Τα βήματα για την αποτροπή της οικονομικής και πολιτικής υποτέλειας της Ελλάδας
Του Μάκη Ανδρονόπουλου
Τους επόμενους μήνες η κυβέρνηση θα υποχρεωθεί να προχωρήσει στα σκληρά προαπαιτούμενα, σε βαθιές «μεταρρυθμίσεις» (ασφαλιστικό κ.ά.) και σε κρίσιμες εκποιήσεις της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας, υπό την απειλή της ενεργοποίησης των ρητρών ασφαλείας που περιλαμβάνουν τα μνημόνια (πχ. Ρήτρα μηδενικού ελλείμματος στα ασφαλιστικά ταμεία κ.α.). Όλη η προσπάθεια των δυνάμεων του μνημονιακού τόξου, από την αυταρχική δεξιά μέχρι την καιροσκοπική κεντροαριστερά, έχουν βαλθεί να αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη από τα δραματικά επερχόμενα τα οποία θα οδηγήσουν οριστικά την Ελλάδα στην οικονομική και πολιτική υποταγή της στους δανειστές για πολλές δεκαετίες και στο ξεπούλημα του πλούτου της (ακόμη και των πιθανών ενεργειακών πηγών).
Πριν λίγες μέρες δημοσιεύθηκε μια νομική ανάλυση του Αλέξη Μητρόπουλου για τις πρωτοφανείς για κυρίαρχο κράτος δεσμεύσεις που ανέλαβε η τρικομματική κυβέρνηση (Ν.Δ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ) απέναντι στους δανειστές: 1) Υπαγωγή στο αγγλικό δίκαιο ως εφαρμοστέο δίκαιο, ώστε αυτό να «αποτελεί έγκυρη επιλογή» εκ μέρους της Ελλάδας. 2) Η χώρα μας «έχει υπαχθεί νόμιμα» στην αρμοδιότητα των δικαστηρίων του Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου. 3) Κανένα από τα περιουσιακά στοιχεία της χώρας μας δεν εξαιρείται «λόγω εθνικής κυριαρχίας ή για άλλο λόγο της δικαιοδοσίας –κατάσχεσης πριν ή μετά την έκδοση δικαστικής απόφασης ή εκτέλεσης σε σχέση με οποιοδήποτε ένδικο βοήθημα». 4) Η «εκτέλεση της Σύμβασης δεν είναι αντίθετη με ελληνικές διατάξεις αναγκαστικού δικαίου, με τη δημόσια τάξη, με τις διεθνείς συνθήκες ή τις γενικώς παραδεδεγμένες αρχές του διεθνούς δικαίου που δεσμεύουν την Ελλάδα και την Τράπεζα της Ελλάδος».
Φαίνεται ότι οι δεσμεύσεις αυτές αποκτούν οριστική ισχύ εφόσον υπάρχουν θετικές υπέρ αυτών Γνωμοδοτήσεις του Νομικού Συμβουλίου του Κράτος και Πιστοποιητικό Συμμόρφωσης, που όμως κρατούνται εφτασφράγιστα μυστικά, παρά τις αλλεπάλληλες ερωτήσεις που έχουν κατατεθεί στην Βουλή. Ο Μητρόπουλος καταλήγει: «αν έχουν συνταχτεί κατά το περιεχόμενο και το ύφος που απαίτησαν οι δανειστές και βρίσκονται, κατά πληροφορίες μας, ήδη στα χέρια τους, θα είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο για όλες τις κυβερνήσεις στο μέλλον στην προβολή των κυρίαρχων δικαιωμάτων της πατρίδας και την εθνωφελή επίλυση του οικονομικού της ζητήματος».
Γι΄ αυτούς τους λόγους ο Σαμαράς ήθελε εκλογές πριν γίνουν όλα αυτά. Γι΄ αυτό και τα φίλα προσκείμενα μίντια παροχέτευαν την κοινωνική οργή προς την Χρυσή Αυγή (που λειτουργούσε ως ανάχωμα προς την αριστερά) και μετά θα την «έντυναν κυριλέ» με υποψήφιους τέως δικαστές, διευθυντές υπουργείων, στρατηγούς, θα πέταγαν τον Βενιζέλο στη στροφή και θα έκαναν κυβέρνηση απροσχημάτιστου αυταρχισμού κατά της αριστεράς και κάθε αντιμνημονιακού πολίτη. Η πολιτική δολοφονία του Παύλου Φύσσα και οι αντιδράσεις των έξω χάλασε τα σχέδια…
Μέτωπο 1: η αποδοχή της πραγματικότητας
Τούτων δεδομένων είναι πια ξεκάθαρο ότι η ούτως ή άλλως διαλυμένη οικονομία και η καλπάζουσα ανεργία παρ΄ ότι προσλαμβάνουν διαστάσεις ανθρωπιστικής κρίσης, το πρώτο μέτωπο για την ανασυγκρότηση της χώρας, της κοινωνίας και της οικονομίας, δεν είναι πια η οικονομία αυτή καθαυτή, αλλά η ίδια η διάσωση της πατρίδας από τη ληστρική υποτέλεια, της δημοκρατίας από τη μεταποίησή της σε κρυφοχουντισμό και της αξιοπρέπειας των πολιτών από την υποταγή.
Αυτά δεν μπορεί να τα κάνει η δεξιά. Δεν το έκανε ποτέ. Πέρα από τις κραυγές του εθνικισμού, όλα τα δεινά της νεώτερης ιστορίας μας είχαν την σφραγίδα της αυταρχικής δεξιάς. (ΣΣ: εξαίρεση ο μεταπολιτευτικός Κωνσταντίνος Καραμανλής που βγήκε έστω και προσωρινά από το ΝΑΤΟ). Αλλά ούτε και το ΠΑΣΟΚ. Ο Γιώργος Παπανδρέου μπορούσε στο Καστελόριζο, αντί να ανακοινώσει την παράδοση τμήματος (;) της εθνικής κυριαρχίας, να εξηγήσει με ακρίβεια το διακύβευμα και να ρωτήσει τους Έλληνες αν θέλουν να θυσιαστούν, όπως οι πατεράδες τους στην Πίνδο ή στην αντίσταση… Εννοείται ότι δεν μπορεί ούτε ο Βενιζέλος και προφανώς ούτε ο Κουβέλης ή οι 58. Κανείς τους δεν έχει τα παραπάνω ως προτεραιότητα, παρά μόνο την διάσωση των συμφερόντων τους. Όλα αυτά δεν μπορούν να γίνουν φυσικά με τον συμψηφισμό «ούτε συνταγματικό τόξο, ούτε αντιμνημονιακό μπλοκ».
Η αριστερά και οι νέοι είναι οι μόνες δυνάμεις γύρω από τις οποίες μπορούν να συμπαραταχθούν όλες οι κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις που θέλουν να αποτρέψουν την οικονομική και πολιτική κατοχή της Ελλάδας, την αναζωογόνηση της δημοκρατίας και την αναστήλωση της εθνικής αξιοπρέπειας. Αυτή είναι η ουσία της πραγματικότητας που πρέπει όλοι να καταλάβουμε και να πάρουμε θέση άμεσα και δραστικά. Η χώρα μας εισέρχεται στη φάση της υλοποίησης των έσχατων συνεπειών του μνημονίου.
Μέτωπο 2: να μην προλάβουν
Το δεύτερο βήμα, αφού δούμε ξεκάθαρα την πραγματικότητα, είναι να μην προλάβει αυτή η κυβέρνηση να υλοποιήσει τα σχέδια των δανειστών. Εδώ λίγη λογική χρειάζεται. Τα νούμερα καταρρέουν, οι φόροι δεν μπορούν να πληρωθούν, τα δάνεια το ίδιο και το πρωτογενές πλεόνασμα για να γίνει διατηρήσιμο θα πρέπει να συρρικνωθεί η εθνική άμυνα και να παραδοθούν στον ιδιωτικό τομέα οι υπηρεσίες υγείας, παιδείας και ασφάλειας. Αυτό συνεπάγεται αύξηση στα 25 ευρώ της εισόδου στα δημόσια νοσοκομεία, αύξηση της συμμετοχής των ασφαλισμένων στην φαρμακευτική δαπάνη, κατάργηση των εφάπαξ και των επικουρικών συντάξεων, παράδοση των σπιτιών και της αγροτικής γης στις τράπεζες και των τραπεζών στον ξένο έλεγχο. Το πώς μπορεί να σταματήσει αυτό, ξέρουμε όλοι.
Οι δανειστές θα κάνουν τα πάντα για να τους κρατήσουν στην εξουσία. Κι αυτοί, Σαμαράς-Βενιζέλος θα κάνουν τα πάντα να μην πέσουν. Δεν θα διστάσουν μπροστά σε τίποτε, γιατί ξέρουν τι τους περιμένει. Τις προάλλες το ομολόγησε ο Γιώργος Καρατζαφέρης, ο οποίος ανησυχεί βαθιά για το μέλλον της αστικής τάξης και φοβάται ένα αύριο… ειδικών δικαστηρίων! Αυτό είναι το θέμα.
Μέτωπο 3: το όραμα για τη νέα Ελλάδα
Η εκτροπή της Ευρώπης έχει φτάσει σε κρίσιμο σταυροδρόμι. Μέσα σε λίγα χρόνια η ευρωζώνη έπαψε να είναι η Ευρώπη του κοινοτικού πολιτικού και νομικού κεκτημένου και μετεξελίχθηκε σε μια σκληρή τράπεζα που διοικεί το Βερολίνο. Εκεί βρίσκεται όλη η διαπραγματευτική δύναμη της Ελλάδας, στο κοινοτικό κεκτημένο που παραβίασε η Τρόικα των δανειστών και όχι στα στιγμιαία πρωτογενή πλεονάσματα.
Η Ελλάδα πρέπει να δώσει μια μάχη για την επιβίωσή της μέσα στην Ευρώπη, με τους όρους της Ευρώπης και της δημοκρατίας, όχι με τους όρους των τραπεζών. Θα είναι μια μάχη για την Ελλάδα και την Ευρώπη. Η Ελλάδα, άσχετα με τη μιντιακή διαχείρισή της, διαθέτει μεγάλο ιστορικό κύρος και η Ευρώπη της χρωστάει πολλά από τους δύο μεγάλους πολέμους (και σε χρήμα). Η Ελλάδα με μια άλλη ηγεσία και τον ελληνικό λαό συντεταγμένο πίσω της μπορεί να συμβάλει στην επαναφορά της Ευρώπης στον δρόμο της ευρωπαϊκότητας και της δημοκρατίας.
Η μάχη αυτή θα είναι δύσκολη, λυσσαλέα και καθοριστική, για την Ελλάδα και την Ευρώπη. Στις μάχες όλα μπορεί να συμβούν. Αλλά η μάχη είναι καλύτερη από την αυτοκτονία των μνημονιακών της εθελοδουλίας. Η ομάδα κρούσης δουλεύει πυρετωδώς, προετοιμάζεται, μελετά, κινείται, διερευνά τα πεδία σύγκρουσης και συγκροτεί τα πλεονεκτήματά της, φανερά και κρυφά. Η μάχη θα δοθεί ούτως ή άλλως. Όσο πιο νωρίς δοθεί, τόσο το κόστος θα είναι μικρότερο.
Η μάχη αυτή θα είναι ο παράγοντας που θα καθορίσει την εικόνα της νέας Ελλάδας των παιδιών μας, της Ελλάδας του 21ου αιώνα. Μέσα από τη μάχη θα ξεπηδήσει το όραμα και το σχέδιο (που υπάρχουν). Η Ελλάδα του 2021 μπορεί να είναι η εμπροσθοφυλακή της Ευρώπης των Κοινωνιών και οι Έλληνες οι πιο ευτυχισμένοι Ευρωπαίοι.
Μέτωπο 4: το σύνταγμα του λαού
Κυρίαρχο ρόλο στο σχέδιο για την ανασυγκρότηση της κοινωνίας, του κράτους και της οικονομίας θα παίξει το Σύνταγμα, που αυτή τη φορά πρέπει να είναι του Λαού, από το λαό για το λαό. Το νέο Σύνταγμα πρέπει να βάλει τις προτεραιότητες του παρόντος και του μέλλοντος. Μεταξύ αυτών πρέπει να είναι η αυτάρκεια της χώρας σε τρόφιμα, η δημογραφική ενίσχυση, η δημιουργική επίλυση του μεταναστευτικού και της ιθαγένειας, η ανασυγκρότηση του κράτους στη βάση της ανάκτησής του από τα συμφέροντα, μικρά και μεγάλα, που το λυμαίνονται και η προστασία του περιβάλλοντος. Στο πλαίσιο αυτό πρέπει να εθνικοποιηθεί η Τράπεζα της Ελλάδος που είναι ιδιωτική και να υπάρξει ενιαία εποπτεία του χρηματοοικονομικού τομέα. Στις συνταγματικές προτεραιότητες πρέπει να είναι η ανασύσταση του κοινωνικού κράτους (παιδεία, υγεία, ασφάλεια) και στροφή της χώρες προς τις τεχνολογίες αιχμής.
Η συνταγματική αναθεώρηση πρέπει να καταστεί εργαλείο προοπτικής του Ελληνισμού και να αποτελέσει εφαλτήριο για την κατάκτηση της θέσης που του αξίζει στο διεθνή στίβο.
Το νέο Σύνταγμα του Λαού πρέπει να έχει ισχυρές προβλέψεις για τον εκδημοκρατισμό και τον έλεγχο των θεσμών, η άλωση των οποίων από τη διαπλοκή και τη διαφθορά οδήγησε στη μεγέθυνση του πελατειακού κράτους και στην κατάλυση της δικαιοσύνης. Ο εκδημοκρατισμός και ο έλεγχος των δημοκρατικών θεσμών πρέπει να εδραιωθεί με τρόπο που θα υπερβαίνει την εκάστοτε πολιτική συγκυρία και το πολιτικό προσωπικό, ούτως ώστε η χώρα να μπορεί να καλύπτει επαρκώς τα κενά και τις αστοχίες του πολιτικού συστήματος.
Κεντρικό εργαλείο μόχλευσης της κοινωνίας και της δημοκρατίας, ώστε να επανακάμψει η εμπιστοσύνη, είναι η απλή αναλογική που θα εκφράσει με γνήσιο τρόπο τη λαϊκή βούληση και θα επιβάλει αλλαγή στην πολιτική συμπεριφορά και προγραμματικές συγκλήσεις. Επίσης, είναι σκόπιμη η διατήρηση του πολιτειακού καθεστώτος, με διευθέτηση του θέματος της εκλογής ΠτΔ, ώστε αυτή να μην αποτελεί μέσο μόχλευσης πρόωρων εκλογών. Είναι ακόμη σκόπιμη η κατοχύρωση της Κοινωνίας των Πολιτών, με άρθρο που θα επιτρέπει υπό όρους να επιβάλει την διεξαγωγή δημοψηφισμάτων.
Είναι αυτονόητο ότι πρέπει να γίνει πλήρης διαχωρισμός κράτους – εκκλησίας και να συγκροτηθεί επιτέλους ένα κοσμικό κράτος, όπου η κυβέρνηση θα ορκίζεται στο Σύνταγμα και όχι στο Ευαγγέλιο και μια Γενική Διεύθυνση Θρησκευμάτων στο υπουργείο Εσωτερικών Υποθέσεων που θα διευθετεί τα όποια ζητήματα.
Τέλος, κρίσιμο εργαλείο και εμβρυουλκός της νέας ανάπτυξης –πέρα από το σύνταγμα- πρέπει να είναι ένα Εθνικό Πατριωτικό Κοινωνικό Συμβόλαιο που θα εγγυάται την δίκαιη κατανομή των βαρών και των κερδών.
Η Αναθεώρηση του Συντάγματος πρέπει να καταστεί μια μεγάλη δημοκρατική διαδικασία με ευρεία συμμετοχή των πολιτών και των φορέων τους (ΟΚΕ, ιστορικοί, άνθρωποι του πνεύματος, κορυφαίοι νομικοί, καλλιτέχνες, εκπαιδευτικοί κ.ά.). Οι συνταγματολόγοι πρέπει να παίξουν συμβουλευτικό και τεχνικό ρόλο σε αυτή τη γιορτή της δημοκρατίας.
http://www.koutipandoras.gr/45723/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου