν σκασμένες από το φαΐ φάλαινες που βαρυκίνητες αρμενίζουν στη βοθροθάλασσά τους.
Ούτε ένας από τη δήθεν αγανακτισμένη κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ δεν τόλμησε να σηκωθεί όρθιος και να πει στον Βενιζέλο «Τι λες ρε μαλάκα; Τι λες ρε αλήτη;».
Είναι σε τόσο «μεγάλη αναταραχή» η Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ που κανένα μέλος της δεν αντιδρά σε ό,τι κι αν πουν οι αρχηγοί του. Αυτά τα σκυλάκια με το λουρί των βουλευτικών προνομίων δε διαφωνούν σε τίποτα με τον Βενιζέλο.
Δεν ενοχλούνται από τις αποφάσεις του καθεστώτος τους. Δε διαφωνούν με αυτές. Το γιαούρτι φοβούνται. Την αντίδραση. Το γιουχάισμα. Την απουσία της λαμπρής υποδοχής τους όταν ανέβουν στην εκλογική τους περιφέρεια.
Διαβάστε προσεκτικά τις δηλώσεις των περισσότερων από τους βουλευτές που δηλώνουν ενοχλημένοι από τα μέτρα του καθεστώτος τους. Δε διαχωρίζουν τη θέση τους ιδεολογικά. Δε διαμαρτύρονται για το πολιτικό στίγμα. Σ’ ένα μόνο καταλήγουν.
Στο «Δεν αντέχουν άλλο. Θα μας δείρουν». Αυτό φοβούνται κι αυτό τους νοιάζει. Το ότι θα τους δείρει ο κόσμος και όχι ο λόγος για τον οποίο θα φάνε το ξύλο.
Ένα καθεστώς σε εντεταλμένη υπηρεσία ξένων συμφερόντων. Βουλευτές σε αφασία που παίζουν το πουλί τους σα χαπακωμένοι τρόφιμοι ψυχιατρείου. Κι ένας λαός που θέλει ν’ αντιδράσει, αλλά δεν ξέρει αν μπορεί.
Που φοβάται να διακινδυνέψει αυτά που έχει. Κι ας μην έχει τίποτα πια. Απλώς δεν το ξέρει. Δεν είδε ακόμη την εικόνα ολόκληρη. Είναι οι κουρτίνες της ελπίδας μπροστά ή της κομματικής πίστης ή του φόβου για το άγνωστο και του κρύβουν τον πίνακα. Κάποια στιγμή θα γίνουν τα αποκαλυπτήρια.
Ίσως η στιγμή έρθει εκείνη την ημέρα που ο φιλήσυχος πολίτης, θα έχει ακόμη τζιπ 4Χ4, αλλά δε θα έχει λεφτά για να βάλει βενζίνη. Τότε ποιος είδε τον τρελό και δεν το φοβήθηκε.
Θα μου πείτε, φτηνό το κίνητρο για ξεσηκωμό. Θα σας πω, εγώ με τον ξεσηκωμό είμαι. Τα τι και τα πώς θα τα βρούμε στη συνέχεια. Αλλά το να απαντήσουμε με φτύσιμο στο φτύσιμο, είναι μια καλή αρχή κι ας ξεκινάει ο θυμός από διαφορετικές αφετηρίες. Κάπου αυτοί οι θυμοί θα συναντηθούν. Και τότε θα μπορέσουμε να συζητήσουμε μεταξύ μας και ν’ αποφασίσουμε να κόψουμε τις μαλακίες που μας έφτασαν εδώ που είμαστε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου