Η ΑΥΓΗ
Η αποσύνθεση της κυβερνητικής πλειοψηφίας, που επιβεβαιώθηκε κατά την προχθεσινή ψηφοφορία στη Βουλή, αφαιρεί από την κυβέρνηση το επιχείρημα της πολιτικής σταθερότητας και καθιστά συζητήσιμη ακόμη και την τυπική νομιμότητά της.
Η κυβέρνηση, όταν αναγκάζεται να ζητήσει την ψήφο των κυβερνητικών βουλευτών, φέρνει στην επιφάνεια τη διάλυση των κυβερνητικών κομμάτων, ιδιαιτέρως του ΠΑΣΟΚ, και τη μετατροπή της Βουλής σε ασύντακτο άθροισμα αλληλοσυγκρουόμενων ομάδων για τη νομή της εσωκομματικής εξουσίας.
Η κατ’ ευφημισμόν μετάβαση από τη Βουλή των κομμάτων στη Βουλή των βουλευτών συνιστά παρακμιακό φαινόμενο, καθώς οι βουλευτές του δικομματισμού σηκώνουν το ανάστημά τους υπακούοντας σε συντεχνιακές εκπροσωπήσεις, με μοναδική έγνοια τους να διασωθούν από τη λαϊκή οργή. Ο σώζων εαυτόν σωθήτω!
Η κυβέρνηση θα προτιμούσε να μην ξανασυνεδριάσει η Βουλή, αλλά είναι αναγκασμένη, μέσα στην προϊούσα πολιτική διάλυση, να αναζητήσει κάποια, τυπική έστω, νομιμοποίηση για τα άγρια μέτρα που πρόκειται να εφαρμόσει. Είναι αναγκασμένη να εγκαταλείψει τρικ, όπως η πράξη νομοθετικού περιεχομένου, διακινδυνεύοντας ακόμη και την επιβίωσή της. Για τον λόγο αυτόν κλιμακώνει τα εκβιαστικά διλήμματα και μετατρέπει σε ψήφο εμπιστοσύνης τις ψηφοφορίες όχι μόνο για το PSI και τη δανειακή σύμβαση, αλλά και για τη δραστική μείωση των επικουρικών συντάξεων και των μισθών, καθώς και την περαιτέρω διάλυση των εργασιακών σχέσεων.
Με διαλυμένη την κοινωνική πλειοψηφία, η κυβέρνηση δεν διαθέτει ούτε τη λαϊκή αποδοχή, αφού το 92% των πολιτών είναι δυσαρεστημένο από την πολιτική της και η πλειοψηφία ζητεί άμεσα εκλογές. Παρά την κατευθυνόμενη άνωθεν αισιοδοξία ότι με το PSI “θα μπει τάξη”, οι πολίτες πιστεύουν (και γνωρίζουν) ότι τους περιμένουν χειρότερες μέρες. Ακόμη και ο Όλι Ρεν αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι η Ε.Ε. τα έχει θαλασσώσει με την πολιτική της για την κρίση.
Και στη νέα δημοσκόπηση, που διενήργησε η V-PRC, η κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ δεν διευκολύνει τη Ν.Δ. να επιστρέψει αυτοδύναμη. Αντιθέτως, ενισχύεται η αριστερά σε όλες τις εκδοχές της. Ιδιαιτέρως η αυξανόμενη επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ οφείλεται στην αναγνώριση της πολιτικής του από ευρύτερα κοινωνικά στρώματα και από πολίτες που μέχρι χθες υποστήριζαν τα δύο μεγάλα κόμματα, αλλά συμπεριφέρονται σήμερα “αντισυστημικά”.
Η ενωτική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ καταγράφει σοβαρή διείσδυση ακόμη και στην, “παραδοσιακά ομοιογενή”, επιρροή του ΚΚΕ. Πρόκειται για παρακαταθήκη που, αν επιβεβαιωθεί στις εκλογές, θα τροφοδοτήσει ανατροπές υπέρ των λαϊκών συμφερόντων. Η ενότητα της ευρείας αριστεράς, από το αντιμνημονιακό ΠΑΣΟΚ μέχρι την εξωκοινοβουλευτική αριστερά, η ικανότητα αυτού του μετώπου να μετατοπίσει σε προοδευτικές κατευθύνσεις και ψηφοφόρους του συντηρητικού χώρου, αποτελεί ουσιαστική προϋπόθεση για να υπάρξει ανάσχεση αντιφατικών συμπεριφορών που εκλύονται από την κρίση, όπως η ενίσχυση του ακροδεξιού λαϊκισμού.
Η αποσύνθεση της κυβερνητικής πλειοψηφίας, που επιβεβαιώθηκε κατά την προχθεσινή ψηφοφορία στη Βουλή, αφαιρεί από την κυβέρνηση το επιχείρημα της πολιτικής σταθερότητας και καθιστά συζητήσιμη ακόμη και την τυπική νομιμότητά της.
Η κυβέρνηση, όταν αναγκάζεται να ζητήσει την ψήφο των κυβερνητικών βουλευτών, φέρνει στην επιφάνεια τη διάλυση των κυβερνητικών κομμάτων, ιδιαιτέρως του ΠΑΣΟΚ, και τη μετατροπή της Βουλής σε ασύντακτο άθροισμα αλληλοσυγκρουόμενων ομάδων για τη νομή της εσωκομματικής εξουσίας.
Η κατ’ ευφημισμόν μετάβαση από τη Βουλή των κομμάτων στη Βουλή των βουλευτών συνιστά παρακμιακό φαινόμενο, καθώς οι βουλευτές του δικομματισμού σηκώνουν το ανάστημά τους υπακούοντας σε συντεχνιακές εκπροσωπήσεις, με μοναδική έγνοια τους να διασωθούν από τη λαϊκή οργή. Ο σώζων εαυτόν σωθήτω!
Η κυβέρνηση θα προτιμούσε να μην ξανασυνεδριάσει η Βουλή, αλλά είναι αναγκασμένη, μέσα στην προϊούσα πολιτική διάλυση, να αναζητήσει κάποια, τυπική έστω, νομιμοποίηση για τα άγρια μέτρα που πρόκειται να εφαρμόσει. Είναι αναγκασμένη να εγκαταλείψει τρικ, όπως η πράξη νομοθετικού περιεχομένου, διακινδυνεύοντας ακόμη και την επιβίωσή της. Για τον λόγο αυτόν κλιμακώνει τα εκβιαστικά διλήμματα και μετατρέπει σε ψήφο εμπιστοσύνης τις ψηφοφορίες όχι μόνο για το PSI και τη δανειακή σύμβαση, αλλά και για τη δραστική μείωση των επικουρικών συντάξεων και των μισθών, καθώς και την περαιτέρω διάλυση των εργασιακών σχέσεων.
Με διαλυμένη την κοινωνική πλειοψηφία, η κυβέρνηση δεν διαθέτει ούτε τη λαϊκή αποδοχή, αφού το 92% των πολιτών είναι δυσαρεστημένο από την πολιτική της και η πλειοψηφία ζητεί άμεσα εκλογές. Παρά την κατευθυνόμενη άνωθεν αισιοδοξία ότι με το PSI “θα μπει τάξη”, οι πολίτες πιστεύουν (και γνωρίζουν) ότι τους περιμένουν χειρότερες μέρες. Ακόμη και ο Όλι Ρεν αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι η Ε.Ε. τα έχει θαλασσώσει με την πολιτική της για την κρίση.
Και στη νέα δημοσκόπηση, που διενήργησε η V-PRC, η κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ δεν διευκολύνει τη Ν.Δ. να επιστρέψει αυτοδύναμη. Αντιθέτως, ενισχύεται η αριστερά σε όλες τις εκδοχές της. Ιδιαιτέρως η αυξανόμενη επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ οφείλεται στην αναγνώριση της πολιτικής του από ευρύτερα κοινωνικά στρώματα και από πολίτες που μέχρι χθες υποστήριζαν τα δύο μεγάλα κόμματα, αλλά συμπεριφέρονται σήμερα “αντισυστημικά”.
Η ενωτική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ καταγράφει σοβαρή διείσδυση ακόμη και στην, “παραδοσιακά ομοιογενή”, επιρροή του ΚΚΕ. Πρόκειται για παρακαταθήκη που, αν επιβεβαιωθεί στις εκλογές, θα τροφοδοτήσει ανατροπές υπέρ των λαϊκών συμφερόντων. Η ενότητα της ευρείας αριστεράς, από το αντιμνημονιακό ΠΑΣΟΚ μέχρι την εξωκοινοβουλευτική αριστερά, η ικανότητα αυτού του μετώπου να μετατοπίσει σε προοδευτικές κατευθύνσεις και ψηφοφόρους του συντηρητικού χώρου, αποτελεί ουσιαστική προϋπόθεση για να υπάρξει ανάσχεση αντιφατικών συμπεριφορών που εκλύονται από την κρίση, όπως η ενίσχυση του ακροδεξιού λαϊκισμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου