Μόνο σε αυτή την περιοχή, απασχολούνται σε όλο το φάσμα καλλιέργειας – εξαγωγής 3.000 άνθρωποι επί 6 μήνες. Ο συνεταιρισμός των παραγωγών παλεύει εδώ και χρόνια να προχωρήσει σε εξάπλωση των εξαγωγών, των καλλιεργειών και της συσκευασίας.
Έχει καταθέσει άπειρες προτάσεις ώστε αυτοί οι 3.000 εργαζόμενοι να απασχολούνται επί 12 μήνες το χρόνο. Μια – δυο φορές το μήνα επισκέπτονται το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης για να μάθουν αν κάποια πρότασή τους έγινε δεκτή. Και γελάνε.
Είναι πλέον εθιμοτυπικές οι επισκέψεις τους. Κανείς δεν τους δίνει σημασία. Ο Σκανδαλίδης στον κόσμο του. Πάντα ήταν στον κόσμο του, αλλά τώρα τελευταία ακόμη περισσότερο.
Σαράντα και ένας υπουργοί και υφυπουργοί σιτίζονται σε αυτό το κωλοχανείο της κυβέρνησης συνεργασίας. Καμία προοπτική, καμία εξέλιξη. Τι κάνουν όλα αυτά τα ρεμάλια; Πληρώνονται!
Σίγουρα η περίπτωση των παραγωγών που ανέφερα, δεν είναι η μόνη στην Ελλάδα. Πριν λίγο καιρό, είχα γράψει για τις τεράστιες δυνατότητες που υπάρχουν στο Νευροκόπι με τις πατάτες. Τα ίδια γίνονται και αλλού.
Πολλοί αγρότες παράτησαν τη γη για να ενδυθούν το μανδύα του επιδοτούμενου επιχειρηματία που ως άλλοι κρατικοδίαιτοι δεν τους αφορούσε η παραγωγική διαδικασία παρά μόνο η επιδότηση.
Υπάρχουν όμως και οι καλλιεργητές που πάλεψαν κι εξέλιξαν τις καλλιέργειές τους. Μπορούσαν να δώσουν κι άλλες θέσεις εργασίας. Να αναπτυχθούν ακόμη περισσότερο. Να αποτελέσουν ξανά βασικό κορμό της οικονομίας. Κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να τους δει σοβαρά.
Είναι αυτό που κάνει ακόμη περισσότερο να φαίνεται η παραχώρηση της Ελλάδας στους δανειστές ως οργανωμένο σχέδιο. Τόσα χρόνια και ειδικά τα δύο τελευταία δεν υπήρξε άλλη πολιτική στην Ελλάδα, πλην εκείνης της πτώχευσης και του ξεπουλήματός της.
Αντί να δώσουν κίνητρα στους αγρότες να επιστρέψουν στη γη και να πάψουν να ζουν ως μισθοδοτούμενοι από τις επιδοτήσεις, τους έβαλαν να βολευτούν ακόμη περισσότερο στους καναπέδες τους.
Τους έπεισαν ότι είναι πολύ πιο κερδοφόρο να φυτέψουν στα χωράφια τους φωτοβολταϊκά. Κι έτσι έστησαν μια νέα φούσκα νεοπλουτισμού που όταν σκάσει, θα μετράμε πάλι κρεμασμένους.
Οι ξένες εταιρείες λεηλάτησαν το χώρο των φωτοβολταϊκών ανεξέλεγκτα. Πούλησαν και πουλάνε ακόμη, προσφέροντας ουσιαστικά ελάχιστες θέσεις εργασίας και αυτές στον τομέα του εμπορίου.
Ευαγγελιζόμενοι την πράσινη ανάπτυξη οι καθεστωτικοί, αντιμετώπισαν την εναλλακτική μορφή ενέργειας με τον ίδιο τρόπο που αντιμετώπισαν και όλη την υπόλοιπη κατάσταση στην Ελλάδα.
Ούτε έρευνες, ούτε μελέτες, ούτε προδιαγραφές. Έκαναν πράσινη ανάπτυξη ξεπρασινίζοντας τη γη και έβαλαν τη ΔΕΗ να αγοράζει το ρεύμα των φωτοβολταϊκών ακριβότερα απ’ όσο το πουλάει. Και τώρα αναρωτιούνται γιατί καταρρέει η ΔΕΗ. Έλα ντε. Γιατί;
Αύριο – μεθαύριο δε θα συμφέρει και πολύ η καλλιέργεια φωτοβολταϊκών στα χωράφια. Και τότε πάλι θα γεμίσουμε «θύματα» και «κορόιδα». Καταστρεφόμαστε προσχεδιασμένα και μάλλον επειδή μας βολεύει.
Ξεπουλιόμαστε αδιαμαρτύρητα επειδή βαριόμαστε ή επειδή έχουμε δεχτεί μοιρολατρικά την κατάσταση. Το βέβαιο είναι ότι δεν έχουμε καταλάβει τις επιπτώσεις όλων αυτών των διαπραγματεύσεων που γίνονται γύρω μας.
Δεν ξέρω πια. Ειλικρινά έχω μπερδευτεί. Με όλα αυτά που γίνονται, με όλα αυτά που επιτρέπουμε να γίνονται, φοβάμαι ότι άλλαξαν οι όροι και οι ρόλοι. Νιώθω ότι ενώ οι πολίτες ήμασταν η λύση στο πρόβλημα, τελικά η απάθεια που επιδεικνύουμε έχει γίνει μέρος του προβλήματος. Κι όταν οι πολίτες γίνονται μέρος του πολιτικού προβλήματος, τότε η λέξη «ελπίδα» περνάει αυτόματα στο χώρο της ματαιότητας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου