Χρέος. Τι πρέπει να κάνουμε;

Το αφιέρωμα του UNFOLLOW 27

Γράφουν: Ευκλείδης Τσακαλώτος, Θόδωρος Σκυλακάκης, Γιώργος Κατρούγκαλος, Βασίλης Βιλιάρδος, Σπύρος Μαρκέτος, Λεωνίδας Βατικιώτης, Άρης Χατζηστεφάνου και ο Νίκος Μπογιόπουλος

Το UNFOLLOW 27 κυκλοφορεί με 144 σελίδες και δύο εξώφυλλα: μπορείτε να το ξεφυλλίσετε ξεκινώντας είτε κανονικά είτε από το οπισθόφυλλο και το αφιέρωμα 42 σελίδων «Χρέος. Τι πρέπει να κάνουμε;»

Μετά από τέσσερα χρόνια βαθιάς κρίσης, δεν είναι λίγοι οι πολίτες της χώρας που δυσκολεύονται ακόμη και να θυμηθούν πώς ήταν η ζωή πιο πριν. Εξαγγελίες όπως η «ισχυρή Ελλάδα» του πάλαι ποτέ πανίσχυρου «εκσυγχρονιστικού» ΠΑΣΟΚ και η «επανίδρυση του κράτους» του «καταλληλότερου» πρωθυπουργού, μόνο ως πικρά αστεία ακούγονται πια, μαζί με το «λεφτά υπάρχουν» της αισιόδοξης προεκλογικής εκστρατείας του 2009.
Όμως, όσο κι αν όλα –από την παραδοχή Καραμανλή για την κατάσταση της οικονομίας ως το Καστελόριζο, το πρώτο μνημόνιο, το μεσοπρόθεσμο, τις διαδηλώσεις και τον χημικό πόλεμο στο κέντρο των πόλεων, και ως τα αλλεπάλληλα «τελευταία μέτρα»– μοιάζουν να έγιναν αστραπιαία κι ανεξήγητα, στην πραγματικότητα έχουν και προϊστορία και εξηγήσεις· δίχως αυτές, δεν είναι δυνατόν να καταλάβει κανείς ούτε τι σχεδιάζει γι’ αυτόν η κυβέρνηση της χώρας ούτε τι θα έπρεπε να απαιτήσει είτε από αυτήν είτε από όποια προκύψει στις επόμενες εκλογές.

Αυτή την προϊστορία θέλουμε να σκιαγραφήσουμε κι αυτές τις εξηγήσεις να αναζητήσουμε με το αφιέρωμα στο ελληνικό δημόσιο χρέος που ακολουθεί, προσπαθώντας ταυτόχρονα να περιγράψουμε και τις κινήσεις που ίσως να συντελούσαν στην αντιμετώπιση του ζόφου στον οποίο έχουμε όλοι βυθιστεί.
ΔΕΙΤΕ ΤΟ VIDEO: 



Τα θέματα του αφιερώματος, αναλυτικά: 
«Το έγκλημα του χρέους», άρθρο του Λεωνίδα Βατικιώτη. Το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι αποτέλεσμα κερδοσκοπίας και κραυγαλέων οικονομικών και πολιτικών σκανδάλων, τόσο πριν όσο και κατά τη διάρκεια της «διάσωσης». Αν εξετάσει κανείς τους τρόπους με τους οποίους το χρέος διογκώθηκε σε τόσο εγκληματικό βαθμό, η μονομερής παύση πληρωμών αποδεικνύεται μονόδρομος…
«Η νομική οδός για τη διαγραφή του χρέους», άρθρο του Γιώργου Κατρούγκαλου. Τα μνημόνια μπορούν να καταργηθούν με απόφαση της Βουλής και με απλή πλειοψηφία. Θα απομένουν μόνο οι δανειακές συμβάσεις που δεσμεύουν τη χώρα σε διεθνές επίπεδο. Το ιδανικό θα ήταν, βεβαίως, οι δανειστές να δεχθούν μια συναινετική λύση διαγραφής του χρέους. Σε αντίθετη περίπτωση, υπάρχει το νομικό οπλοστάσιο που, στον κανόνα του διεθνούς δικαίου, ονομάζουμε «κατάσταση ανάγκης».
«Ο πραγματικός ηθικός κίνδυνος για το χρέος», άρθρο του Ευκλείδη Τσακαλώτου. Όλοι γνωρίζουν ότι το χρέος δεν πρόκειται ποτέ να αποπληρωθεί. Συνεπώς, μια συζήτηση για το χρέος δεν μπορεί παρά να είναι μια συζήτηση για την παραγωγική ανασυγκρότηση και τον κοινωνικό μετασχηματισμό, εντέλει για τη σχέση της οικονομίας με την κοινωνία: Ποιος έχει την εξουσία να κάνει τι και σε ποιον…
«Τι θα κάνουμε με το χρέος;», άρθρο του Θόδωρου Σκυλακάκη. Χρεοκοπήσαμε γιατί οι κυβερνήσεις μας συζτηματικά ξόδευαν πολύ παραπάνω από όσα οι ίδιες προϋπολόγιζαν και ψήφιζαν στη Βουλή. Το χρέος της Ελλάδας είναι μη βιώσιμο και πρέπει -παρά τις πολιτικές δυσκολίες- να δοθεί λύση, αλλά, σε κάθε περίπτωση, πρόκειται για μέρος μόνο του προβλήματος της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας…
«Η Ελλάδα και η κρίση χρέους», άρθρο του Βασίλη Βιλιάρδου. Το μεγάλο πρόβλημα της χώρας είναι η έλλειψη αξιόχρεων, φερέγγυων οφειλετών σε όλη την έκταση της οικονομίας – ειδικά μετά από έξι συνεχή χρόνια ύφεσης. Ωστόσο, οι καταγγελίες εναντίον των Γερμανών ή των μνημονίων, χωρίς δικό μας σχέδιο εξόδου από την κρίση, με δικά μας μέσα, είναι «άναρθρες κραυγές», κενές περιεχομένου…
«Χρέος σημαίνει ανισότητα και υποδούλωση», άρθρο του Σπύρου Μαρκέτου. Μόνη πραγματική λύση είναι η μονομερής και πλήρης διαγραφή του χρέους από μια κυβέρνηση που δεν θα της αφήνει άλλη επιλογή ένας κινητοποιημένος λαός. Και τούτο όχι από καμιά αντιδιεθνιστική εγωπάθεια, αλλά απλώς επειδή το δημόσιο χρέος βαρύνει κάθε εθνικό κράτος χωριστά, και θεμελιώδης πολιτική μονάδα παραμένει ως σήμερα το εθνικό κράτος.
«Οι παύσεις πληρωμών τότε και τώρα», άρθρο του Άρη Χατζηστεφάνου. Από τη Γερμανία ως τις ΗΠΑ, οι παύσεις πληρωμών, στις οποίες προχώρησαν εκατοντάδες κυβερνήσεις, είχαν στη συντριπτική τους πλειονότητα από θετικά έως θεαματικά αποτελέσματα…
«Ναι, έχουμε «χρέος»!», άρθρο του Νίκου Μπογιόπουλου. Το ευγενέστερο των «χρεών» του λαού, συνώνυμο της ίδιας του της ύπαρξης, είναι να οργανωθεί, να αντισταθεί και να επιβάλει μονομερώς -πώς αλλιώς;- εκείνες τις πολιτικές αποφάσεις που θα διαγράψουν το χρέος…

Δείτε όλα τα περιεχόμενα του τεύχους…
 http://unfollow.com.gr/print/from-issue/10773