Ο ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΥ ΣΚΛΗΡΗΣ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

(Σαβ. 12/9/15 - 20:49)

ΤΟ ΙΣΧΥΡΟ ΑΤΟΥ ΤΣΙΠΡΑ

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΕΤΑΛΛΙΝΟΥ

Αρχικά, να αποσαφηνίσουμε, ότι, άλλο ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ και άλλο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.

Ο ενοποιητικός κρίκος θα ΄πρεπε να είναι η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά μια πραγματική σύμπτωση θα προϋπέθετε μία αντιστοίχιση του προσανατολισμού της ηγεσίας με τον ριζοσπαστισμό του κόσμου του ΣΥΡΙΖΑ. Ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ, διέθετε, σε αρκετό βαθμό τον Ριζοσπαστισμό που αναφέρεται στον τίτλο του και το απέδειξε, με την τεράστια στήριξη του ΟΧΙ. Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι, αυτό δεν ισχύει για την κυβέρνηση και τον ηγετικό πυρήνα της –την ομάδα Μαξίμου. Έξι μήνες διακυβέρνησης, ήταν αρκετοί για να ενταφιαστούν όποιες ελπίδες για συνάντηση της ηγεσίας με τη ριζοσπαστικοποίηση του κόσμου του ΣΥΡΙΖΑ και όχι μόνο.

Κορωνίδα αυτής της πορείας, η απόφαση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ για διαμόρφωση και έγκριση του 3^ου μνημονίου.

Η συντηρητικοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ, είναι δεδομένη πλέον. Ο πρόεδρος Τσίπρας έχει εξελιχτεί σε φερέφωνο ενός συντηρητικού πυρήνα στελεχών της ηγεσίας του κόμματος, (πχ Δραγασάκη, Σταθάκη, Βούτση, κ.α) που είναι σαφές πλέον πως έχουν το πρόσταγμα. Αυτή η συντηρητική ομάδα, υλοποιεί στην πράξη τις επιθυμίες Σόιμπλε, Μέρκελ, καταστρέφει και θάβει το ΣΥΡΙΖΑ, και, την ίδια στιγμή, επειδή, όπως συνήθως λέγεται, η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση , επιτίθεται στον Λαφαζάνη και την Αριστερή Πλατφόρμα, ότι τάχα αυτοί ήθελαν να υλοποιήσουν τα σχέδια Σόιμπλε.

Παρά την ολοένα αυξανόμενη εμπιστοσύνη που έδειξε διαχρονικά ο κόσμος στον ΣΥΡΙΖΑ,-όσο στα λόγια τουλάχιστον υποσχόταν το τέλος των μνημονίων- η απάντηση του ηγετικού πυρήνα ήταν η ραγδαία συντηρητικοποίηση. Ειδικά ο Δραγασάκης όπως ψιθυρίζουν πολλά στελέχη στις μεταξύ τους συζητήσεις, αποδεικνύεται ο νεκροθάφτης του ΣΥΡΙΖΑ. Ο ίδιος εξάλλου σε συνέντευξη στο Κόκκινο δήλωσε ότι ο ίδιος ήθελε προεκλογικά να δηλωθεί ότι το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης θα εφαρμοστεί αν συμφωνηθεί με τους εταίρους, διάβαζε αγιογδύτες. Όπως έχει αποδειχτεί, επανειλημμένα, αυτός είναι ο λαγός σε διάφορα συντηρητικά σχέδια, που βλέπουμε να προωθούνται στη συνέχεια.

Σήμερα, βλέπουμε, να προετοιμάζει τη μνημονιακή συναίνεση με ΝΔ ή άλλα κόμματα (ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι ) (γιατί επ’ ουδενί δεν μπορεί να διανοηθεί κάποιος, από αυτή την ηγετική ομάδα, να γίνει σύμπραξη του ΣΥΡΙΖΑ με ΛΑΕ μέσω, ασφαλώς, καταδίκης του Γ’ μνημονίου).  

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΙΣ ΜΕ ΤΗΝ ΤΡΟΪΚΑ

Από τη μέρα που ο Τσίπρας συμβιβάστηκε με τους «θεσμούς», ο ίδιος και το επιτελείο του έχουν επιδοθεί σε μια χωρίς προηγούμενο προπαγάνδα, πως τάχα έκανε μια πολύ σκληρή διαπραγμάτευση και αναγκάστηκε να αποδεχτεί μια συμφωνία γιατί δεν είχε άλλη επιλογή.

Εξηγείται βεβαίως, μετά την κωλοτούμπα, να θέλει κάποιος να δικαιολογηθεί και να πει ότι έφτασε στο έσχατο σημείο την διαπραγμάτευση και ότι δεν υπήρχε κανένα άλλο περιθώριο, όμως τα γεγονότα και οι όποιες πληροφορίες έχουν έρθει στο φως, αποδεικνύουν ότι καμιά σκληρή διαπραγμάτευση δεν έγινε.

Τα ίδια τα γεγονότα, οι όποιες μαρτυρίες υπάρχουν, αποδεικνύουν ότι οι ΣΚΛΗΡΕΣ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΙΣ συνιστούν ένα ΜΕΓΑΛΟ ΜΥΘΟ.

Γιατί, από την αρχή των διαπραγματεύσεων, η βασική γραμμή που δινόταν από Μαξίμου, ήταν γραμμή υποχώρησης και επ’ ουδενί αντιπαλότητας με τα τεχνικά κλιμάκια.

‘Ότι καθολικά, στην διεξαγωγή των συναντήσεων των εκπροσώπων της ελληνικής πλευράς με τα τεχνικά κλιμάκια, οι κατευθύνσεις που δινόταν από Μαξίμου, ήταν κατευθύνσεις χαμηλών τόνων και συμβιβαστικής τάσης  

ΟΙ συζητήσεις, γενικά, από την 1^η ημέρα, παρά το ότι είχαν προηγηθεί εκλογές και ο κόσμος ψήφισε συγκεκριμένο πρόγραμμα για τον κάθε τομέα, τα τεχνικά κλιμάκια(των θεσμών!), έβαζαν σε αμφισβήτηση και πίεζαν για μεταβολή των προγραμματικών θέσεων μας και οι διαπραγματευτές λόγω των οδηγιών και κατευθύνσεων που υπήρχαν, δεν έθεταν βέτο για υποστήριξη της λαϊκής εντολής αλλά κινούνταν με ελιγμούς σύμφωνα με τις οδηγίες, ώστε να μην προκαλούν τη στενοχώρια των τεχνικών κλιμακίων.

Το Μαξίμου φρόντιζε, πάντα, ώστε ο όποιος διαπραγματευτής από την ελληνική πλευρά να μην είναι δυσάρεστος στους «Θεσμούς». Δεν είναι τυχαίο που αν κάποιος διαπραγματευτής ακόμη και σε ανώτερο επίπεδο, δυσαρεστούσε τους θεσμούς η κυβέρνηση τον άλλαζε. Κορυφαία βέβαια, η αντικατάσταση Βαρουφάκη. Αλλά χαρακτηριστική είναι και η ομολογία του, που χαρακτήρισε τη διαπραγμάτευση απάτη.  

Επίσης για την γενικότερη συμβιβαστική στάση της κυβέρνησης στην επτάμηνη διακυβέρνηση, είναι πολύ χαρακτηριστική η δήλωση της προέδρου της Βουλής πως ο κ Φλαμπουράρης της ζήτησε «να μην ζορίζει τον κ.Στουρνάρα».

Η εκτίμηση λοιπόν που υπάρχει σήμερα, γύρω από τις διαπραγματεύσεις, είναι μια στάση συμβιβαστική. Οι άνθρωποι του Μαξίμου- προχωρούσαν στον αποκλεισμό, όσων θα μπορούσαν να διαπραγματευτούν σκληρότερα. Η ομάδα Μαξίμου κοντολογής, απέρριπτε από τις διαπραγματεύσεις όποιους ανθρώπους δεν είχαν τη συμπάθεια της  

ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΙΣ

Όσοι έτυχε να ενημερωθούν έστω και λίγο για τη διαδικασία των διαπραγματεύσεων έχουν πειστεί για τις αδυναμίες της δικής μας διαπραγματευτικής ομάδας;

Αυτό γιατί στην επιλογή της διαπραγματευτικής ομάδας, κυριάρχησε η αντίληψη να είναι αρεστοί στους απέναντι και όχι να είναι οι πιο σθεναροί διαπραγματευτές;

Όμως το θέμα δεν ήταν μόνο προσωπικών αδυναμιών. Το κυριότερο –πέρα φυσικά από την άρνηση επεξεργασίας εναλλακτικού σχεδίου- ήταν οι εντολές και κατευθύνσεις που δινόταν στην όποια διαπραγματευτική ομάδα.  

Αν και υπάρχει σε μικρό βαθμό πληροφόρηση για τις όλες διαπραγματεύσεις –κι ας επικαλούμαστε αδιάλειπτα την αφοσίωσή μας στην διαφάνεια- κρίνοντας από αυτή την πληροφόρηση, σε μεγάλο βαθμό κυριάρχησε η λογική ενός πέρα των ορίων συμβιβασμού.

Είναι άραγε τυχαίο και συμπτωματικό, που στις όποιες διαπραγματεύσεις δεν υπήρχε θέση για άνθρωπο από την Αριστερή Πλατφόρμα;

.

Και είναι σήμερα αυτονόητη η απογοήτευση του κόσμου της Αριστεράς. Γιατί όταν η αριστερά μιλά για σκληρή διαπραγμάτευση και μόνο τέτοια δεν κάνει, όταν στα λόγια κάνει το λιοντάρι και στην πραγματικότητα ποιεί την νήσσα και είναι έτοιμη για κάθε συμβιβασμό, όταν τον τόνο των διαπραγματεύσεων τον δίνει μια συντηρητική ομάδα της ηγεσίας το αποτέλεσμα, αναμενόμενο θα είναι αποκαρδιωτικό.  

EΠΙΛΟΓΟΣ

Ας μην μιλά λοιπόν η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ για σκληρές διαπραγματεύσεις που πέτυχαν τάχα και κάποια θετικά. Το αποτέλεσμα το γνωρίζει ο κόσμος και το ψέμα έχει κοντά ποδάρια. Ότι κι αν είχαμε σχεδιάσει το ξεχάσαμε. Τι κι αν μιλήσαμε για πρόγραμμα 100 ημερών , τι για άμεσο και μακροπρόθεσμο πρόγραμμα. Τι για δημόσιο πυλώνα στις τράπεζες, τι για έλεγχο στον στρατηγικό ενεργειακό τομέα, τι για φορολόγηση του πλούτου.

Όλα αποδείχτηκαν κουραφέξαλα, γιατί η επιλογή ήταν ο συμβιβασμός και όχι η κόντρα με τα ισχυρά συμφέροντα.

Αυτή η διαπραγμάτευση και ο τελικός συμβιβασμός, ήταν αιτία να πέσει συνολικά στα μάτια του Αριστερού κόσμου ο ΣΥΡΙΖΑ και όχι μόνο. Πληγώθηκε η ελπίδα πως υπάρχει και κάτι διαφορετικό από τα συντηρητικά Κόμματα του σάπιου συστήματος.

Είναι όμως άδικο γιατί μια μικρή ομάδα στο Μαξίμου οδήγησε το ΣΥΡΙΖΑ στην καταστροφή.

Αν είχαν τσίπα και παραιτιόταν τα στελέχη της ηγετικής ομάδας, αυτοί που καθόριζαν την τελευταία περίοδο ,την 7μηνη πορεία του ΣΥΡΙΖΑ και των διαπραγματεύσεων , αντί να παραιτούνται αξιόλογα στελέχη, πολιτικά στελέχη ή στελέχη του οικονομικού τομέα η κατάσταση δεν θα έφτανε ως εδώ.

Δεν είναι δυνατό όμως να ζουν και να βασιλεύουν στελέχη που οδήγησαν και τον πρόεδρο Τσίπρα στον εξευτελισμό και μάλιστα να το παίζουν «ατσαλάκωτοι»

Πως εξηγείται να αποτυγχάνει το σύνολο των στόχων της μια πολιτική δύναμη και να μην είναι κανείς υπεύθυνος;

Πως γίνεται να υπογράφουν νέο μνημόνιο και όχι μόνο να μην παραιτούνται αλλά να μετατοπίζουν τις ευθύνες τους σε άλλους.

Σε αυτούς που θέλησαν να σώσουν την τιμή του ΣΥΡΙΖΑ και να υπερασπιστούν θέσεις, αρχές, αξίες.

Όμως εδώ που έχει φτάσει η κατάσταση η διέξοδος δεν είναι εύκολη. Αυτό που πρέπει σήμερα να κάνει ο λαός, είναι να κάνει ένα πρώτο βήμα, να καταδικάσει τις δυνάμεις που στηρίζουν τα μνημόνια και να επιβραβεύσει δυνάμεις όπως η ΛΑΕ που διαχρονικά τα στελέχη της παλεύουν για την δημοκρατική, πατριωτική αναπτυξιακή πορεία του τόπου.

Λ.

iskra.gr