'' Να σταθώ στα πόδια μου '' Λεωνίδας Μπαλάφας - Γιώργος Νικηφόρου Ζερβάκης (official video)

Στίχοι: Λεωνίδας Μπαλάφας. Μουσική: Λεωνίδας Μπαλάφας – Γιώργος Νικηφόρου Ζερβάκης. Σκηνοθεσία: Θοδωρής Παπαδουλάκης Παραγωγή Indigo View 2015 https://www.youtube.com/watch?v=AufQINNTbNc

Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2011

ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ…


Λυπάμαι που δε υπολογίζω τον Παπαδήμο ως πρωθυπουργό της χώρας μου κι έχω χεσμένες τις προγραμματικές του δηλώσεις. Περαστικός είναι. Διορισμένος είναι. Το ποιοι τον διόρισαν, πρόβλημά του. Το αν πούλησε την ψυχή του στο διάβολο, για να κουμαντάρει ζωές και χώρες, επίσης πρόβλημά του.
Για τους παραπάνω λόγους, δεν απευθύνομαι στα μούτρα του. Τη δουλειά του κάνει και παρά το γεγονός ότι μισεί το Δημόσιο, είναι ο πιο τεμπέλης δημόσιος υπάλληλος απ’ όλους, καθ’ ότι μια ζωή από το Δημόσιο έτρωγε και έτρωγε και έτρωγε…
Ελληνικό ή Παγκόσμιο Δημόσιο δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι πάντα τον πλήρωναν πολίτες.
Απευθύνομαι στους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. Ίσως κάποιος συνεργάτης ή κολαούζος τους το διαβάσει αυτό το κείμενο. Τον παρακαλώ πολύ, ας του το δώσει. Αν μου κάνει αυτή τη χάρη, θα ευχηθώ κι εγώ να σχωρεθούν τα πεθαμένα του. Τα ζωντανά του είναι άλλη υπόθεση.
Λοιπόν, αυτό το blog κλείνει ένα χρόνο ύπαρξης. Κι επειδή αυτό το χρόνο πήρα πολλά μέιλ είπα να σας πετάξω μερικά στα μούτρα. Έτσι, για να δείτε ποιον υπερήφανο λαό ρημάζετε και ποιων υπέροχων ανθρώπων τη ζωή καταστρέφετε.


