Ποιος να το φανταζόταν ότι θα ερχόταν η μέρα εκείνη που ο Σταύρος Ψυχάρης θα κατήγγειλε τους κουκουλοφόρους, χωρίς να εννοεί εκείνους της πλατείας Συντάγματος, αλλά τους κουστουμάτους της Βουλής. Πιο σκληρός κι από τον Τσίπρα της παλιάς εποχής, ο Ψυχάρης έγραψε «Το δυστύχημα είναι ότι στο εσωτερικό της χώρας υπάρχουν πρόσωπα και δυνάμεις που ακόμη κι αυτή την ώρα, ως άλλοι κουκουλοφόροι, δίνουν γη και ύδωρ στους αφερέγγυους εταίρους και δανειστές μας».
Δεν του έφτασε αυτό και είπε την επόμενη μέρα να δώσει διευκρινίσεις για να μην υπάρχουν αμφιβολίες. «Επειδή ορισμένοι εκ των αναγνωστών διερωτώνται ποιοι είναι οι κουκουλουφόροι που ακόμη κι αυτή την ώρα δίνουν γη και ύδωρ στους αφερέγγυους εταίρους μας, διευκρινίζουμε ότι αναφερόμαστε κυρίως στο πλήθος των υποτελών προθύμων της πολιτικής, των επιχειρήσεων και της δημοσιογραφίας που συνεπικουρούν τον Πολ Τόμσεν, υπερασπίζονται με πάθος κάθε έμπνευση των τροϊκανών και επικρίνουν χωρίς αιδώ οποιονδήποτε εκφράζει αντίθετη άποψη ή διατυπώνει ανησυχίες και φόβους για την οικονομία, τη χώρα και το λαό της».
Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εμένα μου φαίνεται ότι ο Ψυχάρης φωτογραφίζει κανονικά τον Σαμαρά, τον Βενιζέλο, τον Κουβέλη, τους υπουργούς και βουλευτές των κομμάτων τους, αλλά και τους ίδιους τους υπαλλήλους του, όπως τον Πρετεντέρη, και την Τρέμη, τον Χασαπόπουλο, τον Καψή και τον Αναγνωστάκη, καθώς και μία πλειάδα τηλεαστέρων του ΣΚΑΪ και της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ.
Ο Σταύρος Ψυχάρης, του οποίου όλα τα ΜΜΕ έδιναν επί 3 χρόνια γη και ύδωρ στις κυβερνήσεις των Μνημονίων, ενώ επέτρεπε στους υποτελείς δημοσιογράφους του να «συνεπικουρούν τον Πολ Τόμσεν, να υπερασπίζονται με πάθος κάθε έμπνευση των τροϊκανών και να επικρίνουν χωρίς αιδώ οποιονδήποτε εκφράζει αντίθετη άποψη» δεν είναι ένας Σαούλ που αίφνης έγινε Παύλος.
Είναι ένας επιχειρηματίας που έχει ομολογήσει ότι συμμετέχει στη διαπλοκή με κάθε ευκαιρία. Μεταξύ μας, είναι κάτι παραπάνω. Μαζί με τον Λαμπράκη και μερικούς άλλους ήταν οι αρχιτέκτονες του διεφθαρμένου πολιτικο- επιχειρηματικού κατεστημένου που ζει ως σήμερα. Συγκυβέρνηση ήταν πάντα. Ο Σταύρος Ψυχάρης δε μας αφήνει με απορίες για τη στροφή του. Άλλωστε δεν είναι η πρώτη φορά που εξηγεί τον τρόπο που λειτουργούν «αυτά τα πράγματα».
Όταν ο ΓΑΠ ψυχορραγούσε ως πρωθυπουργός, είχε προλάβει να καταγγείλει ονομαστικά τον Σταύρο Ψυχάρη ότι τον υπονομεύει γιατί ζήτησε δάνειο 10 εκατομμύρια ευρώ από την Εθνική Τράπεζα και δεν του δόθηκε επειδή ο ΔΟΛ δεν πληρούσε τα τραπεζικά κριτήρια. Ο Ψυχάρης δε ζορίστηκε ν’ απαντήσει: «Είναι αληθές ότι ο ΔΟΛ εζήτησε δάνειο από την Εθνική Τράπεζα της οποίας είναι πελάτης τα τελευταία 90 χρόνια. Η Εθνική είπε όχι επισήμως. Ανεπισήμως, μας είπαν ότι δεν το ενέκρινε το Μαξίμου. Είναι προφανές ότι παρεμβάσεις στις τράπεζες εναντίον εφημερίδων που δεν ικανοποιούν τις επιθυμίες των κυβερνώντων μαρτυρούν φασίζουσα νοοτροπία. Είναι αυτονόητο ότι μαζί με την εξουσία χάνεται και η μνήμη, ακόμη και για εντελώς πρόσφατα γεγονότα. Ο υπό αποχώρηση πρόεδρος του ΠαΣοΚ παρακαλείται να δηλώσει υπό ποιες συνθήκες συναντηθήκαμε τελευταία φορά στο Μέγαρο Μαξίμου και γιατί ζητήθηκε να πάμε από την πίσω πόρτα του κτιρίου. Και ποιος ζήτησε κάτι από τον άλλο!»
Σήμερα, ο Σταύρος Ψυχάρης ζορίζεται. Περίμενε πώς και πώς να γίνει η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών ώστε να λάβει ένα μεγάλο δάνειο. Αυτό θα ήταν ένα από τα ανταλλάγματα που θα λάμβανε για τη στήριξη που έδωσε στις μνημονιακές κυβερνήσεις μέσω του ΔΟΛ και του MEGA. Ξαφνικά του λένε ότι τα πράγματα δυσκολεύουν επειδή η Τρόικα θα τοποθετήσει επιτρόπους στις Τράπεζες κι ότι δύσκολα θα εγκρίνουν το δάνειό του.
Ο Ψυχάρης το ίδιο λεπτό γίνεται πατριώτης και φωνάζει «Όχι στους καταχτητές!». Κι έτσι πήρε τ’ άρματα, γράφοντας για «σχέδιο ελέγχου των τραπεζών από την Τρόικα και τις παραφυάδες της που δημιουργεί την εντύπωση ότι η Ελλάδα έχει περιέλθει σε καθεστώς διομολογήσεων και φαντάζει χώρα υπό κατοχήν από ξένες δυνάμεις». Ταυτόχρονα άρχισε τα ξεκαθαρίσματα: «Όσοι ερευνούν για δάνεια των εφημερίδων ας γνωρίζουν ότι ο θησαυρός θα είναι “άνθρακες”. Και ότι οι εφημερίδες αυτής της χώρας μπορεί να εκδοθούν ακόμα και τετρασέλιδες- αλλά θα εκδοθούν και θα κυκλοφορήσουν, έστω χέρι με χέρι…».
Ο ΨυχΆρης Βελουχιώτης. Αντίσταση στα χρόνια της κατοχής. Με τον πολύγραφο θα μοιράζει την προκήρυξη του ΒΗΜΑτος. Βέβαια, ο κ. Ψυχάρης δεν ενοχλήθηκε ούτε τότε που μπήκε επίτροπος στην κυβέρνηση, ούτε τότε που μπήκαν επίτροποι στα υπουργεία, ούτε τότε που παρέδωσαν οι μνημονιακές κυβερνήσεις ολόκληρη τη χώρα στην Τρόικα. Περίμενε το δάνειο. Έτσι είναι αυτά τα πράγματα. Everything is business.
Ο Ψυχάρης πληρώνει σήμερα τις αμαρτίες του με το ίδιο νόμισμα που έκοψε ο ίδιος στο χρηματιστήριο των ΜΜΕ του. Ήδη τα παπαγαλάκια βγήκαν και διαρρέουν ότι ο Ψυχάρης ανήκει στο «λόμπυ της δραχμής» κι ότι επιδιώκει να ρίξει την κυβέρνηση, να βγει η Ελλάδα από το ευρώ και να έρθει με τα λεφτά που έβγαλε στο εξωτερικό ν’ αγοράσει τα πάντα.
Ηλίθιο ως επιχείρημα. Αν ίσχυε, θα το είχε κάνει νωρίτερα και είχε την ευκαιρία στις προηγούμενες εκλογές. Δάνειο θέλει ο Ψυχάρης. Μέχρι και τον γιο του έχωσε στη Βουλή για να το σιγουρέψει. Το έχασε και μαζί με το δάνειο, έχασε και την ψυχραιμία του.
Εδώ τώρα δημιουργείται η εξής παρεξήγηση: «Η επιτροπεία που επιβλήθηκε στην Ελλάδα είναι καλή και χρήσιμη διότι θα χτυπήσει τη διαπλοκή». Εύκολο, αλλά καθόλου έξυπνο επιχείρημα. Η επιτροπεία στην Ελλάδα και στις τράπεζες απλώς αλλάζει τους όρους της διαπλοκής. Τουτέστιν, δε θα διαπλέκονται οι ελληνικές κυβερνήσεις με τα ΜΜΕ, αλλά κατευθείαν οι Γερμανοί. «Εξυπηρετείς τις κατοχικές δυνάμεις; Θα έχεις τα ανταλλάγματά σου. Δεν τις εξυπηρετείς; Θα σβήνεσαι την ίδια στιγμή». Τα πράγματα στις χώρες υπό Κατοχή είναι απλούστερα και πιο ξεκάθαρα. Οι κατακτητές συμβατικών ή οικονομικών πολέμων δεν συνδιαλέγονται επί μακρόν με τους ιθαγενείς συνεργάτες τους. Κι αυτό, όσο να πεις, σε εκθέτει ως συνεργάτη ακόμη περισσότερο.
Δεν είναι, όμως, μόνο ο Ψυχάρης που βγήκε στην «αντίσταση». Είδαμε το καταπληκτικό πρωτοσέλιδο «Ηγέτες περιορισμένης ευθύνης» που αναφερόταν στη Μέρκελ και δεν το είδαμε στην «Αυγή», αλλά στο «ΕΘΝΟΣ». Μάλιστα! Και δεν έφτανε αυτό, αλλά διαβάζω και περίεργα άρθρα τελευταία στο «ΕΘΝΟΣ» όπως αυτό του Παναγιώτη Παναγιώτου, στο οποίο γράφει: «Ειλικρινά δεν έχω αντιληφθεί εάν η κυβέρνηση έχει κάποια θέση – άποψη για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους. Πολύ φοβάμαι ότι επικράτησε η άποψη «ας πάρουμε εμείς τώρα τη δόση και ας αφήσουμε τ’ άλλα στη Λαγκάρντ και τη Μέρκελ»! Δηλαδή στον «αυτόματο πιλότο» της Ευρώπης. Έναν «πιλότο», βέβαια, που δεν υπάρχει… Τη στιγμή μάλιστα που όλη η Ευρώπη ασχολείται με το ελληνικό χρέος. Μόνο η κυβέρνησή μας απουσιάζει…».
Λίγο το σφάξιμο στα κονδύλια του ΕΣΠΑ για την περίοδο 2014- 2020, λίγο το ότι οι γερμανικές κατασκευαστικές εταιρείες θα έχουν μια…. προτεραιότητα στην ανάληψη των δημοσίων έργων στην Ελλάδα, ε πόσο ν’ αντέξει το χτύπημα κι ο Μπόμπολας; Ετοιμάζεται κι αυτός να το γυρίσει στον πατριωτισμό.
Στην τελική, το πιθανότερο είναι να δούμε πάλι το ίδιο σενάριο, αν υπάρξει κάποτε απελευθέρωση. Οι δοσίλογοι και συνεργάτες θα εμφανιστούν ως αντιστασιακοί και διωκόμενοι από την Τρόικα. Θα πιάσουν πάλι τα πόστα και θα πάρουν εργολαβία ολόκληρη τη χώρα, «ως αναγνώριση του αντιστασιακού αγώνα τους». Το μόνο που δε θυμάμαι είναι, αν αυτό θα συμβεί για 506η ή 507η φορά σε αυτή τη χώρα που διαψεύδει αιώνες τώρα το ρητό «Την προδοσία πολλοί αγάπησαν, τον προδότη κανείς». Ε, λοιπόν, η Ελλάδα λατρεύει τους προδότες της.
http://kartesios.com/?cat=28
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου