March 29th, 2012 | Author: kartesios Τρίτη συνεχόμενη μέρα σήμερα χτυπάει το κουδούνι, ανοίγω την πόρτα, είναι ένας τύπος (διαφορετικός κάθε φορά), χαμογελάει ευγενικά, μου δίνει ένα χαρτί, βάζω μια υπογραφή, λέει «ευχαριστώ», λέω «στο καλό» και το διαλάμε. Σήμερα πήρα αυτό:
«Με την από … αίτηση – σύμβαση για την χορήγηση πιστωτικής κάρτας … που υπεγράφη νόμιμα μεταξύ υμών, η Τράπεζα εξέδωσε και παρέδωσε σε εσάς την υπ’ αρ. …….. πιστωτική κάρτα …, σύμφωνα με τους ουσιώδεις όρους χορήγησης και χρήσης της κάρτας, που είναι ενσωματωμένοι στην αίτησή σας και οι οποίοι έγιναν ανεπιφύλακτα αποδεκτοί από τους συμβαλλόμενους.
Επειδή δυνάμει συμβατικού όρου, κάθε καθυστέρηση πληρωμής έχει για τον κάτοχο τις συνέπειες της υπερημερίας.
Επειδή παρά τις επανειλημμένες προφορικές και έγγραφες οχλήσεις μας, αντισυμβατικά αρνείσθε ή καθυστερείτε την εξόφληση της οφειλής σας, η οποία πλέον καθιστά ληξιπρόθεσμη και απαιτητή στο σύνολό της.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Και με ρητή επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματός μας
ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΟΥΜΕ
Την μεταξύ μας υπογραφείσα σύμβαση και σας καλούμε να μας καταβάλλετε άμεσα το χρεωστικό υπόλοιπο του υπ’ αρ. ………… λογαριασμού μας, ανερχόμενο την 15/3/12 σε ΕΥΡΩ … €, πλέον των τόκων υπερημερίας και λοιπών εξόδων από την επόμενη της επίδοσης της παρούσας μέχρι και την ολοσχερή εξόφληση της ληξιπρόθεσμης οφειλής σας, άλλως θα προχωρήσουμε στην δικαστική επιδίωξη της ικανοποιήσεως της απαιτήσεώς μας.
Τις δύο προηγούμενες μέρες ήταν για δάνεια που… κατέπεσαν. Από πού έπεσαν και κατέπεσαν δεν έχω καταλάβει. Εγώ και άλλοι 10 εκατομμύρια πολίτες δανειστήκαμε τ’ άντερά μας σε δισεκατομμύρια ευρώ με σκοπό να πάρουν πίσω τα χρήματά τους οι δανειστές που δάνειζαν την Ελλάδα. Αναγνώρισα την ευθύνη μου, γαμήθηκε ο μισθός μου, παίρνω τα μισά, αύριο ίσως απολυθώ, τέλος πάντων, ξεχρεώνω τη μαλακία μου που εμπιστεύθηκα σε αυτούς τους ηλίθιους τη χώρα μου.
Εκτός τούτων, από το 2009 έως και σήμερα οι τράπεζες με τα δικά μου δανεικά, πήραν χαριστικά από το μπασταρδοκράτος 170 δισ. ευρώ για τη διάσωσή τους. Δηλαδή, για να σωθούν και να με ξυπνάνε με κουδούνια και τηλέφωνα για να εκβιάσουν και να με απειλήσουν.
Κανονικά, αυτά τα 170 δισ. ευρώ θα έπρεπε να τα διαιρέσουν με τον αριθμό των ελλήνων πολιτών κι ύστερα να μας στείλουν τα αντίστοιχα «ευχαριστώ», τις ανάλογες «συγγνώμες» και να αποφασίσουν επιτέλους να μας φερθούν ως πελάτες και όχι ως πεταμένους. Αυτό, θα έπρεπε να γίνει «κανονικά». Δεν έγινε. Οι τράπεζες θεωρούν ακόμη ότι τους χρωστάω.
Πέραν τούτων, δεν τους χρωστάω, επειδή ένα κάρο όροι που μ’ έβαλαν να υπογράψω έχουν χαρακτηριστεί καταχρηστικοί από τη δικαιοσύνη και παρ’ όλα αυτά η οι τράπεζες συνέχιζαν να τους διατηρούν.
Εκτός των παραπάνω, γνωρίζω ότι τα χρήματα που μου έδιναν οι τράπεζες τα «αγόραζαν» με 1% επιτόκιο και μου το πουλούσαν με 19% και 20%. Παλιότερα δε με ενδιέφερε. Τώρα με ενδιαφέρει. Δε με καταγγέλλουν αυτοί, τώρα τους καταγγέλλω εγώ. Εφόσον τα πράγματα άλλαξαν για μένα, θα πρέπει ν’ αλλάξουν και για τις τράπεζες. Εφόσον εγώ και άλλα 10 εκατομμύρια ελλήνων σώσαμε τις τράπεζες, τώρα οι τράπεζες θα πρέπει να με σώσουν. Δεν το κάνουν. Θα πρέπει να με σώσει το κράτος, λοιπόν. Δεν το κάνει. Ωραία! Οπότε αποφασίζω να σωθώ μόνος μου. Δεν έχω τίποτε στο όνομά μου. Την πάτησαν οι τράπεζες. Εύχομαι να την πατήσουν και απ’ όλους τους άλλους και κάποια μέρα να καταστραφούν, για να σταματήσουν να με ξυπνάνε με κουδούνια και τηλέφωνα. Ως τότε, το μόνο που έχουν να πάρουν από μένα είναι
«Με την από … αίτηση – σύμβαση για την χορήγηση πιστωτικής κάρτας … που υπεγράφη νόμιμα μεταξύ υμών, η Τράπεζα εξέδωσε και παρέδωσε σε εσάς την υπ’ αρ. …….. πιστωτική κάρτα …, σύμφωνα με τους ουσιώδεις όρους χορήγησης και χρήσης της κάρτας, που είναι ενσωματωμένοι στην αίτησή σας και οι οποίοι έγιναν ανεπιφύλακτα αποδεκτοί από τους συμβαλλόμενους.
Επειδή δυνάμει συμβατικού όρου, κάθε καθυστέρηση πληρωμής έχει για τον κάτοχο τις συνέπειες της υπερημερίας.
Επειδή παρά τις επανειλημμένες προφορικές και έγγραφες οχλήσεις μας, αντισυμβατικά αρνείσθε ή καθυστερείτε την εξόφληση της οφειλής σας, η οποία πλέον καθιστά ληξιπρόθεσμη και απαιτητή στο σύνολό της.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Και με ρητή επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματός μας
ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΟΥΜΕ
Την μεταξύ μας υπογραφείσα σύμβαση και σας καλούμε να μας καταβάλλετε άμεσα το χρεωστικό υπόλοιπο του υπ’ αρ. ………… λογαριασμού μας, ανερχόμενο την 15/3/12 σε ΕΥΡΩ … €, πλέον των τόκων υπερημερίας και λοιπών εξόδων από την επόμενη της επίδοσης της παρούσας μέχρι και την ολοσχερή εξόφληση της ληξιπρόθεσμης οφειλής σας, άλλως θα προχωρήσουμε στην δικαστική επιδίωξη της ικανοποιήσεως της απαιτήσεώς μας.
Τις δύο προηγούμενες μέρες ήταν για δάνεια που… κατέπεσαν. Από πού έπεσαν και κατέπεσαν δεν έχω καταλάβει. Εγώ και άλλοι 10 εκατομμύρια πολίτες δανειστήκαμε τ’ άντερά μας σε δισεκατομμύρια ευρώ με σκοπό να πάρουν πίσω τα χρήματά τους οι δανειστές που δάνειζαν την Ελλάδα. Αναγνώρισα την ευθύνη μου, γαμήθηκε ο μισθός μου, παίρνω τα μισά, αύριο ίσως απολυθώ, τέλος πάντων, ξεχρεώνω τη μαλακία μου που εμπιστεύθηκα σε αυτούς τους ηλίθιους τη χώρα μου.
Εκτός τούτων, από το 2009 έως και σήμερα οι τράπεζες με τα δικά μου δανεικά, πήραν χαριστικά από το μπασταρδοκράτος 170 δισ. ευρώ για τη διάσωσή τους. Δηλαδή, για να σωθούν και να με ξυπνάνε με κουδούνια και τηλέφωνα για να εκβιάσουν και να με απειλήσουν.
Κανονικά, αυτά τα 170 δισ. ευρώ θα έπρεπε να τα διαιρέσουν με τον αριθμό των ελλήνων πολιτών κι ύστερα να μας στείλουν τα αντίστοιχα «ευχαριστώ», τις ανάλογες «συγγνώμες» και να αποφασίσουν επιτέλους να μας φερθούν ως πελάτες και όχι ως πεταμένους. Αυτό, θα έπρεπε να γίνει «κανονικά». Δεν έγινε. Οι τράπεζες θεωρούν ακόμη ότι τους χρωστάω.
Πέραν τούτων, δεν τους χρωστάω, επειδή ένα κάρο όροι που μ’ έβαλαν να υπογράψω έχουν χαρακτηριστεί καταχρηστικοί από τη δικαιοσύνη και παρ’ όλα αυτά η οι τράπεζες συνέχιζαν να τους διατηρούν.
Εκτός των παραπάνω, γνωρίζω ότι τα χρήματα που μου έδιναν οι τράπεζες τα «αγόραζαν» με 1% επιτόκιο και μου το πουλούσαν με 19% και 20%. Παλιότερα δε με ενδιέφερε. Τώρα με ενδιαφέρει. Δε με καταγγέλλουν αυτοί, τώρα τους καταγγέλλω εγώ. Εφόσον τα πράγματα άλλαξαν για μένα, θα πρέπει ν’ αλλάξουν και για τις τράπεζες. Εφόσον εγώ και άλλα 10 εκατομμύρια ελλήνων σώσαμε τις τράπεζες, τώρα οι τράπεζες θα πρέπει να με σώσουν. Δεν το κάνουν. Θα πρέπει να με σώσει το κράτος, λοιπόν. Δεν το κάνει. Ωραία! Οπότε αποφασίζω να σωθώ μόνος μου. Δεν έχω τίποτε στο όνομά μου. Την πάτησαν οι τράπεζες. Εύχομαι να την πατήσουν και απ’ όλους τους άλλους και κάποια μέρα να καταστραφούν, για να σταματήσουν να με ξυπνάνε με κουδούνια και τηλέφωνα. Ως τότε, το μόνο που έχουν να πάρουν από μένα είναι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου