Η ΑΧΙΛΛΕΙΟΣ ΠΤΕΡΝΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ!

Γράφει ο «ΣΧΟΛΙΑΣΤΗΣ»

Η Αριστερά δε μπορεί να περιμένει μεγάλες θετικές (όχι τυφλές!) ενωτικές λαϊκές κινητοποιήσεις ανατροπής της σημερινής άθλιας κατάστασης, όσο αποφεύγει η ίδια να απαντήσει, ευθέως και πειστικά, στην τρομοκρατία των κυρίαρχων κύκλων περί «πτώχευσης» της χώρας και εξόδου από το ευρώ.

Ο λόγος είναι απλός: είναι πολύ δύσκολο να ξεσηκωθεί ένα μεγάλο οργανωμένο εργατικό – λαϊκό κίνημα για την απαλλαγή από την τρόικα, τα μνημόνια και τις κυβερνήσεις που τα υπηρετούν, όσο αυτή η απαλλαγή, που οδηγεί τη χώρα στη στάση πληρωμών επί του χρέους (πτώχευση με πρωτοβουλία του δανειζόμενου) και σε έξοδο από το ευρώ, θεωρούνται από το λαό, εξαιτίας της αστικής προπαγάνδας, ως τα απόλυτα κακά που ισοδυναμούν με «επίγεια κόλαση»!  Πέρασαν περίπου δύο χρόνια με τρόικα και μνημόνια!

Δεν βλέπουν ακόμα αυτές τις αλήθειες οι αριστερές δυνάμεις; Δεν τις βλέπει ο ΣΥΡΙΖΑ; Δεν τις βλέπει το ΚΚΕ;

Θεωρούν ότι μπορεί να φύγουν τρόικα και μνημόνια και να συνεχίσει η χώρα, χωρίς τροϊκανή χρηματοδότηση, να αποπληρώνει το χρέος;

Δεν καταλαβαίνουν ότι η στάση πληρωμών επί του χρέους είναι ο μόνος εναλλακτικός δρόμος για να φύγουν τρόικα και μνημόνια;

Δεν καταλαβαίνουν ότι η στάση πληρωμών είναι - πέραν από δίκαιη – και αναγκαστική, για να ανασάνει από το βραχνά τρόικας και μνημονίων η χώρα;

Δεν καταλαβαίνουν ότι η στάση πληρωμών στο χρέος σημαίνει πτώχευση; Πτώχευση με πρωτοβουλία του δανειζόμενου;

Δεν κατανοούν επομένως ότι δεν είναι δυνατόν να κινδυνολογεί και η Αριστερά με την πτώχευση γενικώς;

Δεν κατανοούν ότι πρέπει να γίνει διάκριση ανάμεσα στην πτώχευση με πρωτοβουλία του δανειζόμενου και σε αυτήν που ανεξέλεγκτα η «συντεταγμένα» επιβάλλουν οι δανειστές για να λεηλατήσουν ακόμα περισσότερο;

Δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι πρέπει να προασπίσουν ευθέως και με επιχειρήματα την πτώχευση με πρωτοβουλία του δανειζόμενου και συγκεκριμένα μιας αριστερής κυβέρνησης στη χώρα που θα κάνει στάση πληρωμών στο χρέος, για να εφαρμόσει ένα προοδευτικό πρόγραμμα σοσιαλιστικής προοπτικής;

Δεν αντιλαμβάνονται ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ, με άλλους όρους ο καθένας, ότι πρέπει να προτάξουν το αίτημα της στάσης πληρωμών στο χρέος, ως προϋπόθεση εφαρμογής άλλων ριζοσπαστικών μετασχηματισμών;

Δεν καταλαβαίνουν ότι δεν μπορούν να υπάρξουν προοδευτικοί και σοσιαλιστικοί μετασχηματισμοί αν δεν ξεκαθαρίσει η μη πληρωμή του χρέους;

Επομένως, δεν μπορούν να «χωνέψουν» ότι δεν γίνεται να μιλάνε για αλλαγές προς το καλύτερο, αν δεν απαντήσουν στην απεριόριστη κινδυνολογία των κυρίαρχων πως η μη αποπληρωμή του χρέους οδηγεί τη χώρα απευθείας «στα τάρταρα», ανεξαρτήτως των άλλων πολιτικών και προϋποθέσεων;

Πέραν αυτού, όμως, υπάρχει η έξοδος από το ευρώ;

ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι η στάση πληρωμών στο χρέος οδηγεί αναγκαστικά τουλάχιστον στην έξοδο από το ευρώ, αν όχι και σε συνολική ρήξη ή έξοδο από την ΕΕ;

Μπορεί η Ελλάδα να μην αποπληρώνει τα δάνεια της τρόικας, δηλαδή και τα δάνεια των κρατών – μελών της ευρωζώνης, μαζί με τα ελληνικά ομόλογα που διακρατεί η ΕΚΤ και να συνεχίζει να παραμένει εντός του ευρώ;

Θα σταματήσει η χώρα να πληρώνει το χρέος στις ελληνικές τράπεζες, χωρίς να τις ανακεφαλαιοποιήσει;

Ποιος θα δανείσει χρήματα για την ανακεφαλαιοποίηση τους;

Μήπως η ευρωζώνη, που η χώρα θα έχει διακόψει την αποπληρωμή του χρέους, όπως θα κάνει με το λεγόμενο PSI;

ΑΣΤΕΙΕΥΟΜΑΣΤΕ;

Αστειευόμαστε ότι η ΕΚΤ θα συνεχίσει να δανειοδοτεί, σε αυτή την περίπτωση, τις ελληνικές τράπεζες με 1%;

Η μόνη λύση σε αυτή την περίπτωση είναι η άμεση εθνικοποίηση των τραπεζών και η ανακεφαλαιοποίηση τους από το Δημόσιο, μέσα από μια νέα Κεντρική Τράπεζα, που θα προκύψει από την προώθηση ενός νέου εθνικού νομίσματος.

ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ συνιστούν φαιδρότητες και στρεψοδικίες.

Άλλωστε, η συγκρότηση εθνικού νομίσματος επιβάλλεται ως όρος διεξόδου από την κρίση, διότι ένα εθνικό νόμισμα είναι το μόνο εργαλείο για τη χρηματοδότηση της χώρας προς μια προοδευτική παραγωγική επανεκκίνηση της.

Κι όμως, ο μεν ΣΥΡΙΖΑ δεν προτείνει στο δημόσιο λόγο του τη στάση πληρωμών (την αποφεύγει με πολλούς τρόπους), το δε ΚΚΕ παραπέμπει τη στάση πληρωμών, ως διαγραφή χρέους, στη «λαϊκή εξουσία».

Ασφαλώς, η στάση πληρωμών πρέπει να συνδεθεί με ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα και μια ριζοσπαστική εξουσία, αλλά όχι για να κρυφτεί ως αίτημα και ανάγκη πίσω από αυτά.

Διότι δεν μπορεί να υπάρξουν ριζοσπαστικές και λαϊκές εξουσίες, αν δεν προταχθεί το αίτημα της στάσης πληρωμών στο χρέος και αν δεν επιχειρηματολογηθεί ότι συνιστά βιώσιμη εναλλακτική προοπτική και λύση και όχι γενικώς καταστροφή και κόλαση, όπως διατείνονται οι κυρίαρχοι.

Την ίδια ώρα, επίσης, ο ΣΥΡΙΖΑ (η πλειοψηφία του) ούτε κουβέντα δεν θέλει να ακούσει για έξοδο από το ευρώ και πολύ περισσότερο για την ενδεχόμενη έξοδο από την ΕΕ, ενώ το ΚΚΕ θεωρεί, περίπου αποπροσανατολιστικό το δίλημμα «ευρώ ή εθνικό νόμισμα», ενώ συνδέει και την έξοδο από την ΕΕ με τη «λαϊκή εξουσία»!

Μπορεί, όμως, να υπάρξει αποδέσμευση από την ΕΕ με παραμονή στο ευρώ;

Και δεν αντιλαμβάνεται το ΚΚΕ πως, ότι και να λέει για αποδέσμευση από την ΕΕ, οι κυρίαρχοι θα κινδυνολογούν κυρίως με την έξοδο από το ευρώ;

Γιατί; Γιατί θεωρούν την έξοδο αυτή το αδύνατο σημείο για την Αριστερά και κυρίως, γιατί αν βγει η Ελλάδα από το ευρώ, που είναι το πρώτο αναγκαστικό βήμα που θα κάνει για να αντιμετωπίσει το χρέος, τίθενται σε κίνδυνο, όχι μόνο η ευρωζώνη, αλλά και η ίδια η ύπαρξη της ΕΕ!

ΙΔΟΥ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ!

Ή πιο μετριοπαθώς, ένα από τα ΘΕΜΕΛΙΩΔΗ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ στο χώρο της Αριστεράς!

Μπορούν να αντιμετωπιστούν άμεσα;

Μπορούμε όλοι οι αριστεροί να συμβάλλουμε σε αυτό;

Το σίγουρο είναι ότι χρόνος δεν υπάρχει! Ή είναι πολύ λίγος!

ΥΓ: Ο ΣΥΡΙΖΑ, αντί να αποσαφηνίσει θεμελιώδη χαρακτηριστικά της πολιτικής του, όπως αυτά που αναφέρθηκαν, επιχειρεί συνεργασίες με το χώρο των «διαφωνούντων» από το ΠΑΣΟΚ, οι οποίες, με τον τρόπο και το περιεχόμενο που γίνονται, μάλλον θα «θολώσουν» (αντί να διευκρινίσουν) περισσότερο τις πολιτικές και επιλογές του!