ΜΥΑΛΟΠΩΛΗΔΕΣ

April 2nd, 2012 | Author: kartesios

Αυτό το ύφος του σπουδαίου. Του παντογνώστη. Του «έχω λύσεις για όλα, για περάστε και θαυμάστε». Κι εμείς οι ηλίθιοι. Που τίποτα δεν ξέρουμε και τίποτα δεν καταλαβαίνουμε. Μειωμένης αντίληψης.
Κάποιοι επαγγελματίες πολιτικοί ίσως και να συμπεριφέρονται έτσι εξ ανάγκης, αλλά γνωρίζοντας την πραγματικότητα. Έχουν ακούσει ότι το ύφος της αυτοπεποίθησης είναι απαραίτητο, οπότε το χρησιμοποιούν διά πάσα νόσο και μαλακία.
Ακόμη κι όταν δε γνωρίζουν το θέμα για το οποίο ερωτώνται και πολύ περισσότερο δε γνωρίζουν την απάντηση της ερώτησης, φοράνε το προσωπείο της αυτοπεποίθησης κι αρχίζουν να πουλάνε μυαλό στους – κατ’ αυτούς – ηλίθιους τηλεθεατές, ακροατές, κοινό.
Δεν είναι, όμως, αυτοί που μ’ εκνευρίζουν περισσότερο. Αυτό που μ’ εξοργίζει είναι το υφάκι των πιστών του Μνημονίου. Υφάκι γνωστό, με το κεφάλι να στηρίζεται στη σφιγμένη γροθιά τους. Μαλακία και κλισέ εικόνα, αλλά έτσι κάνουν όλοι.
Και ύστερα ξεκινά η μυαλοπώληση. Εξυπνακισμοί με τεράστιες δόσεις βεβαιότητας. Οι απαντήσεις όλων τους, ακριβώς οι ίδιες. Είμαι βέβαιος ότι υπάρχει εγχειρίδιο. Του καλού μαλάκα. Δεν είμαι βέβαιος αν τους το μοιράζουν ή το αγοράζουν.
Η νίκη τους σε ένα διάλογο δεν έρχεται ποτέ από τα επιχειρήματά τους. Έρχεται πάντα επειδή οι συνομιλητές τους χάνουν την ψυχραιμία τους και καταλήγουν είτε σε μπουνιές αν η συζήτηση γίνεται διά ζώσης, είτε σε μπινελίκια αν πρόκειται για το διαδίκτυο.

