"ΚΑΝΑΓΙΕΣ!...ΣΕ ΒΑΣΑΝΙΣΜΕΝΑ ΣΤΗΘΗ ΧΩΡΙΚΩΝ ΒΛΕΠΩ ΝΑ ΔΥΝΑΜΩΝΕΙ Η ΠΝΟΗ ΠΟΥ ΘΑ ΣΑΣ ΣΑΡΩΣΕΙ"(Κάθαρσις,Κ. Καρυωτάκης)

  - της Τουτουντζίδου Μαριάνθης

Γνωρίζαμε την έκβαση και αυτού του αγώνα. Του άνισου αγώνα ανάμεσα σε άοπλους πολίτες με τα αθώα τους αμυντικά μέσα και στους καλά οπλισμένους πραιτωριανούς του Παπουτσή, έτοιμους να πνίξουν και πάλι μια διαδήλωση από την έναρξή της ακόμη  στα δηλητηριώδη αέρια. Να πούμε ότι χάθηκε μια μάχη ακόμη αλλά όχι ο πόλεμος; ΟΧΙ, δε χάθηκε ούτε η μάχη, μια που κάθε μάχη με τον εχθρό πλέον λαό καταρχήν αποκαλύπτει το ρόλο των εκλεγμένων εκπροσώπων του. Κάποιοι λοιπόν βγαίνουν μπροστά να υπερασπιστούν την προδοσία, με μισές αλήθειες και επιστρατεύοντας την τρομοκρατία.

Κάποιοι επιδιώκουν και την επιβράβευση επικαλούμενοι τους αγώνες που δήθεν έδωσαν στις διαπραγματεύσεις και πάλι κρύβοντας ότι ξεπούλησαν μια ολόκληρη χώρα και το λαό της μαζί, υπογράφοντας συμφωνίες που σόκαραν ακόμα και τους ξένους συνομιλητές τους.

Αποκαλύπτει τη νωθρότητα και ανευθυνότητα κάποιων άλλων "εκπροσώπων" του λαού να μη διαβάζουν αυτά που καλούνται να ψηφίσουν, ακόμη και όταν από το θόρυβο που προκλήθηκε γύρω από το περιεχόμενό τους, κάτι έπιασε το αυτί τους για το λόγο που εξεγείρονται οι ιθαγενείς ψηφοφόροι.

Αποκαλύπτει την ιδιοτέλεια, την υστεροβουλία, την ατολμία να ξεφύγουν από την κομματική πειθαρχία και να υποστούν τις συνέπειες του αποκλεισμού από το δικαίωμα να ασκήσουν και πάλι το προσοδοφόρο επάγγελμα του βουλευτή, ακόμη κι αν το τίμημα είναι η πώληση της πατρίδας και των κατοίκων της.

Δείχνει πόσο πρόθυμοι και ικανοί είναι να υπερασπιστούν αρχές, αξίες και θεσμούς που αρμόζουν σε μια δημοκρατική πολιτεία. Αυτήν που κατέλυσαν, εξαγοράζοντας χρόνια τώρα τη δικαιοσύνη, την πληροφόρηση, νομιμοποιώντας την πολιτιστική παρακμή ,την αναξιοκρατία, τη διαφθορά.

Αποκαλύπτει πόσο ανιστόρητοι είναι, πόσο δειλοί και μικρόψυχοι όταν τα ΣΥΜΒΟΛΑ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΜΑΣ, ο Μίκης Θεοδωράκης και ο Μανώλης Γλέζος μπαίνοντας στη βουλή δεν τους χειροκροτούν παρά ελάχιστοι!!!

Αλλά και ο πρόεδρος της βουλής,  όταν επαναλαμβάνει ανιαρά ότι αμαυρώνεται από τα επεισόδια η εικόνα της χώρας στο εξωτερικό, φανερώνει κι αυτός το δικό του ρόλο, του δασκάλου της υποκρισίας!!

Η ζοφερή πραγματικότητα στο εσωτερικό δε φαίνεται να ενοχλεί  τον κύριο Πετσάλνικο. Στη συνέχεια όταν επικαλείται και την κοινοβουλευτική Δημοκρατία που πλήττεται από τις πράξεις βίας, εμπαίζει το λαό μας που βιώνει τη βία στην καθημερινότητά του με χίλιους δυο τρόπους, όταν του στερούν το δικαίωμα να διαμαρτυρηθεί εξαπολύοντας εναντίον του παρακρατικούς και πάνοπλες αστυνομικές δυνάμεις, όταν οι εκπρόσωποι της κοινοβουλευτικής "Δημοκρατίας" προκλητικά αγνοούν τη βούλησή του ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ, ΝΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΟΥΝ, ΝΑ ΚΑΤΑΨΗΦΙΣΟΥΝ ΤΙΣ ΠΡΟΔΟΤΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ.

Σήμερα η πλειοψηφία των συμπολιτών μας είτε βρίσκονταν σε μια άλλη πλατεία, είτε ακόμη κάποιοι παρακολουθούσαν τη μάχη από το σπίτι τους, η ψυχή τους ήταν στην πλατεία ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, που καθιερώθηκε σε πλατεία αντίστασης του λαού μας πλέον. Και περίμεναν, έλπιζαν ότι όλοι εσείς που ήσασταν στην πρώτη γραμμή, θα τους διώξετε, θα τους εμποδίσετε, θα τους νικήσετε. Και αυτό το αίσθημα της αδικίας ή και της ήττας που για άλλη μια φορά νιώσαμε, να είναι σίγουροι ότι θα μας ενώσει περισσότερο, θα βγάλει περισσότερους στο δρόμο, θα χαλυβδώσει περισσότερο τη βούληση για αγώνες. Έχουμε κερδίσει όλο αυτό τον καιρό πολλές μικρές-μεγάλες νίκες, από τα απλήρωτα χαράτσια τους μέχρι να τους πετάμε από τις εξέδρες στις εθνικές μας επετείους. Σήμερα νιώσαμε για άλλη μια φορά ότι είμαστε πολλοί και αποφασισμένοι να μη τους επιτρέψουμε να εφαρμόσουν τα προδοτικά τους σχέδια. Κι αυτή είναι η πιο σημαντική συνέπεια της σημερινής ΜΑΧΗΣ: H συνειδητοποίηση ότι η μάχη συνεχίζεται από την επόμενη μέρα και κάθε μέρα, με το λαό ενωμένο  να παλεύει να κερδίσει τη ζωή που του έκλεψαν, τη ζωή που του αξίζει.

Δεν είμαστε ένας τυχαίος λαός "Είμαστε οι μόνοι σ' ολόκληρη την Ευρώπη που έχουμε το προνόμιο να λέμε τον ουρανό "ουρανό" και τη θάλασσα "θάλασσα" όπως την έλεγαν ο Όμηρος και ο Πλάτωνας πριν δυόμισι χιλιάδες χρόνια", γράφει ο Οδυσσέας Ελύτης.

Και την ελευθερία "ελευθερία' τη λέμε ακόμη και τους αγώνες "αγώνες" ...