Ελλάς Ελλήνων Απατημένων

της Ευγενίας Λουπάκη
Ο όφις τους ηπάτησε. Είχε λάβει την μορφήν απόρου κορασίδος. Είχε λάβει την μορφήν ανήμπορης γριούλας. Είχε λάβει την μορφήν προσκόπου. Είχε λάβει την μορφήν λεβέντη τιμωρού της αδικίας. Είχε λάβει την μορφήν του καλού παλληκαριού που ονειρεύονται οι μαμάδες για γαμπρό. Είχε λάβει την μορφήν πολιτικού κοινοβουλευτικού κόμματος. Και είχε πάρει πιστοποιητικόν αθώας περιστεράς.
Τις προηγούμενες καταδίκες του Μιχαλολιάκου δεν τις ήξεραν, διότι δεν τις έπαιζε η τηλεόραση. Ούτε και τη μισθοδοσία του από την ΚΥΠ γνώριζαν, διότι δεν τη δημοσίευσε ούτε το «Πρώτο Θέμα» ούτε η «Εσπρέσο». Την κόλαση στο βλέμμα του Κασιδιάρη δεν την έβλεπαν όταν κατάπιναν με μόλις συγκρατημένη ικανοποίηση την επίθεσή του στην Κανέλλη και τη Δούρου. Άλλο αυτές κι άλλο η «Μις Τουρισμός», με την οποία τον πλασάριζαν ως γόη τα πρωτοσέλιδα των αγαπημένων τους εφημερίδων.
Και οι αστικοί μύθοι της γριάς που πάει στην τράπεζα συνοδεία παλληκαριού, του νοικοκύρη που φώναξε τη Χρυσή Αυγή να του καθαρίσει το σπίτι απ” τους Πακιστανούς, των ανύπαρκτων βιασμών και επιθέσεων σε ζευγάρια Ελλήνων (που διαψεύδονταν από τα αρχεία, αλλά όχι και από τις Αρχές) διέτρεχαν με ανεξέλεγκτη ταχύτητα την επικράτεια. Και αναπαράγονταν με απίστευτη προθυμία από χείλη που δεν φανταζόσουν ότι θα μασάνε σανό με τέτοια ευκολία. Από ανθρώπους της διπλανής πόρτας που εμπιστεύονταν το παιδί, ή τον πατέρα, ή το σπίτι, ή έστω τον κήπο, σε μετανάστες. Φθηνούς, υπάκουους, σιωπηλούς μετανάστες. Πρόθυμοι όλοι να πιστέψουν πώς μόνο ο «δικός τους» βγήκε καλός κι όλοι οι άλλοι «σκούροι» είναι ληστές μαχαιροβγάλτες. Διότι, χρόνια ολόκληρα, κάθε υπόθεση ληστείας ή φονικού συνοδευόταν από τις τηλεοπτικές λέξεις «πιθανώς Αλβανοί» και εν συνεχεία «ασιατικής καταγωγής». Η διαλεύκανση δεν ανακοινωνόταν ποτέ, κι αν συνέβαινε, ουδέποτε περιείχε επανόρθωση. Τα στατιστικά στοιχεία για την εγκληματικότητα, που έδειχναν σαφή υπεροχή των Ελλήνων στα κακουργήματα, ουδέποτε έγιναν θέμα στα τηλεοπτικά δελτία. Θέμα ήταν οι «αγανακτισμένοι» του Αγίου Παντελεήμονα, που δεινοπαθούσαν απ” τους «σκούρους».

Τώρα που στήθηκαν οι Αμυγδαλέζες και σάρωσαν οι «σκούπες», τώρα που πήρε ψηλά τον αμανέ ο εγχώριος Φύρερ και εξεβίασε τον Σαμαρά με εκλογές, τώρα οι εξαπατούντες έγιναν κι αυτοί εξαπατηθέντες. Αφού έστειλαν στις αγκάλες και στις κάλπες του φασισμού μισό εκατομμύριο ψηφοφόρους, ανακάλυψαν τα εγκλήματα, τα νταβατζιλίκια, το μαύρο χρήμα, τα όπλα, τον γόρδιο δεσμό με τον κρατικό μηχανισμό καταστολής. Ακόμη κι ο Άρειος Πάγος εξαπατήθηκε, λέει, διότι δεν ήξερε το «κρυφό» καταστατικό της Χρυσής Αυγής και την ανακήρυξε κόμμα με βάση το φανερό…
Και ξεφουσκώνουν οι φουσκωτοί σαν παιδική σαμπρέλα θαλάσσης. Τα αφεντικά δείχνουν τώρα ποιος είναι το αφεντικό, ενώ «συγκλονισμένη» παρακολουθεί, όπως πάντα, η «κοινή γνώμη».
Εκτός από τον Παύλο. Που λείπει. Για πάντα.

 http://www.koutipandoras.gr/43862