ΟΙ ΑΤΙΜΕΣ ΟΙ ΤΙΜΕΣ

Του Θ.ΚΑΡΤΕΡΟΥ

Τα εισοδήματα μειώνονται ραγδαία, αλλά οι τιμές αντιστέκονται σθεναρά. Το συμπέρασμα αυτό, που επιβεβαιώνεται στην καθημερινότητά μας, προσυπογράφεται και από τους ειδικούς της Εθνικής Τράπεζας. Οι οποίοι στη σχετική έκθεσή τους προσπαθούν να διαγνώσουν τις αιτίες του φαινομένου, να εντοπίσουν τους εξωτερικούς παράγοντες και τις δομικές αδυναμίες που το δημιουργούν, και να διατυπώσουν τελικώς τις προβλέψεις τους για το τι μέλλει γενέσθαι.

Δεν είναι η πρώτη φορά που επιχειρείται να φωτιστεί αυτή η εκ πρώτης όψεως περίεργη κατάσταση. Να απελευθερώνεται –όρος κι αυτός!- η αγορά εργασίας, να βυθίζονται οι μισθοί και οι συντάξεις, να αφαιρούνται δισεκατομμύρια από τα νοικοκυριά, να πέφτει η ζήτηση, αλλά να επιμένει στο ύψος της η προσφορά. Να μένουν οι τιμές αμετακίνητες και μάλιστα σε πολλά είδη πρώτης ανάγκης να αυξάνονται. Με αποτέλεσμα μεγαλύτερη φτώχεια και μεγαλύτερη δυστυχία.

Δεν είναι λοιπόν τόσο απλά τα πράγματα, όσο θέλουν να μας τα δείξουν οι υπέρμαχοι του φιλελευθερισμού, οι οποίοι δίνουν το στίγμα –και τι στίγμα…- και στη σημερινή πολιτική. Δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι η μείωση των μισθών φέρνει και μείωση των τιμών. Χρειάζεται η σοφία ενός Τόμσεν και η οικονομική σκέψη ενός Στουρνάρα για να καταλήξει κανείς στο συμπέρασμα ότι κόβοντας εισοδήματα και μειώνοντας τη ζήτηση κόβονται σχεδόν αυτόματα και οι τιμές. Διότι απλούστατα τις τιμές δεν τις διαμορφώνει καμιά ελεύθερη αγορά παρά μόνο στο μυαλό των φανατικών του είδους.

Όταν το κράτος ανεβάζει τις τιμές με την άγρια φορολογία. Όταν τα καρτέλ μπροστά στα μάτια μας εναρμονίζουν τις τιμές των προϊόντων τους. Όταν ανάμεσα στον παραγωγό και στον τελικό καταναλωτή παρεμβάλλεται ένα ολόκληρο πλέγμα μεσαζόντων. Όταν τα προϊόντα κυκλοφορούν μεταξύ μητρικών και θυγατρικών εταιριών και προστίθεται σε κάθε σταθμό κάτι τις στην τιμή τους. Όταν η ελληνική αγορά εν ολίγοις είναι θάλασσα γεμάτη καρχαρίες, είναι λίγο υποκριτικό να ψάχνεις ποιος και γιατί τρώει τα ψαράκια-καταναλωτές.

Προσέξτε τώρα: Παρ’ όλα αυτά, όλες οι μεταρρυθμίσεις που προωθούνται –ιδιωτικοποιήσεις, άγρια απελευθέρωση, έλλειψη κάθε προστασίας του εργαζόμενου, ενίσχυση της απολυταρχίας των τραπεζών κλπ- ευνοούν τους αυτουργούς της κερδοσκοπίας. Που πάει να πει ότι οι τιμές δε συνδέονται με την τιμή της εργασίας, αλλά μάλλον με την τιμή της πολιτικής εξουσίας…

Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2012
iskra.gr