ΚΑΛΠΕΣ ΠΡΟΚΑΤ

Του ΣΤΑΘΗ*
Μιλώντας με τον κ. Χατζηνικολάου χθες ο κ. Σκουρλέτης ήρθε ο λόγος στη φράση του μακαρίτη Κωνσταντίνου Καραμανλή ότι «οι πρωθυπουργοί» δεν παραπέμπονται, «πάνε σπίτια τους» - φράση που κατά τον κ. Σκουρλέτη είχε κι έχει κάποια αξία.
Ουδεμία αξία έχει αυτή η φράση. Αυτό που περιέχει παραβιάζει την αρχή της λογοδοσίας. Και η λογοδοσία των πολιτικών δεν είναι πάντα μόνον πολιτική.
Η αντίληψη αυτή κάνει ακόμα πιο ισχνή τη δημοκρατία - μια δημοκρατία που ούτως ή άλλως, ούσα αστική, φροντίζει να κρατά τον λαό σε απόσταση, και από τους θεσμούς μέσω των οποίων λαμβάνονται οι αποφάσεις και από τους θεσμούς που θα έπρεπε να τις ελέγχουν. Δεν είναι δα λαϊκή ή αστική δημοκρατία,
όμως ακόμα κι αυτή φροντίζουν να την καθαιρούν, να την ευτελίζουν και να την ξεσχίζουν τα αστικά κόμματα, όταν τίθεται εν κινδύνω η πολιτική τους ή γίνεται πιθανόν να καταλογισθούν ευθύνες για τις συνέπειες αυτής της πολιτικής. Απόδειξη το χθεσινό ξεχαρβάλωμα, ξεπουπούλιασμα και ξεκατίνιασμα του Κοινοβουλίου. Εν αρχή ο κ. Μεϊμαράκης -πρόεδρος παρακαλώ της Βουλής- κατέφθασε κι ανέβηκε στην έδρα του κουβαλώντας εφτά κάλπες. Προϊόν μαγειρικής αλχημείας των τριών κομμάτων της τυχάρπαστης αλλά και τυχοδιωκτικής κυβερνητικής ανθυποτρόικας.
Αφού στη συνέχεια αφέθηκε να ομιλήσει κατά αυτής της τριφασικής εφταπλότητας ( που έστελνε το κύρος του Κοινοβουλίου στα Τάρταρα) ο κ. Παπαδημούλης του ΣΥΡΙΖΑ,
τον λόγον έλαβε ο κ. Βενιζέλος και, κάνοντας μια ουρανομήκη γυριστή, άδειασε τον κ. Μεϊμαράκη, τον κ. Σαμαρά και τον δυστυχή κυρ Φώτη προτείνοντας τέσσερις κάλπες.
Με έναν λόγο ο Μπενίτο-Μπενύτο έδρασε ως κοινός προβοκάτορας, εκθέτοντας τους προειρημένους γνωστούς και μη εξαιρετέους συνεταίρους του.
Ομως ο ευτελισμός δεν σταματάει εδώ. Μέσω διαρροών ο κ. Βενιζέλος επιφόρτιζε τα παπαγαλάκια του να ενημερώσουν το πανελλήνιο ότι για αυτήν
την αλλαγή γραμμής (!!) της τελευταίας στιγμής είχε ενημερώσει (!) τους συνεταίρους του Σαμαρά, Γιωργάκη και κυρ Φώτη.

Συνεπώς ο αιφνιδιασμός στόχο είχε όλους τους άλλους ΣΥΡΙΖΑ, Ανεξάρτητους Ελληνες (για τη Χρυσή Ορδή δεν λέω για να μη μαγαρίσω το γραφτό μου). Ομως τον ίδιο σεβασμό που
τρέφει η Χρυσή Αυγή για το Κοινοβούλιο τρέφουν και οι τρεις κυβερνητικοί συνεταίροι, αν κρίνει κανείς απ’ όσα συνέβησαν χθες στη συνέχεια των παραπάνω μέσα στην ίδια τη Βουλή, όπου υποτίθεται ότι χτυπά η καρδιά της Δημοκρατίας.
Οι τέσσερις κάλπες που θα επρόκειτο να στηθούν θα είχαν τον «απλησίαστο» για τους βουλευτές των κυβερνητικών κομμάτων, εκτός από εκείνη της επιλογής των, κάνοντας έτσι την ψηφοφορία φανερή.
Φάρσα!
Τέτοια πράγματα δεν συμβαίνουν ούτε σε εικονικά κοινοβούλια τυραννίδων της δεκάρας.
Ομως, ο φόβος του κ. Σαμαρά μπροστά απ’ την κάλπη,
ο φόβος του κ. Βενιζέλου μπροστά απ’ την κάλπη
και ο φόβος του κ. Κουβέλη μπροστά απ’ την κάλπη, πρυτάνευσαν,
δίνοντας στον κοινοβουλευτισμό έναν κόλαφο τόσον βροντώδη, όσον οι ριπές μιας ταξιαρχίας καλάσνικωφ.
Η κάλπη, η μυστικότης της ψήφου, η ελεύθερη και ανεμπόδιστη άσκηση αυτού του δικαιώματος είναι η πεμπτουσία της δημοκρατίας,
αυτήν την πεμπτουσία γρονθοκόπησαν, βίασαν και σκύλεψαν χθες στη Βουλή τα τρία κόμματα της συγκυβέρνησης,
προκαλώντας χάχανα στα καφενεία, χάχανα από ’κείνα που αποξενώνουν τον λαό απ’ το πολίτευμα, απαξιώνουν τον κοινοβουλευτισμό κι ανοίγουν την όρεξη στα νεοναζιστικά ερπετά.
Χθες οι κ.κ. Σαμαράς, Βενιζέλος και Κουβέλης έφθειραν για μιαν ακόμη φορά, για πολλοστή φορά, ιδίοις χερσίν το πολίτευμα.
Ιδιαιτέρως ο κ. Σαμαράς κινδυνεύει πλέον να καταχωρισθεί στην Ιστορία ως κατ’ εξοχήν κοινοβουλευτικός πραξικοπηματίας απ’ το 1974 κι εντεύθεν.
Επί των ημερών του η παραβίαση του Συντάγματος έχει γίνει ρουτίνα, η διακυβέρνηση μέσω προεδρικών διαταγμάτων έχει γίνει κανόνας, οι δε κατεπείγουσες διαδικασίες έχουν ακυρώσει κάθε διαβούλευση και κάθε διάλογο.
Οταν οι ίδιοι οι ταγοί του λαού φθείρουν το πολίτευμα, τσαλακώνουν τη νομιμότητα, παραβιάζουν το Σύνταγμα, μετέρχονται μικρά κι αλλεπάλληλα κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα, ακρωτηριάζουν τους θεσμούς, φοβούνται για όσα κάνουν, διότι γνωρίζουν ότι στρέφονται κατά του λαού κι ενίοτε κατά του έθνους, τότε
καλό είναι να αρχίζουν να σκούζουν οι χήνες του Καπιτωλίου, διότι ο εχθρός δεν είναι ante portas αλλά στο Χρυσοτρίκλινο.
Ολα τα ως άνω εγράφησαν χθες, όταν τα διαδικαστικά στο Κοινοβούλιο είχαν τελειώσει και οι ψηφοφορίες δεν είχαν αρχίσει.
Ομως, για πρώτη φορά

οι κάλπες δεν θα κατέγραφαν αποτέλεσμα ψηφοφορίας, αφού ήδη ο συσχετισμός των ψήφων είχε προσδιορίσει το περιεχόμενο που θα αποκτούσαν οι κάλπες.
Αυτή η φάρσα δεν δείχνει μόνον αλλά συνιστά παρέκβαση απ’ το πολίτευμα και έκπτωση της αστικής δημοκρατίας σε τσιφλίκι, όπου ο κάθε φεουδάρχης, τιμαριώτης, ή φύλαρχος ψήφων θέτει τους δικούς του κανόνες.
Για σήμερα. Διότι αύριο θα μπορεί να θέσει άλλους. Αυτός είναι ο ορισμός της πολιτειακής και πολιτικής παρακμής.
Θα έλεγα ότι, αν ο κ. Σαμαράς δεν σέβεται τη δημοκρατία, γιατί να τη σεβαστεί η φράου Μέρκελ, όμως κάτι τέτοιο θα ήταν λίγο. Διότι την ελληνική
δημοκρατία ήδη την υπήγαγαν υπό κατοχήν και τη μετέτρεψαν σε προτεκτοράτο οι τρεις συνεργάτες της Τρόικας, ο σεβασμός
στα ράκη που δημιούργησαν, τους μάρανε;
*Δημοσιεύθηκε στο enikos.gr την Παρασκευή 18 Ιανουαρίου 2013
iskra.gr