Ο τύπος του μνημονιακού μαλάκα πάσχει από έλλειψη επιχειρημάτων. Γι’ αυτό και όταν αντιληφθεί ότι εσύ διαθέτεις επιχειρήματα, περνά στο PLAN B που είναι η ειρωνεία. Αυτή εκφράζεται συνήθως με ατάκες του στυλ «Δε μπορώ να σου μάθω οικονομικά εδώ πέρα», «Αυτό που ρωτάς δε θα το ρωτούσε ούτε μαθητής Α’ Δημοτικού», «Από τη στιγμή που δε γνωρίζεις τα βασικά, δε μπορώ να συζητήσω μαζί σου τα πλέον σύνθετα».
Όταν βλέπεις απαντήσεις τέτοιου είδους, είναι 99,9% σίγουρο ότι μιλάς με μαλάκα υπερασπιστή του Μνημονίου, ο οποίος δεν έχει ιδέα από Οικονομία, αλλά έχει ξεσηκώσει όλο το εγχειρίδιο που λέγαμε.
Ακόμη κι αν η ερώτηση είναι πραγματικά απλή, για παράδειγμα, «με ποια λογική επιδιώκουμε την ανάπτυξη και τις επενδύσεις μέσω της βαλκανοποίησης των μισθών, από τη στιγμή που τα υπόλοιπα Βαλκάνια με τους χαμηλούς μισθούς δε βλέπουν ούτε ανάπτυξη, ούτε επενδύσεις;», η απάντηση θα κινείται γύρω από ένα πρότυπο που θα περιέχει λέξεις όπως «απλούστευση, άγνοια (πάντα δική σου), στοιχεία, λαϊκισμός».
Εκεί, το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να τα παρατήσεις. Είναι επικίνδυνο να συζητάς με την ανοησία. Ειδικά αν έχεις στομαχικά προβλήματα, τότε η διακοπή της συζήτησης κρίνεται απαραίτητη.
Απλώς, καθώς αποχαιρετάς πάντα ευγενικά αυτούς τους γλοιώδεις και υπερφίαλους θιασώτες του νεοφιλελευθερισμού και του Μνημονίου, τους κάνεις ένα τελευταίο τεστ βλακείας, ίσα – ίσα για να γελάσεις.
Τους ρωτάς για ποιο λόγο είναι υπέρ του ανοίγματος των επαγγελμάτων. Αν θυμούνται το μάθημά τους, θα σου μιλήσουν για ελευθερία της αγοράς την οποία θα εμπλέξουν με την ατομική ελευθερία και την ελευθερία επιλογής. Στη συνέχεια, τους ρωτάς για ποιο λόγο να μη δικαιούται ο φαρμακοποιός ή ο ταξιτζής να προστατεύει τον επαγγελματικό του κλάδο και να μη μπορεί να μεταβιβάσει την άδειά του στο παιδί του.
Κι εσύ κι εγώ και όλοι μας θεωρούμε παράλογη την υπάρχουσα πρακτική της μεταβίβασης των αδειών σε συγγενείς, όμως έχει άλλη πλάκα να το ακούς από ηλίθιο νεοφιλελεύθερο υπερασπιστή του Μνημονίου, που έχει κάνει σημαία του το άνοιγμα των επαγγελμάτων.
Μόλις, λοιπόν, σου εξηγήσει για ποιο λόγο διαφωνεί με τη μεταβίβαση της άδειας, τον ρωτάς αν έχει την ίδια γνώμη και για τη μεταβίβαση της εκλογικής πελατείας από τον πατέρα στα παιδιά του.
Εκεί θα καταλάβει ότι θα του την πέσεις, οπότε ή θα κόψει τη συζήτηση ή θ’ αρχίσει τα κουλά. Μην το σταματήσετε. Συνεχίστε τις ερωτήσεις στον μυαλοπώλη. Ρωτήστε τον, με ποια λογική δε μπορεί ο φαρμακοποιός Παπαδόπουλος να μεταβιβάσει την άδεια του φαρμακείου του στο παιδί του, αλλά επιτρέπεται στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη να μεταβιβάζει την εκλογική του πελατεία – δηλαδή τη θέση του στη Βουλή – στα παιδιά του;
Το ίδιο ισχύει βέβαια για τη μισή Βουλή. Βαρβιτσιώτηδες, Κεφαλογιάννηδες, Γεννηματάδες, Καραμανλήδες, Παπανδρέου και πολλοί άλλοι. Όμως στο Μητσοτάκης και Μπακογιάννη έχουν μια ευαισθησία.
Ίσως επειδή ακόμη και στο ίδιο ψηφοδέλτιο για δημοτικές εκλογές απαγορεύεται να συμμετέχουν δύο συγγενείς Α’ Βαθμού, αλλά στην ίδια Βουλή και στην ίδια κοινοβουλευτική ομάδα επιτρέπεται να συμμετέχουν δύο αδέλφια.
Θα αρχίσει να σας λέει «αυτό είναι το πρόβλημά σου;», «τόσο λαϊκιστής είσαι;». Απαντήστε του «Ναι! Λοιπόν;». Γιατί δεν υπάρχει νόμος που να απαγορεύει σε γόνο βουλευτή να είναι υποψήφιος στην ίδια εκλογική περιφέρεια με τον πατέρα ή τη μητέρα του που αποχώρησαν μεν, αλλά παρέδωσαν τη θέση στο παιδί τους;
Γιατί δεν υπάρχει νόμος που να απαγορεύει σε συγγενείς πρώτου βαθμού όχι μόνο να είναι βουλευτές του ίδιου κόμματος, αλλά και της ίδιας Βουλής; Δε μειώνει την αντιπροσωπευτικότητα της σύνθεσης κάτι τέτοιο;
Οι μυαλοπώληδες είναι ανόητοι, στην καλύτερη περίπτωση. Πουλάνε «μυαλό» και «υφάκι». Πουλάνε μούρη και στυλ. Πουλάνε δήθεν ορθολογισμό, πραγματικότητα και αυτοπεποίθηση. Είναι απλώς για γέλια. Μην τους υποτιμάτε. Γελοιοποιήστε τους. Είναι πράγματι απολαυστικό και θα κάνετε κάτι χρήσιμο στην κοινωνία.