Η ΑΥΓΗ
Τις τελευταίες μέρες, με τις αγορές να κανοναρχούν την “ενημέρωση” και τις κοινωνίες να τρομοκρατούνται κατά δόσεις, ανέβηκε το σενάριο ότι είναι θέμα ημερών, άντε μηνών, η διάλυση της Ευρωζώνης. Μπορεί να διαλυθεί σε τόσο λίγο χρόνο ένα νόμισμα που παραμένει τόσο υπερτιμημένο και η δημιουργία του στρατηγική επιλογή του ευρωπαϊκού κεφαλαίου;
Αναμφισβήτητα η Ευρωζώνη αντιμετωπίζει τη μεγαλύτερη κρίση από την ίδρυσή της και τα ενδογενή προβλήματα αποδιάρθρωσης επιδεινώνονται με την οικονομική κρίση, που αυτή την εποχή ξαναγυρίζει στο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Η Ευρώπη είναι κοντά στο να ζήσει μέρες Lehman Brothers. Η γερμανική επιμονή στη νεοφιλελεύθερη ορθοδοξία υπονομεύει τις λύσεις και δικαιολογημένα δημιουργεί υποψίες ότι επιχειρείται η μετατροπή της Ευρωζώνης σε ζώνη γερμανικής κυριαρχίας.
Όλοι αυτοί οι κίνδυνοι δεν αντιμετωπίζονται με τη συνταγή “περισσότερη λιτότητα – λιγότερη δημοκρατία”, που, σύμφωνα με τις πληροφορίες, θα αποτελεί τον συμβιβασμό ανάμεσα στο Βερολίνο και το Παρίσι. Πρόκειται για δηλητήριο κι όχι για φάρμακο. Επιχειρείται η παράκαμψη των ευρωπαϊκών λαών, η υποβάθμιση των κοινοτικών θεσμών και η θεσμοθέτηση του Διευθυντηρίου, η περιστολή της δημοκρατικής δυνατότητας που έχουν σήμερα οι πολίτες να ψηφίζουν εναλλακτικές πολιτικές και η καταδίκη των κοινωνιών σε λιτότητα, που, αθροιζόμενη σε όλες τις χώρες της Ευρωζώνης, δημιουργεί το κοκτέιλ της ύφεσης.
Αυτός ο συμβιβασμός μπορεί να παρατείνει τη ζωή της Ευρωζώνης, εμπεριέχει όμως το σπέρμα της αποδιάρθρωσης. Συντόμως θα ζήσουμε νέα επεισόδια κρίσης, με τις αγορές αφηνιασμένες να σύρουν τις πολιτικές ηγεσίες και να εξευτελίζουν τα κράτη.
Η κρίση δεν επιλύεται με δημοσιονομικούς “χωροφύλακες”, αλλά με χαλάρωση της νομισματικής ορθοδοξίας και τόνωση της αγοράς με χρήμα. Δεν επιλύεται με τη μετατροπή των περισσοτέρων χωρών – μελών της Ευρωζώνης σε κράτη – παρίες. Η επιμονή σ’ αυτή την πολιτική θα προκαλέσει κύματα κοινωνικής οργής και θα φέρει στην επιφάνεια τον αναγκαίο συντονισμό όλων των ευρωπαϊκών λαών.
Το παλαιό σύνθημα επικαιροποιείται σήμερα: “Ευρωπαίοι όλων των χωρών, ενωθείτε”! Το παραμύθι για τον τεμπέλη Έλληνα και τα “γουρούνια” του μεσογειακού Νότου δεν θα ξεγελάει για πολύ τις κοινωνίες του Βορρά, καθώς κι αυτές θα μπουν στη δημοσιονομική “φυλακή”, με την ύφεση να διαβρώνει και τις δικές τους οικονομίες.
Η Ευρώπη θα αποδειχθεί και πάλι προνομιακό πεδίο ταξικών και κοινωνικών αγώνων. Ζητείται αριστερά να εκφράσει αυτή την κοινωνική προοπτική.
Τις τελευταίες μέρες, με τις αγορές να κανοναρχούν την “ενημέρωση” και τις κοινωνίες να τρομοκρατούνται κατά δόσεις, ανέβηκε το σενάριο ότι είναι θέμα ημερών, άντε μηνών, η διάλυση της Ευρωζώνης. Μπορεί να διαλυθεί σε τόσο λίγο χρόνο ένα νόμισμα που παραμένει τόσο υπερτιμημένο και η δημιουργία του στρατηγική επιλογή του ευρωπαϊκού κεφαλαίου;
Αναμφισβήτητα η Ευρωζώνη αντιμετωπίζει τη μεγαλύτερη κρίση από την ίδρυσή της και τα ενδογενή προβλήματα αποδιάρθρωσης επιδεινώνονται με την οικονομική κρίση, που αυτή την εποχή ξαναγυρίζει στο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Η Ευρώπη είναι κοντά στο να ζήσει μέρες Lehman Brothers. Η γερμανική επιμονή στη νεοφιλελεύθερη ορθοδοξία υπονομεύει τις λύσεις και δικαιολογημένα δημιουργεί υποψίες ότι επιχειρείται η μετατροπή της Ευρωζώνης σε ζώνη γερμανικής κυριαρχίας.
Όλοι αυτοί οι κίνδυνοι δεν αντιμετωπίζονται με τη συνταγή “περισσότερη λιτότητα – λιγότερη δημοκρατία”, που, σύμφωνα με τις πληροφορίες, θα αποτελεί τον συμβιβασμό ανάμεσα στο Βερολίνο και το Παρίσι. Πρόκειται για δηλητήριο κι όχι για φάρμακο. Επιχειρείται η παράκαμψη των ευρωπαϊκών λαών, η υποβάθμιση των κοινοτικών θεσμών και η θεσμοθέτηση του Διευθυντηρίου, η περιστολή της δημοκρατικής δυνατότητας που έχουν σήμερα οι πολίτες να ψηφίζουν εναλλακτικές πολιτικές και η καταδίκη των κοινωνιών σε λιτότητα, που, αθροιζόμενη σε όλες τις χώρες της Ευρωζώνης, δημιουργεί το κοκτέιλ της ύφεσης.
Αυτός ο συμβιβασμός μπορεί να παρατείνει τη ζωή της Ευρωζώνης, εμπεριέχει όμως το σπέρμα της αποδιάρθρωσης. Συντόμως θα ζήσουμε νέα επεισόδια κρίσης, με τις αγορές αφηνιασμένες να σύρουν τις πολιτικές ηγεσίες και να εξευτελίζουν τα κράτη.
Η κρίση δεν επιλύεται με δημοσιονομικούς “χωροφύλακες”, αλλά με χαλάρωση της νομισματικής ορθοδοξίας και τόνωση της αγοράς με χρήμα. Δεν επιλύεται με τη μετατροπή των περισσοτέρων χωρών – μελών της Ευρωζώνης σε κράτη – παρίες. Η επιμονή σ’ αυτή την πολιτική θα προκαλέσει κύματα κοινωνικής οργής και θα φέρει στην επιφάνεια τον αναγκαίο συντονισμό όλων των ευρωπαϊκών λαών.
Το παλαιό σύνθημα επικαιροποιείται σήμερα: “Ευρωπαίοι όλων των χωρών, ενωθείτε”! Το παραμύθι για τον τεμπέλη Έλληνα και τα “γουρούνια” του μεσογειακού Νότου δεν θα ξεγελάει για πολύ τις κοινωνίες του Βορρά, καθώς κι αυτές θα μπουν στη δημοσιονομική “φυλακή”, με την ύφεση να διαβρώνει και τις δικές τους οικονομίες.
Η Ευρώπη θα αποδειχθεί και πάλι προνομιακό πεδίο ταξικών και κοινωνικών αγώνων. Ζητείται αριστερά να εκφράσει αυτή την κοινωνική προοπτική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου