ΘΑ ΖΟΥΣΑ ΕΝΑ ΔΡΑΜΑ

Έρχονται εκλογές και το δίλλημα μεγαλώνει μέρα με την ημέρα. Ειδικά στις αυτοδιοικητικές εκλογές. Από τη μια θέλω οπωσδήποτε να ψηφίσω τον Γρηγόρη Βαλλιανάτο. Επειδή έσπασε τα ταμπού και μετέτρεψε τη ρουφιανιά σε πολιτικό λόγο. Επειδή ελπίζω ότι δε θα μείνει μόνο στις αποκαλύψεις του περί των gay, αλλά θα μας πει επίσης ποιος υποψήφιος είναι παρτουζιάρης, ποιος γουστάρει σαδομαζοχιστικά παιχνίδια, ποιος τον παίζει με το αριστερό. Επιτέλους, οι σεξουαλικές επιλογές του καθένα γίνονται το κύριο χαρακτηριστικό του. Κι αυτό, αν το έκανε οποιοσδήποτε άλλος θα έτρωγε το κράξιμο της ζωής του. Όμως επειδή το έκανε ο Βαλλιανάτος δεν τρέχει και τίποτα.
Από την άλλη, θέλω να ψηφίσω τον Καμίνη γιατί βγαίνει πρώτος στις δημοσκοπήσεις, είναι φατσούλα για λούτρινο και, κυρίως, δεν τον έχει πιάσει στο στόμα του ο Βαλλιανάτος με ό,τι κι αν σημαίνει αυτό στη ροζ προεκλογική εκστρατεία που διανύουμε. Επίσης, μ’ αρέσει ο Καμίνης επειδή είναι ανεξάρτητος και νοικοκύρεψε τα οικονομικά του Δήμου Αθηναίων. Εντάξει, μπορεί να μην έκανε ούτε μισό έργο οπότε έτσι τα οικονομικά συμμαζεύονται από μόνα τους, αλλά αυτό είναι λεπτομέρεια. Το σημαντικότερο είναι ότι βρίσκεται μέσα στην καρδιά του Δένδια κι έναν τέτοιο άνθρωπο δεν τον αφήνεις δίχως ψήφο.
Ευτυχώς για τις ευρωεκλογές δεν αντιμετωπίζω πρόβλημα. Το ποτάμι. Όχι η ταβέρνα, το κόμμα! Βγαλμένο μέσα από την απαίτηση του λαού καθώς όπως αποκάλυψε ο Σταύρος «Η ιδέα λοιπόν είναι δική σας. Των φοιτητών που με βρήκαν στη Λέρο. Της παρέας που με σταμάτησε στον Βόλο. Των πιτσιρικάδων που μου τηλεφωνούν απ’ τα Χανιά». Τον πίεζαν! Δέχτηκε! Αυτός είναι ο άνθρωπός μου. Μας ακούει!

Θα ψηφίσω ποτάμι γιατί ο Σταύρος Θεοδωράκης φαίνεται ότι είναι νοικοκύρης άνθρωπος. Φαίνεται από το πώς διαχειρίστηκε τα οικονομικά του και μάζεψε τόσα ώστε τώρα να παραιτείται από τις δουλειές του για να γίνει ιδιοκτήτης κόμματος – καθώς ο ίδιος δεν θα είναι υποψήφιος. Έμεινε άνεργος για μας! Τη νιώθετε αυτή τη θυσία ή να βάλω τις φωνές; Βέβαια ίσως να έμειναν άνεργοι και μερικοί ακόμη που δούλευαν στην παραγωγή της εκπομπής του, αλλά ας μη σκεφτόμαστε αρνητικά.
Το θέμα είναι ότι ο Σταύρος Θεοδωράκης είναι ο Σταύρος μας. Το λαϊκό παιδί που εκπροσωπεί την «ευρύτερη Αριστερά» του Σημίτη, που δεν υπηρέτησε ποτέ καναλάρχες οι οποίοι στηρίζουν τόσα χρόνια τη σαπίλα της διαπλοκής, που δεν είδε και δεν άκουσε ποτέ τίποτα για τα αφεντικά του. Θα ψηφίσω Σταύρο Θεοδωράκη επειδή είναι παιχνιδιάρης με τις λέξεις κι έτσι όταν κλείνει την ανακοίνωσή του γράφοντας «Καλημέρα λοιπόν και ελπίζω να συναντηθούμε. Τολμήστε το» δεν ξέρω αν εννοεί  ότι μας περιμένει στο κόμμα του, στο εστιατόριό του το «Αλάτσι» ή και στα δύο. Το βρίσκω πανέξυπνο.
Στις ευρωεκλογές, λοιπόν, το έλυσα το θέμα μου. Το δράμα μου είναι η επιλογή για δήμαρχο Αθηναίων. Όμως ευτυχώς θυμάμαι γρήγορα ότι δεν ψηφίζω στην Αθήνα, οπότε αυτό το δράμα δεν το ζω.
 http://kartesios.com/?cat=28