Ημερομηνία: 04/11/2012
Την παρακάτω ιστορία αλιεύσαμε από το facebook
"Σήμερα το απόγευμα (σ.σ. χθες), σε κατάμεστο
λεωφορείο του Κορυδαλλού, μπαίνει νέος με παντελονάκι παραλλαγής, μαύρο
φούτερ, κεφάλι καθρέφτη.. Μετά από λίγο, ζεσταίνεται, βγάζει το φούτερ
και αποκαλύπτεται η χρυσή αυγή. Παγωμάρα για μερικά δευτερόλεπτα και
μετα θάνατος.. Όλος ο κόσμος μέσα στο λεωφορείο - και όταν λέω όλος το
εννοώ- πέφτει να τον φάει.. Τον βρίζουν, τον φτύνουν, ένας παππούς του
έριξε μαγκουριά. Ο μονάχος φασιστάκος τρέμει, είναι έτοιμος να βάλει τα
κλάματα - πώς είναι μαλάκα να είσαι ένας και να σου την πέφτουν τόσοι
πολλοί; Και τότε, σταματάει το λεωφορείο στην άκρη και ακούγεται ο
οδηγός από το μικρόφωνο: "Όποιος δε σιχαίνεται, να πετάξει την κουράδα
έξω, να ξεβρωμίσει ο τόπος''. Με σπρωξιές και κλωτσιές τον έβγαλαν και
μάλλον ακόμα τρέχει.. Τέτοια ευφορία η ψυχή μου, ούτε με
prozac..κρατάμε, γμτ, ακόμα.."
http://www.left.gr/article.php?id=12088
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου