Όταν οι παιδεραστές φορούν τήβεννο και ράσο

Δημοσιευμένο στις 9 Μαρ 2012 | ΡΕΠΟΡΤΑΖ-ΕΙΔΗΣΕΙΣ | Συντάκτης: Βαγγέλης Τριάντης

Ένα ανήλικο παιδί πέφτει θύμα βιασμού από το γείτονα του. Ο τελευταίος, συλλαμβάνεται και το όνομα του γίνεται αμέσως γνωστό στο πανελλήνιο. Ένα δεύτερο παιδί βιάζεται αντίστοιχα από το γείτονά του, ο οποίος συλλαμβάνεται, αλλά κανείς δε μαθαίνει ποτέ ποιος είναι.
Ο λόγος; Οι εισαγγελικές αρχές κρίνουν ότι δε συντρέχουν λόγοι δημοσιοποίησης των στοιχείων του. Στην ελληνική Δικαιοσύνη επικρατούν δύο μέτρα και δύο σταθμά αναφορικά με τη δημοσιοποίηση των ονομάτων όσων εμπλέκονται σε υποθέσεις παιδεραστίας. Τι είναι όμως αυτό που καθορίζει την κατά περίπτωση διαφορετικότητα;

Ο νόμος 3625/2007 για υποθέσεις παιδεραστίας είναι σαφής. Η δημοσιοποίηση των ονομάτων γίνεται όχι για λόγους διαπόμπευσης των κατηγορούμενων , αλλά για την προστασία του κοινωνικού συνόλου, των ανηλίκων και των ευάλωτων ή ανίσχυρων πληθυσμιακών ομάδων. Με τον τρόπο αυτό, παρέχεται επίσης η δυνατότητα να προβούν σε καταγγελίες και άλλα θύματα των αρρωστημένων ορέξεων των παιδεραστών, που μέχρι τότε κρατούσαν το στόμα τους κλειστό.
Η δημοσιοποίηση των ονομάτων δύναται να επιτραπεί μόνον από την εισαγγελική αρχή, «με διάταξη του αρμοδίου εισαγγελέα Πρωτοδικών ή του Εισαγγελέα Εφετών εάν η υπόθεση εκκρεμεί στο Εφετείο». Πιο απλά ο εκάστοτε εισαγγελικός λειτουργός κρίνει εάν πρέπει η όχι να δημοσιοποιηθούν τα ονόματα των κατηγορουμένων.
Τις τελευταίες μέρες ήρθε στο φως της δημοσιότητας η περίπτωση αρχιμανδρίτη στο Μενίδι, ο οποίος ασελγούσε σε βάρος ανήλικων αγοριών. Το όνομα του όμως δεν αποκαλύφθηκε ποτέ.
Αντίστοιχα πριν από λίγο καιρό η είδηση ότι ένας δικαστικός κακοποιούσε σεξουαλικά το ανήλικο του παιδί, σόκαρε την Ελληνική κοινωνία. Το όνομα του, όχι μόνο δε δημοσιοποιήθηκε ποτέ, αλλά παρά την πρωτότυπή του καταδίκη, εξακολουθούσε να δικάζει κανονικά σα να μη συμβαίνει τίποτα. Οι εισαγγελικές αρχές έκριναν ότι δε συντρέχουν λόγοι δημοσιοποίησής του ονόματος του. Στην προκειμένη περίπτωση μάλιστα οι δημοσιογράφοι ρωτούσαν συναδέλφους του από το χώρο της Δικαιοσύνης για το όνομά του, αλλά κανείς δεν ανέφερε το παραμικρό.
Αντίθετα, στην περίπτωση του εκπαιδευτικού Νίκου Σειραγάκη από την Κρήτη, τα στοιχεία δόθηκαν απευθείας στη δημοσιότητα, όπως επίσης και οι φωτογραφίες του. Για αρκετές ημέρες το πρόσωπο του 47χρονου παιδεραστή, φιγουράριζε στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και στα κεντρικά δελτία ειδήσεων των καναλιών.
Ο 47χρονός γυμναστής ήταν πιο επικίνδυνος από το δικαστικό και τον αρχιμανδρίτη για το κοινωνικό σύνολο; Ή μήπως είναι τελείως διαφορετικό το να ασελγεί κανείς σε ένα ανήλικο αγγελούδι όταν φορά δικαστική τήβεννο ή ράσο, από το να φορά φόρμα ή τζην;
Και αν ναι, από πότε αποτελεί ελαφρυντικό για έναν παιδεραστή το κοινωνικό του στάτους; Ο παιδεραστής παραμένει παιδεραστής, η πράξη παραμένει πράξη και το αποτέλεσμα το ίδιο, για κάποιον που βιάζει ένα αθώο παιδί.