Πρώτο μέιλ (αποσπάσματα):
«Παρακολουθώ κι εγώ όλες τις εξελίξεις το πρωί με την πρώτη τζούρα του καφέ και την νύχτα μετά τη δουλειά. Ζηλεύω όλους αυτούς γύρω που λένε “δεν παρακολουθώ πια ειδήσεις”, αλλά δεν τους βλέπω κι αυτούς να’ ναι καλύτερα οπότε μαζοχιστικά συνεχίζω να παρακολουθώ, τουλάχιστον όχι απ’ την τηλεόραση…
Η “πλατεία” και στην δικιά μου πόλη, την πρωτεύουσα του Πασοκιστάν είναι νεκρή όπως κι οι άλλες πράγμα που πολύ με έχει καταβάλει καθώς έχασα κι εγώ την ελπίδα πως όλος εκείνος ο αναβρασμός θα είχε αποτέλεσμα…
Εγώ αγαπητέ είμαι απ αυτούς που θα φύγουν. Έτσι λέω τουλάχιστον μετά από ένα χρόνο μελέτης του θέματος. Είμαι στην “ευτυχή” για την εποχή θέση να μην έχω τίποτα. Δεν έχουν να μου πάρουν τίποτα. Δεν κατέχω τίποτα. “Δεν έχω τίποτα, δεν πληρώνω τίποτα, δεν ελπίζω τίποτα…. είμαι ελεύθερη !!”
Ένα γιο έχω, που δεν του υποσχέθηκα αυτό που ζούμε και αυτό που θα ζήσουμε πριν 5 χρόνια που τον γέννησα…γι’ αυτό πιστεύω πως πρέπει να φύγω.
Σήμερα δούλεψα μόλις 15 ώρες και είδα το παιδί μόλις 10 λεπτά !!!
Και στις 2,30 που σχόλασα έκατσα να “επανακοστολογήσω” το μενού που θέλω να αλλάξω αύριο. Έβαλα κάτω το 23% ΦΠΑ που ζητάνε αυτοί και προβληματίστηκα αρκετή ώρα για το αν πρέπει να ρίξω τις τιμές όπου με παίρνει για να είναι το μαγαζί “ανταγωνιστικό” μες το χειμώνα … και ξαφνικά κατάλαβα ότι εκτός από μαλάκας που δούλευα τόσες ώρες, δεν είμαι και σοβαρή ….που θέλω να είμαι και ανταγωνιστική μέσα στο απόλυτο χ α ο ς (…) Εκτός από όλα τα άλλα είναι και τραγικά γελοίοι … οι τρισκατάρατοι !! Στη χώρα δεν λειτουργεί πλέον τίποτα. Καμία υπηρεσία. Αυτοί μιλάνε κάθε μέρα εδώ και ενάμιση χρόνο για νέα μέτρα , για τα λεφτά που θέλουν να μαζέψουν από τους φόρους , για τις εισφορές των ταμείων κλπ κλπ….κανείς δεν κυκλοφορεί να μαζέψει τίποτα….μάλλον γιατί ξέρουν ότι δεν υπάρχει τίποτα να μαζέψουν (…) Η επιχείρησή μου, αποτέλεσμα εφηβικών ονείρων (που έγιναν πραγματικότητα), δανείων (για να γίνουν τα όνειρα πραγματικότητα) και γαϊδουρινής δουλειάς ετών (όλο το πακέτο δηλαδή )… έχει την ίδια οικονομική εικόνα με τη χώρα.
Εδώ και ενάμιση χρόνο μπαίνει σταθερά κάθε μέρα μέσα και πλέον πείστηκα ότι δεν πρόκειται…να ξαναβγεί…
Φέτος το χειμώνα θα λειτουργήσει όσο αντέξει για να έχουμε τα προς το ζην οι άνθρωποι που δουλεύουμε μέσα μέχρι να βρεθεί μια άλλη λύση, και για να ξεπληρώσω κάποιους που έχουν φερθεί σπαθί όλα τα χρόνια και να κανονίσω τα διαδικαστικά …μετά αγαπητέ μου Καρτέσιε γυρίζω σελίδα. Και όχι δεν έχω πέσει στην παγίδα της ενοχικότητας για κανένα ζήτημα….λειτούργησα μέσα στο κωλοσύστημά τους με τον πιο έντιμο τρόπο (…)
Ενοχές για το ότι έφερα ένα παιδί στον συγκεκριμένο κόσμο (κάποιοι λένε δεν κάνω παιδιά να ζήσουν σ’ αυτό το μπουρδέλο) δεν έχω γιατί πιστεύω ότι το να έρθεις σ’ αυτή τη ζωή είναι μια εξαιρετική εμπειρία για όλους τους καλούς και κακούς λόγους.


Καταλάβατε τίποτα κυρ – βουλευτά ή μπα; Φεύγουμε. Την κάνουμε. Σας καταριόμαστε. Σας φτύνουμε. Αύριο, σε 3 μήνες, σε 13 μήνες, έχετε τελειώσει. Η Ελλάδα που τελειώσατε, θα σας τελειώσει. Οι έντιμοι φεύγουν. Οι έντιμοι που θα μείνουν, θα γίνουν ζητιάνοι. Αλλά θα την πληρώσετε κι εσείς.
Έχετε καταλάβει τι ψηφίζετε ή είστε εντελώς ζώα; Έχει καταλάβει ότι και στο δρόμο να σας δούμε να ψοφάτε, δε θα νοιαστεί κανείς; Είστε άνθρωποι ή κόπρανα; Αυτή είναι η μόνη απορία που μου απέμεινε, αλλά μάλλον η μπόχα σας είναι η καλύτερη απάντηση.
Η Ελλάδα, ρε σκατομαλάκα, δεν είναι το Κολωνάκι. Δεν είναι η Ερμού. Δεν είναι η Βουλή, τα προνόμιά σου και το κωλογραφείο σου. Η Ελλάδα είναι σε αυτά τα λόγια του δεύτερου μέιλ που διάλεξα για σένα:

«Για μας εδώ στην επαρχία όπου ο κόσμος, από την μια βιώνει την κρίση και από την άλλη κρύβεται λόγω της αναγνωρισιμότητάς του (καθώς η τοπική κοινωνία είναι μικρή) κωφεύει και μαζεύεται στο σπίτι νωρίς, βάζει κάστανα στο τζάκι που επιτέλους το άναψε και έβγαλε από μέσα τη γλάστρα ή τα κεριά (που είχε βάλει ως διακοσμητικά), λέει ιστορίες με τον παππού και τη γιαγιά που κατέβηκαν να ξεχειμωνιάσουν όλοι παρέα με ένα καλοριφέρ και την σύνταξη να μπαίνει στο σπίτι. Τώρα δε βρωμάνε τα πόδια τους, δεν πιάνουν χώρο οι «κωλόγεροι». Δεν αντιδρά, αρκείται στην καραμέλα που του πασάρουν τα τηλεσκουπίδια των 8:00, δεν διαβάζει, δεν ενημερώνεται. Κάθε φορά που το παιδί το ρωτά κάτι για την κρίση το κοιτά σαν χάνος και το αποπαίρνει. Αυτή είναι η κρίση στην επαρχία και δεν την βλέπει κανείς. Να προσθέσουμε την ανεργία. Να σώσουμε οτιδήποτε αν σώζεται… λέει ο ποιητής».

Τη βλέπεις τη νύχτα στην επαρχία, εθνοσωτήρα; Μια μοναξιά. Παγωμένη. Έτσι παρατήσατε την Ελλάδα. Να ξημερώνει μόνη. Άδεια. Σε βολεύουν τα δελτία των 8, ε; Γι’ αυτό δε γουστάρεις τα blogs. Γι’ αυτό θες να τα κλείσεις, παπάρα. Σου χαλάνε την προπαγάνδα. Σε λίγο θα μαζεύονται στα σπίτια και θα ζεσταίνονται μεταξύ τους οι άνθρωποι, με τα χνώτα τους. Μην ξαναμιλήσεις για πατρίδα, προδότη. Σ’ έχει φτύσει η πατρίδα. Να πας να βρεις άλλη.
Δε ντρέπεσαι να απευθύνεσαι σε αυτούς τους υπερήφανους ανθρώπους, ρε ασπόνδυλο; Δε ντρέπεσαι να τους μιλάς για το καλό τους; Δε ντρέπεσαι που υπάρχεις ανάμεσά μας; Να, πάρε κι ένα τελευταίο μέιλ:

«Είναι ακριβώς έτσι…. ένας λαός που δίνει 60-70% ακροαματικότητα σε Λαζόπουλους, Ζωές των άλλων, κάτι τούρκικες σαπουνόπερες (δεν ξέρω πως τις λένε),σήμερα που ζούμε ένα πραξικόπημα, που έρχεται στη εξουσία η ακροδεξιά, σιωπά και το χειρότερο… το αποδέχεται !
Είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική και ούτε βεβαίως τωρινή. Υπάρχει εδώ και αρκετά χρόνια και είναι κυρίως πολιτιστική».


Αυτό σ’ έσωσε καραγκιόζη πολιτικέ. Η πολιτιστική μας φτώχια. Η απουσία αισθητικής σε κάθε επίπεδο. Τα κλειστά μυαλά, τα καζίνο, οι μοντέλες και οι καναλάρχες που καίνε εγκεφάλους. Αυτά συντήρησες πάση θυσία και τα έκανες χαλί για να κρύψεις από κάτω τη δική σου βλακεία.
Πολλά μέιλ. Αυτά είναι από τα λιγότερα οργισμένα. Είναι όμως ικανά να σου δείξουν ότι πλέον ξέρουμε. Ότι πλέον πρέπει να μην νιώθεις ιδιαίτερα καλά. Ότι πλέον θεωρείσαι επίσημα συνένοχος στο έγκλημα. Συνεργάτης των κατακτητών. Ότι πλέον είστε όλοι ακροδεξιοί. Κύριε βουλευτά, πρόσεξε. Μέχρι τώρα οι κοψοχέρηδες ήταν οι πολίτες. Τώρα θα γίνετε εσείς, οι βουλευτές. Μην τυχόν και πάτε να χτυπήσετε πλάτες στις εκλογές. Θα σας το κόψουν το χεράκι. Τα περιθώρια στένεψαν. Για την πατρίδα χεστήκατε, το καταλάβαμε. Να κι αν σωθεί, να κι αν δε σωθεί. Τουλάχιστον, δείξτε μας πόσο καλοί παρτάκηδες είστε και κάντε κάτι για να σώσετε τα τομάρια σας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου