Η «Δύση» πληρώνει τις επιλογές της

Θέμης Τζήμας

Μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου η «Δύση» προχώρησε σε μια σχεδόν πλήρη απορρύθμιση του διεθνούς δικαίου: Το Κοσσυφοπέδιο, το Ιράκ το 2003, η αλλαγή καθεστώτος στη Λιβύη, η απόπειρα για αλλαγή καθεστώτος στη Συρία και η αναγνώριση ως νομίμου εκπροσώπου του συριακού λαού μιας πολιτικής οντότητας που δεν ελέγχει ούτε επικράτεια, ούτε πληθυσμό αποτέλεσαν μερικούς από τους πλέον βασικούς σταθμούς σε αυτήν την πορεία

Επιπλέον μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ ταπείνωσε και λεηλάτησε την ηττημένη Ρωσία και εν γένει Α. Ευρώπη με έναν τρόπο εντελώς άφρονα. Ακόμη, με πρωτοβουλία των ΗΠΑ ήδη πριν την τελευταία καπιταλιστική κρίση μπήκε μπροστά η προσπάθεια οικοδόμησης αμερικανικής μονοκρατορίας που όταν έληξε στα ερείπια των διδύμων πύργων και της φούσκας που ξεκίνησε να σκάει το καλοκαίρι του 2007 έδωσε τη θέση της σε σφαίρες επιρροής, παρόμοιες με τις διεθνείς σχέσεις των τελών του 19ου και των αρχών του 20ου αιώνα:έντονες, περίπλοκες και ασταθείς αλληλεξαρτήσεις, μαζί με σχετικοποίηση της ισχύος ακόμα και των πλέον ισχυρών δρώντων- βλ. ΗΠΑ.

Οι τελευταίες δε, αποχωρώντας από την Ευρώπη ή έστω περιορίζοντας το ρόλο τους άφησαν πεδίο δράσης σε αυτό που αποδεικνύεται πια ότι συνιστά το μικρομέγαλο (ευρώ-)γερμανικό ιμπεριαλισμό.

Η εσωτερική κατάρρευση των «πολύχρωμων» επαναστάσεων και οι τυχοδιωκτισμοί του Σαακασβίλι που ξεκίνησε το 2008 πόλεμο με τη Ρωσία δε δίδαξαν τίποτα στη «Δύση». Ούτε το μετά- κανταφικό χάος στη Λιβύη και το γεγονός ότι σε Συρία και Ιράκ μετά από χρόνια πολέμων, οι πλέον σκοταδιστές ισλαμιστές καταλαμβάνουν και ελέγχουν ολόκληρες περιοχές- στην πρώτη περίπτωση και τουλάχιστον μέχρι ενός σημείου απολαμβάνοντας δυτικής προστασίας.

Έτσι κάπως η ΕΕ και οι ΗΠΑ παρενέβησαν άμεσα ενισχύοντας τους διαδηλωτές εναντίον του προέδρου Γιανούκοβιτς, προωθώντας αλλαγή καθεστώτος και γεωπολιτικού προσανατολισμού της Ουκρανίας, συμμαχώντας ακόμα και με ναζιστικά στοιχεία. Είναι απορίας άξιο γιατί και πώς περίμεναν ότι η Ρωσία δε θα αντιδρούσε στην προοπτική βίαιης αλλαγής στην Ουκρανία και εξαφάνισης της ρωσικής επιρροής.

Πολύ περισσότερο όταν η Ρωσία έχει βάσιμους φόβους για τους Ρώσους και ρωσόφωνους της Ουκρανίας και όταν διαθέτει τη συναίνεση του εκλεγμένου προέδρου της τελευταίας για επέμβασή, έστω και αν είναι αμφισβητούμενη η νομιμότητά του.

Η «Δύση» έδειξε να ξεχνάει ότι η Ρωσία του 2014 δεν είναι η Ρωσία του 1994 και επιπλέον ότι η ίδια δεν είναι ούτε τόσο ενιαία, ούτε τόσο ισχυρή όσο θα έπρεπε ώστε να επεκτείνει με άμεσο τρόπο την επιρροή της στο μαλακό υπογάστριο της Ρωσίας.

Μέσα στην αλαζονεία της παραγνώρισε ότι γεωπολιτικά συμφέροντα και επιδιώξεις σφαιρών επιρροής έχουν και άλλες δυνάμεις. Ότι οι επεμβάσεις και οι αλλαγές καθεστώτων έχουν ήδη διεγείρει το φόβο σε μια σειρά κρατών και δυνάμεων, που κάποια στιγμή θα αντιδρούσαν.

Απολύτως προβλέψιμα αυτή η αντίδραση ήρθε και πλέον ΕΕ και ΗΠΑ βρίσκονται μπροστά μόνο σε κακές επιλογές πάνω στο ζήτημα. Το ίδιο και ο ουκρανικός λαός. Διότι στην πραγματικότητα πολύ συχνά μερικές από τις χειρότερες συγκρούσεις ξέσπασαν όταν ακριβώς κανείς δεν τις ήθελε αλλά όλοι βρέθηκαν σε σημείο που αισθάνονταν ότι δεν μπορούσαν να υποχωρήσουν.

Η άσκηση οικονομικών πιέσεων στη Ρωσία πέραν ενός σημείου θα έχει άμεσες επιπτώσεις στην Ευρώπη και άρα στον κόσμο. Η στρατιωτική αντιπαράθεση ανοίγει την πόρτα του τρελοκομείου. Μπροστά σε αυτήν την αίσθηση αδυναμίας της Δύσης ολοένα περισσότερες εξτρεμιστικές και τυχοδιωκτικές φωνές από το εσωτερικό της θα ακούγονται εντονότερα.

Η μόνη λογική λύση είναι αυτή της προσωρινής έστω αποδοχής των τετελεσμένων επί του εδάφους και της επαναφοράς στην κατάσταση που είχε διαμορφωθεί μετά την υπογραφή της συμφωνίας Γιανούκοβιτς και- τότε- αντιπολίτευσης. Δε θα «θεραπεύσει» τις βαθύτερες αιτίες των ενδό- ιμπεριαλιστικών διενέξεων. Αλλά θα κερδίσει χρόνο, ίσως προς όφελος της λογικής. Η Ρωσία και το καθεστώς Πούτιν μπορούν να κατηγορηθούν για πολλά. Αλλά όχι για κάποιου είδους παράλογη ή απρόβλεπτη συμπεριφορά. Η Δύση μπορεί να αξιοποιήσει- ακόμα- αυτό το γεγονός.

Θέμης Τζήμας

Τετάρτη 5 Μαρτίου 2014

© 2010-2014 ThePressProject.gr 

 http://www.thepressproject.gr/article/57488/I-Dusi-plironei-tis-epiloges-tis