Ημερομηνία δημοσίευσης: 26/02/2012
Του Βασίλη Ασημακόπουλου*
«Κάθε πραγματικό βήμα προς τα εμπρός έχει περισσότερη σημασία παρά μια δωδεκάδα προγράμματα»
Καρλ Μαρξ, “Επιστολή στον Μπράκε”, εισαγωγική στην “Κριτική του Προγράμματος της Γκότα”, 1875
Η ανωτέρω διάσημη ρήση του Μαρξ συμπυκνώνει τη σημασία που έχει ο πολιτικός αγώνας ή καλύτερα η διαμόρφωση των όρων και των προϋποθέσεων για τη συγκεκριμένη έκβαση του πολιτικού αγώνα από την οπτική της φιλοσοφίας της πράξης. Με άλλα λόγια κρίσιμο είναι το ζήτημα του συσχετισμού δυνάμεων που διαμορφώνει η ταξική πάλη, όπως αποτυπώνεται στη συγκεκριμένη πολιτική γραμμή / πρόγραμμα στη συγκυρία και όχι ένα άρτιο στην ιδεολογική ή τεχνοκρατική καθαρότητά του πρόγραμμα.
Η λαϊκή πίεση για τη συγκρότηση ενός παλλαϊκού μετώπου απευθύνεται κυρίως προς τα κόμματα της κομμουνιστικής ή κομμουνιστογενούς αριστεράς, καθώς είναι οι μοναδικές κομματικές εκπροσωπήσεις του προηγούμενου κύκλου που στέκονται ενάντια στο Μνημόνιο και τις συναρτώμενες μ’ αυτό πολιτικές. Το ΚΚΕ αρνείται προς το παρόν οποιαδήποτε συζήτηση για τη συγκρότηση μετώπου. Η ηγεσία του κινείται με όρους της περιόδου 1991-2009, όπως κωδικοποιήθηκε στη στρατηγική πέντε κόμματα - δύο πολιτικές από το 13ο Συνέδριο (2ος/1991) και στη μετα-Μάαστριχτ εποχή.
Το αίτημα της ριζικής πολιτικής ανανέωσης και της λαϊκής μεταπολίτευσης είναι σύμφυτο με τη συγκρότηση ενός παλλαϊκού απελευθερωτικού μετώπου για την ανεξαρτησία, τη δημοκρατία, την κοινωνική αλλαγή. Που θα εξελίξει τα ήδη υπαρκτά σχήματα, συλλογικότητες και κόμματα
«Κάθε πραγματικό βήμα προς τα εμπρός έχει περισσότερη σημασία παρά μια δωδεκάδα προγράμματα»
Καρλ Μαρξ, “Επιστολή στον Μπράκε”, εισαγωγική στην “Κριτική του Προγράμματος της Γκότα”, 1875
Η ανωτέρω διάσημη ρήση του Μαρξ συμπυκνώνει τη σημασία που έχει ο πολιτικός αγώνας ή καλύτερα η διαμόρφωση των όρων και των προϋποθέσεων για τη συγκεκριμένη έκβαση του πολιτικού αγώνα από την οπτική της φιλοσοφίας της πράξης. Με άλλα λόγια κρίσιμο είναι το ζήτημα του συσχετισμού δυνάμεων που διαμορφώνει η ταξική πάλη, όπως αποτυπώνεται στη συγκεκριμένη πολιτική γραμμή / πρόγραμμα στη συγκυρία και όχι ένα άρτιο στην ιδεολογική ή τεχνοκρατική καθαρότητά του πρόγραμμα.
Η λαϊκή πίεση για τη συγκρότηση ενός παλλαϊκού μετώπου απευθύνεται κυρίως προς τα κόμματα της κομμουνιστικής ή κομμουνιστογενούς αριστεράς, καθώς είναι οι μοναδικές κομματικές εκπροσωπήσεις του προηγούμενου κύκλου που στέκονται ενάντια στο Μνημόνιο και τις συναρτώμενες μ’ αυτό πολιτικές. Το ΚΚΕ αρνείται προς το παρόν οποιαδήποτε συζήτηση για τη συγκρότηση μετώπου. Η ηγεσία του κινείται με όρους της περιόδου 1991-2009, όπως κωδικοποιήθηκε στη στρατηγική πέντε κόμματα - δύο πολιτικές από το 13ο Συνέδριο (2ος/1991) και στη μετα-Μάαστριχτ εποχή.